ETOXISCLEROL 20 mg/ml ROZTÓR DO WSTRZYKIWAŃ

Wprowadzenie

Charakterystyka produktu leczniczego: informacje dla użytkownika

Etoxisclerol 20 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

Lauromacrogol 400

Przeczytaj dokładnie całą ulotkę przed rozpoczęciem stosowania tego leku, ponieważ

zawiera ona ważne informacje dla użytkownika.

• Zachowaj tę ulotkę, ponieważ może być konieczne ponowne jej przeczytanie.
• Jeśli masz jakieś wątpliwości, skonsultuj się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.
• Ten lek został przepisany wyłącznie dla Ciebie i nie powinieneś go udostępniać innym osobom, nawet jeśli mają takie same objawy, ponieważ może im zaszkodzić.
• Jeśli doświadczasz działań niepożądanych, skonsultuj się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, nawet jeśli są to działania niepożądane, które nie są wymienione w tej ulotce. Patrz rozdział 4.

Zawartość ulotki

1. Co to jest Etoxisclerol i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje niezbędne przed rozpoczęciem stosowania Etoxisclerol
3. Sposób stosowania Etoxisclerol
4. Możliwe działania niepożądane
5. Przechowywanie Etoxisclerol
6. Zawartość opakowania i dodatkowe informacje

1. Co to jest Etoxisclerol i w jakim celu się go stosuje

Etoxisclerol jest lekiem sklerozującym, którego substancją czynną jest lauromacrogol 400.

Etoxisclerol 20 mg/ml jest wskazany w leczeniu sklerozującym lub niszczeniu żylaków i naczyniaków (pajączków naczyniowych).

2. Informacje niezbędne przed rozpoczęciem stosowania Etoxisclerol

Nie stosuj Etoxisclerol w leczeniu sklerozującym żylaków

• Jeśli jesteś uczulony na lauromacrogol 400 lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w rozdziale 6),
• Jeśli chorujesz na ostrą, ciężką chorobę ogólnoustrojową (szczególnie u pacjentów nieleczonych),
• Jeśli musisz pozostawać w łóżku lub nie możesz chodzić,
• Jeśli chorujesz na ciężką chorobę tętniczą (chorobę tętniczą zakrzepową, stopień III i IV według Fontaine),
• Jeśli chorujesz na zamknięcie naczynia krwionośnego spowodowane przez zakrzep lub skrzep krwi (choroby zakrzepowo-zatorowe),
• Jeśli masz wysokie ryzyko zamknięcia naczynia krwionośnego (zakrzepicy), na przykład pacjenci z dziedziczną skłonnością do tworzenia skrzepów krwi lub z wieloma czynnikami ryzyka, takimi jak:

stosowanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych (na przykład tabletek), hormonalna terapia zastępcza, otyłość, palenie tytoniu, długie okresy unieruchomienia itp.

Nie stosuj Etoxisclerol w leczeniu sklerozującym żylaków z mikropianą

• Jeśli masz objawy spowodowane znanym otworem w przegrodzie międzykomorowej serca (przetrwały otwór owalny).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Etoxisclerol powinien być podawany przez personel medyczny z doświadczeniem w technikach skleroterapii.

Skonsultuj się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką przed rozpoczęciem stosowania Etoxisclerol

• Jeśli masz gorączkę,
• Jeśli chorujesz na astmę oskrzelową,
• Jeśli masz silną skłonność do alergii,
• Jeśli twój ogólny stan zdrowia jest zły,
• Jeśli będziesz leczony sklerozująco pajączków naczyniowych: u pacjentów z zaburzeniami krążenia tętniczego (chorobami tętniczymi zakrzepowymi stopień II według Fontaine),
• Jeśli masz opuchnięte nogi z powodu gromadzenia się płynu (obrzęk) i nie możesz go zmienić za pomocą ucisku,
• Jeśli chorujesz na chorobę zapalną skóry w miejscu leczenia,
• Jeśli masz objawy zamknięcia naczyń krwionośnych (na przykład z powodu cukrzycy),
• Jeśli masz ograniczoną ruchomość,
• Jeśli często masz migreny.

Skonsultuj się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką przed rozpoczęciem leczenia sklerozującego z mikropianą:

• Jeśli masz znaną przegrodę międzykomorową serca, nawet jeśli nie powoduje objawów,
• Jeśli masz historię zaburzeń wzroku (objawy wzrokowe lub neurologiczne) po poprzednim leczeniu sklerozującym z mikropianą.

Pozostałe leki i Etoxisclerol

Poinformuj swojego lekarza lub farmaceutę, jeśli stosujesz, stosowałeś niedawno lub możesz potrzebować stosowania innego leku.

Stosowanie Etoxisclerol wraz z znieczuleniami może zwiększyć efekt znieczulenia w układzie sercowo-naczyniowym.

Ciąża, laktacja i płodność

Jeśli jesteś w ciąży lub w okresie karmienia piersią, podejrzewasz, że możesz być w ciąży lub planujesz ciążę, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą przed zastosowaniem tego leku.

Jeśli jesteś w ciąży, twój lekarz nie powinien podawać ci Etoxisclerol, chyba że jest to absolutnie konieczne, ponieważ nie ma wystarczających informacji na temat stosowania Etoxisclerol u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały żadnych nieprawidłowości.

Jeśli jest konieczne leczenie Etoxisclerol 20 mg/ml podczas karmienia piersią, zaleca się przerwę w karmieniu przez 2-3 dni, ponieważ nie ma danych na temat przenikania lauromacrogol 400 do mleka matki.

Jazda pojazdami i obsługa maszyn

Nie stwierdzono negatywnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn podczas stosowania Etoxisclerol.

Etoxisclerol zawiera etanol, potas i sód

• Ten lek zawiera 84,00 mg alkoholu (etanol 96%) w każdej ampułce 2 ml, co odpowiada 5% (v/v). Ilość w ampułce tego leku jest równoważna z mniej niż 3 ml piwa lub 1 ml wina.

Mało prawdopodobne, aby ilość alkoholu w tym leku miała jakikolwiek zauważalny efekt u dorosłych lub nastolatków.

Ilość alkoholu w tym leku może zmienić efekt innych leków.

Skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, jeśli stosujesz inne leki. Jeśli jesteś w ciąży lub w okresie karmienia piersią, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą przed zastosowaniem tego leku.

Jeśli masz uzależnienie od alkoholu, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą przed zastosowaniem tego leku.

• Ten lek zawiera mniej niż 39 mg (1 mmol) potasu w każdej ampułce, co oznacza, że jest on „w zasadzie pozbawiony potasu”.
• Ten lek zawiera mniej niż 23 mg (1 mmol) sodu w każdej ampułce, co oznacza, że jest on „pozbawiony sodu”.

3. Sposób stosowania Etoxisclerol

Etoxisclerol jest lekiem, którego podawanie powinno być wykonywane przez lekarza, dlatego też lekarz powinien mieć wiedzę i umiejętności w zakresie dawkowania i techniki stosowania w każdym przypadku.

Etoxisclerol może być stosowany w postaci płynnej lub mikropiany (mikropiana lepka, standardowa, jednorodna i drobno-pęcherzykowa).

W zależności od rozmiaru żylaka do leczenia i indywidualnej sytuacji każdego pacjenta, lekarz podejmie decyzję, jaki rodzaj leczenia powinien być zastosowany. W przypadku wątpliwości należy wybrać najniższą możliwą dawkę. Zwykle nie zaleca się przekraczania dawki 2 mg/kg/dobę lauromacrogol 400.

W przypadku rutynowych leczeń zaleca się maksymalny objętość 10 ml mikropiany (objętość mikropiany odpowiada sumie cieczy i gazu) na sesję, niezależnie od masy ciała pacjenta i stężenia lauromacrogol 400.

Aby uniknąć możliwej reakcji alergicznej, szczególnie u pacjenta z wysoką skłonnością do reakcji nadwrażliwości, zaleca się, aby w przypadku pierwszego leczenia podać tylko małą dawkę testową Etoxisclerol. W zależności od reakcji, można podać kilka wstrzyknięć w późniejszych sesjach leczenia, o ile nie przekroczono maksymalnej dawki.

Ponieważ objętość do wstrzyknięcia na sesję jest ograniczona, zwykle wymagane są powtarzane sesje (średnio 2-4).

Po leczeniu Etoxisclerol powinieneś postępować zgodnie z zaleceniami lekarza. Może on zalecić noszenie opatrunku lub pończoch uciskowych, aby pomóc zmniejszyć stan zapalny i przebarwienia skóry.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Brak istotnego zastosowania Etoxisclerol u dzieci i młodzieży.

Jeśli zażyjesz zbyt dużo Etoxisclerol

W przypadku przedawkowania lub przypadkowego przyjęcia, skonsultuj się niezwłocznie z lekarzem, farmaceutą lub zadzwoń do Centrum Informacji Toksykologicznej, nr tel. 91 562 04 20, podając nazwę leku i ilość przyjętą.

Przedawkowanie może spowodować zgon miejscowy tkanek (martyfikację), szczególnie po wstrzyknięciu w tkankę w pobliżu żylaka.

4. Możliwe działania niepożądane

Podobnie jak wszystkie leki, Etoxisclerol może powodować działania niepożądane, chociaż nie wszystkie osoby je doświadczają.

W tej sekcji informujemy o zgłoszonych reakcjach niepożądanych związanych ze stosowaniem lauromacrogol 400. W niektórych przypadkach były one nieprzyjemne, ale w większości przypadków były tylko przejściowe. Ponieważ były to często zgłoszenia spontaniczne, bez odniesienia do określonej grupy pacjentów i bez grupy porównawczej, nie jest możliwe dokładne określenie częstości lub ustalenie wyraźnego związku przyczynowego z lekiem w każdym przypadku. Możliwa jest jednak uzasadniona ocena na podstawie doświadczenia długoterminowego.

Stwierdzono działania niepożądane miejscowe (np. martwicę), szczególnie na skórze i tkance w pobliżu żylaka (i, w rzadkich przypadkach, w nerwach), podczas leczenia żylaków na nogach po przypadkowych wstrzyknięciach w tkankę w pobliżu żylaka.

Ryzyko wzrasta wraz ze wzrostem stężenia i objętości Etoxisclerol.

Stwierdzono następujące działania niepożądane z poniższymi częstościami:

• Częste(mogą wystąpić u do 1 na 10 osób):pojawienie się naczyń krwionośnych w leczonym obszarze niewidocznych przed leczeniem (neowaskularyzacja), siniak (hematoma), plamy na skórze (hiperpigmentacja), krwawienie podskórne (siniak), ból w miejscu wstrzyknięcia (krótkotrwały), zakrzepica w miejscu wstrzyknięcia (zakrzepy krwi miejscowe wewnątrzżylakowe).

• Nieczęste(mogą wystąpić u do 1 na 100 osób):zapalenie żył (tromboflebitis, flebitis), zapalenie skóry (dermatitis), pokrzywka kontaktowa, reakcja skórna, zaczerwienienie skóry (rumień), martwica, stwardnienie tkanek, opuchlizna, uszkodzenie nerwu.

• Rzadkie(mogą wystąpić u do 1 na 1000 osób):zakrzepica żył głębokich (możliwa z powodu innej choroby), ból kończyn.

• Bardzo rzadkie(mogą wystąpić u do 1 na 10 000 osób):wstrząs anafilaktyczny (ciężka i nagła reakcja alergiczna, której objawami są trudności z oddychaniem, zawroty głowy, spadek ciśnienia krwi), obrzęk naczynioruchowy (którego objawami są nagłe opuchnięcia, szczególnie w twarzy, na przykład powiek, warg lub krtani), pokrzywka ogólna, astma (atak astmy), udar (incydent mózgowy), słabość powodująca utratę ruchomości w części ciała (hemipareza), ból głowy, migrena (rzadko podczas leczenia sklerozującego z mikropianą), zaburzenia czucia miejscowe (parestezja miejscowa), zmniejszona wrażliwość lub zmienione odczucia w jamie ustnej (hipestezja jamy ustnej), utrata przytomności, zaburzenia świadomości, zaburzenia mowy o podłożu centralnym (afazja), trudności w kontrolowaniu ruchów (ataksja), zawroty głowy, zaburzenia widzenia (rzadko podczas leczenia sklerozującego z mikropianą), zawał serca (zatrzymanie akcji serca), zespół serca złamanego (kardiomiopatia stresowa), szybkie lub nieregularne bicie serca (kołatanie serca), nieprawidłowa częstość serca, zatorowość płucna (zakrzepica płucna), omdlenie (síncope vasovagal), kolaps krążeniowy, zapalenie ściany naczyń krwionośnych (vasculitis), trudności z oddychaniem (dyspnea), uczucie ucisku w klatce piersiowej, kaszel, zaburzenia smaku, nudności, wymioty, nadmierne owłosienie (hipertrichosis) w leczonym obszarze, gorączka, uderzenia gorąca, niezwykła słabość (astenia), ogólne samopoczucie, nieprawidłowe ciśnienie krwi.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli doświadczasz jakiegokolwiek działania niepożądanego, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, nawet jeśli są to możliwe działania niepożądane, które nie są wymienione w tej ulotce. Możesz również zgłosić je bezpośrednio przez System Hiszpańskiej Farmakowigilancji Leków Stosowanych u Ludzi: https://www.notificaram.es. Przez zgłaszanie działań niepożądanych możesz przyczynić się do zapewnienia większej ilości informacji na temat bezpieczeństwa tego leku.

5. Przechowywanie Etoxisclerol

Ten lek nie wymaga specjalnych warunków przechowywania.

Przechowuj ten lek poza zasięgiem dzieci.

Nie stosuj tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu, po dacie CAD. Data ważności to ostatni dzień miesiąca podanego.

Leków nie wolno wyrzucać do kanalizacji ani do śmieci. Wrzuć opakowania i leki, których nie potrzebujesz, do punktu zbiórki SIGRE w aptece. W przypadku wątpliwości poproś farmaceutę, jak się pozbyć opakowań i leków, których nie potrzebujesz. Dzięki temu pomożesz chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i dodatkowe informacje

Skład Etoxisclerol

• Substancją czynną jest lauromakrogol 400.
• Każdy ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 20 mg lauromakrogolu 400.

Każda ampułka 2 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 40 mg lauromakrogolu 400.

• Pozostałe składniki (substancje pomocnicze) to: etanol 96%, diwodogenofosforan potasu, dwuwodny fosforan disodowy, woda do wstrzykiwań.

Wygląd produktu i zawartość opakowania

Etoxisclerol jest przezroczystym roztworem o lekko zielonkawo-żółtym kolorze. Dostępny jest w postaci roztworu do wstrzykiwań w opakowaniu zawierającym 5 ampułek po 2 ml każda.

Pozostałe postacie

• Etoxisclerol 5 mg/ml roztwór do wstrzykiwań. Opakowanie zawierające 5 ampułek po 2 ml każda.
• Etoxisclerol 10 mg/ml roztwór do wstrzykiwań. Opakowanie zawierające 5 ampułek po 2 ml każda.
• Etoxisclerol 30 mg/ml roztwór do wstrzykiwań. Opakowanie zawierające 5 ampułek po 2 ml każda.

Podmiot odpowiedzialny za wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu i odpowiedzialny za produkcję

Chemische Fabrik Kreussler & Co. GmbH

Rheingaustrasse 87-93

65203 Wiesbaden, Niemcy

tel.: +49 611 9271-0

faks: +49 611 9271-111

e-mail: [email protected]

Więcej informacji na temat tego leku można uzyskać, kontaktując się z lokalnym przedstawicielem podmiotu odpowiedzialnego za wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:

FERRER FARMA, S.A.

Av. Diagonal 549 5ª Planta,

08029 Barcelona (Hiszpania)

Data ostatniej aktualizacji tej ulotki: czerwiec 2023

Szczegółowe i aktualne informacje na temat tego leku są dostępne na stronie internetowej Hiszpańskiej Agencji Leków i Produktów Medycznych (AEMPS) http://www.aemps.gob.es/

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Informacje te są przeznaczone wyłącznie dla profesjonalistów sektora zdrowia

Więcej informacji można znaleźć w Charakterystyce Produktu Leczniczego.

Ważne ostrzeżenia przed użyciem

• Etoxisclerol powinien być podawany wyłącznie przez doświadczonego pracownika służby zdrowia, znającego anatomię żył i diagnozującego oraz leczącego choroby dotyczące układu żylnego, który jest zaznajomiony z właściwą techniką wstrzykiwania.
• Przed leczeniem pracownik służby zdrowia powinien zbadać czynniki ryzyka u pacjenta i poinformować go o ryzyku związanym z tą techniką. Skleroterapia jest szczególnie niezalecana u pacjentów z historią zdarzeń zakrzepowo-zatorowych. Jeśli jednak uzna się, że skleroterapia jest konieczna, można rozpocząć profilaktyczne leczenie przeciwzakrzepowe.
• Ze względu na ryzyko krążenia produktu, pęcherzyków lub cząstek w prawej komorze serca, obecność komunikacji prawo-lewej (np. przetrwały otwór owalny) może zwiększyć ryzyko ciężkich zdarzeń niepożądanych tętniczych. U pacjentów z historią migreny z aurą, ciężkich zdarzeń naczyniowych mózgu lub nadciśnienia płucnego zaleca się poszukiwanie komunikacji prawo-lewej (np. przetrwały otwór owalny) przed skleroterapią.
• U pacjentów bezobjawowych, ale z bekaną komunikacją prawo-lewej (np. przetrwały otwór owalny), zaleca się stosowanie mniejszych objętości i unikanie manewru Valsalvy w ciągu kilku minut po wstrzyknięciu.
• Należy stosować mniejsze objętości u pacjentów z historią migreny.
• Ciężkie niepożądane działania miejscowe, takie jak martwica tkanek, mogą wystąpić po przedostaniu się leku poza żyłę, dlatego należy zachować szczególną ostrożność podczas umieszczania igły dożylnej i stosować minimalną skuteczną objętość w każdym miejscu wstrzyknięcia.
• Środki sklerozujące nie powinny być wstrzykiwane do tętnic, ponieważ może to spowodować ciężką martwicę, która może wymagać amputacji. W przypadku wypadku należy niezwłocznie podjąć leczenie chirurgiczne naczyniowe.
• Stosowanie środków sklerozujących w okolicy twarzy powinno być poddane ścisłej ocenie, ponieważ wstrzyknięcia do naczyń krwionośnych mogą powodować negatywnie ciśnienie w tętnicach i prowadzić do nieodwracalnej utraty wzroku.
• W niektórych częściach ciała, takich jak stopy lub okolice kostki, ryzyko niezamierzonego przedostania się do środka tętnicy może być zwiększone. Dlatego też powinno się stosować tylko małe ilości i niskie stężenia z szczególną ostrożnością podczas tego rodzaju leczenia.
• Podczas leczenia większych żył odpiszczelowych wstrzyknięcie mikropiany powinno być podawane w odległości co najmniej 8-10 cm od połączenia żyły odpiszczelowej z żyłą udową. Jeśli monitorowanie za pomocą ultrasonografii ujawni ból piany w głębokim układzie żylnym, pacjent powinien wykonywać aktywność mięśniową, na przykład zginanie grzbietowe stawu skokowego.
• Podczas stosowania Etoxisclerol w postaci mikropiany zaleca się stosowanie wyrzucanych strzykawek o niskiej zawartości krzemu, ponieważ gwarantuje to lepszą jakość piany.

Dawka jednorazowa i dobową

Dorośli i osoby starsze

Zwykle nie powinno się przekraczać dawki 2 mg/kg/dobę lauromakrogolu 400.

W przypadkach rutynowych zaleca się maksymalny objętość 10 ml mikropiany (objętość mikropiany odpowiada sumie cieczy i gazu) na sesję, niezależnie od masy ciała pacjenta i stężenia lauromakrogolu 400. Większe objętości mikropiany są stosowane pod warunkiem indywidualnej oceny korzyści i ryzyka. Objętości wstrzykiwane mikropiany na sesję zwykle utrzymują się poniżej maksymalnych wartości, czyli między 2 a 8 ml.

• Objętość jest sumą cieczy i gazu.

** W przypadkach rutynowych.

Podczas stosowania Etoxisclerol 20 mg/ml w postaci cieczy do skleroterapii żylaków średniej wielkości, w zależności od długości odcinka do leczenia, można podawać wiele wstrzyknięć z maksymalnie 2 ml cieczy na wstrzyknięcie.

Podczas stosowania Etoxisclerol 20 mg/ml w postaci mikropiany, na przykład do leczenia żył perforujących lub żylaków dopływowych, wstrzykuje się do 2 ml mikropiany na nakłucie. Dla leczenia małej żyły odpiszczelowej wstrzykuje się do 4 ml na nakłucie i do 6 ml dla leczenia dużej żyły odpiszczelowej.

Aby uniknąć możliwej reakcji alergicznej, szczególnie u pacjenta z wysokim ryzykiem reakcji nadwrażliwości, zaleca się, aby podczas pierwszego leczenia podać tylko małą dawkę testową Etoxisclerol. W zależności od reakcji można podać wiele wstrzyknięć w późniejszych sesjach leczenia, o ile nie przekroczy się maksymalnej dawki.

Ponieważ objętość do wstrzyknięcia na sesję jest ograniczona, zwykle wymagane są powtarzane sesje leczenia (średnio 2-4).

Poblacja pediatryczna

Brak istotnego zastosowania Etoxisclerol w populacji pediatrycznej.

Sposób podania

Wszystkie wstrzyknięcia powinny być podawane dożylnie; położenie igły powinno być sprawdzone (np. przez aspirację krwi).

Niezależnie od sposobu nakłucia żyły (u pacjenta stojącego z tylko jedną kaniulą lub u pacjenta siedzącego z strzykawką gotową do wstrzyknięcia), wstrzyknięcia powinny być wykonywane zwykle w nodze w pozycji poziomej. Zaleca się stosowanie wyrzucanych strzykawek o gładkim ruchu do skleroterapii, a także igieł o różnych średnicach, w zależności od wskazań.

Podczas stosowania mikropiany nogę można umieścić w pozycji poziomej lub podnieść o około 30-45° ponad poziom dla wstrzyknięcia. Wstrzyknięcie mikropiany powinno być wykonywane idealnie pod kontrolą ultrasonografii. Bezpośrednie nakłucie i wstrzyknięcie do niewidocznych żył powinny być wykonywane pod kontrolą ultrasonografii dupleksowej. Igła nie powinna być mniejsza niż 25G.

Środek sklerozujący powinien być podawany dożylnie w małych porcjach w wielu punktach żyły do leczenia, zarówno w postaci cieczy, jak i mikropiany. Podczas leczenia żył perforujących zaleca się nie wstrzykiwać bezpośrednio do żyły docelowej. Celem jest uzyskanie optymalnej destrukcji ściany naczynia z najmniejszą konieczną koncentracją środka sklerozującego dla wyniku klinicznego. Jeśli koncentracja jest zbyt wysoka, może dojść do martwicy lub innych niepożądanych skutków.

Mikropiana powinna być przygotowana bezpośrednio przed użyciem i podawana przez lekarza odpowiednio przeszkolonego w generowaniu i podawaniu mikropiany. Przygotowanie mikropiany opisano w punkcie 6.6 Charakterystyki Produktu Leczniczego. Większość technik polega na mieszaniu środka sklerozującego i gazu (np. powietrza sterylne) przez powtarzające się przenoszenie między dwiema połączonymi strzykawkami.

W zależności od stopnia i rozległości żylaków mogą być wymagane powtarzane sesje leczenia.

Należy zachować ściśle aseptyczną technikę podczas obchodzenia się z Etoxisclerol.

Leczenie uciskowe po wstrzyknięciu Etoxisclerol

Po leczeniu sklerozującym Etoxisclerol w postaci cieczy należy nałożyć bandaż uciskowy lub pończochę uciskową.

Po leczeniu sklerozującym Etoxisclerol w postaci mikropiany nogę pacjenta należy unieruchomić początkowo przez 2-5 minut. Manewr Valsalvy i aktywacja mięśniowa powinny być unikane w tym czasie, a ucisk nie powinien być aplikowany natychmiast, lecz 5-10 minut po wstrzyknięciu.

Po tym pacjent powinien chodzić przez 30 minut, preferowany w obrębie kliniki lub gabinetu, w którym wykonano wstrzyknięcie.

Ucisk powinien być aplikowany przez kilka dni do kilku tygodni, w zależności od rozległości i ciężkości żylaków.

Czasami mogą pojawić się zakrzepy, które są usuwane przez nacięcie i usunięcie zakrzepu.