WANKOMYCYNA SALA 500 mg PROSZEK DO PRZYGOTOWANIA KONCENTRATU DO ROZTWORU DO WLEWU

Wprowadzenie

Charakterystyka produktu: informacje dla pacjenta

Vancomicina Sala 500 mg proszek do sporządzania koncentratu do infuzji dożylnych EFG

Przed rozpoczęciem stosowania tego leku przeczytaj uważnie całą ulotkę, ponieważ zawiera ona ważne informacje dla Ciebie.

• Zachowaj tę ulotkę, ponieważ może być konieczne ponowne jej przeczytanie.
• Jeśli masz jakieś wątpliwości, skonsultuj się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.
• Ten lek został przepisany wyłącznie dla Ciebie i nie powinieneś go podawać innym osobom, nawet jeśli mają takie same objawy, ponieważ może im to zaszkodzić.
• Jeśli wystąpią działania niepożądane, skonsultuj się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, nawet jeśli są to działania niepożądane, które nie są wymienione w tej ulotce. Patrz rozdział 4.

Spis treści ulotki

1. Co to jest Vancomicina Sala i w jakim celu się go stosuje.
2. Informacje przed podaniem Vancomicina Sala
3. Jak stosować Vancomicina Sala
4. Możliwe działania niepożądane.
5. Przechowywanie Vancomicina Sala
6. Zawartość opakowania i dodatkowe informacje

1. Co to jest Vancomicina Sala i w jakim celu się go stosuje

Wankomycyna jest antybiotykiem należącym do grupy "glikopeptydów" i działa przez eliminowanie pewnych bakterii, które powodują infekcje.

Vancomicina w postaci proszku przekształca się w roztwór do infuzji lub roztwór doustny.

Antybiotyki są stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych i nie są skuteczne w leczeniu zakażeń wirusowych, takich jak grypa lub katar.

Ważne jest, aby stosować się do wskazań dotyczących dawki, odstępu podawania i czasu trwania leczenia wskazanych przez lekarza.

Nie przechowuj i nie ponownie używaj tego leku. Jeśli po zakończeniu leczenia pozostanie Ci lek, zwróć go do apteki w celu prawidłowego usunięcia. Nie wolno wyrzucać leków do kanalizacji ani do śmietnika.

Wankomycyna jest stosowana we wszystkich grupach wiekowych za pomocą infuzji dożylnych w leczeniu następujących ciężkich zakażeń:

• Zakażenia skóry i tkanek podskórnych.
• Zakażenia kości i stawów.
• Zakażenie płuc, zwane "zapaleniem płuc".
• Zakażenie błony wewnętrznej serca (zapalenie wsierdzia) oraz w celu zapobiegania zapaleniu wsierdzia u pacjentów z grupy ryzyka poddawanych zabiegom chirurgicznym.
• Zakażenie krwi związane z powyższymi zakażeniami.

Wankomycyna może być podawana doustnie u dorosłych i dzieci w leczeniu zakażenia błony śluzowej jelita, cienkiego i grubego jelita z uszkodzeniem błony śluzowej (pseudomembranowa biegunka) wywołanego przez bakterię Clostridium difficile.

2. Informacje przed podaniem Vancomicina Sala

Nie stosuj wankomycyny

Jeśli jesteś uczulony na wankomycynę lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w rozdziale 6).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą szpitala lub pielęgniarką przed użyciem wankomycyny, jeśli:

• Doświadczyłeś reakcji alergicznej na teikoplaninę, ponieważ może to oznaczać, że jesteś również uczulony na wankomycynę.
• Masz problem ze słuchem, szczególnie jeśli jesteś osobą w podeszłym wieku (może być konieczne wykonanie badań słuchu podczas leczenia).
• Masz problemy z nerkami (wymagane będą badania krwi i nerki podczas leczenia).
• Otrzymujesz wankomycynę w postaci infuzji do leczenia biegunki związanej z zakażeniem Clostridium difficilezamiast doustnie.
• Kiedykolwiek rozwinąłeś ciężką wysypkę, łuszczenie się skóry, pęcherze i/lub owrzodzenia w jamie ustnej po przyjęciu wankomycyny.

Zgłaszano ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevens-Johnsona, toksyczną nekrolizę naskórka, reakcję na leki z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS) oraz pustulowaty wyprysk ogólny (AGEP) związane z leczeniem wankomycyną. Przerwij stosowanie wankomycyny i natychmiast szukaj pomocy medycznej, jeśli zauważysz którykolwiek z opisanych objawów w rozdziale 4.

Zgłaszano ciężkie działania niepożądane, które mogą prowadzić do utraty wzroku po wstrzyknięciu wankomycyny do oczu.

Skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą szpitala lub pielęgniarką podczas leczenia wankomycyną, jeśli:

• Otrzymujesz wankomycynę przez długi czas (może być konieczne wykonanie badań krwi, badania wątroby lub nerek podczas leczenia).
• Rozwinąłeś jakąkolwiek reakcję skórną podczas leczenia.
• Rozwinąłeś ciężką lub przewlekłą biegunkę podczas lub po użyciu wankomycyny. Może to być objaw zapalenia jelita (pseudomembranowa biegunka), które może wystąpić po leczeniu antybiotykami.

Dzieci

Wankomycyna jest stosowana z ostrożnością u wcześniaków i małych dzieci, ze względu na fakt, że ich nerki nie są w pełni rozwinięte i mogą gromadzić wankomycynę we krwi.

Aby kontrolować stężenie wankomycyny we krwi, w tej grupie wiekowej wykonuje się badania krwi.

Jednoczesne podawanie wankomycyny i środków znieczulających było związane z zaczerwienieniem skóry (rumieniem) i reakcjami alergicznymi u dzieci. Podobnie, jednoczesne stosowanie z innymi lekami, takimi jak antybiotyki aminoglikozydowe, leki przeciwzapalne niesteroidowe (np. ibuprofen) lub anfoterycyna B (lek przeciwgrzybiczy), może zwiększyć ryzyko uszkodzenia nerek, a zatem będzie konieczne częstsze wykonanie badań nerek i krwi.

Pozostałe leki i Vancomicina Sala

Poinformuj swojego lekarza lub farmaceutę, jeśli stosujesz, stosowałeś niedawno lub możesz potrzebować stosować inne leki, w tym te, które są dostępne bez recepty.

Wymagana jest szczególna ostrożność, jeśli stosujesz lub używasz innych leków, ponieważ niektóre z nich mogą wchodzić w interakcje z wankomycyną.

Następujące leki mogą wchodzić w interakcje z Vancomicina:

• Piperacilina/tazobaktam, ponieważ mogą one wpływać na nerki.

• Środki znieczulające: jednoczesne podawanie wankomycyny dożylnie i środków znieczulających było związane z zaczerwienieniem skóry i reakcjami alergicznymi.
• Leki rozkurczowe.
• Leki przeciwko zakażeniom bakteryjnym (np. polimyksyna B, kolistyna, bacytracyna i aminoglikozydy.
• Leki przeciwgrzybicze (anfoterycyna B).
• Leki przeciwprzeziębieniowe (wiomycyna).
• Leki przeciwnowotworowe (cisplatyna).
• Należy podawać z ostrożnością u pacjentów uczulonych na inny antybiotyk glikopeptydowy zwany teikoplaniną, ponieważ stwierdzono reakcje krzyżowe.

Ciąża, laktacja i płodność

Jeśli jesteś w ciąży lub w okresie karmienia piersią, uważasz, że możesz być w ciąży lub planujesz ciążę, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą szpitala przed użyciem tego leku. Wankomycyna powinna być stosowana w czasie ciąży i laktacji tylko w przypadku wyraźnej konieczności. Wankomycyna przenika przez łożysko i może powodować toksyczność u płodu. Wankomycyna przenika do mleka ludzkiego. Twój lekarz może zdecydować o przerwaniu karmienia piersią.

Jazda pojazdami i obsługa maszyn:

Wpływ wankomycyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę maszyn jest nieistotny lub żaden.

3. Jak stosować Vancomicina Sala

Personel medyczny będzie podawał wankomycynę podczas Twojego pobytu w szpitalu. Twój lekarz zdecyduje o ilości leku, którą powinieneś otrzymać każdego dnia i jak długo potrwa leczenie.

Dawkowanie:

Dawka podawana będzie zależała od:

• Twojego wieku,
• Twojej wagi,
• zakażenia, które masz,
• czynności nerek,
• Twojej słuchu,
• innego leku, który przyjmujesz.

Podawanie dożylnie

Dorośli i nastolatkowie (w wieku 12 lat i starsi)

Dawka będzie obliczona zgodnie z Twoją wagą ciała. Zwykła dawka infuzji wynosi 15-20 mg na każdy kg wagi ciała. Zwykle podawana jest co 8-12 godzin. W niektórych przypadkach lekarz może zdecydować o podaniu dawki początkowej do 30 mg na każdy kg wagi ciała. Maksymalna dobową dawka nie powinna przekraczać 2 g.

Stosowanie u dzieci

Dzieci w wieku od 1 miesiąca do mniej niż 12 lat

Dawka będzie obliczona zgodnie z Twoją wagą ciała. Zwykła dawka infuzji wynosi 10-15 mg na każdy kg wagi ciała. Zwykle podawana jest co 6 godzin.

Noworodki przedwczesne i noworodki donoszone (od 0 do 27 dni)

Dawka będzie obliczona zgodnie z wiekiem poczęciowym (czasem, który upłynął od pierwszego dnia ostatniej miesiączki do urodzenia (wieku gestacyjnego) plus czas, który upłynął po urodzeniu (wieku poporodowego).

Pacjenci w podeszłym wieku, kobiety w ciąży i pacjenci z zaburzeniami nerek, w tym ci, którzy są poddawani dializie, mogą wymagać innej dawki.

Podawanie doustne

Dorośli i nastolatkowie (w wieku 12-18 lat)

Zalecana dawka wynosi 125 mg co 6 godzin. W niektórych przypadkach lekarz może zdecydować o podaniu wyższej dawki dobowej do 500 mg co 6 godzin. Maksymalna dobową dawka nie powinna przekraczać 2 g.

Jeśli doświadczyłeś innych epizodów (zakażenia błony śluzowej) wcześniej, możesz wymagać innej dawki i czasu trwania terapii.

Stosowanie u dzieci

Noworodki, niemowlęta i dzieci poniżej 12 lat

Zalecana dawka wynosi 10 mg na każdy kg wagi ciała. Zwykle podawana jest co 6 godzin. Maksymalna dobową dawka nie powinna przekraczać 2 g.

Sposób podawania

Infuzja dożylna oznacza, że lek płynie z butelki infuzyjnej lub worka przez rurkę do jednej z Twoich żył i do Twojego organizmu. Twój lekarz lub pielęgniarka zawsze będą podawać wankomycynę do żyły, a nie do mięśnia.

Wankomycyna jest podawana do żyły przez co najmniej 60 minut.

Jeśli jest podawana w leczeniu zaburzeń żołądkowo-jelitowych (zwanego pseudomembranową biegunką), lek powinien być podawany jako roztwór doustny.

Czas trwania leczenia

Czas trwania leczenia zależy od zakażenia i może trwać kilka tygodni.

Czas trwania terapii może być inny w zależności od indywidualnej odpowiedzi na leczenie u każdego pacjenta.

Podczas leczenia należy pobierać próbki krwi, próbki moczu i ewentualnie wykonywać badania słuchu w celu wykrycia oznak możliwych działań niepożądanych.

Jeśli otrzymałeś zbyt dużo Vancomicina Sala

Skonsultuj się natychmiast z lekarzem lub farmaceutą. W przypadku przypadkowego przedawkowania skonsultuj się z Centrum Informacji Toksykologicznej (nr tel. 915620420), podając nazwę leku i ilość podaną. Przywieź tę ulotkę ze sobą.

4. Możliwe działania niepożądane

Podobnie jak wszystkie leki, ten lek może powodować działania niepożądane, chociaż nie wszystkie osoby je doświadczają.

Wankomycyna może powodować reakcje alergiczne, chociaż ciężkie reakcje alergiczne (wstrząs anafilaktyczny) są rzadkie. Poinformuj swojego lekarza natychmiast, jeśli zauważysz nagłe świstanie, trudności w oddychaniu, zaczerwienienie na górną część ciała, wysypkę lub świąd.

Przerwij stosowanie wankomycyny i szukaj natychmiastowej pomocy medycznej, jeśli zauważysz którykolwiek z następujących objawów:

-Czerwone plamy nieuniesione, jak celowe lub okrągłe na tułowiu, często z pęcherzami w środku, łuszczeniem się skóry, owrzodzeniami jamy ustnej, gardła, nosa, genitaliów i oczu. Te ciężkie wysypki skórne mogą być poprzedzone gorączką i objawami grypopodobnymi (zespół Stevens-Johnsona i toksyczna nekroliza naskórka).

-Wysypka ogólna, podwyższona temperatura ciała i powiększenie węzłów chłonnych (zespół DRESS lub zespół nadwrażliwości na leki).

-Wysypka czerwona, łuszcząca się i ogólna z guzkami pod skórą i pęcherzami, towarzysząca gorączce na początku leczenia (pustulowaty wyprysk ogólny).

Wchłanianie wankomycyny w przewodzie pokarmowym jest nieistotne. Jednakże, jeśli masz zaburzenie zapalne przewodu pokarmowego, szczególnie jeśli masz również zaburzenie nerek, mogą wystąpić działania niepożądane, które występują, gdy wankomycyna jest podawana dożylnie.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u do 1 na 10 osób):

• Spadek ciśnienia krwi.
• Niedobór powietrza, głośne oddychanie (dźwięk o wysokim tonie wytworzony przez obturację przepływu powietrza w górnych drogach oddechowych)
• Wysypka i stan zapalny błony śluzowej jamy ustnej, świąd, wysypka świądowa, pokrzywka
• Problemy z nerkami, które mogą być wykryte za pomocą badania krwi
• Zaczerwienienie górnej części ciała i twarzy, stan zapalny żyły

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u do 1 na 100 osób):

• Tymczasowa lub trwała utrata słuchu

Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u do 1 na 1000 osób):

• Zmniejszenie liczby białych krwinek, czerwonych krwinek i płytek krwi (komórek odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi)
• Zwiększenie liczby niektórych białych krwinek we krwi.
• Utrata równowagi, dzwonienie w uszach, zawroty głowy
• Stan zapalny naczyń krwionośnych
• Nudności (uczucie niepokoju)
• Stan zapalny nerek i niewydolność nerek
• Ból mięśni klatki piersiowej i pleców
• Gorączka, dreszcze

Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u do 1 na 10 000 osób):

• Nagłe wystąpienie ciężkiej reakcji alergicznej na skórze, z łuszczeniem się lub tworzeniem pęcherzy. Może to być związane z wysoką gorączką i bólem stawów
• Zatrzymanie akcji serca
• Stan zapalny jelita, który powoduje ból brzucha i biegunkę (która może zawierać krew)

Częstość nieznana (nie może być oszacowana na podstawie dostępnych danych):

• Wymioty, biegunka
• Zawroty głowy, senność, brak energii, obrzęk, zatrzymanie płynów, zmniejszenie ilości moczu
• Wysypka z obrzękiem lub bólem za uszami, na szyi, w pachwinach, pod brodą i w pachach (zapalone węzły chłonne), badania krwi i badania wątroby nieprawidłowe.
• Wysypka z pęcherzami i gorączką.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli doświadczasz jakiegokolwiek działania niepożądanego, skonsultuj się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, nawet jeśli są to działania niepożądane, które nie są wymienione w tej ulotce. Możesz również zgłosić je bezpośrednio przez System Hiszpańskiej Farmakowigilancji Leków Stosowanych u Ludzi: www.notificaram.es.

Poprzez zgłaszanie działań niepożądanych możesz przyczynić się do zapewnienia większej ilości informacji na temat bezpieczeństwa stosowania tego leku.

5. Przechowywanie Vancomicina Sala

Przechowuj poza zasięgiem dzieci.

Nie stosuj tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu zewnętrznym i na fiolce jako CAD. Termin ważności to ostatni dzień podanego miesiąca.

Przechowuj w miejscu chronionym przed światłem.

Przed rozpuszczeniem: nie przechowuj w temperaturze powyżej 30°C.

Po rozpuszczeniu: przechowuj w lodzie (w temperaturze od 2°C do 8°C). Czas przechowywania: 14 dni (gdy jako rozpuszczalnik stosuje się dekstrozę 5% lub chlorek sodu 0,9%) lub 96 godzin (gdy jako rozpuszczalnik stosuje się mieszaninę dekstrozy 5% i chlorku sodu 0,9%; lub roztwór Ringer-laktat; lub mieszaninę roztworu Ringer-laktat i dekstrozy 5%; lub roztwór Ringer-acetat).

Leków nie wolno wyrzucać do kanalizacji ani do śmietnika. Złożyć opakowania i leki, których nie potrzebujesz, w punkcie SIGRE apteki. W przypadku wątpliwości poproś farmaceutę, jak się pozbyć opakowań i leków, których nie potrzebujesz. Dzięki temu pomożesz chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i dodatkowe informacje

Skład Vancomycyny Sala

Substancją czynną jest wankomycyna.

Wancomycyna Sala 500 mg proszek do sporządzania koncentratu do roztworu do infuzji:

Każda fiolka zawiera 500 mg wankomycyny chlorowodorku, co odpowiada 500 000 j.m. wankomycyny.

Wygląd produktu i zawartość opakowania

Wancomycyna Sala 500 mg proszek do sporządzania koncentratu do roztworu do infuzji:

Opakowanie zawiera 1 fiolkę z liofilizowanym proszkiem o barwie białej lub prawie białej lub różowej do podawania dożylnego, zawierającej 500 mg wankomycyny i opakowanie kliniczne z 100 fiolkami.

Pozostałe źródła informacji

Zalecenia/edukacja medyczna

Antybiotyki są stosowane w celu wyleczenia zakażeń wywołanych przez bakterie. Nie są one skuteczne przeciwko zakażeniom wywołanym przez wirusy.

Jeśli Twój lekarz przepisał Ci antybiotyki, są one potrzebne dokładnie w celu leczenia Twojej obecnej choroby.

Pomimo antybiotyków, niektóre bakterie mogą przetrwać lub rozwinąć się. Zjawisko to nazywa się opornością: niektóre leczenia antybiotykami stają się nieskuteczne.

Niewłaściwe stosowanie antybiotyków zwiększa oporność. Możesz nawet pomóc bakteriom w rozwoju oporności i w ten sposób opóźnić swoje wyleczenie lub zmniejszyć skuteczność antybiotyków, jeśli nie będziesz przestrzegać odpowiednich:

- dawek

- harmonogramu

- czasu trwania leczenia

W związku z tym, aby zachować skuteczność tego leku:

1. Stosuj antybiotyki tylko wtedy, gdy są przepisane.

2. Przestrzegaj dokładnie instrukcji przepisu.

3. Nie stosuj ponownie antybiotyku bez recepty lekarskiej, nawet jeśli chcesz leczyć podobną chorobę.

Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu i odpowiedzialny za produkcję

Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu

Laboratorium Reig Jofre, S.A.

Gran Capitán, 10

08970 Sant Joan Despí (Barcelona)

Hiszpania

Odpowiedzialny za produkcję

BIOMENDI, S.A.

Polígono Industrial s/n

01118 Bernedo (Álava). Hiszpania

Laboratorium Reig Jofré, S.A.

Gran Capitán, 10

08970 Sant Joan Despí (Barcelona). Hiszpania

Data ostatniej aktualizacji tego prospektu:Styczeń 2021

Szczegółowe i aktualne informacje o tym leku są dostępne na stronie internetowej Hiszpańskiej Agencji Leków i Produktów Medycznych (AEMPS) http://www.aemps.gob.es/

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dodatkowe informacje dla personelu medycznego

Informacje te są przeznaczone wyłącznie dla lekarzy lub personelu medycznego

Sposób podawania

Chlorowodorek wankomycyny jest drażniący dla tkanek i powinien być podawany drogą dożylną, za pomocą infuzji przerywanej. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa podawania wankomycyny drogą intratekalną, intralumbar lub intrawentrykularną. Wancomycynę nie należy podawać drogą domięśniową ze względu na ryzyko martwicy.

Może wystąpić ból i zakrzepica żył w wielu pacjentach leczonych wankomycyną drogą dożylną, czasami ciężkich. Częstość i ciężkość mogą być zminimalizowane przez podawanie leku powoli jako rozcieńczonego roztworu i zmianę miejsc infuzji w regularnych odstępach czasu.

Podanie w bolusie w krótkim czasie (kilka minut) może być związane z hipotensją (w tym wstrząsem i bardzo rzadko zatrzymaniem akcji serca), a także z reakcjami histaminowymi i rumieniem lub wypryskiem (zespół czerwonego mężczyzny lub zespół czerwonego karku).

Częstość reakcji związanych z infuzją (hipotensja, zaczerwienienie, rumień, pokrzywka i świąd) wzrasta przy jednoczesnym podawaniu środków znieczulających. Może to być zminimalizowane przez podanie wankomycyny w infuzji przez co najmniej 60 minut przed znieczuleniem.

Pomimo że wstrzyknięcie do gałki ocznej nie jest zatwierdzoną drogą podania wankomycyny, odnotowano tworzenie się osadów po wstrzyknięciu do gałki ocznej wankomycyny i ceftazydymy w leczeniu endoftalmitis, przy użyciu różnych strzykawek i igieł. Osady rozpuszczały się stopniowo, z pełnym klarowaniem się komory ocznej w ciągu dwóch miesięcy, oraz poprawą ostrości wzroku.

Roztwory wankomycyny są kwaśne i powinny pozostać takie, aby zapobiec tworzeniu się osadów, które mogą powodować niestabilność chemiczną lub fizyczną podczas mieszania z innymi substancjami. Dlatego też należy unikać ich mieszania z roztworami alkalicznymi.

Wykazano, że mieszanie roztworów wankomycyny i antybiotyków beta-laktamowych jest niezgodne z fizyką. Prawdopodobieństwo tworzenia się osadów wzrasta wraz ze zwiększaniem się stężenia wankomycyny. Zaleca się staranne przepłukanie drogi infuzji między podaniem tych antybiotyków. Zaleca się również rozcieńczenie roztworów wankomycyny do stężenia równej lub mniejszej niż 5 mg/ml.

Sposób przygotowania WANCOMYCyny SALA 500 mg

Dla podawania dożylnego

1. Odtworzenie: w momencie zastosowania, dodać 10 ml wody do wstrzykiwań do fiolki zawierającej 500 mg wankomycyny; w ten sposób otrzymuje się stężenie 50 mg/ml.
2. Rozcieńczenie: bezpośrednio po odtworzeniu rozcieńczyć odtworzony roztwór, dodając go do 100 ml rozcieńczalnika.

Żądana dawka, rozcieńczona w ten sposób, może być podana przez infuzję dożylną przez co najmniej 60 minut.

Dla podawania doustnego

Podanie dożylne wankomycyny nie jest skuteczne w leczeniu zakażenia Clostridium difficile, w tym wskazaniu należy ją podawać drogą doustną.

• Podawanie u dzieci w wieku 12 lat i starszych:

• Dla pierwszego epizodu nieciężkiej infekcji Clostridium difficile (ICD), zalecana dawka wankomycyny wynosi 125 mg co 6 godzin przez 10 dni. W przypadku ciężkiej lub skomplikowanej choroby dawka ta może być zwiększona do 500 mg co 6 godzin przez 10 dni. Maksymalna dobowe dawka nie powinna przekraczać 2 g.

• U pacjentów z wielokrotnymi nawrotami można rozważyć możliwość leczenia aktualnego epizodu ICD wankomycyną 125 mg cztery razy dziennie przez 10 dni, a następnie stopniowe zmniejszanie dawki do 125 mg/dzień lub schematu przerywanego, na przykład 125-500 mg/dzień co 2-3 dni przez co najmniej 3 tygodnie.

• Podawanie u noworodków, niemowląt i dzieci poniżej 12 lat:
• Zalecana dawka wankomycyny wynosi 10 mg/kg doustnie co 6 godzin przez 10 dni. Maksymalna dobowe dawka nie powinna przekraczać 2 g.

• Czas trwania leczenia powinien być dostosowany do indywidualnej odpowiedzi klinicznej pacjentów. Zawsze, gdy jest to możliwe, należy przerwać podejrzanego antybiotyk, który może powodować zakażenie Clostridium difficile. Należy również zapewnić odpowiednie nawodnienie i równowagę elektrolitową.

Dawkę można odtworzyć w 30 ml wody i podać doustnie lub przez sondę nosowo-żołądkową. Można dodać zwykłe syropy smakowe do roztworu w celu poprawy smaku.

Szybkość podawania:

Podanie w bolusie w krótkim czasie (tj. kilka minut) może być związane z hipotensją, w tym wstrząsem i bardzo rzadko zatrzymaniem akcji serca.

Wancomycynę należy podawać powoli w rozcieńczonym roztworze (2,5 do 5,0 mg/ml) z szybkością nieprzekraczającą 10 mg/min i przez okres niekrótszy niż 60 minut, aby uniknąć reakcji związanych z szybkim podaniem. Przerwanie infuzji zwykle powoduje natychmiastowe ustanie tych reakcji. Należy ją odpowiednio rozcieńczyć (co najmniej 100 ml na 500 mg lub co najmniej 200 ml na 1 000 mg).

U pacjentów z ograniczeniem płynów można podać roztwór 500 mg/50 ml lub 1 000 mg/100 ml, biorąc pod uwagę, że ryzyko niepożądanych efektów związanych z infuzją może wzrosnąć przy wysokich stężeniach.