LANTUS 100 jednostek/ml roztwór do wstrzykiwań w fiolce

Wprowadzenie

Charakterystyka produktu: informacje dla użytkownika

Lantus 100jednostki/ml roztwór do wstrzykiwań w fiolce

Insulina glargina

Przed rozpoczęciem stosowania tego leku przeczytaj uważnie całą ulotkę, gdyż zawiera ona ważne informacje dla Ciebie.

• Zachowaj tę ulotkę, gdyż może być konieczne ponowne jej przeczytanie.
• Jeśli masz jakieś wątpliwości, skonsultuj się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.
• Ten lek został przepisany wyłącznie dla Ciebie. Nie wolno go przekazywać innym osobom, nawet jeśli mają takie same objawy, jak Ty, gdyż może im zaszkodzić.
• Jeśli wystąpią u Ciebie działania niepożądane, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, nawet jeśli są to działania niepożądane, które nie są wymienione w tej ulotce. Patrz rozdział 4.

Zawartość ulotki

1. Co to jest Lantus i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje niezbędne przed rozpoczęciem stosowania Lantus
3. Jak stosować Lantus
4. Możliwe działania niepożądane
5. Przechowywanie Lantus
6. Zawartość opakowania i dalsze informacje

1. Co to jest Lantus i w jakim celu się go stosuje

Lantus zawiera insulinę glargina. Jest to insulina modyfikowana, bardzo podobna do insuliny ludzkiej.

Lantus stosuje się w leczeniu cukrzycy u pacjentów dorosłych, nastolatków i dzieci w wieku od 2 lat. Cukrzyca jest chorobą, w której organizm nie produkuje wystarczającej ilości insuliny, aby kontrolować poziom cukru we krwi. Insulina glargina ma długotrwałe i stałe działanie obniżające poziom cukru we krwi.

2. Informacje niezbędne przed rozpoczęciem stosowania Lantus

Nie stosujLantus

Jeśli jesteś uczulony na insulinę glarginę lub na którykolwiek z innych składników tego leku (wymienionych w rozdziale 6).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Skonsultuj się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką przed rozpoczęciem stosowania Lantus.

Przestrzegaj ściśle wskazówek dotyczących dawkowania, kontroli (badań krwi i moczu), diety i aktywności fizycznej (pracy fizycznej i ćwiczeń) ustalonych z lekarzem.

Jeśli Twój poziom cukru we krwi jest zbyt niski (hipoglikemia), postępuj zgodnie z instrukcjami dotyczącymi hipoglikemii (patrz ramka na końcu ulotki).

Zmiany skórne w miejscu wstrzyknięcia

Należy rotować miejsce wstrzyknięcia, aby uniknąć zmian skórnych, takich jak guzki pod skórą. Insulina może nie działać zbyt dobrze, jeśli zostanie wstrzyknięta w miejsce z guzkami (patrz Jak stosować Lantus). Skontaktuj się z lekarzem, jeśli obecnie wstrzykujesz insulinę w miejsce z guzkami, zanim rozpoczniesz wstrzykiwanie w inne miejsce. Twój lekarz może zalecić Ci bardziej frequentne sprawdzanie poziomu cukru we krwi i dostosowanie dawki insuliny lub innych leków przeciwcukrzycowych.

Podróże

Przed podróżą skonsultuj się z lekarzem. Może być konieczne omówienie:

• dostępności Twojej insuliny w kraju, który planujesz odwiedzić,
• rezerw insuliny, strzykawek itp.,
• prawidłowego przechowywania insuliny podczas podróży,
• godzin posiłków i podawania insuliny podczas podróży,
• możliwych skutków przekroczenia stref czasowych,
• nowych ryzyk dla zdrowia w krajach, które planujesz odwiedzić,
• działań, które należy podjąć w sytuacjach nagłych, gdy poczujesz się źle lub zachorujesz.

Choroby i urazy

Zarządzanie Twoją cukrzycą może wymagać specjalnej opieki w następujących sytuacjach (np. dostosowania dawki insuliny, badań krwi i moczu):

• Jeśli jesteś chory lub doświadczyłeś poważnej kontuzji, Twój poziom cukru we krwi może wzrosnąć (hiperglikemia).
• Jeśli nie jesz wystarczająco, Twój poziom cukru we krwi może spaść zbyt nisko (hipoglikemia).

W większości przypadków będziesz potrzebować lekarza. Upewnij się, że skonsultujesz się z lekarzem natychmiast.

Jeśli masz cukrzycę typu 1 (cukrzycę zależną od insuliny), nie przerywaj podawania sobie insuliny i nie rezygnuj z odpowiedniej ilości węglowodanów. Zawsze informuj osoby opiekujące się Tobą o tym, że potrzebujesz insuliny.

Leczenie insuliną może spowodować, że Twoje ciało wytworzy przeciwciała przeciwko insulinie (substancje działające przeciwko insulinie). Jednak tylko w bardzo rzadkich przypadkach będziesz potrzebować zmiany dawki insuliny.

Niektórzy pacjenci z cukrzycą typu 2 o długim trwaniu i wcześniejszych chorobach serca lub udarze, którzy byli leczeni pioglitazonem (lekami przeciwcukrzycowymi doustnymi stosowanymi w leczeniu cukrzycy typu 2) i insuliną, doświadczyli rozwoju niewydolności serca. Poinformuj swojego lekarza jak najszybciej, jeśli doświadczasz objawów niewydolności serca, takich jak niezwykłe duszności lub szybki przyrost masy ciała lub obrzęk.

Dzieci

Brak doświadczenia w stosowaniu Lantus u dzieci poniżej 2 lat.

Stosowanie Lantus z innymi lekami

Niektóre leki powodują zmiany poziomu cukru we krwi (wzrost, spadek lub oba, w zależności od sytuacji). W każdym przypadku może być konieczne dostosowanie dawki insuliny, aby uniknąć poziomów cukru we krwi zbyt niskich lub zbyt wysokich. Należy zachować ostrożność, gdy zaczynasz brać inny lek i również, gdy przestajesz go brać.

Poinformuj swojego lekarza lub farmaceutę, jeśli bierzesz, brałeś niedawno lub możesz brać inny lek. Zapytaj swojego lekarza, zanim weźmiesz lek, czy może on wpłynąć na Twój poziom cukru we krwi i jakie środki powinieneś podjąć.

Wśród leków, które mogą powodować spadek poziomu cukru we krwi (hipoglikemię), są:

• wszystkie inne leki stosowane w leczeniu cukrzycy,

• inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) (stosowane w leczeniu niektórych chorób serca lub nadciśnienia),

• disopiramida (stosowana w leczeniu niektórych chorób serca),
• fluoksetyna (stosowana w leczeniu depresji),
• fibraty (stosowane w celu obniżenia poziomu lipidów we krwi),
• inhibitory monoaminooksydazy (MAO) (stosowane w leczeniu depresji),

• pentoksyfilina, propoksyfen, salicylany (takie jak kwas acetylosalicylowy, stosowany w celu uśmierzenia bólu i obniżenia gorączki),

• antybiotyki z grupy sulfonamidów.

Wśród leków, które mogą powodować wzrost poziomu cukru we krwi (hiperglikemię), są:

• stereoide anaboliczne (takie jak "kortyzon", stosowane w leczeniu stanów zapalnych),
• danazol (lek działający na owulację),
• diazoksyd (stosowany w leczeniu nadciśnienia),
• moczopędne (stosowane w leczeniu nadciśnienia lub nadmiernego zatrzymywania wody),
• glukagon (hormon trzustkowy stosowany w leczeniu ciężkiej hipoglikemii),
• izoniazyd (stosowana w leczeniu gruźlicy),
• estrogeny i progestageny (takie jak pigułka antykoncepcyjna stosowana w celu kontroli urodzeń),
• pochodne fenotiazyny (stosowane w leczeniu chorób psychiatrycznych),
• somatotropina (hormon wzrostu),
• lek sympatykomimetyczny (takie jak epinefryna [adrenalina], salbutamol, terbutalina w leczeniu astmy),
• hormony tarczycy (stosowane w leczeniu nieprawidłowego funkcjonowania tarczycy),
• lek przeciwpsychotyczny atypowy (takie jak klozapina, olanzapina),
• inhibitory proteazy (stosowane w leczeniu HIV).

Twój poziom cukru we krwi może wzrosnąć lub spaść, jeśli bierzesz:

• beta-blokery (stosowane w leczeniu nadciśnienia),
• klonidyna (stosowana w leczeniu nadciśnienia),
• sole litu (stosowane w leczeniu chorób psychiatrycznych).

Pentamidyna (stosowana w leczeniu niektórych zakażeń wywołanych przez pasożyty) może powodować hipoglikemię, która czasami może być następowana przez hiperglikemię.

Beta-blokery, podobnie jak inne leki sympatykolityczne (takie jak klonidyna, guanetydina i reserpina), mogą osłabiać lub całkowicie tłumić pierwsze objawy ostrzegawcze, które mogą pomóc Ci rozpoznać hipoglikemię.

Jeśli nie jesteś pewien, czy bierzesz którykolwiek z tych leków, zapytaj swojego lekarza lub farmaceutę.

Stosowanie Lantus z alkoholem

Twoje poziomy cukru we krwi mogą wzrosnąć lub spaść, jeśli pijesz alkohol.

Ciąża i laktacja

Skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku.

Poinformuj swojego lekarza, jeśli planujesz zajść w ciążę lub jeśli już jesteś w ciąży. Twoja dawka insuliny może wymagać zmian podczas ciąży i po porodzie. Bardzo ważne jest staranne kontrolowanie Twojej cukrzycy i zapobieganie hipoglikemii dla zdrowia Twojego dziecka.

Jeśli karmisz piersią, skonsultuj się z lekarzem, ponieważ może być konieczne dostosowanie dawki insuliny i diety.

Jazda i obsługa maszyn

Twoja zdolność koncentracji lub reakcji może być zmniejszona, jeśli:

• masz hipoglikemię (niski poziom cukru we krwi),
• masz hiperglikemię (wysoki poziom cukru we krwi),
• masz problemy ze wzrokiem.

Bądź ostrożny w tej możliwej sytuacji, biorąc pod uwagę wszystkie sytuacje, które mogą stanowić ryzyko dla Ciebie lub innych (np. prowadzenie pojazdu lub obsługa maszyn). Powinieneś poprosić swojego lekarza o poradę dotyczącą zdolności prowadzenia pojazdu, jeśli:

• często doświadczasz epizodów hipoglikemii,
• Twoje pierwsze objawy ostrzegawcze hipoglikemii zmniejszyły się lub zniknęły.

Ważne informacje o niektórych składnikach Lantus

Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, co oznacza, że jest "prawie wolny od sodu".

3. Jak stosować Lantus

Stosuj się ściśle do wskazówek dotyczących podawania tego leku, określonych przez Twojego lekarza. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ponownie z lekarzem lub farmaceutą.

Pomimo że Lantus zawiera ten sam składnik aktywny co Toujeo (insulina glargina 300 jednostek/ml), leki te nie są wzajemnie zamienialne. Zmiana leczenia insuliną wymaga recepty lekarskiej, nadzoru lekarskiego i kontroli poziomu cukru we krwi. Więcej informacji można uzyskać u lekarza.

Dawka

W zależności od Twojego stylu życia i wyników badań poziomu cukru (glukozy) we krwi oraz poprzedniego leczenia insuliną, Twój lekarz:

• określi dawkę Lantus, którą potrzebujesz każdego dnia i o której godzinie,
• poinformuje Cię, kiedy powinieneś zbadać poziom cukru we krwi i czy potrzebujesz wykonać badania moczu,
• poinformuje Cię, kiedy możesz potrzebować wstrzyknięcia wyższej lub niższej dawki Lantus.

Lantus jest insuliną o długim działaniu. Twój lekarz może zalecić Ci stosowanie go w połączeniu z insuliną o krótkim działaniu lub tabletkami w celu leczenia podwyższonego poziomu cukru we krwi.

Wiele czynników może wpływać na Twój poziom cukru we krwi. Powinieneś znać te czynniki, aby móc odpowiednio zareagować na zmiany poziomu cukru we krwi i uniknąć jego wzrostu lub spadku. Więcej informacji można znaleźć w ramce na końcu ulotki.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Lantus może być stosowany u młodzieży i dzieci w wieku od 2 lat. Stosuj ten lek zgodnie z zaleceniami Twojego lekarza.

Częstotliwość podawania

Potrzebujesz wstrzyknięcia Lantus każdego dnia, zawsze o tej samej godzinie.

Sposób podawania

Lantus wstrzykuje się pod skórę. Nie wstrzykuj Lantus do żyły, ponieważ może to zmienić jego działanie i spowodować hipoglikemię.

Twój lekarz pokaże Ci, w której okolicy skóry powinieneś wstrzykiwać Lantus. Przy każdym wstrzyknięciu powinieneś zmienić miejsce wkłucia w określonej okolicy skóry.

Jak obsługiwać fiolki

Przed użyciem fiolki należy ją obejrzeć. Należy ją stosować tylko wtedy, gdy roztwór jest przezroczysty, bezbarwny i wodnisty, i nie ma widocznych cząstek w jego wnętrzu. Nie wolno wstrząsać ani mieszać przed użyciem. Upewnij się, że insulina nie zostanie zanieczyszczona alkoholem lub innymi środkami dezynfekującymi, ani innymi substancjami. Nie mieszaj Lantus z inną insuliną lub lekiem. Nie rozcieńczaj go. Twoje mieszanie lub rozcieńczanie mogą zmienić działanie Lantus.

Stosuj zawsze nową fiolkę, jeśli zauważysz, że kontrola Twojego poziomu cukru we krwi pogarsza się w nieoczekiwany sposób. Jest to spowodowane tym, że insulina może stracić część swojej skuteczności. Jeśli uważasz, że masz jakiś problem z Lantus, poproś swojego lekarza lub farmaceutę o sprawdzenie.

Pomyłki z insuliną

Zawsze sprawdzaj etykietę insuliny przed każdym wstrzyknięciem, aby uniknąć pomyłek między Lantus a innymi insulinami.

Jeśli zażyjesz zbyt dużo Lantus

• Jeśli wstrzyknąłeś zbyt dużo Lantus, Twój poziom cukru we krwi może spaść zbyt nisko (hipoglikemia).

Sprawdzaj swój poziom cukru we krwi często. Ogólnie, aby zapobiec hipoglikemii, powinieneś jeść więcej i kontrolować swój poziom cukru we krwi. Więcej informacji na temat leczenia hipoglikemii można znaleźć w ramce na końcu ulotki.

Jeśli zapomnisz zażyć Lantus

• Jeśli zapomnisz o dawce Lantus lub jeśli nie wstrzyknąłeś wystarczającej ilości insuliny, Twój poziom cukru we krwi może wzrosnąć znacznie (hiperglikemia). Sprawdzaj swój poziom cukru we krwi często.

Więcej informacji na temat leczenia hiperglikemii można znaleźć w ramce na końcu ulotki.

• Nie bierz dawki podwójnej, aby zrekompensować zapomniane dawki.

Jeśli przerwiesz leczenie Lantus

Może to spowodować ciężką hiperglikemię (bardzo wysoki poziom cukru we krwi) i kwasicę ketonową (wzrost kwasu we krwi, ponieważ organizm rozkłada tłuszcze zamiast cukru). Nie przerywaj leczenia Lantus bez konsultacji z lekarzem, on powie Ci, co masz zrobić.

Jeśli masz jakieś inne wątpliwości dotyczące stosowania tego leku, zapytaj swojego lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak wszystkie leki, Lantus może powodować działania niepożądane, chociaż nie wszystkie osoby je doświadczają.

Jeśli zauważysz objawy zbyt niskiego poziomu cukru we krwi (hipoglikemii),działaj natychmiast, aby podnieść poziom cukru we krwi (patrz ramka na końcu ulotki). Hipoglikemia (niski poziom cukru we krwi) może być bardzo poważna i jest bardzo częsta podczas leczenia insuliną (może dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób). Niski poziom cukru we krwi oznacza, że we krwi nie ma wystarczającej ilości cukru. Jeśli Twój poziom cukru we krwi spadnie zbyt nisko, możesz stracić przytomność (zatracić świadomość). Ciężka hipoglikemia może powodować uszkodzenie mózgu i może być potencjalnie śmiertelna. Więcej informacji można znaleźć w ramce na końcu ulotki.

Ciężkie reakcje alergiczne(rzadkie, mogą dotyczyć do 1 na 1000 osób) – objawy mogą obejmować rozległe reakcje skórne (wyprysk skórny i swędzenie na całym ciele), ciężkie obrzęki skóry lub błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy), trudności z oddychaniem, spadek ciśnienia krwi z szybkim biciem serca i potem. Ciężkie reakcje alergiczne na insulinę mogą być potencjalnie śmiertelne. Poinformuj swojego lekarza natychmiast, jeśli zauważysz objawy ciężkich reakcji alergicznych.

• Zmiany skórne w miejscu wstrzyknięcia:

Jeśli wstrzykujesz insulinę zbyt często w to samo miejsce, tkanka tłuszczowa może się zmniejszyć (lipoatrofia) (może dotyczyć do 1 na 100 osób) lub pogrubieć (lipohipertrofia) (może dotyczyć do 1 na 10 osób). Guzki pod skórą mogą również powstać w wyniku gromadzenia się białka zwanej amyloidem (amyloidoza skórna; nie wiadomo, jak często występuje). Insulina może nie działać zbyt dobrze, jeśli zostanie wstrzyknięta w miejsce z guzkami. Zmień miejsce wstrzyknięcia, aby pomóc uniknąć tych zmian skórnych.

Częste działania niepożądane(mogą dotyczyć do 1 na 10 osób)

• Działania niepożądane skórne i reakcje alergiczne w miejscu wstrzyknięcia

Objawy mogą obejmować zaczerwienienie, silny ból podczas wstrzyknięcia, swędzenie, pokrzywkę, obrzęk lub stan zapalny. Te reakcje mogą rozprzestrzenić się wokół miejsca wstrzyknięcia. Większość łagodnych reakcji na insulinę zwykle ustępuje w ciągu kilku dni lub tygodni.

Rzadkie działania niepożądane(mogą dotyczyć do 1 na 1000 osób)

• Reakcje oczne

Znaczna zmiana (poprawa lub pogorszenie) kontroli poziomu cukru we krwi może tymczasowo zmienić Twoje widzenie. Jeśli masz retinopatię proliferacyjną (chorobę oczu związaną z cukrzycą), ciężkie ataki hipoglikemii mogą powodować tymczasową utratę widzenia.

• Zaburzenia ogólne

W rzadkich przypadkach leczenie insuliną może powodować również tymczasowe zatrzymanie wody w organizmie, z obrzękiem łydek i stóp.

Bardzo rzadkie działania niepożądane(mogą dotyczyć do 1 na 10 000 osób)

W bardzo rzadkich przypadkach może wystąpić zaburzenie smaku (dysgeuzja) i ból mięśni (mialgia).

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Ogólnie, działania niepożądane u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat są podobne do tych, które występują u dorosłych.

Zgłaszano częściej skargi dotyczące reakcji w miejscu wstrzyknięcia (ból w miejscu wstrzyknięcia, reakcja w miejscu wstrzyknięcia) i reakcji skórnych (wyprysk, pokrzywka) u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat niż u dorosłych.

Brak doświadczenia w stosowaniu u dzieci poniżej 2 lat.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli doświadczasz jakiegokolwiek działania niepożądanego, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, nawet jeśli jest to możliwe działanie niepożądane, które nie jest wymienione w tej ulotce. Możesz również zgłosić je bezpośrednio przez system krajowy zgłaszania włączony w Załącznik V. Przez zgłaszanie działań niepożądanych możesz przyczynić się do zapewnienia większej ilości informacji o bezpieczeństwie tego leku.

5. Przechowywanie Lantus

Nie pozostawiaj tego leku w zasięgu wzroku i dostępu dzieci.

Nie używaj tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu i na etykiecie ampułki po CAD/EXP. Termin ważności jest ostatnim dniem podanego miesiąca.

Ampułki nieotwarte

Przechowuj w lodówce (między 2°C a 8°C). Nie zamrażaj ani nie umieszczaj w pobliżu zamrażarki lub chłodziarki. Przechowuj ampułkę w opakowaniu zewnętrznym, aby ją zabezpieczyć przed światłem.

Ampułki otwarte

Po otwarciu ampułka 5 ml może być przechowywana przez maksymalnie 4 tygodnie w opakowaniu zewnętrznym poniżej 25°C i z dala od ciepła lub bezpośredniego światła słonecznego.

Po otwarciu ampułka 10 ml może być przechowywana przez maksymalnie 4 tygodnie w opakowaniu zewnętrznym poniżej 30°C i z dala od ciepła lub bezpośredniego światła słonecznego.

Nie używaj ampułki po tym okresie. Zaleca się odnotowanie na etykiecie daty pierwszego użycia.

Nie używaj Lantus, jeśli zauważysz jakiekolwiek cząsteczki w jego wnętrzu. Lantus powinien być używany tylko wtedy, gdy roztwór jest przejrzysty, bezbarwny i wodnisty.

Leków nie wolno wyrzucać do kanalizacji ani do śmieci. Poproś farmaceutę, jak się pozbyć opakowań i leków, których już nie potrzebujesz. Dzięki temu pomożesz chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i dodatkowe informacje

Skład Lantus

• Substancją czynną jest insulina glargina. Każdy ml roztworu zawiera 100 jednostek insuliny glarginy (co odpowiada 3,64 mg).
• Pozostałe składniki to: chlorek cynku, metakrezol, glicerol, wodorotlenek sodu (patrz sekcja 2 „Informacje ważne o niektórych składnikach Lantus”) i kwas solny (do regulacji pH), polisorbat 20 (tylko w ampułkach 10 ml) i woda do wstrzykiwań.

Wygląd produktu i zawartość opakowania

Lantus 100 jednostek/ml roztwór do wstrzykiwań w ampułce jest przejrzystym, bezbarwnym i wodnistym roztworem.

Każda ampułka zawiera 5 ml roztworu do wstrzykiwań (co odpowiada 500 jednostkom) lub 10 ml roztworu do wstrzykiwań (co odpowiada 1000 jednostkom).

Opakowania po 1, 2, 5 i 10 ampułek po 5 ml lub 1 ampułka po 10 ml.

Możliwe, że tylko niektóre rozmiary opakowań są dostępne.

Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu i odpowiedzialny za wytwarzanie

Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu

Sanofi-Aventis Deutschland GmbH, D‑65926 Frankfurt am Main, Niemcy.

Odpowiedzialny za wytwarzanie

Sanofi-Aventis Deutschland GmbH,

D‑65926 Frankfurt am Main,

Niemcy.

Sanofi S.p.A.

Via Valcanello, 4

03012 Anagni (FR),

Włochy.

Można uzyskać więcej informacji na temat tego leku, kontaktując się z lokalnym przedstawicielem posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu.

Data ostatniej aktualizacji tego prospektu:

Pozostałe źródła informacji

Szczegółowe informacje o tym leku są dostępne na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków: http://www.ema.europa.eu/

HIPERGLUCEMIA I HIPOGLUCEMIA

Zawsze noś przy sobie coś słodkiego (przynajmniej 20 gramów).

Zawsze noś przy sobie jakieś informacje, które wskazują, że jesteś cukrzykiem.

HIPERGLUCEMIA (wysoki poziom cukru we krwi)

Jeśli masz bardzo wysoki poziom cukru we krwi (hiperglikemia), może to oznaczać, że nie wstrzyknąłeś wystarczającej ilości insuliny.

Dlaczego występuje u Ciebie hiperglikemia?

Przykłady to:

• nie wstrzyknąłeś insuliny lub wstrzyknąłeś za mało, lub jeśli jej działanie zmniejszyło się, na przykład z powodu nieprawidłowego przechowywania,
• robisz mniej ćwiczeń niż zwykle, masz stres (zmartwienie emocjonalne, nerwowość) lub cierpisz na uraz, operację, infekcję lub gorączkę,
• bierzesz lub brałeś pewne leki (patrz sekcja 2, „Stosowanie Lantus z innymi lekami”).

Ostrzeżenia przed hiperglikemią

Pragnienie, zwiększona potrzeba oddawania moczu, zmęczenie, sucha skóra, zaczerwienienie twarzy, utrata apetytu, niskie ciśnienie krwi, szybkie bicie serca i obecność glukozy i ciał ketonowych w moczu. Ból brzucha, głębokie i szybkie oddychanie, senność lub nawet utrata przytomności mogą być objawami ciężkiej choroby (kwasicy ketonowej) spowodowanej brakiem insuliny.

Co należy zrobić, jeśli wystąpi u Ciebie hiperglikemia?

Należy zbadać poziom cukru we krwi i poziom acetony w moczu natychmiast, gdy wystąpi którykolwiek z powyższych objawów.Hiperglikemia lub ciężka kwasica ketonowa powinny być zawsze leczone przez lekarza, zwykle w szpitalu.

HIPOGLUCEMIA (niski poziom cukru we krwi)

Jeśli Twój poziom cukru we krwi spadnie zbyt nisko, możesz stracić przytomność. Ciężka hipoglikemia może spowodować zawał serca lub uszkodzenie mózgu i może zagrażać Twojemu życiu. Zwykle powinieneś być w stanie rozpoznać, kiedy Twój poziom cukru we krwi spada zbyt nisko, aby podjąć odpowiednie środki.

Dlaczego występuje u Ciebie hipoglikemia?

Przykłady to:

• wstrzyknąłeś zbyt dużo insuliny,
• opuściłeś posiłki lub je odroczyłeś,
• nie zjesz wystarczającej ilości jedzenia lub zjesz jedzenie zawierające mniej węglowodanów niż zwykle (cukier i substancje podobne do cukru nazywane są węglowodanami; jednak sztuczne słodziki NIE są węglowodanami),
• straciłeś węglowodany przez wymioty lub biegunkę,
• piłeś alkohol, szczególnie jeśli nie jadłeś zbyt dużo,
• robisz więcej ćwiczeń niż zwykle lub inny rodzaj aktywności fizycznej,
• jestesz w trakcie rekonwalescencji po urazie, operacji lub innych rodzajach stresu,
• jestesz w trakcie rekonwalescencji po chorobie lub gorączce,
• bierzesz lub przestałeś brać pewne leki (patrz sekcja 2, „Stosowanie Lantus z innymi lekami”).

Również jest bardziej prawdopodobne, że dojdzie do hipoglikemii, jeśli:

• tylko rozpocząłeś leczenie insuliną lub zmieniłeś na inny rodzaj insuliny (gdy zmieniasz z poprzedniej insuliny podstawowej na Lantus, jeśli dojdzie do hipoglikemii, jest ona bardziej prawdopodobna rano niż wieczorem),
• Twoje poziomy cukru we krwi są prawie normalne lub niestabilne,
• zmieniłeś miejsce wstrzyknięcia insuliny (na przykład z uda na górna część ramienia),
• cierpisz na ciężką chorobę nerek lub wątroby lub inną chorobę, taką jak niedoczynność tarczycy.

Ostrzeżenia przed hipoglikemią

• W Twoim ciele

Przykłady, które wskazują, że Twój poziom cukru we krwi spada zbyt nisko lub zbyt szybko: pot, wilgotna i lepkka skóra, niepokój, szybkie bicie serca, wysokie ciśnienie krwi, palpitations i nieregularne bicie serca. Te objawy występują zwykle przed pojawieniem się objawów niskiego poziomu cukru w mózgu.

• W Twoim mózgu

Przykłady, które wskazują, że istnieje niski poziom cukru w mózgu: bóle głowy, silne uczucie głodu, nudności, wymioty, zmęczenie, senność, zaburzenia snu, niepokój, agresywne zachowanie, trudności z koncentracją, zaburzenia reakcji, depresja, zaburzenia mowy (czasem całkowita utrata mowy), zaburzenia widzenia, drżenie, porażenie, uczucie mrowienia (parestezje), uczucie zdrętwienia i mrowienia w okolicy ust, zawroty głowy, utrata kontroli, uczucie bezradności, drgawki, utrata przytomności.

Pierwsze ostrzeżenia przed hipoglikemią („ostrzeżenia”) mogą się zmienić, osłabnąć lub całkowicie zniknąć, jeśli

• jesteś osobą w podeszłym wieku,
• chorujesz na cukrzycę przez długi czas,
• cierpisz na pewien rodzaj choroby nerwowej (neuropatia cukrzycowa o podłożu autonomicznym),
• doświadczyłeś niedawno epizodu hipoglikemii (na przykład dzień wcześniej) lub jeśli występuje ona stopniowo,
• masz prawie normalne lub co najmniej znacznie poprawione poziomy cukru we krwi,
• zmieniłeś niedawno insulinę zwierzęcą na insulinę ludzką, taką jak Lantus.
• bierzesz lub brałeś pewne leki (patrz sekcja 2, „Stosowanie Lantus z innymi lekami”).

W tym przypadku możesz doświadczyć ciężkiej hipoglikemii (i nawet stracić przytomność) zanim zdasz sobie sprawę z problemu. Zawsze bądź świadomy swoich ostrzeżeń. Jeśli jest to konieczne, częstsze wykonywanie analizy poziomu cukru we krwi może pomóc w identyfikacji epizodów hipoglikemii, które w przeciwnym razie mogłyby pozostać niezauważone. Jeśli nie jesteś pewien, czy możesz rozpoznać swoje ostrzeżenia, unikaj sytuacji (takich jak prowadzenie samochodu), które mogą narazić Ciebie lub innych ludzi na niebezpieczeństwo w wyniku hipoglikemii.

Co należy zrobić, jeśli doświadczysz hipoglikemii?

1. Nie wstrzykuj insuliny. Natychmiast spożyj 10-20 gramów cukru, takiego jak glukoza, kostki cukru lub napój słodzony cukrem. Uwaga: sztuczne słodziki i produkty spożywcze ze sztucznymi słodzikami zamiast cukru (takie jak napoje dietetyczne) nie są pomocne w leczeniu hipoglikemii.
2. Później zjedz coś, co zwiększy Twój poziom cukru we krwi na dłuższy czas (takie jak chleb lub makaron). Twój lekarz lub pielęgniarka powinni wcześniej omówić ten temat z Tobą.

Wyzdrowienie z hipoglikemii może być opóźnione, ponieważ Lantus ma przedłużone działanie.

1. Jeśli hipoglikemia powtarza się, weź ponownie 10-20 gramów cukru.
2. Natychmiast skonsultuj się z lekarzem, jeśli nie jesteś w stanie kontrolować hipoglikemii lub jeśli powtarza się ona.

Powiedz swoim bliskim, przyjaciołom i osobom towarzyszącym:

Jeśli nie jesteś w stanie połknąć lub stracisz przytomność, będziesz potrzebować wstrzyknięcia glukozy lub glukagonu (leku, który zwiększa poziom cukru we krwi). Wstrzyknięcia te są uzasadnione, nawet jeśli nie masz pewności, czy cierpisz na hipoglikemię.

Zalecane jest sprawdzenie poziomu cukru we krwi natychmiast po spożyciu glukozy w celu potwierdzenia, że cierpisz na hipoglikemię.