Leuprorelinum
Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym.
Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet, jeśli objawy jej choroby są takie same.
Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.
Patrz punkt 4.
Substancja czynna leku Leuprostin (octan leuproreliny) należy do grupy inhibitorów niektórych
hormonów płciowych.
Leuprostin działa na przysadkę mózgową, pobudzając na krótko, a następnie hamując wytwarzanie
hormonów, które regulują powstawanie męskich hormonów płciowych w jądrach.
Oznacza to, że stężenie hormonów płciowych zmniejsza się i podczas leczenia utrzymuje na tym
samym poziomie. Po przerwaniu stosowania leku Leuprostin stężenia hormonów wydzielanych przez
przysadkę oraz hormonów płciowych powracają do wartości prawidłowych.
Leuprostin stosuje się w objawowym leczeniu zaawansowanego raka gruczołu krokowego, zależnego
od działania hormonów.
Leuprostin stosuje się również w leczeniu miejscowo zaawansowanego raka gruczołu krokowego oraz
raka ograniczonego do gruczołu krokowego, zależnych od działania hormonów, w trakcie lub po
radioterapii.
jeśli pacjent ma uczulenie na leuprorelinę lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku
(wymienionych w punkcie 6);
jeśli pacjent ma uczulenie na substancje podobne do leuproreliny, takie jak goserelina lub
buserelina;
jeśli rozpoznany u pacjenta rak nie jest zależny od działania hormonów;
u kobiet i u dzieci.
Przed rozpoczęciem stosowania leku Leuprostin należy omówić to z lekarzem lub pielęgniarką:
jeśli u pacjenta stwierdzono wysokie ciśnienie tętnicze krwi. W takim wypadku lekarz będzie
kontrolował uważnie stan pacjenta.
jeśli pacjent przebył zabieg usunięcia obu jąder. W takim wypadku Leuprostin nie powoduje
dalszego zmniejszenia stężenia męskiego hormonu płciowego we krwi.
jeśli jeszcze przed rozpoczęciem leczenia pacjent ma objawy neurologiczne (ucisk na rdzeń
kręgowy, przerzuty do kręgosłupa) lub odczuwa dyskomfort podczas oddawania moczu na skutek
zmian w drogach moczowych. Należy niezwłocznie powiedzieć o tym lekarzowi, który będzie
uważnie kontrolował stan pacjenta w pierwszych tygodniach leczenia w warunkach szpitalnych,
jeśli to możliwe.
jeśli objawy choroby nawracają (tj. ból, trudności w oddawaniu moczu lub osłabienie mięśni nóg
podczas długotrwałego stosowania leku Leuprostin). W takim wypadku lekarz będzie regularnie
sprawdzał skuteczność leczenia wykonując odpowiednie badania (badanie palpacyjne gruczołu
krokowego przez odbyt, badania obrazowe) i kontrolując wskaźniki we krwi (aktywność fosfataz
i stężenie swoistego antygenu sterczowego (PSA) oraz stężenie męskiego hormonu płciowego
(testosteronu).
jeśli u pacjenta istnieje ryzyko rozwoju osteoporozy. Jeśli to możliwe, lekarz zaleci stosowanie
dodatkowo innego leku zapobiegającego utracie masy kostnej.
jeśli pacjent choruje na cukrzycę. W takim wypadku lekarz będzie bardzo uważnie kontrolował
stan pacjenta.
u pacjenta występuje stłuszczeniowa choroba wątroby (stan, w którym w wątrobie gromadzi się
nadmiar tłuszczu)
Jeśli u pacjenta występują silne lub nawracające bóle głowy, trudności z związane widzeniem i
dzwonienie lub brzęczenie w uszach, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza.
U pacjentów stosujących Leuprostin notowano przypadki depresji (która może mieć duże nasilenie).
Jeśli podczas stosowania leku Leuprostin pojawi się u pacjenta nastrój depresyjny, należy powiedzieć
o tym lekarzowi.
Należy powiedzieć lekarzowi o jakichkolwiek schorzeniach serca lub naczyń krwionośnych, w tym
o zaburzeniach rytmu serca (arytmii) lub o przyjmowaniu z tego powodu leków. Podczas stosowania
leku Leuprostin może zwiększyć się ryzyko zaburzeń rytmu serca.
W związku ze stosowaniem leuproreliny zgłaszano ciężkie wysypki skórne, w tym zespół Stevensa-
Johnsona i toksyczną martwicę rozpływną naskórka (SJS/TEN). W przypadku zauważenia
któregokolwiek z objawów związanych z ciężkimi reakcjami skórnymi opisanymi w punkcie 4
stosowanie leuproreliny należy przerwać i natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Należy powiedzieć lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce o wszystkich lekach przyjmowanych
przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Leuprostin może oddziaływać z niektórymi lekami stosowanymi w leczeniu zaburzeń rytmu serca
(takimi jak chinidyna, prokainamid, amiodaron i sotalol) lub zwiększyć ryzyko zaburzeń rytmu serca,
gdy stosowany jest jednocześnie z niektórymi innymi lekami [tj. metadon (stosowany jako lek
przeciwbólowy i w ramach detoksykacji osób uzależnionych od narkotyków), moksyfloksacyna
(antybiotyk), leki przeciwpsychotyczne (stosowane w leczeniu ciężkich zaburzeń psychicznych)].
Leuprostin przeznaczony jest wyłącznie dla pacjentów dorosłych.
Leuprostin przeznaczony jest wyłącznie dla mężczyzn.
Zarówno lek, jak i sama choroba nowotworowa mogą powodować uczucie zmęczenia.Jest ono
bardziej prawdopodobne w przypadku jednoczesnego spożywania napojów alkoholowych. Jeżeli
dotyczy to pacjenta,nie powinien prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszynbez zgody lekarza.
Miejsce wstrzyknięcia należy oczyścić.
Można zastosować lek miejscowo znieczulający w celu złagodzenia bólu podczas wstrzyknięcia
implantu.
Leuprostin podawany jest w postaci wstrzyknięcia pod skórę brzucha pacjenta.
Leuprostin powinien być podawany wyłącznie przez lekarza lub pielęgniarkę, którzy również
zajmą się przygotowaniem leku.
Zalecaną dawkąjest 1 implantzawierający 5 mg leuproreliny, podawany co 3 miesiące.
Należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących terminów podania leku i odstępów między
kolejnymi wstrzyknięciami implantu.
Leuprostin podaje się co 3 miesiące. Jeśli w wyjątkowych przypadkach kolejne wstrzyknięcie
zostało opóźnione do 4 tygodni, skuteczność leczenia pozostaje zazwyczaj niezmieniona.
Wstrzykiwany jest implant zawarty w jednej ampułko-strzykawce.
W ampułko-strzykawce znajduje się jeden implant zawierający 5 mg leuproreliny.
Lekarz będzie zlecał regularne badania krwi w celu sprawdzenia skuteczności leku.
Po 3 miesiącach terapii lekarz zazwyczaj ocenia, czy Leuprostin jest skuteczny w leczeniu raka
gruczołu krokowego u pacjenta. Do tego celu konieczne jest skontrolowanie stężenia specyficznego
dla gruczołu krokowego antygenu (PSA) oraz stężenia testosteronu.
Czas trwania leczenia określa lekarz. Leczenie należy kontynuować, nawet jeśli objawy choroby
ustąpiły lub zmniejszyło się zaawansowanie choroby.
Rak gruczołu krokowego może być leczony lekiem Leuprostin przez kilka lat. Dlatego można go
stosować nieprzerwanie, jeśli jest skuteczny i dobrze tolerowany przez pacjenta. Lekarz będzie
w regularnych odstępach czasu zlecał badania w celu oceny skuteczności leczenia, zwłaszcza
w przypadku nawrotu:
Jest mało prawdopodobne, aby lekarz lub pielęgniarka podali za dużą dawkę leku.
W razie niezamierzonego podania większej ilości leku lekarz będzie obserwował pacjenta i, jeśli to
będzie konieczne, zastosuje odpowiednie leczenie.
Jeśli pacjent podejrzewa, że po 3 miesiącach nie otrzymał swojej dawki leku, powinien porozmawiać
z lekarzem.
Jeżeli leczenie zostało przerwane bez zalecenia lekarza, objawy związane z chorobą mogą się nasilić.
Dlatego leczenia nie należy przerywać przedwcześnie bez zgody lekarza.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości dotyczących stosowania tego leku należy zwrócić się do
lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Reakcje alergiczne(reakcje anafilaktyczne) z nagłym wystąpieniem takich objawów, jak:
Są to rzadkie działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób).
Zwykłym zjawiskiem jest początkowe krótkotrwałe zwiększenie stężenia we krwi męskiego hormonu
płciowego (testosteronu). Może ono spowodować przemijające nasilenie objawów związanych
z chorobą, takich jak:
wystąpienie lub nasilenie bólu kości
trudności w oddawaniu moczu na skutek zwężenia dróg moczowych
ucisk na rdzeń kręgowy
osłabienie mięśni nóg
obrzęk tkanek w wyniku zastoju płynu (chłonki), tzw. obrzęk limfatyczny
Nasilenie tych objawów zazwyczaj ustępuje samoistnie bez konieczności przerwania stosowania leku
Leuprostin.
Na początku leczenia lekarz może zalecić przyjmowanie odpowiedniego antagonisty hormonów
płciowych (tzw. antyandrogenu) w celu złagodzenia możliwych zaburzeń związanych z początkowym
zwiększeniem stężenia testosteronu.
W trakcie leczenia stężenie testosteronu zmniejsza się do bardzo małych wartości. W wyniku tego
u niektórych pacjentów występują następujące działania niepożądane:
Bardzo często(mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób):
uderzenia gorąca
zwiększone pocenie się
ból kości
zmniejszenie lub utrata popędu płciowego i potencji
zmniejszenie wielkości jąder
zwiększenie masy ciała
reakcje w miejscu wstrzyknięcia, takie jak zaczerwienienie lub stwardnienie, ból, obrzęk i świąd,
które na ogół ustępują, nawet jeżeli leczenie jest kontynuowane; w pojedynczych przypadkach
wrzód
Często(mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób):
powiększenie piersi u mężczyzn
zmniejszony apetyt
zwiększony apetyt
depresja, zmiany nastroju
zaburzenia snu
ból głowy
nietypowe odczucia, np. mrowienia i (lub) drętwienia
nudności i (lub) wymioty
bóle stawów lub pleców
osłabienie siły mięśniowej
zwiększona potrzeba oddawania moczu w nocy
zbyt częsta potrzeba oddawania moczu w ciągu dnia
utrudnione i bolesne oddawanie moczu
odczucie zmęczenia
obrzęk kostek, stóp lub palców (obrzęki obwodowe)
zmniejszenie masy ciała
zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT, gamma-GT) i innych enzymów
(LDH, fosfatazy zasadowej)
Niezbyt często(mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób):
uogólnione reakcje alergiczne, takie jak gorączka, świąd, zwiększona liczba granulocytów
kwasochłonnych, wysypka skórna
biegunka
suchość skóry lub błon śluzowych
ból jąder
niemożność całkowitego opróżnienia pęcherza moczowego
nasilone pocenie się w nocy
Rzadko(mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób):
zmniejszone lub zwiększone stężenie cukru we krwi
zawroty głowy
przemijające zmiany smaku
zmniejszone lub zwiększone ciśnienie tętnicze krwi
utrata włosów
Bardzo rzadko(mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):
zawał przysadki mózgowej po pierwszym podaniu u pacjentów z gruczolakiem przysadki (tak, jak
w przypadku innych leków z tej grupy)
Częstość nieznana(częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
niezapalna choroba płuc (śródmiąższowe zapalenie płuc), notowana głównie w Japonii
zapalenie płuc, choroba płuc
pojedyncze przypadki wrzodu w miejscu wstrzyknięcia
zmiany w EKG (wydłużenie odstępu QT)
drgawki
idiopatyczne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe (zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe wokół
mózgu, charakteryzujące się bólem głowy, podwójnym widzeniem i innymi objawami dotyczącymi
widzenia oraz dzwonieniem lub brzęczeniem w jednym uchu lub obu uszach)
czerwonawe, niewyniesione, tarczowate lub okrągłe plamy na tułowiu, często z pęcherzami
pośrodku, łuszczenie się skóry, owrzodzenia jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych i oczu.
Te ciężkie wysypki skórne mogą być poprzedzone gorączką i objawami grypopodobnymi (zespół
Stevensa-Johnsona, toksyczna martwica rozpływna naskórka).
zaczerwienienie skóry i swędząca wysypka. (toksyczne wykwity skórne)
reakcja skórna powodująca wystąpienie czerwonych punktów lub plam na skórze, które mogą
wyglądać jak tarcza strzelnicza z ciemnoczerwonym środkiem otoczonym jaśniejszymi
czerwonymi pierścieniami (rumień wielopostaciowy).
Szczególne informacje
Skuteczność leku Leuprostin można kontrolować przez oznaczenie we krwi stężenia testosteronu
i swoistego antygenu sterczowego (PSA), a także aktywności fosfatazy kwaśnej. Stężenie testosteronu
zwiększa się na początku leczenia, a w ciągu następnych 2 tygodni zmniejsza się. Po upływie 2 do
4 tygodni stężenie testosteronu osiąga wartość obserwowaną u pacjentów po usunięciu obu jąder
i pozostaje na tym poziomie przez cały okres leczenia.
Na początku leczenia możliwe jest przemijające zwiększenie aktywności fosfatazy kwaśnej we krwi.
Po kilku tygodniach aktywność ta wraca do wartości prawidłowych lub zbliżonych do prawidłowych.
Zmniejszenie stężenia testosteronu, jakie ma miejsce po usunięciu jąder lub w wyniku stosowania
leków hamujących hormony płciowe (takich jak Leuprostin) może spowodować zmniejszenie gęstości
kości z większym ryzykiem wystąpienia złamań (patrz „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Zmniejszenie gęstości kości jest bardziej zauważalne po usunięciu jąder niż po podaniu leku
Leuprostin. Lekarz może zalecić przyjmowanie dodatkowego leku, który reguluje metabolizm wapnia
(z grupy tzw. bisfosfonianów).
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.
5 Jak przechowywać Leuprostin
Ten lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Leku nie należy stosować po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku oraz na jałowej
torebce i etykiecie strzykawki po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30ºC.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.
Substancją czynną jest leuprorelina (w postaci leuproreliny octanu).
Każdy implant zawiera 5 mg leuproreliny (w postaci leuproreliny octanu).
Pozostały składnik to: kwas polimlekowy.
Ampułko-strzykawka z poliwęglanu (PC) z tłokiem z kopolimeru Akrylonitril-Butadien-Styrene
(ABS) i igłą, umieszczona w worku z folii PET/Aluminium/PE, w tekturowym pudełku.
Opakowania zawierają:
1 ampułko-strzykawkę z 1 implantem
2 ampułko-strzykawki, każda z 1 implantem
3 ampułko-strzykawki, każda z 1 implantem
Podmiot odpowiedzialny
Sandoz GmbH
Biochemiestrasse 10
6250 Kundl, Austria
Wytwórca
EVER Pharma Jena GmbH
Otto-Schott-Strasse 15
07745 Jena, Niemcy
Sandoz GmbH
Biochemiestrasse 10
6250 Kundl, Austria
EVER Pharma Jena GmbH
Brüsseler Strasse 18
07747 Jena, Niemcy
Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Austria:
Leuprorelin Sandoz 5 mg - Implantat für 3 Monate
Dania:
Leuprorelin „Sandoz“
Niemcy:
Leuprorelin HEXAL 5 mg
Grecja:
PROSTAPLANT 5 mg εμφύτευμα
Węgry:
Leuprorelin -Sandoz 5mg implantátum
Irlandia:
Leuprex 3, 5 mg Implant
Włochy:
LEPTOPROL
Norwegia:
Leuprorelin Sandoz 5 mg implantat
Polska:
Leuprostin
Szwecja:
Leuprorelin Sandoz 5 mg implantat
Słowacja:
Leuprorelin Sandoz 5 mg implantát
Sandoz Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa
tel. 22 209 70 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki:12/2024
Logo Sandoz
Należy dokładnie przeczytać instrukcję, gdyż aplikator tego produktu leczniczego może się różnić od
innych wcześniej stosowanych.
Uwaga:Tłok można przesunąć do przodu w celu wstrzyknięcia implantu tylko wtedy, gdy uprzednio
był on całkowicie wysunięty!
Masz pytania o lek lub objawy? Lekarz online oceni Twój przypadek i, jeśli to potrzebne, wystawi e-receptę.