ETOXISCLEROL 10 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

Wprowadzenie

Charakterystyka produktu leczniczego: informacje dla użytkownika

Etoxisclerol 10 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

Lauromacrogol 400

Przed rozpoczęciem stosowania tego leku przeczytaj uważnie całą ulotkę, ponieważ zawiera ona ważne informacje dla Ciebie.

• Zachowaj tę ulotkę, ponieważ może być konieczne ponowne jej przeczytanie.
• Jeśli masz jakieś wątpliwości, skonsultuj się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.
• Ten lek został przepisany wyłącznie dla Ciebie i nie powinien być podawany innym osobom, nawet jeśli mają takie same objawy, ponieważ może im zaszkodzić.
• Jeśli wystąpią działania niepożądane, skonsultuj się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, nawet jeśli są to działania niepożądane, które nie są wymienione w tej ulotce. Zobacz punkt 4.

Zawartość ulotki

1. Co to jest Etoxisclerol i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje niezbędne przed rozpoczęciem stosowania Etoxisclerol
3. Jak stosować Etoxisclerol
4. Mogące wystąpić działania niepożądane
5. Przechowywanie Etoxisclerol
6. Zawartość opakowania i dodatkowe informacje

1. Co to jest Etoxisclerol i w jakim celu się go stosuje

Etoxisclerol jest środkiem sklerozującym, którego substancją czynną jest lauromacrogol 400.

Etoxisclerol jest wskazany w leczeniu sklerozującym lub niszczeniu żylaków i telangiektazji (pajączków naczyniowych).

2. Informacje niezbędne przed rozpoczęciem stosowania Etoxisclerol

Nie stosuj Etoxisclerol w leczeniu sklerozującym żylaków

• Jeśli jesteś uczulony na lauromacrogol 400 lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6),
• Jeśli chorujesz na ostrą, ciężką chorobę ogólnoustrojową (szczególnie w przypadku pacjentów nieleczonych),
• Jeśli musisz pozostawać w łóżku lub nie możesz chodzić,
• Jeśli chorujesz na ciężką chorobę tętniczą (chorobę tętniczą zakrzepową, stopień III i IV według Fontaine),
• Jeśli chorujesz na chorobę zakrzepowo-zatorową (zakrzepicę lub zator),
• Jeśli masz wysokie ryzyko zatorów (zakrzepicy), na przykład pacjenci z dziedziczną skłonnością do tworzenia zakrzepów krwi lub z wieloma czynnikami ryzyka, takimi jak: stosowanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych (na przykład tabletek), hormonalna terapia zastępcza, otyłość, palenie tytoniu, długotrwałe unieruchomienie itp.

Nie stosuj Etoxisclerol w leczeniu sklerozującym żylaków z mikropianą

• Jeśli masz objawy spowodowane znanym otworem w przegrodzie międzyprzedsionkowej serca (przetrwałym otworem owalnym).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Etoxisclerol powinien być podawany przez personel medyczny z doświadczeniem w technikach skleroterapii.

Przed rozpoczęciem stosowania Etoxisclerol skonsultuj się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką:

• Jeśli masz gorączkę,
• Jeśli chorujesz na astmę oskrzelową,
• Jeśli masz silną skłonność do alergii,
• Jeśli twój ogólny stan zdrowia jest zły,
• Jeśli będziesz leczony sklerozująco z powodu pajączków naczyniowych: w przypadku pacjentów z zaburzeniami krążenia tętniczego (chorobą tętniczą zakrzepową stopień II według Fontaine),
• Jeśli masz opuchliznę nóg spowodowaną gromadzeniem się płynów (obrzęk) i nie możesz jej zmniejszyć za pomocą ucisku,
• Jeśli chorujesz na chorobę zapalną skóry w miejscu leczenia,
• Jeśli masz objawy zatorów w mniejszych naczyniach krwionośnych, na przykład z powodu cukrzycy (mikroangiopatia) i uszkodzenia nerwów (neuropatia),
• Jeśli masz ograniczoną ruchomość,
• Jeśli często masz migreny.

Przed rozpoczęciem leczenia sklerozującego z mikropianą skonsultuj się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką:

• Jeśli masz znaną przegrodę międzyprzedsionkową serca, nawet jeśli nie powoduje objawów,
• Jeśli masz historię zaburzeń widzenia (objawów wzrokowych lub neurologicznych) po poprzednim leczeniu sklerozującym z mikropianą.

Pozostałe leki i Etoxisclerol

Poinformuj swojego lekarza lub farmaceutę, jeśli stosujesz, stosowałeś niedawno lub możesz potrzebować stosować inny lek.

Stosowanie Etoxisclerol wraz z znieczuleniami może zwiększyć efekt znieczulenia w układzie sercowo-naczyniowym.

Ciąża, laktacja i płodność

Jeśli jesteś w ciąży lub w okresie karmienia piersią, podejrzewasz, że możesz być w ciąży lub planujesz ciążę, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą przed stosowaniem tego leku.

Jeśli jesteś w ciąży, twój lekarz nie powinien podawać ci Etoxisclerol, chyba że jest to absolutnie konieczne, ponieważ nie ma wystarczających informacji na temat stosowania Etoxisclerol u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały żadnych nieprawidłowości rozwojowych.

Jeśli jest konieczne leczenie Etoxisclerol podczas karmienia piersią, zaleca się przerwę w karmieniu przez 2-3 dni, ponieważ nie ma danych u ludzi na temat przenikania lauromacrogol 400 do mleka matki.

Jazda pojazdami i obsługa maszyn

Nie stwierdzono negatywnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn w związku ze stosowaniem Etoxisclerol.

Etoxisclerol zawiera etanol, potas i sód

Ten lek zawiera 84,00 mg alkoholu (etanolu) w każdej ampułce 2 ml, co odpowiada 5% (obj./obj.). Ilość jednej ampułki tego leku jest równoważna z 2 ml piwa lub 1 ml wina.

Mało prawdopodobne, aby ilość alkoholu zawarta w tym leku miała jakikolwiek zauważalny efekt u dorosłych lub nastolatków.

Ilość alkoholu zawarta w tym leku może zmienić efekt innych leków. Skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, jeśli stosujesz inne leki. Jeśli jesteś w ciąży lub w okresie karmienia piersią, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą przed przyjęciem tego leku.

Jeśli masz uzależnienie od alkoholu, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą przed przyjęciem tego leku.

• Ten lek zawiera mniej niż 39 mg (1 mmol) potasu na ampułkę, dlatego uważa się go za „wolny od potasu”.

Ten lek zawiera mniej niż 23 mg (1 mmol) sodu na ampułkę, dlatego uważa się go za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować Etoxisclerol

Etoxisclerol jest lekiem, którego podawanie powinno być wykonywane przez lekarza, dlatego też do niego należy znajomość i wybór dawki oraz techniki najbardziej odpowiedniej w każdym przypadku.

Etoxisclerol może być stosowany w postaci płynnej lub mikropiany (mikropiana lepka, standardowa, jednorodna i o drobnych pęcherzykach).

W zależności od rozmiaru żylaka do leczenia i indywidualnej sytuacji każdego pacjenta, lekarz zdecyduje, jakiemu leczeniu powinien być poddany. W przypadku wątpliwości należy wybrać najniższą możliwą dawkę. Zwykle nie zaleca się przekraczania dawki 2 mg/kg/dobę lauromacrogol 400.

W przypadku rutynowych leczeń zaleca się maksymalny objętość 10 ml mikropiany (objętość mikropiany odpowiada sumie cieczy i gazu) na sesję, niezależnie od masy ciała pacjenta i stężenia lauromacrogol 400.

Aby uniknąć możliwej reakcji alergicznej, szczególnie u pacjenta z wysoką skłonnością do reakcji nadwrażliwości, zaleca się, aby w przypadku pierwszego leczenia podać tylko niewielką dawkę próbną Etoxisclerol. W zależności od reakcji, można podać kilka wstrzyknięć w późniejszych sesjach leczenia, o ile nie przekroczono maksymalnej dawki.

Ponieważ objętość do wstrzyknięcia na sesję jest ograniczona, zwykle wymagane są powtarzane sesje (średnio 2-4).

Po leczeniu Etoxisclerol powinieneś postępować zgodnie z zaleceniami lekarza. Może on zalecić noszenie opatrunku lub pończochy uciskowej w celu pomocy w zmniejszeniu stanu zapalnego i pigmentacji skóry.

Stosowanie u dzieci

Nie ma istotnego zastosowania Etoxisclerol u populacji pediatrycznej.

Jeśli przyjmiesz więcej Etoxisclerol, niż powinieneś

W przypadku przedawkowania lub przypadkowego przyjęcia leku skonsultuj się niezwłocznie z lekarzem, farmaceutą lub zadzwoń do Centrum Informacji Toksykologicznej, nr tel. 91 562 04 20, podając nazwę leku i ilość przyjętą.

Przedawkowanie może spowodować zgon miejscowy tkanek (martyfikację), szczególnie po wstrzyknięciu do tkanki w pobliżu żylaka.

4. Mogące wystąpić działania niepożądane

Jak wszystkie leki, Etoxisclerol może powodować działania niepożądane, chociaż nie wszystkie osoby je doświadczają.

W tej sekcji informujemy o zgłoszonych reakcjach niepożądanych związanych ze stosowaniem lauromacrogol 400. W niektórych przypadkach były one nieprzyjemne, ale w większości przypadków tylko przejściowe. Ponieważ były to często zgłoszenia spontaniczne, bez odniesienia do określonej grupy pacjentów i bez grupy referencyjnej, nie jest możliwe dokładne obliczenie częstotliwości lub ustalenie wyraźnego związku przyczynowego z kontaktem z lekiem w każdym przypadku. Niemniej jednak możliwa jest uzasadniona ocena na podstawie długoterminowego doświadczenia.

Zaobserwowano działania niepożądane miejscowe (np. martwicę), szczególnie na skórze i tkance w pobliżu żylaka (i, w rzadkich przypadkach, w nerwach), podczas leczenia żylaków na nogach po przypadkowych wstrzyknięciach do tkanki w pobliżu nich. Ryzyko wzrasta wraz ze wzrostem stężenia i objętości Etoxisclerol.

Zaobserwowano następujące działania niepożądane z poniższą częstotliwością:

• Częste (mogą wystąpić u do 1 na 10 osób): pojawienie się naczyń krwionośnych w leczonym obszarze niewidocznych przed leczeniem (neowaskularyzacja), siniak (hematoma), plamy na skórze (hiperpigmentacja), krwawienie podskórne (siniak), ból w miejscu wstrzyknięcia (krótkotrwały), zakrzepica w miejscu wstrzyknięcia (miejscowa zakrzepica wewnątrzżylakowa).

• Nieczęste (mogą wystąpić u do 1 na 100 osób):zapalenie żył (zakrzepica powierzchowna, flebitis), alergiczne zapalenie skóry (dermatitis), kontaktowe zapalenie skóry, reakcja skórna, zaczerwienienie skóry (rumień), zgon miejscowy tkanek (martwica), stwardnienie tkanek, opuchlizna, uszkodzenie nerwu.

• Rzadkie (mogą wystąpić u do 1 na 1000 osób):zakrzepica żył głębokich (możliwa z powodu innej choroby występującej jednocześnie), ból kończyn.

• Bardzo rzadkie (mogą wystąpić u do 1 na 10 000 osób):wstrząs anafilaktyczny (ciężka i nagła reakcja alergiczna, której objawami są trudności z oddychaniem, zawroty głowy, spadek ciśnienia krwi), obrzęk naczynioruchowy (którego objawami są nagłe opuchlizny, szczególnie na twarzy, na przykład powiek, warg lub krtani), uogólniona pokrzywka, astma (astmatyczny atak), udar mózgu (incydent naczyniowy mózgu), słabość powodująca utratę ruchomości w części ciała (hemipareza), ból głowy, migrena (rzadko podczas leczenia sklerozującego z mikropianą), miejscowe zaburzenia sensoryczne (parestezja miejscowa), zmniejszona wrażliwość lub odczucia w jamie ustnej (hypestezja jamy ustnej), utrata przytomności, zaburzenia świadomości, centralne zaburzenia mowy (afazja), trudności z kontrolowaniem ruchów (ataksja), zawroty głowy, zaburzenia widzenia (rzadko podczas leczenia sklerozującego z mikropianą), zawał serca (zatrzymanie akcji serca), zespół złamanego serca (kardiomiopatia stresowa), szybkie lub nieregularne bicie serca (palpitacje), nieprawidłowa częstotliwość serca, zator tętnicy płucnej (zakrzepica płucna), omdlenie (omdlenie vazowagalne), kolaps krążeniowy, zapalenie ściany naczyń krwionośnych (zapalenie naczyń), trudności z oddychaniem (dyspnea), uczucie ucisku w klatce piersiowej, kaszel, zaburzenia smaku, nudności, wymioty, nadmierne owłosienie (hipertrichosis) w leczonym obszarze, gorączka, uderzenia gorąca, niezwykła słabość (astenia), ogólne złe samopoczucie, nieprawidłowe ciśnienie krwi.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek działania niepożądane, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, nawet jeśli są to działania niepożądane, które nie są wymienione w tej ulotce. Można je również zgłaszać bezpośrednio do Systemu Monitorowania Bezpieczeństwa Farmakoterapii: https://www.notificaram.es. Poprzez zgłaszanie działań niepożądanych możesz przyczynić się do dostarczenia większej ilości informacji na temat bezpieczeństwa stosowania tego leku.

5. Przechowywanie Etoxisclerol

Ten lek nie wymaga specjalnej temperatury przechowywania.

Przechowuj ten lek poza zasięgiem dzieci.

Nie stosuj tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu, po terminie CAD. Termin ważności jest ostatnim dniem miesiąca, który jest podany.

Leków nie wolno wyrzucać do kanalizacji ani do śmieci. Opakowania i leki, których nie potrzebujesz, powinieneś oddać do punktu zbiórki odpadów farmaceutycznych w aptece. W przypadku wątpliwości poproś farmaceutę, jak się pozbyć opakowań i leków, których nie potrzebujesz. Dzięki temu pomogasz chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i dodatkowe informacje

Skład Etoxisclerol 10 mg/ml

• Substancją czynną jest lauromacrogol 400.
• Każdy ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 10 mg lauromacrogol 400.

Każda ampułka 2 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 20 mg lauromacrogol 400.

• Pozostałymi składnikami są: etanol 96%, diwodorofosforan potasu, dwuwodny fosforan disodowy, woda do wstrzykiwań.

Wygląd produktu i zawartość opakowania

Etoxisclerol jest przezroczystym roztworem o lekko zielonkawym zabarwieniu. Dostępny jest jako roztwór do wstrzykiwań w opakowaniu zawierającym 5 ampułek po 2 ml każda.

Pozostałe postacie

• Etoxisclerol 5 mg/ml roztwór do wstrzykiwań. Opakowanie zawiera 5 ampułek po 2 ml każda.
• Etoxisclerol 20 mg/ml roztwór do wstrzykiwań. Opakowanie zawiera 5 ampułek po 2 ml każda.
• Etoxisclerol 30 mg/ml roztwór do wstrzykiwań. Opakowanie zawiera 5 ampułek po 2 ml każda.

Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu i odpowiedzialny za wytwórnię

Chemische Fabrik Kreussler & Co. GmbH

Rheingaustrasse 87-93

65203 Wiesbaden, Niemcy

tel.: +49 611 9271-0

faks: +49 611 9271-111

e-mail: [email protected]

Można uzyskać więcej informacji na temat tego leku, kontaktując się z lokalnym przedstawicielem posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:

FERRER FARMA, S.A.

Av. Diagonal 549 5ª Planta,

08029 Barcelona (Hiszpania)

Data ostatniej aktualizacji tej ulotki: lipiec 2020

Szczegółowe i aktualne informacje na temat tego leku są dostępne na stronie internetowej Agencji Leków i Produktów Medycznych (AEMPS) http://www.aemps.gob.es/

Informacje te są przeznaczone wyłącznie dla profesjonalistów sektora zdrowia

Więcej informacji, patrz Charakterystyka Produktu Leczniczego.

Ważne ostrzeżenia przed zastosowaniem

• Etoxisclerol powinien być podawany wyłącznie przez doświadczonego personelu medycznego w anatomii żył i w rozpoznawaniu oraz leczeniu chorób dotykających układu żylnego oraz będącego zaznajomionym z odpowiednią techniką wstrzyknięcia.
• Przed leczeniem personel medyczny powinien zbadać czynniki ryzyka pacjenta i poinformować go o ryzyku związanym z tą techniką. Skleroterapia jest szczególnie niewskazana u pacjentów z historią zdarzeń zakrzepowo-zatorowych. Niemniej jednak, jeśli skleroterapia jest uznana za konieczną, można rozpocząć profilaktyczne leczenie przeciwzakrzepowe.
• Ze względu na ryzyko krążenia produktu, pęcherzyków lub cząstek w prawej komorze serca, obecność komunikacji prawo-lewej (np. przetrwałego otworu owalnego) może zwiększyć ryzyko ciężkich zdarzeń niepożądanych tętniczych. U pacjentów z historią migreny z aurą, ciężkich zdarzeń naczyniowych mózgu lub nadciśnienia płucnego zaleca się poszukiwanie komunikacji prawo-lewej (np. przetrwałego otworu owalnego) przed skleroterapią.
• U pacjentów bezobjawowych, ale z znaną komunikacją prawo-lewą (np. przetrwałym otworem owalnym), zaleca się stosowanie mniejszych objętości i unikanie manewru Valsalvy w ciągu kilku minut po wstrzyknięciu.
• Stosuj mniejsze objętości u pacjentów z historią migreny.
• Ciężkie działania niepożądane miejscowe, takie jak martwica tkanek, mogą wystąpić po przedostaniu się leku poza naczynie, dlatego też należy zachować szczególną ostrożność podczas umieszczania igły dożylnego oraz stosować minimalną skuteczną objętość w każdym miejscu wstrzyknięcia.
• Środki sklerozujące nie powinny być wstrzykiwane do tętnic, ponieważ może to spowodować ciężką martwicę, która może wymagać amputacji. W przypadku wypadku należy niezwłocznie przystąpić do leczenia chirurgicznego naczyń.
• Stosowanie jakiegokolwiek środka sklerozującego w okolicy twarzy powinno być starannie rozważone, ponieważ wstrzyknięcia do naczyń krwionośnych mogą powodować negatywnie ciśnienie w tętnicach i prowadzić do nieodwracalnej utraty wzroku.
• W niektórych częściach ciała, takich jak stopy lub okolice kostki, ryzyko niezamierzonego wstrzyknięcia do środka tętnicy może być zwiększone. Dlatego też należy stosować tylko niewielkie ilości i w niskich stężeniach z szczególną ostrożnością podczas tego rodzaju leczenia.
• Podczas leczenia żył odpiszczelowych większych podaje się wstrzyknięcie mikropiany w odległości co najmniej 8-10 cm od połączenia żyły odpiszczelowej z żyłą udową. Jeśli monitorowanie ultrasonograficzne ujawnia pęcherzyk piany w układzie żył głębokich, pacjent powinien wykonywać aktywację mięśni, na przykład zginanie grzbietowe stawu skokowego.
• Podczas stosowania Etoxisclerol w postaci mikropiany zaleca się stosowanie wyrzucanych strzykawek o niskiej zawartości krzemu, ponieważ gwarantuje to lepszą jakość piany.

Dawkowanie jednorazowe i dobowe

Dorośli i osoby starsze

Zwykle nie należy przekraczać dawki 2 mg/kg/dobę lauromakroglu 400.

W przypadkach rutynowych zaleca się maksymalny objętość 10 ml mikropiany (objętość mikropiany odpowiada sumie cieczy i gazu) na sesję, niezależnie od masy ciała pacjenta i stężenia lauromakroglu 400. Większe objętości mikropiany mogą być stosowane pod warunkiem indywidualnej oceny korzyści i ryzyka. Objętości wstrzykiwanej mikropiany na sesję zwykle utrzymuje się poniżej wartości maksymalnych, czyli między 2 a 8 ml.

• Objętość jest sumą cieczy i gazu.

** W przypadkach rutynowych.

Gdy stosuje się Etoksyklol 10 mg/ml w postaci ciekłej do skleroterapii żył siatkowatych i małych żylaków, w zależności od długości odcinka do leczenia, można podawać kilka wstrzyknięć z maksymalną ilością 0,3 ml cieczy na wstrzyknięcie. Do skleroterapii żył centralnych telangiektazji można wstrzykiwać do 0,2 ml cieczy na nakłucie.

Gdy stosuje się Etoksyklol 10 mg/ml w postaci mikropiany, na przykład do leczenia żylaków pobocznych, wstrzykuje się do 4-6 ml mikropiany na nakłucie. Do leczenia żył przeszywających wstrzykuje się do 2-4 ml na nakłucie.

Aby uniknąć możliwej reakcji alergicznej, szczególnie u pacjenta z wysoką skłonnością do reakcji nadwrażliwości, zaleca się, aby podczas pierwszego leczenia podać tylko małą dawkę próbną Etoksyklolu. W zależności od reakcji można podawać kilka wstrzyknięć w późniejszych sesjach leczenia, o ile nie przekroczy się maksymalnej dawki.

Ponieważ objętość do wstrzyknięcia na sesję jest ograniczona, zwykle wymagane są powtarzane sesje (średnio 2-4).

Poblacja pediatryczna

Brak istotnego zastosowania Etoksyklolu w populacji pediatrycznej.

Sposób podania

Wszystkie wstrzyknięcia należy podawać dożylnie; należy sprawdzić położenie igły (na przykład przez aspirację krwi).

Niezależnie od sposobu nakłucia żylnego (u pacjenta stojącego z tylko jedną kaniulą lub u pacjenta siedzącego z strzykawką gotową do wstrzyknięcia), wstrzyknięcia przeprowadza się zwykle w nodze w pozycji poziomej. Zaleca się stosowanie strzykawek jednorazowych o gładkim ruchu do skleroterapii, a także igieł o różnych średnicach, w zależności od wskazania.

Dla telangiektazji stosuje się bardzo cienkie igły (na przykład igły insulinowe). Nakłucie przeprowadza się pod kątem, a wstrzyknięcie podaje się powoli.

Podczas stosowania mikropiany nogę można umieścić w pozycji poziomej lub podniesionej o około 30-45° powyżej poziomu dla wstrzyknięcia. Wstrzyknięcie mikropiany powinno być idealnie podawane pod kontrolą ultrasonografii. Nakłucie bezpośrednie i wstrzyknięcie do niewidocznych żył powinny być prowadzone pod kontrolą ultrasonografii dwustopniowej. Igła nie powinna być mniejsza niż 25G.

Środek sklerozujący powinien być podawany dożylnie w małych porcjach w wielu punktach żyły do leczenia, zarówno w postaci ciekłej, jak i mikropiany. W leczeniu żył przeszywających zaleca się nie wstrzykiwać bezpośrednio do żyły docelowej. Celem jest uzyskanie optymalnej destrukcji ściany naczynia z najmniejszą konieczną stężeniem środka sklerozującego dla wyniku klinicznego. Jeśli stężenie jest zbyt wysokie, może dojść do martwicy lub innych niepożądanych następstw.

Mikropianę należy przygotować bezpośrednio przed użyciem i podawać przez lekarza odpowiednio przeszkolonego w prawidłowym wytwarzaniu i podawaniu mikropiany. Przygotowanie mikropiany opisano w punkcie 6.6 Charakterystyki Produktu Leczniczego. Większość technik polega na mieszaniu środka sklerozującego i gazu (na przykład powietrza sterylnego) przez powtarzające się przenoszenie między 2 połączonymi strzykawkami.

W zależności od stopnia i rozległości żylaków mogą być wymagane kilka sesji leczenia.

Należy przestrzegać ściśle aseptycznej techniki podczas obchodzenia się z Etoksyklolem.

Leczenie uciskowe po wstrzyknięciu Etoksyklolu

Po leczeniu sklerozującym Etoksyklolem w postaci ciekłej należy nałożyć opaskę uciskową lub pończochę elastyczną.

Po leczeniu sklerozującym mikropianą nogę pacjenta początkowo unieruchamia się przez 2-5 minut. Manewr Valsalvy i aktywacja mięśni powinny być unikane w tym czasie, a ucisk nie powinien być aplikowany natychmiast, ale 5-10 minut po wstrzyknięciu.

Po tym pacjent powinien chodzić przez 30 minut, preferowany w obrębie kliniki lub gabinetu, w którym wykonano wstrzyknięcie.

Ucisk powinien być stosowany przez kilka dni do kilku tygodni, w zależności od rozległości i ciężkości żylaków.

Czasami mogą pojawiać się zakrzepy, które są usuwane przez nacięcie i ewakuację zakrzepu.