Milurit, 100 mg, tabletki
Milurit, 300 mg, tabletki
Allopurinolum
Substancją czynną tabletek Milurit jest allopurynol. Allopurynol należy do grupy leków nazywanych
inhibitorami enzymów. Substancje te są skuteczne w kontrolowaniu tempa niektórych zmian
zachodzących w organizmie.
Milurit stosuje się długotrwale w celu zapobiegania dnie moczanowej i może być stosowany w innych
stanach związanych z nadmiarem kwasu moczowego w organizmie, takich jak kamienie nerkowe i
inne choroby nerek oraz kiedy pacjent otrzymuje leczenie z powodu nowotworu lub ma zaburzenia
czynności niektórych enzymów.
Przed rozpoczęciem stosowania leku Milurit należy omówić to z lekarzem.
Szczególna ostrożność i ścisła kontrola lekarska może być konieczna:
W razie wątpliwości, czy ma miejsce któraś z powyższych sytuacji, należy porozmawiać z lekarzem
lub farmaceutą.
Zgłaszano występowanie nasilonych wysypek skórnych (zespół nadwrażliwości, zespół Stevensa-
Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka) podczas stosowania allopurynolu. Często
wysypka może obejmować owrzodzenia jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych i spojówek
(zaczerwienienie i obrzęk oczu). Te potencjalnie zagrażające życiu ciężkie wysypki skórne są często
poprzedzane objawami grypopodobnymi takimi jak gorączka, bóle głowy, bóle całego ciała. Wysypka
może postępować przekształcając się w uogólnione pęcherze i złuszczanie skóry.
Te ciężkie reakcje skórne mogą występować częściej u osób pochodzenia chińskiego, tajskiego lub
koreańskiego. Przewlekła choroba nerek może dodatkowo zwiększać ryzyko u tych pacjentów.
zespół Stevensa Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka nie wolno ponownie
rozpoczynać leczenia lekiem Milurit.
We wczesnym okresie leczenia lekiem Milurit można spodziewać się ostrego ataku dnawego
zapalenia stawów. Dlatego lekarz może zalecić profilaktyczne stosowanie odpowiedniego leku
przeciwzapalnego lub kolchicyny przez co najmniej miesiąc.
W celu monitorowania bezpieczeństwa i skuteczności leczenia lekiem Milurit lekarz może zlecić
wykonanie jednego lub więcej badań laboratoryjnych. Należy te badania wykonać i okazać ich wyniki
lekarzowi.
Jeśli u pacjenta zdiagnozowano chorobę nowotworową lub zespół Lesch-Nyhana, ilość kwasu
moczowego w moczu może wzrastać. By zapobiec temu zjawisku należy pić wystarczająco dużo
płynów, by odpowiednio rozcieńczyć mocz.
Jeśli pacjent ma kamicę moczową, kamienie w nerkach będą się (w trakcie leczenia) zmniejszać i
mogą przemieszczać się do dróg moczowych.
Dzieci i młodzież poniżej 15 lat nie powinny stosować leku Milurit, z wyjątkiem przypadków
niektórych nowotworów (szczególnie białaczek), lub w leczeniu pewnych zaburzeń enzymatycznych,
takich jak zespół Lescha-Nyhana.
Należy powiedzieć lekarzowi o stosowaniu obecnie lub ostatnio, a także o planowaniu przyjmowania
następujących leków:
salicylany (stosowane w celu zmniejszenia bólu, gorączki lub zapalenia np. kwas
acetylosalicylowy)
teofilina, lek stosowany w razie problemów z oddychaniem. Lekarz może zlecić oznaczanie
poziomu teofiliny we krwi, zwłaszcza na początku leczenia lekiem Milurit lub zmodyfikować
jego dawkę
leki stosowane w leczeniu drgawek (padaczki) (fenytoina)
ampicylina lub amoksycylina (stosowane w zakażeniach bakteryjnych). Ponieważ częstsze są
reakcje uczuleniowe, jeśli to możliwe pacjenci powinni otrzymywać inne antybiotyki.
didanozyna, stosowana w leczeniu zakażenia wirusem HIV
widarabina, stosowana w leczeniu zakażeń wirusowych. Uwaga: częściej mogą występować
działania niepożądane widarabiny. Należy zachować szczególne środki ostrożności w razie ich
wystąpienia.
leki stosowane w chorobie nowotworowej; zaburzenia składu krwi występują częściej, gdy
allopurynol przyjmuje się razem z cytostatykami (np. cyklofosfamid, doksorubicyna,
bleomycyna, prokarbazyna, halogenki alkilowe) niż gdy te substancje czynne przyjmuje się
osobno.
Dlatego regularnie należy poddawać się badaniom kontrolującym morfologię krwi.
wodorotlenek glinu; jeśli jednocześnie przyjmuje się wodorotlenek glinu, allopurynol może
mieć słabsze działanie. Należy zachować odstęp co najmniej 3 godzin między przyjmowaniem
obu leków.
leki stosowane w celu osłabienia odpowiedzi immunologicznej (leki immunosupresyjne),
takie jak cyklosporyna (mogą częściej występować działania niepożądane cyklosporyny),
azatiopryna (stosowana w celu zahamowania czynności układu immunologicznego) i
6-merkaptopuryna (stosowana w leczeniu raka krwi). Należy unikać jednoczesnego
podawania 6-merkaptopuryny lub azatiopryny z allopurynolem. Podczas jednoczesnego
podawania 6-merkaptopuryny lub azatiopryny z lekiem Milurit należy zmniejszyć dawkę 6-
merkaptopuryny lub azatiopryny, ponieważ ich działanie będzie wydłużone. Może to
zwiększyć ryzyko poważnych zaburzeń krwi. W takim przypadku lekarz będzie u pacjenta w
trakcie leczenia dokładnie kontrolować liczbę krwinek.
Należy niezwłocznie zwrócić się po pomoc medyczną, jeśli pacjent zauważy jakiekolwiek
niewyjaśnione zasinienia, krwawienie, gorączkę lub ból gardła .
leki stosowane w leczeniu cukrzycy (chlorpropamid). Może być konieczne zmniejszenie
dawki chlorpropamidu, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek
leki stosowane w leczeniu chorób serca lub wysokiego ciśnienia tętniczego, takie jak
inhibitory ACE (np. kaptopryl, ramipryl) lub leki moczopędne (diuretyki, szczególnie
diuretyki tiazydowe lub furosemid)
leki stosowane w celu rozrzedzenia krwi (leki przeciwzakrzepowe), takie jak warfaryna,
fenprokumon i acenokumarol. Lekarz będzie częściej kontrolował parametry krzepnięcia krwi,
a w razie potrzeby zmniejszał dawkę tych leków
inne leki stosowane w leczeniu dny moczanowej (probenecyd).
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Dotyczy to również leków
sprzedawanych bez recepty, w tym leków ziołowych. Jest to konieczne, ponieważ Milurit może
wpływać na działanie innych leków. Również inne leki mogą wpływać na działanie leku Milurit.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża
Bezpieczeństwo stosowania leku Milurit podczas ciąży nie jest wystarczająco udokumentowane.
Milurit może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy nie ma bezpieczniejszej alternatywy,
a sama choroba niesie za sobą ryzyko dla matki lub nienarodzonego dziecka.
Karmienie piersią
Allopurynol jest wydzielany z mlekiem kobiet karmiących piersią. Nie zaleca się stosowania
allopurynolu podczas karmienia piersią.
Może wystąpić senność, zawroty głowy lub zaburzenia koordynacji. Jeśli takie objawy wystąpią, nie
należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych.
Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien
skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem tego leku.
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić
się do lekarza lub farmaceuty.
Milurit należy przyjmować raz na dobę po posiłku. Tak długo, jak pacjent będzie przyjmował ten lek,
powinien pić dużo płynów (2-3 litry na dobę). Jeśli dawka dobowa przekracza 300 mg i u pacjenta
występują objawy niepożądane dotyczące przewodu pokarmowego takie jak nudności i wymioty
(patrz punkt 4). Aby zmniejszyć te działania, lekarz może przepisać allopurynol w dawkach
podzielonych.
Dawkowanie zawsze powinno być ustalane indywidualnie przez lekarza.
Lekarz zazwyczaj rozpoczyna leczenie małą dawką allopurynolu (np. 100 mg/dobę), aby
zmniejszyć ryzyko działań niepożądanych. W razie konieczności dawka zostanie zwiększona.
Zalecane dawki podtrzymujące wynoszą:
100 do 200 mg na dobę w stanach łagodnych, 300 do 600 mg na dobę w stanach o umiarkowanym
nasileniu i 700 do 900 mg na dobę w stanach ciężkich.
Jeśli potrzebne jest ustalenie dawki w mg/kg masy ciała, należy stosować dawkę 2 do 10 mg/kg masy
ciała/dobę.
We wczesnym okresie leczenia lekarz może przepisać lek przeciwzapalny lub kolchicynę do
stosowania przez co najmniej miesiąc w celu zapobiegania wystąpieniu ataków dnawego zapalenia
stawów.
U dzieci w wieku poniżej 15 lat lek Milurit stosuje się w dawkach 10 do 20 mg/kg masy ciała na dobę,
do maksymalnej dawki 400 mg na dobę w 3 dawkach podzielonych. Stosowanie leku u dzieci jest
rzadko wskazane, z wyjątkiem chorób nowotworowych (szczególnie białaczki) i niektórych zaburzeń
enzymatycznych, takich jak zespół Lescha-Nyhama.
Lekarz zaleci najmniejszą dawkę leku Milurit, jaka będzie najlepiej kontrolować objawy.
pacjent może otrzymać zalecenie, aby przyjmować dawkę mniejszą niż 100 mg każdego dnia
lub otrzymać zalecenie, aby przyjmować dawkę 100 mg w odstępach czasu dłuższych niż raz
na dobę
Jeśli pacjent jest dializowany 2 lub 3 razy w tygodniu, lekarz może zalecić dawkę 300 lub 400 mg do
przyjmowania bezpośrednio po dializie.
W przypadku choroby nerek lekarz może kontrolować czynność nerek, zwłaszcza jeśli pacjent
przyjmuje jednocześnie leki moczopędne (diuretyki, szczególnie diuretyki tiazydowe).
Lekarz może zalecić przyjmowanie mniejszych dawek. Konieczne mogą być okresowe badania
czynności wątroby, szczególnie na początku leczenia.
Leczenie stanów przebiegających ze zwiększonym obrotem moczanów( np. choroby
nowotworowe, zaburzenia czynności niektórych enzymów)
Zaleca się, aby przed rozpoczęciem terapii cytotoksycznej wyrównać zwiększone stężenie kwasu
moczowego. Ważne jest zapewnienie odpowiedniej podaży płynów.
W razie wystąpienia reakcji skórnych należy natychmiastzaprzestać podawania allopurynolu. Po
ustąpieniu łagodnych reakcji skórnych można przywrócić podawanie leku w małej dawce (np.
50 mg/dobę) po starannym rozważeniu występujących zagrożeń. Następnie można stopniowo
zwiększać dawkę monitorując występowanie reakcji skórnych i innych ewentualnych działań
niepożądanych. W razie nawrotu wysypki należy odstawić lek na stałe, biorąc pod uwagę możliwość
wystąpienia nasilonych reakcji skórnych (patrz punkt 4. Możliwe działania niepożądane).
W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku Milurit, lub jeśli pacjent myśli, że połknęło
tabletki dziecko należy skontaktować się z lekarzem lub natychmiast zgłosić się do szpitalnego
oddziału ratunkowego. Należy zabrać ze sobą tę ulotkę, pozostałe tabletki i opakowanie leku, tak aby
lekarz wiedział, które tabletki zostały przyjęte.
Do najczęstszych objawów przedawkowania należą nudności, wymioty, biegunka lub zawroty głowy.
Do czasu udzielenia pomocy przez lekarza należy zapewnić dużą podaż płynów.
W razie pominięcia przyjęcia dawki leku należy ją przyjąć jak najszybciej po uświadomieniu sobie
tego faktu. Jeśli jednak zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki, należy opuścić pominiętą dawkę. Nie
należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Należy kontynuować
leczenie zgodnie z zaleceniami lekarza.
Długość okresu leczenia jest ustalana przez lekarza.
Nie należy przerywać przyjmowania leku Milurit bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem, o ile nie
występują reakcje alergiczne lub inne ciężkie objawy niepożądane (patrz punkt 4.)
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić
się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią .
Działania niepożądane, związane ze stosowaniem leku Milurit, występują rzadko w populacji
leczonych pacjentów i w większości przypadków mają niewielkie nasilenie. Częstość występowania
działań niepożądanych zwiększa się w przypadkach współistniejącej choroby nerek i (lub) wątroby.
Opisywano przypadki potencjalnie zagrażającej wysypki skórnej (zespół Stevensa-Johnsona,
toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka) (patrz punkt 2.)
Niezbyt często(mogą występować do 1 na 100 osób)
Reakcje alergiczne
Objawami mogą być:
Rzadko (mogą występować do 1 na 1000 osób)
Bardzo rzadko (mogą występować u 1 na 10 000 osób)
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Inne możliwe działania niepożądane
Często(mogą występować do 1 na 10 osób):
Niezbyt często(mogą występować do 1 na 100 osób):
Rzadko(mogą występować do 1 na 1000 osób):
Bardzo rzadko(mogą występować do 1 na 10 000 osób):
nerkami. Należy jak najszybciej powiedzieć o tym lekarzowi. Milurit może mieć wpływ na
węzły chłonne
Częstość nieznana(nie można określić częstości występowania na podstawie dostępnych danych ):
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy
niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i
Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02 222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności (miesiąc, rok) zamieszczonego na pudełku
tekturowym po: „termin ważności”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.
Substancją czynną leku jest allopurynol.
Tabletki 100 mg: każda tabletka zawiera 100 mg allopurynolu
Tabletki 300 mg: każda tabletka zawiera 300 mg allopurynolu
Pozostałe składniki to:
Tabletki 100 mg: laktoza jednowodna, skrobia ziemniaczana, powidon K-25, talk, magnezu
stearynian, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A).
Tabletki 300 mg: mikrokrystaliczna celuloza, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), żelatyna,
krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian.
Wygląd:
Tabletki 100 mg: białe lub szarawe tabletki, bez zapachu, okrągłe, płaskie, o niezaokrąglonych
brzegach, z wygrawerowanym napisem „E 351” na jednej stronie i linią podziału na drugiej stronie.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Tabletki 300 mg:
Białe lub szarobiałe, okrągłe, płaskie i ze ściętymi krawędziami, bezwonne lub prawie bezwonne
tabletki z wygrawerowanym stylizowanym napisem „E 352” po jednej stronie i linią podziału po
drugiej stronie.
Linia podziału na tabletce ułatwia tylko jej przełamanie w celu łatwiejszego połknięcia, a nie podział
na równe dawki.
Tabletki 100 mg
40, 50, 60, 70, 80 lub 120 tabletek w butelce z barwnego szkła z zakrętką PE w tekturowym pudełku.
Tabletki 300 mg
30, 40, 60, 70, 80 lub 100 tabletek w butelce z barwnego szkła z zakrętką PE w tekturowym pudełku.
PROTERAPIA Spółka z o.o.
ul. Komitetu Obrony Robotników 45 D
02-146 Warszawa
EGIS PHARMACEUTICALS PLC
Mátyás király u. 65
9900 Körmend
Węgry
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do przedstawicielstwa
Podmiotu odpowiedzialnego w Polsce.
Nazwa: EGIS Polska Sp. z o.o.
ul. Komitetu Obrony Robotników 45 D
02-146 Warszawa
Telefon: +48 22 417 92 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki:6.12.2024
Masz pytania o lek lub objawy? Lekarz online oceni Twój przypadek i, jeśli to potrzebne, wystawi e-receptę.