FUROSEMID PHYSAN 20mg/2ml ROZTÓR DO WSTRZYKIWAŃ

Wprowadzenie

Charakterystyka produktu: informacje dla pacjenta

Furosemid Physan 20 mg/2 ml roztwór do wstrzykiwań EFG

Furosemid

Przed rozpoczęciem stosowania tego leku przeczytaj uważnie całą ulotkę, ponieważ zawiera ona ważne informacje dla Ciebie.

• Zachowaj tę ulotkę, ponieważ może być konieczne ponowne jej przeczytanie.
• Jeśli masz jakieś wątpliwości, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.
• Ten lek został przepisany wyłącznie dla Ciebie i nie powinieneś go podawać innym osobom, nawet jeśli mają takie same objawy, ponieważ może im to zaszkodzić.
• Jeśli doświadczasz działań niepożądanych, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, nawet jeśli są to działania niepożądane, które nie są wymienione w tej ulotce. Zobacz punkt 4.

Zawartość ulotki:

1. Czym jest Furosemid Physan 20 mg/2 ml roztwór do wstrzykiwań i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje, które należy wiedzieć przed rozpoczęciem stosowania Furosemidu Physan 20 mg/2 ml roztwór do wstrzykiwań
3. Jak stosować Furosemid Physan 20 mg/2 ml roztwór do wstrzykiwań
4. Możliwe działania niepożądane
5. Przechowywanie Furosemidu Physan 20 mg/2 ml roztwór do wstrzykiwań
6. Zawartość opakowania i dodatkowe informacje

1. Czym jest Furosemid Physan 20 mg/2 ml roztwór do wstrzykiwań i w jakim celu się go stosuje

Furosemid jest lekiem moczopędnym (zwiększającym wydalanie moczu i obniżającym ciśnienie krwi), który należy do grupy sulfonamidów.

Zawsze pod kontrolą lekarza, ten lek jest wskazany do leczenia:

• Obwodowej opuchlizny (powiązanej z niewydolnością serca, marskością wątroby - ascites, oraz chorobą nerek, w tym zespołem nefrotycznym - priorytetem jest leczenie choroby podstawowej).
• Opuchlizny płucnej (jego podawanie odbywa się łącznie z innymi środkami terapeutycznymi).
• Oligurii (zmniejszenia produkcji moczu) wynikającej z powikłań ciąży (gestozy) po skompensowaniu objętości krwi (volemii).
• Jako środek wspomagający w obrzęku mózgu.
• Opuchlizn poprzedzających oparzenia.
• Kryzysów nadciśnieniowych, wraz z innymi środkami obniżającymi ciśnienie.
• Utrzymywania wymuszonej diurezy w przypadku zatrucia.

2. Informacje, które należy wiedzieć przed rozpoczęciem stosowania Furosemidu Physan

Nie stosuj Furosemidu Physan:

• jeśli jesteś uczulony na furosemid, leki typu furosemidu (sulfonamidy) lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
• W przypadku zmniejszenia całkowitej objętości krwi (hipowolemii) lub odwodnienia.
• jeśli masz ciężkie zaburzenia nerek, towarzyszące zmniejszeniu wydalania moczu (niewydolność nerek z anurią), które nie reagują na ten lek.
• jeśli masz ciężką hipokaliemię (zmniejszenie poziomu potasu we krwi), patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”.
• jeśli masz ciężką hiponatremię (zmniejszenie poziomu sodu we krwi).
• w przypadku stanu przedśpiączkowego i śpiączkowego wątrobowego (związanego z encefalopatią wątrobową).
• jeśli karmisz piersią
• jeśli jesteś w ciąży, patrz punkt 2 „Ciąża, laktacja i płodność”.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą przed rozpoczęciem stosowania Furosemidu Physan:

Zwróć szczególną uwagę na ten lek:

• Jeśli masz problemy z wydalaniem moczu, szczególnie na początku leczenia.
• Jeśli masz niskie ciśnienie krwi (hipotensję).
• Jeśli masz szczególne ryzyko gwałtownego spadku ciśnienia krwi (np. u pacjentów z znaczną stenozą wieńcową lub mózgową).
• Jeśli masz cukrzycę lub jesteś podejrzewany o cukrzycę.
• Jeśli masz dnę moczanową.
• Jeśli masz ciężkie zaburzenia nerek, związane z ciężką chorobą wątroby (zespół hepato-renalny).
• Jeśli masz niski poziom białka we krwi (hipoproteinemia), oprócz tego, że masz np. zespół nefrotyczny (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”).
• U dzieci przedwczesnych (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”).
• Istnieje możliwość zaostrzenia lub aktywacji tocznia rumieniowego.
• Jeśli jesteś osobą w podeszłym wieku, jeśli jesteś leczony lekami, które mogą powodować spadek ciśnienia krwi lub jeśli masz inne schorzenia, które mogą powodować spadek ciśnienia krwi.

Podczas leczenia furosemidem zazwyczaj wymagane będzie okresowe monitorowanie poziomów sodu, potasu i kreatyniny we krwi, szczególnie jeśli doświadczasz ciężkiej utraty płynów, wymiotów, biegunki lub intensywnego pocenia. Należy skorygować odwodnienie lub hipowolemię, a także każde znaczące zaburzenie elektrolitowe i kwasowo-zasadowe, ponieważ może to wymagać przerwania leczenia.

Pacjenci w podeszłym wieku z demencją, którzy przyjmują risperidon, powinni być pod szczególną opieką podczas stosowania risperidony i furosemidu. Risperidon jest lekiem stosowanym w leczeniu pewnych chorób psychicznych, takich jak demencja (choroba charakteryzująca się występowaniem różnych objawów: utrata pamięci, problemy z mową, problemy z myśleniem).

Pozostałe leki i Furosemid Physan

Poinformuj lekarza lub farmaceutę, jeśli stosujesz, stosowałeś niedawno lub możesz potrzebować stosować inny lek.

Nie zaleca się podawania furosemidu dożylnie w ciągu 24 godzin po podaniu chloralhydratu, ponieważ może to spowodować zaczerwienienie, potowanie, niepokój, nudności, nadciśnienie i tachykardię.

Pewne substancje mogą zwiększyć swoją toksyczność w uchu i nerkach, jeśli są podawane łącznie z tym lekiem. Dlatego też, jeśli są one podawane łącznie, powinno to być pod ścisłym nadzorem lekarskim. Do tych substancji należą:

• Antybiotyki aminoglikozydowe (leki przeciwbakteryjne) typu gentamycyna, kanamycyna i tobramycyna.
• Leki przeciwnowotworowe (cisplatyna).

Ten lek może osłabić działanie innych leków, takich jak:

• Leki przeciwcukrzycowe.
• Leki zwiększające ciśnienie krwi (sympatykomimetyki o działaniu zwiększającym ciśnienie, np. adrenalina i noradrenalina).

Może również zwiększyć działanie innych leków, takich jak:

• Leki przeciwastmatyczne (teofilina).
• Środki rozkurczające mięśnie typu curara.
• Leki przeciwdepresyjne (lit), mogące zwiększyć ryzyko toksyczności litu, w tym ryzyko szkodliwego wpływu na serce lub mózg.
• Pacjenci, którzy są leczeni lekami moczopędnymi, mogą doświadczyć ciężkiej hipotensji i pogorszenia czynności nerek, szczególnie podczas pierwszego podania lub podania dużej dawki inhibitora konwertazy angiotensyny (ACE) lub antagonisty receptora angiotensyny II.
• Jeśli są podawane leki obniżające ciśnienie, leki moczopędne lub inne leki, które mogą obniżyć ciśnienie, łącznie z furosemidem, należy spodziewać się bardziej wyraźnego spadku ciśnienia krwi.
• Leki toksyczne dla nerek: jednoczesne podanie może nasilić szkodliwy wpływ tych leków na nerki.

Pewne leki przeciwzapalne i przeciwbólowe (leki niesteroidowe, w tym kwas acetylosalicylowy) mogą zmniejszyć działanie furosemidu.

Leki takie jak probenecyd i metotreksat lub inne leki, które są wydalane przez nerki, mogą zmniejszyć działanie furosemidu. W przypadku dużych dawek mogą one zwiększyć stężenie leku we krwi i zwiększyć ryzyko działań niepożądanych spowodowanych przez furosemid lub przez jednoczesne podanie.

Poniższe substancje mogą zwiększyć ryzyko spadku poziomu potasu we krwi (hipokaliemii), jeśli są podawane łącznie z furosemidem:

• Leki przeciwzapalne (kortykosteroidy).
• Karbenoksolon (lek stosowany w leczeniu uszkodzeń błony śluzowej jamy ustnej).
• Duże ilości lukrecji.
• Długotrwałe stosowanie środków przeczyszczających.

Pewne zaburzenia elektrolitowe (np. spadek poziomu potasu lub magnezu we krwi) mogą zwiększyć toksyczność niektórych leków (np. leków glikozydowych i leków wydłużających interval QT).

Pacjenci leczeni furosemidem, którzy otrzymują duże dawki niektórych cefalosporyn (antybiotyków), mogą doświadczyć pogorszenia czynności nerek.

Jednoczesne podanie furosemidu i cyklosporyny A (lek stosowany w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepu) zwiększa ryzyko wystąpienia dny moczanowej (zapalenia stawów) spowodowanej przez zwiększenie poziomu kwasu moczowego we krwi i zaburzenia wydalania kwasu moczowego przez nerki.

Pacjenci z wysokim ryzykiem wystąpienia nefropatii (choroby nerek) spowodowanej przez środki kontrastowe, którzy otrzymują furosemid, mają większe szanse na pogorszenie czynności nerek.

Podanie furosemidu łącznie z risperidonem u pacjentów w podeszłym wieku z demencją może zwiększyć umieralność.

Duże dawki furosemidu podane łącznie z lewotyroksyną mogą prowadzić do początkowego, przejściowego zwiększenia poziomu hormonów tarczycy we krwi, po którym następuje ogólne zmniejszenie poziomu hormonów tarczycy.

Ciąża i laktacja

Jeśli jesteś w ciąży lub w okresie laktacji, podejrzewasz, że możesz być w ciąży lub planujesz ciążę, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą przed zastosowaniem tego leku.

W przypadku ciąży furosemid powinien być stosowany tylko pod ścisłym nadzorem lekarskim.

Podczas laktacji nie należy stosować furosemidu. W przypadku, gdy jego podanie jest konieczne, lekarz może wymagać przerwania laktacji, ponieważ furosemid przenika do mleka matki.

Jazda i obsługa maszyn

Ten lek może powodować zawroty głowy lub senność. Może to wystąpić częściej na początku leczenia, gdy lekarz zwiększa dawkę lub gdy spożywasz alkohol. Nie prowadź pojazdów ani nie obsługuj maszyn, jeśli czujesz się zawroty głowy lub senny.

Pewne działania niepożądane (np. niepożądany spadek ciśnienia krwi) mogą pogorszyć zdolność koncentracji i reakcji, stanowiąc ryzyko w sytuacjach, w których te umiejętności są szczególnie ważne (np. prowadzenie pojazdów lub obsługa maszyn).

Furosemid Physan zawiera sodę

Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na ampułkę, co oznacza, że jest „w zasadzie wolny od sodu”.

3. Jak stosować Furosemid Physan 20 mg/2 ml roztwór do wstrzykiwań

Stosuj się ściśle do wskazań lekarza lub farmaceuty dotyczących podawania tego leku. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ponownie z lekarzem lub farmaceutą.

Furosemid może być podawany dożylnie lub domięśniowo. Te drogi podania są wskazane, gdy jest zaburzona absorpcja jelitowa lub gdy jest potrzebne szybkie usunięcie płynów.

Podanie domięśniowe będzie stosowane, gdy podanie doustne lub dożylne nie są możliwe. Nie zaleca się tej drogi podania w przypadku ciężkich stanów, takich jak opuchlizna płucna.

Substancja czynna furosemid podawana dożylnie powinna być wstrzykiwana lub infundowana powoli z prędkością nie większą niż 4 mg na minutę. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami nerek (stężenie kreatyniny w surowicy > 5 mg/dl) zaleca się, aby prędkość infuzji nie przekraczała 2,5 mg na minutę.

Furosemid w postaci roztworu do wstrzykiwań nie powinien być mieszany w tej samej strzykawce ani infundowany łącznie z innymi lekami.

Lekarz lub pielęgniarka powinni mieć na uwadze, że wartość pH roztworu do infuzji powinna być obojętna lub lekko zasadowa, a zatem nie powinny być stosowane roztwory kwaśne, ponieważ substancja czynna może wytrącić się. Roztwór soli fizjologicznej jest odpowiednim rozcieńczalnikiem. Zaleca się, aby roztwór gotowy do podania był stosowany jak najwcześniej.

Lekarz wskaże Ci Twoją dawkę dobową i czas trwania leczenia. Nie przerywaj leczenia wcześniej. Dawkowanie jest indywidualne i może być zmienione przez lekarza w zależności od Twojej reakcji na leczenie.

U dorosłych: zalecana maksymalna dawka dobowa furosemidu wynosi 1500 mg, chociaż w wyjątkowych przypadkach może być zwiększona do 2000 mg.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Maksymalna zalecana dawka dobowa furosemidu u dzieci w leczeniu parenteralnym wynosi 1 mg furosemidu na kg masy ciała, do maksymalnie 20 mg furosemidu na dobę. Jak tylko to możliwe, należy przerwać leczenie parenteralne i rozpocząć leczenie doustne.

U niemowląt i dzieci poniżej 15 roku życia: podawanie furosemidu drogą parenteralną (ewentualnie w postaci infuzji) jest przeciwwskazane, może być stosowane tylko w przypadku, gdy stanowi to ryzyko życia.

Jeśli przyjmujesz więcej Furosemidu Physan 20 mg/2 ml roztwór do wstrzykiwań, niż powinieneś

W przypadku przedawkowania lub przypadkowego przyjęcia leku skonsultuj się niezwłocznie z lekarzem lub udaj się do najbliższego szpitala, zabierając ze sobą ulotkę lub zadzwoń do Centrum Informacji Toksykologicznej, nr tel. 91 562 04 20, podając nazwę leku i ilość przyjętego leku.

Przedawkowanie mogło spowodować ciężki spadek ciśnienia krwi (który może prowadzić do wstrząsu), problemy z nerkami (ostra niewydolność nerek), problemy z krzepnięciem (zakrzepica), zaburzenia świadomości, paraliż mięśni (paraliż flaccid), apatię i zaburzenia świadomości.

Nie istnieje specyficzny antidotum.

W przypadku przedawkowania leczenie będzie prowadzone w zależności od objawów.

Jeśli zapomnisz przyjąć Furosemid Physan 20 mg/2 ml roztwór do wstrzykiwań

Nie przyjmuj podwójnej dawki w celu uzupełnienia zapomnianej dawki.

Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania tego produktu, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

4. Możliwe działania niepożądane

Podobnie jak wszystkie leki, Furosemida Physan może powodować działania niepożądane, chociaż nie wszystkie osoby je doświadczają.

Działania niepożądane zostały pogrupowane według ich częstotliwości:

Bardzo częste(mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów)

• zaburzenia elektrolitowe (w tym objawowe), odwodnienie i spadek całkowitej objętości krwi (hipowolemia), szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, z podwyższonym poziomem kreatyniny i triglicerydów we krwi.
• z perfuzją dożylnej: spadek ciśnienia tętniczego (niedociśnienie, w tym niedociśnienie ortostatyczne).

Częste(mogą wystąpić u do 1 na 10 pacjentów)

• obniżenie poziomu sodu (hiponatremia), chloru (hipochloremia), potasu (hipokaliemia), podwyższenie poziomu cholesterolu i kwasu moczowego we krwi oraz ataki dny.
• zwiększenie objętości moczu.
• zaburzenia psychiczne (encefalopatia wątroby) u pacjentów z chorobami wątroby (niewydolność wątroby).
• zwiększenie lepkości krwi (hemoconcentracja).

Nieczęste(mogą wystąpić u do 1 na 100 pacjentów)

• zaburzenie tolerancji glukozowej. Może się objawić ukryta cukrzyca.
• nudności.
• zaburzenia słuchu, zwykle przejściowe, szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek, obniżonym poziomem białka we krwi (hipoproteinemia) i/lub po zbyt szybkiej dożylnej aplikacji furosemidu. Głuchota (czasem nieodwracalna).
• swędzenie, pokrzywka, wypryski, pęcherze i inne cięższe reakcje, takie jak rumień wielopostaciowy, pęcherzyca, wyłuszczające się zapalenie skóry, purpura i reakcja fotosensytyzacji.
• obniżenie poziomu płytek krwi (trombocytopenia).

Rzadkie(mogą wystąpić u do 1 na 1000 pacjentów)

• zapalenie naczyń krwionośnych (zapalenie naczyń).
• reakcja nerki typu alergicznego (zapalenie kanalików nerkowych).
• wymioty, biegunka.
• subiektywne odczucie dzwonienia w uszach (szum uszny).
• reakcje alergiczne (anafilaktyczne lub anafilaktoidowe) ciężkie (np. z wstrząsem).
• uczucie mrowienia w kończynach (parestezje).
• obniżenie poziomu białych krwinek (leukopenia), zwiększenie poziomu jednego typu białych krwinek, eozynofili (eozynofilia).
• gorączka.

Bardzo rzadkie(mogą wystąpić u do 1 na 10 000 pacjentów)

• zapalenie trzustki (ostre zapalenie trzustki).
• problem z wątrobą (żółć wątrobowa), zwiększenie enzymów wątrobowych (transaminaz).
• obniżenie poziomu jednego typu białych krwinek, granulocytów (agranulocytosis), obniżenie liczby czerwonych krwinek (anemia aplastyczna lub anemia hemolityczna).

Częstotliwość nieznana(nie można oszacować na podstawie dostępnych danych)

• obniżenie poziomu wapnia (hipokalcemia), magnezu (hipomagnesemia), zwiększenie poziomu mocznika we krwi, metaboliczna alkalozja, zespół pseudo-Barttera w przypadku niewłaściwego lub przedłużonego stosowania furosemidu.
• zaburzenie krzepnięcia krwi (zakrzepica).
• zwiększenie poziomu sodu i chloru w moczu, zatrzymanie moczu (u pacjentów z częściową obturacją przepływu moczu), tworzenie się kamieni nerkowych (nefrokalcynoza/nefrolitioza) u dzieci przedwczesnych, niewydolność nerek.
• ciężkie reakcje pęcherzowe skóry i błon śluzowych (zespół Stevens-Johnsona), ciężkie zaburzenia skóry charakteryzujące się tworzeniem pęcherzy i wyłuszczającymi się zmianami (toksyczna nekroza naskórka), ostrzejsze pustularne wypryski ogólne (PEGA) oraz zespół nadwrażliwości na leki z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS), reakcje lichenopodobne, charakteryzujące się jako małe, swędzące, czerwone lub fioletowe zmiany o kształcie wielokąta, pojawiające się na skórze, genitaliach lub w jamie ustnej.
• zaostrzenie lub aktywacja tocznia rumieniowatego.
• zawroty głowy, omdlenia i utrata przytomności, ból głowy.
• zgłaszano przypadki rabdomiolizy, często w przypadku ciężkiej hipokaliemii (patrz punkt „Nie stosuj Furosemidu Physan”).
• zwiększenie ryzyka utrzymania się przewodu „ductus arteriosus” podczas podawania furosemidu dzieciom przedwczesnym w pierwszych tygodniach życia.
• po wstrzyknięciu domięśniowym furosemidu mogą pojawić się miejscowe reakcje, takie jak ból w miejscu wstrzyknięcia.

Podobnie jak w przypadku innych leków moczopędnych, po przedłużonym stosowaniu tego leku może dojść do zwiększenia wydalania sodu, chloru, wody, potasu, wapnia i magnezu. Te zaburzenia objawiają się silnym pragnieniem, bólem głowy, zaburzeniami świadomości, kurczami mięśni, bolesnymi skurczami mięśni, szczególnie kończyn (tetania), osłabieniem mięśni, zaburzeniami rytmu serca i objawami gastroenterologicznymi.

Przekazywanie informacji o działaniach niepożądanych

Jeśli doświadcza się jakiegokolwiek działania niepożądanego, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, nawet jeśli jest to możliwe działanie niepożądane, które nie występuje w tej ulotce. Można również zgłaszać je bezpośrednio przez System Hiszpańskiej Farmakowigilancji Leków Stosowanych u Ludzi: https://www.notificaram.es. Przez przekazywanie informacji o działaniach niepożądanych można przyczynić się do zapewnienia większej ilości informacji o bezpieczeństwie tego leku.

5. Przechowywanie Furosemidu Physan 20mg/ 2ml roztworu do wstrzykiwań

Należy przechowywać ten lek poza zasięgiem dzieci.

Należy przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.

Nie należy stosować tego leku po upływie terminu ważności, który jest podany na ampułce i opakowaniu, po skrócie CAD. Termin ważności to ostatni dzień podanego miesiąca.

Niezużyty roztwór należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani do śmieci. W przypadku wątpliwości należy zapytać farmaceutę, jak usunąć opakowania i leki, których nie potrzebuje. W ten sposób można pomóc chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i dodatkowe informacje

SkładFurosemidu Physan20 mg/2 ml roztworu do wstrzykiwań

Substancją czynną jest furosemid. Każda ampułka 2 ml zawiera 20 mg furosemidu, co odpowiada 10 mg furosemidu na ml roztworu do wstrzykiwań.

Pozostałe składniki to: chlorek sodu, wodorotlenek sodu i woda do wstrzykiwań.

Wygląd produktu i zawartość opakowania

Furosemid Physan 20 mg/2 ml roztwór do wstrzykiwań jest pakowany w ampułki szklane.

Ten lek jest dostępny w pudełkach zawierających 5 ampułek, 50 ampułek (opakowanie kliniczne) lub 100 ampułek (opakowanie kliniczne) szklanych po 2 ml.

Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu i odpowiedzialny za produkcję

Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu

Laphysan S.A.U.

Anabel Segura, 11 Edificio A, Planta 4, Puerta D

28108 Alcobendas (Madrid)

Hiszpania

Odpowiedzialny za produkcję

Laboratorios Inibsa, S.A. Ctra. Sabadell a Granollers, km 14,5

08185 Lliçà de Vall – Barcelona

Hiszpania

Lub

Laboratorios Basi-Industria farmacéutica, S.A.

Parque Industrial Manuel Lourenço Ferreira, nº 8, 15 y 16.

3450-232 Mortágua-Portugalia

Data ostatniej aktualizacji tej ulotki:Luty 2023

Szczegółowe informacje o tym leku są dostępne na stronie internetowej Hiszpańskiej Agencji Leków i Produktów Medycznych (AEMPS) http://www.aemps.gob.es/

Informacje te są przeznaczone wyłącznie dla lekarzy lub profesjonalistów sektora zdrowia

Furosemid nie powinien być mieszany w tej samej strzykawce z żadnym innym lekiem.

Furosemid jest rozpuszczalny w środowisku alkalicznym w postaci antranilanu. Roztwór do podawania parenteralnego zawiera sól sodową kwasu karboksylowego bez żadnych rozpuszczalników; ma pH 9 i nie posiada działania buforowego, więc wartość pH poniżej 7 może powodować wytrącanie się substancji czynnej. Mieszanki mogą być przechowywane przez maksymalnie 24 godziny, jeśli pH końcowego roztworu jest obojętne lub słabo alkaliczne.

W przypadku zatrucia substancjami kwasowymi lub zasadowymi może dojść do zwiększenia tempa wydalania w wyniku zakwaszenia lub zaludnienia moczu.