CEFOTAKSYM NORMON 1 g PROSZEK DO PRZYGOTOWANIA ROZTWORU DO WSTRZYKIWAŃ DOMIĘŚNIOWYCH

Wprowadzenie

Charakterystyka produktu: informacje dla pacjenta

Cefotaxima Normon 1 g proszek i roztwór do sporządzania roztworu do wstrzykiwań domięśniowych EFG

Przeczytaj całą tę ulotkę uważnie przed rozpoczęciem stosowania tego leku, ponieważ zawiera ona ważne informacje dla Ciebie.

• Zachowaj tę ulotkę, ponieważ może być konieczne ponowne przeczytanie jej.
• Jeśli masz jakieś wątpliwości, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.
• Jeśli doświadczasz działań niepożądanych, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, nawet jeśli są to działania niepożądane, które nie są wymienione w tej ulotce. Zobacz punkt 4.

Spis treści ulotki

1. Czym jest Cefotaxima Normon i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje przed rozpoczęciem stosowania Cefotaxima Normon
3. Jak stosować Cefotaxima Normon
4. Możliwe działania niepożądane
5. Przechowywanie Cefotaxima Normon
6. Zawartość opakowania oraz dodatkowe informacje

1. Czym jest Cefotaxima Normon i w jakim celu się go stosuje

Ten lek należy do grupy antybiotyków zwanych cefalosporynami, stosowanych w celu zwalczania bakterii.

Cefotaksyma jest wskazana w ciężkich, ostrych i przewlekłych zakażeniach bakteryjnych wywołanych przez patogeny wrażliwe na cefotaksymę:

• Zakażenia układu oddechowego.
• Zakażenia uszu, nosa i gardła.
• Zakażenia nerek i dróg moczowych.
• Zakażenia skóry i tkanek miękkich.
• Zakażenia kości i stawów.
• Zakażenia ginekologiczne, w tym rzeżączka.
• Zakażenia jamy brzusznej (w tym zapalenie otrzewnej).
• Zapalenie mózgu i jego błon.
• Zatrucie krwi (sepsa).
• Zapalenie serca (zapalenie wsierdzia).
• Choroba z Lyme (szczególnie w stadium II i III) (zakażenie wywołane głównie przez ukąszenia kleszczy).

Ponadto, w celu zapobiegania zakażeniom po zabiegach chirurgicznych u pacjentów z większym ryzykiem zakażeń.

2. Informacje przed rozpoczęciem stosowania Cefotaxima Normon

Nie stosuj Cefotaxima Normon

• Jeśli jesteś uczulony na cefotaksymę, inne cefalosporyny lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
• Jeśli wcześniej miałeś ciężką lub ostrych reakcję alergiczną na penicylinę lub inne antybiotyki beta-laktamowe. Penicylina i cefalosporyny mogą wywoływać reakcje krzyżowe.
• Jeśli kiedykolwiek miałeś ciężką reakcję skórną, taką jak pęcherze lub owrzodzenia w jamie ustnej, po przyjęciu cefotaksymy lub innych cefalosporyn.

Nie przyjmuj Cefotaxima Normon ani skonsultuj się z lekarzem, jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy Ciebie.

Stosowanie cefotaksymy zmieszanej z lidokainą do wstrzykiwań domięśniowych nie jest wskazane u dzieci poniżej 30 miesiąca życia. Należy uwzględnić ulotkę dołączoną do produktu zawierającego lidokainę.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą przed rozpoczęciem stosowania cefotaksymy:

• Jeśli jesteś uczulony na penicylinę lub inne antybiotyki beta-laktamowe w jakiejkolwiek postaci (dla przeciwwskazań spowodowanych znanymi reakcjami alergicznymi, zobacz powyżej w punkcie „Nie stosuj Cefotaxima Normon”).
• Jeśli masz reakcję alergiczną (np. katar sienny, astmę oskrzelową, pokrzywkę) lub jeśli jesteś osobą znaną z takich reakcji. W tym przypadku masz większe ryzyko cięższych reakcji alergicznych (śmiertelnych w rzadkich przypadkach). Jeśli odczuwasz ucisk w klatce piersiowej, czujesz się zawrotny, chory lub słaby, mogą to być objawy reakcji alergicznej (zobacz punkt 4).
• Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, należy przerwać leczenie.
• Jeśli wystąpi ciężka lub uporczywa biegunka podczas leczenia lub w ciągu kilku tygodni po jego zakończeniu. Niezwłocznie poinformuj lekarza, ponieważ biegunka w najcięższej postaci (zwana pseudomembranową biegunką jelitową) może być śmiertelna i wymaga leczenia. Nie przyjmuj żadnych leków, które ograniczają aktywność jelit.
• Jeśli wiesz, że masz niewydolność nerek. Poinformuj lekarza w tym przypadku; jeśli jest to konieczne, może on dostosować dawkę. Konieczne jest monitorowanie funkcji nerek.
• Jeśli otrzymujesz jednoczesne lub późniejsze leczenie aminoglikozydami (innymi antybiotykami), prokainamidem (przeciwko podagrze) lub innymi lekami, które mogą uszkadzać nerki. Lekarz powinien monitorować funkcję nerek, ponieważ te substancje mogą zwiększać szkodliwe działanie na nerki i wymagają ostrożności.
• Jeśli wystąpi zaburzenie ruchu, masz drgawki lub splątanie, lub masz zaburzenia świadomości. Mogą to być objawy tego, co nazywa się encefalopatią. Istnieje ryzyko wystąpienia tych działań niepożądanych, gdy stosuje się duże dawki, w przypadku przedawkowania lub gdy masz niewydolność nerek. Jeśli wystąpią te reakcje, niezwłocznie skonsultuj się z lekarzem.
• Jeśli Twoje leczenie trwa dłużej niż 7-10 dni. W tym przypadku należy wykonać kontrolne badania krwi, ponieważ mogą wystąpić zmiany w składzie krwi (zobacz także punkt 4).
• Jeśli masz objawy nowej infekcji (np. zakażenia grzybicze błon śluzowych z zaczerwienieniem i białą powierzchnią). Stosowanie antybiotyków może zwiększać liczbę patogenów, które nie są wrażliwe na stosowany lek. Zwróć uwagę na objawy nowej infekcji i poinformuj lekarza, jeśli jest to konieczne.

Zwróć szczególną uwagę na Cefotaxima Normon

• Zgłaszano ciężkie reakcje skórne, takie jak zespół Stevens-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka, reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS), ostre pustularne wypryski ogólne (PEGA), związane z leczeniem cefotaksymą. Przerwij stosowanie cefotaksymy i niezwłocznie zgłoś się do lekarza, jeśli zauważysz którykolwiek z objawów opisanych w punkcie 4 związanych z tymi ciężkimi reakcjami skórnymi.

Pozostałe leki i Cefotaxima Normon

Poinformuj lekarza lub farmaceutę, jeśli stosujesz, stosowałeś niedawno lub możesz potrzebować stosować inny lek.

Pozostałe antybiotyki

Stosowanie niektórych antybiotyków jednocześnie może zmniejszać skuteczność cefotaksymy. Poinformuj lekarza, jeśli stosujesz lub stosowałeś niedawno inne antybiotyki.

Leki moczopędne i leki potencjalnie szkodliwe dla nerek

Gdy cefotaksyma jest stosowana jednocześnie z lekami, które mogą mieć szkodliwe działanie na nerki, takimi jak aminoglikozydy (inne antybiotyki) lub leki o dużej zdolności do powodowania odwodnienia (leki moczopędne, takie jak furosemid), może to zwiększać szkodliwe działanie tych leków na nerki. W przypadku jednoczesnego stosowania należy monitorować funkcję nerek (zobacz punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).

Prokainamid

Jednoczesne podanie prokainamidu powoduje zwiększenie stężenia cefotaksymy w surowicy oraz wydłużenie czasu jej działania, ponieważ prokainamid ogranicza wydalanie cefotaksymy przez nerki. Poinformuj lekarza, jeśli stosujesz prokainamid, szczególnie jeśli masz niewydolność nerek, tak aby lekarz mógł dostosować dawkę, jeśli jest to konieczne.

Ciąża, laktacja i płodność

Jeśli jesteś w ciąży lub w okresie karmienia piersią, podejrzewasz, że możesz być w ciąży lub planujesz ciążę, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania cefotaksymy u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały żadnych oznak teratogennego działania cefotaksymy.

Niemniej jednak, cefotaksyma powinna być stosowana podczas ciąży, szczególnie w pierwszym trymestrze, tylko po dokładnej ocenie ryzyka i korzyści leczenia przez specjalistę.

Laktacja

Cefotaksyma jest wydalana z mlekiem matki tylko w niewielkich ilościach. Jeśli otrzymujesz cefotaksymę podczas karmienia piersią, może to powodować zaburzenia flory jelitowej z biegunką, wzrostem grzybów i również może powodować uczulenie. Lekarz zadecyduje, czy konieczne jest przerwanie karmienia piersią lub leczenia cefotaksymą, biorąc pod uwagę korzyści karmienia piersią dla dziecka i korzyści leczenia dla matki.

Jazda pojazdami i obsługa maszyn

Zgodnie z dotychczasowymi doświadczeniami, cefotaksyma w dawkach niskich i średnich nie ma wpływu na koncentrację ani zdolność reagowania.

Jeśli doświadczasz działań niepożądanych, takich jak zawroty głowy lub encefalopatia, które mogą być związane z drgawkami, splątaniem, zaburzeniami świadomości i zaburzeniami ruchu, nie powinieneś prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Cefotaxima Normon zawiera sodę

Ten lek zawiera 50,6 mg (2,20 mmol) sodu (główny składnik soli kuchennej) na dawkę. Jest to równoważne z 2,53% maksymalnego dziennego spożycia sodu zalecanego dla dorosłych.

3. Jak stosować Cefotaxima Normon

Stosuj się ściśle do wskazówek dotyczących podawania tego leku wskazanych przez lekarza. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ponownie z lekarzem lub farmaceutą.

Dawka, sposób podawania i odstępy między wstrzyknięciami zależą od dawki, wrażliwości patogenu, ciężkości zakażenia i stanu pacjenta.

O ile lekarz nie uzna inaczej, zalecana dawka wynosi:

Dorośli i dzieci powyżej 12 lat:zwykła dawka wynosi 1 g cefotaksymy co 12 godzin. W ciężkich przypadkach dawkę dobową można zwiększyć do 12 g. Dawki dobowe do 6 g można podawać w co najmniej dwóch dawkach frakcjonowanych podawanych w odstępie 12 godzin. Dawki dobowe powyżej 6 g powinny być podawane w co najmniej 3-4 dawkach frakcjonowanych z odstępami 6 lub 8 godzin.

Poniższa tabela może być traktowana jako wskazówka dotycząca dawkowania:

Dla leczenia rzeżączkiu dorosłych, należy podać jedną dawkę 0,5 g cefotaksymy drogą domięśniową. W przypadku mniej wrażliwych patogenów może być konieczne zwiększenie dawki. Przed rozpoczęciem leczenia, należy sprawdzić obecność kiły.

Dla profilaktyki okołooperacyjnej zakażeń, zaleca się podanie 1-2 g cefotaksymy 30-60 minut przed operacją. Mniej wrażliwe mikroorganizmy patogenne mogą wymagać większej dawki. Przed rozpoczęciem leczenia, należy sprawdzić obecność kiły.

Dla choroby z Lyme, dawka dobową wynosi 6 g cefotaksymy (przez 14 do 21 dni). W większości przypadków dawka dobową dzieli się na 3 dawki frakcjonowane (2 g cefotaksymy 3 razy dziennie), ale w niektórych przypadkach podawano ją w 2 dawkach frakcjonowanych (3 g cefotaksymy 2 razy dziennie). Zalecenia dotyczące dawkowania nie opierają się na porównawczych badaniach klinicznych, ale na obserwacjach indywidualnych pacjentów.

Leczenie skojarzone

W ciężkich zakażeniach, które stanowią zagrożenie życia, wskazane jest leczenie skojarzone cefotaksymy z aminoglikozydami bez wykonania antibiogramu. Podczas łącznego stosowania z aminoglikozydami, należy monitorować funkcję nerek.

W przypadku zakażeń Pseudomonas aeruginosa, może być również wskazane leczenie skojarzone z innymi antybiotykami skutecznymi przeciwko Pseudomonas.

Dla profilaktyki zakażeń u pacjentów z osłabionym układem immunologicznym, może być również wskazane leczenie skojarzone z innymi odpowiednimi antybiotykami.

Niemowlęta i dzieci do 12 latotrzymują 50-100 mg cefotaksymy (do 150 mg) na kilogram masy ciała na dobę, w zależności od ciężkości zakażenia. Dawka dobową dzieli się na 2 lub więcej dawek frakcjonowanych podawanych w odstępach 12 (do 6) godzin. W indywidualnych przypadkach, szczególnie w sytuacjach zagrażających życiu, dawkę dobową można zwiększyć do 200 mg cefotaksymy na kilogram masy ciała.

U niemowląt przedwcześnie urodzonych, należy uwzględnić, że funkcja nerek jeszcze nie jest w pełni rozwinięta i nie należy przekraczać dawki 50 mg cefotaksymy na kilogram masy ciała na dobę.

U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek(klirens kreatyniny mniejszy niż 10 ml/min), po podaniu normalnej dawki początkowej (pierwszej dawki na początku leczenia), dawkę podtrzymującą można zmniejszyć do połowy normalnej dawki, zachowując odstęp między dawkami.

Pacjenci poddawani hemodializie otrzymują 1-2 g cefotaksymy na dobę, w zależności od ciężkości zakażenia. W dniu hemodializy, cefotaksymę należy podać po dializie.

Pacjenci poddawani dializie peritonealnej otrzymują 1-2 g cefotaksymy na dobę, w zależności od ciężkości zakażenia. Cefotaksyma nie jest usuwana przez dializę peritonealną.

Cefotaxima Normon 1 g jest podawana drogą domięśniową.

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku, funkcję nerek należy monitorować ostrożnie i, jeśli jest to konieczne, należy dostosować dawkę.

Jeśli przyjmujesz więcej Cefotaxima Normon, niż powinieneś

Antybiotyki beta-laktamowe, w tym cefotaksyma, mogą powodować tak zwane encefalopatie, które są przejawem pobudzenia ośrodkowego układu nerwowego, mioklonii, drgawek, splątania, zaburzeń świadomości i zaburzeń ruchu. Istnieje to ryzyko, gdy stosuje się większe dawki, w przypadku przedawkowania lub u pacjentów z upośledzoną funkcją nerek lub cierpiących na padaczkę lub zapalenie mózgu.

Jeśli cefotaksyma jest wstrzykiwana przez cewnik wenous centralny (CVC) zbyt szybko (w czasie krótszym niż 1 minuta), może powodować ciężką arytmię serca.

Jeśli uważasz, że przyjąłeś zbyt dużą ilość cefotaksymy, niezwłocznie skonsultuj się z lekarzem lub personelem medycznym.

Jeśli zapomnisz przyjąć Cefotaxima Normon

Twój lekarz lub pielęgniarka będą mieli wskazówki, kiedy podać Ci lek, więc nie jest prawdopodobne, że nie otrzymasz leku zgodnie z zaleceniami. Jeśli uważasz, że zapomniłeś o dawce, skonsultuj się z lekarzem lub pielęgniarką.

Jeśli masz jakieś inne wątpliwości dotyczące stosowania tego leku, zapytaj lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę.

4. Możliwe działania niepożądane

Podobnie jak wszystkie leki, ten lek może powodować działania niepożądane, chociaż nie wszystkie osoby je doświadczają.

Przestań brać cefotaksymę i poinformuj swojego lekarza natychmiast, jeśli zauważysz którykolwiek z następujących objawów:

• Drgawki (rzadkie, mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób).
• Częstość nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych):
• • Ostre reakcje nadwrażliwości i reakcje alergiczne z ryzykiem życia, a także obrzęk (obrzęk Quinckego) i zwężenie dróg oddechowych (skurcz oskrzeli). Jeśli odczuwasz ucisk w klatce piersiowej, czujesz się zawroty głowy, choroby lub słabości, mogą to być objawy reakcji nadwrażliwości.
  • Ciężka i uporczywa biegunka lub krew w stolcu z powodu możliwego stanu zapalnego jelit z ryzykiem życia.
  • Spadek liczby czerwonych krwinek (anemia hemolityczna), zmiana koloru moczu (na kolor brązowo-czerwony).
  • Ostra niewydolność nerek.
  • Czerwone plamy nie podniesione lub plamy okrągłe lub w kształcie tarczy na klatce piersiowej, często z pęcherzami w środku, łuszczeniem się skóry, owrzodzeniami w jamie ustnej, gardle, nosie, genitaliach i oczach. Te ciężkie wysypki skórne mogą być poprzedzone gorączką i objawami grypy (zespół Stevens-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka).
  • Wysypka skórna, gorączka i powiększenie węzłów chłonnych (zespół DRESS lub zespół nadwrażliwości na lek).
  • Wysypka skórna, czerwona i łuszcząca się, z guzkami pod skórą i pęcherzami, przebiegająca z gorączką. Objawy te zwykle pojawiają się na początku leczenia (ostre pustularne wyłysienie skóry).

Poinformuj swojego lekarza lub pielęgniarkę, jeśli doświadczasz któregokolwiek z następujących działań niepożądanych o częstości nieznanej (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych):

• Żółtaczka jako objaw możliwej zapalenia wątroby.
• Ciężki spadek liczby białych krwinek (agranulocytosis), który może być wykryty przez pojawienie się ostrych objawów zakażenia, a także stanu zapalnego jamy ustnej, nosa, gardła, genitaliów i odbytu.
• Duży spadek liczby wszystkich krwinek i niewydolność szpiku. Mogą również pojawić się ostre objawy zakażenia i stanu zapalnego (patrz wyżej), krwawienie, siniaki (spadek płytek krwi), zmęczenie, bladość lub trudności z oddychaniem (spadek czerwonych krwinek).

Poinformuj swojego lekarza lub pielęgniarkę, jeśli którykolwiek z następujących działań niepożądanych nasili się lub potrwa dłużej niż kilka dni:

Bardzo częste(mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób)

• Ból w miejscu wstrzyknięcia, a także zwiększenie twardości przez podanie domięśniowe.

Częste(mogą wystąpić u do 1 na 10 osób)

• Problemy ze stawami (np. obrzęk).

Rzadkie(mogą wystąpić u do 1 na 100 osób)

• Zwiększenie liczby eozynofilów we krwi (eozynofilia).
• Spadek liczby płytek krwi (trombocytopenia) i niektórych białych krwinek (leukopenia, granulocytopenia).
• Reakcja Jarisch-Herxheimera (patrz wyjaśnienie poniżej).
• Biegunka.
• Utrata apetytu.
• Zwiększenie stężenia bilirubiny (barwnika żółciowego we krwi) i enzymów wątrobowych w surowicy (SGOT, SGPT, γ-GT, fosfataza zasadowa, LDH).
• Reakcje alergiczne w postaci wysypki, swędzenia, pokrzywki.
• Ograniczenie funkcji nerek, np. zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi.
• Gorączka.
• Reakcje zapalne w miejscu wstrzyknięcia i zapalenie żył (flebitis/tromboflebitis).

Częstość nieznana(nie można oszacować na podstawie dostępnych danych)

• Zakażenia bakteryjne lub grzybicze (np. w jamie ustnej lub pochwie).
• Spadek liczby niektórych białych krwinek (neutropenia).
• Tachykardia, zaburzenia rytmu serca (po szybkim podaniu przez centralny dostęp do żyły).
• Podniecenie ośrodkowego układu nerwowego, zaburzenia świadomości, dezorientacja, zaburzenia ruchu, skurcze mięśni (objawy encefalopatii, szczególnie przy wysokich dawkach, w przypadku przedawkowania lub przy upośledzeniu funkcji nerek).
• Ból głowy.
• Zawroty głowy.
• Nudności, wymioty, ból brzucha.
• Zapalenie nerek (nefritis interstycjalna).
• Reakcje nietolerancji w postaci uczucia ciepła lub nudności przy szybkim podaniu dożylnym.

Reakcja Jarisch-Herxheimera

Gdy rozpocznie się leczenie zakażeń wywołanych przez krętki (np. choroba Lyme), może wystąpić gorączka, dreszcze, ból głowy i ból stawów. Po kilku tygodniach leczenia choroby Lyme opisano jeden lub kilka z następujących objawów: wysypka, swędzenie, gorączka, spadek liczby białych krwinek, zwiększenie enzymów wątrobowych, trudności z oddychaniem i ból stawów. Te objawy są częściowo związane z objawami choroby podstawowej u leczonych pacjentów.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli doświadczasz jakiegokolwiek działania niepożądanego, skonsultuj się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, nawet jeśli jest to możliwe działanie niepożądane, które nie występuje w tej ulotce. Możesz również zgłosić je bezpośrednio przez System Hiszpańskiej Farmakowigilancji Leków Stosowanych u Ludzi: https://www.notificaram.es. Przez zgłaszanie działań niepożądanych możesz przyczynić się do zapewnienia większej ilości informacji o bezpieczeństwie tego leku.

5. Przechowywanie Cefotaksymy Normon

Przechowuj ten lek poza zasięgiem dzieci.

Nie przechowuj w temperaturze powyżej 25°C.

Nie używaj tego leku po upływie terminu ważności, który jest podany na opakowaniu po CAD. Termin ważności to ostatni dzień miesiąca, który jest podany.

Od momentu rekonstytucji roztwór jest stabilny chemicznie i fizycznie w temperaturze od 8°C do 25°C i przez 24 godziny w lodówce (2°C-8°C).

Ze względów mikrobiologicznych zaleca się użycie roztworu natychmiast po jego przygotowaniu. Jeśli nie zostanie podany natychmiast, czas i warunki, w których może być przechowywany, będą zależały od użytkownika i zwykle nie powinny przekraczać 24 godzin w temperaturze 2°C-8°C, chyba że rekonstytucja została wykonana w warunkach sterylnych i zwalidowanych.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani do śmieci. Pozostaw opakowania i leki, których nie potrzebujesz, w Punkcie SIGRE w aptece. W przypadku wątpliwości poproś farmaceutę, jak się pozbyć opakowań i leków, których nie potrzebujesz. W ten sposób pomożesz chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i dodatkowe informacje

Skład Cefotaksymy Normon 1 g

Substancją czynną jest cefotaksyma (w postaci cefotaksymy sodowej).

Każdy flakon zawiera 1 g cefotaksymy (w postaci cefotaksymy sodowej).

Każda ampułka roztworu zawiera wodę do wstrzykiwań.

Wygląd produktu i zawartość opakowania

Cefotaksyma Normon 1 g jest dostępna w postaci białego lub lekko żółtego proszku w szklanym flakonie, z gumowym korkiem i zamknięta aluminiową kapsułką i ampułką szklaną z 4 ml roztworu.

Flakony są dostarczane w opakowaniach zawierających 1 flakon lub w opakowaniach klinicznych po 100 flakonów.

Możliwe, że tylko niektóre rozmiary opakowań są dostępne.

Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu i odpowiedzialny za produkcję

Laboratorios Normon, S.A.

Ronda de Valdecarrizo, 6

28760 Tres Cantos (Madrid)

Hiszpania

Data ostatniej aktualizacji tej ulotki:czerwiec 2024

Szczegółowe informacje o tym leku są dostępne na stronie internetowej Hiszpańskiej Agencji Leków i Produktów Sanitarnych (AEMPS) http://www.aemps.gob.es

Informacje te są przeznaczone wyłącznie dla profesjonalistów sektora zdrowia

Wstrzyknięcie domięśniowe

Wstrzyknięcie powinno być podane drogą domięśniową. Ból podczas wstrzyknięcia domięśniowego można uniknąć, rozpuszczając cefotaksymę 1 g w 4 ml lidokainy 1% z ampułki rozpuszczalnika (patrz sekcja 2 Nie przyjmuj Cefotaksymy Normon). Należy unikać wstrzyknięcia dożylnego, ponieważ lidokaina podana dożylnie może powodować niepokój, tachykardię, zaburzenia przewodzenia, wymioty i zawroty głowy.

Można również rozpuścić Cefotaksymę 1g w 4 ml wody do wstrzykiwań, ale jest to bardziej bolesne dla drogi domięśniowej.

O ile nie udowodniono fizykochemicznej zgodności z innymi roztworami do infuzji, roztwór cefotaksymy powinien być podawany oddzielnie od nich.

Cefotaksyma nie jest zgodna z:

• Roztworem węglanu sodu.
• Roztworami do infuzji o pH powyżej 7.
• Aminoglikozydami.

Zwykle cefotaksyma nie powinna być mieszana ani podawana z innymi antybiotykami lub lekami w tej samej strzykawce. Cefotaksyma nie powinna być mieszana z aminoglikozydami w sprzęcie do infuzji ani w strzykawce.