Tracrium

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika

Tracrium, 10 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań lub infuzji

Atracurii besilas

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.

• Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
• W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
• Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
• Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

• 1. Co to jest lek Tracrium i w jakim celu się go stosuje
• 2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Tracrium
• 3. Jak stosować lek Tracrium
• 4. Możliwe działania niepożądane
• 5. Jak przechowywać lek Tracrium
• 6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Tracrium i w jakim celu się go stosuje

Lek Tracrium zawiera substancję czynną atrakuriowy bezylan, który jest związkiem wysoce
swoistym, blokującym konkurencyjnie (wywołującym blok niedepolaryzacyjny) przewodnictwo
nerwowo-mięśniowe, wykazującym średni czas działania.
Lek Tracrium jest wskazany do stosowania:

• podczas znieczulenia ogólnego w celu umożliwienia intubacji dotchawiczej,
• podczas zabiegów chirurgicznych lub prowadzenia kontrolowanej wentylacji w celu zwiotczenia mięśni szkieletowych,
• u pacjentów w oddziałach intensywnej terapii (OIT) w celu ułatwienia mechanicznej wentylacji.

Lek może być podawany tylko przez doświadczonego anestezjologa lub pod jego ścisłą kontrolą,
w warunkach umożliwiających wykonanie intubacji dotchawiczej i prowadzenie sztucznej wentylacji.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Tracrium

Kiedy nie stosować leku Tracrium

• jeśli pacjent ma uczulenie na atrakurium, cisatrakurium lub kwas benzenosulfonowy, lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Tracrium należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub
pielęgniarką.
Tak jak wszystkie inne środki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, lek Tracrium poraża
mięśnie oddechowe oraz inne mięśnie szkieletowe, nie wpływając na świadomość.
Tracrium należy stosować wyłącznie z odpowiednimi lekami znieczulającymi ogólnie.
Podczas podawania leku Tracrium u części pacjentów może dojść do uwalniania histaminy. Dlatego
Tracrium należy stosować ostrożnie u pacjentów, u których na podstawie wywiadu stwierdza się
możliwość wystąpienia nadwrażliwości na histaminę. W szczególności u pacjentów z alergią i astmą
oskrzelową w wywiadzie może wystąpić skurcz oskrzeli.
Należy również zachować ostrożność podczas podawania leku Tracrium pacjentom, którzy
wykazywali nadwrażliwość na inne leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, ponieważ są
dostępne doniesienia o dużej częstości występowania nadwrażliwości krzyżowej (większej niż 50%)
między lekami blokującymi przewodnictwo nerwowo-mięśniowe (patrz punkt Kiedy nie stosować leku
Tracrium).
Lek Tracrium podany w zalecanych dawkach nie wykazuje istotnego wpływu na przewodnictwo
w nerwie błędnym i zwojach nerwowych. W konsekwencji lek Tracrium podawany w zalecanym
zakresie dawek nie wywiera klinicznie istotnego wpływu na czynność serca i nie przeciwdziała
bradykardii wywoływanej wieloma lekami znieczulającymi lub pobudzeniem nerwu błędnego podczas
operacji.
Pacjenci z miastenią, innymi zaburzeniami przewodnictwa nerwowo-mięśniowego lub poważnymi
zaburzeniami elektrolitowymi wykazują zwiększoną wrażliwość na działanie atrakurium, podobnie jak
na pozostałe leki zwiotczające, wywołujące blok niedepolaryzacyjny.
Tracrium należy wstrzykiwać przez co najmniej 60 sekund pacjentom, u których istnieje zwiększone
ryzyko nagłego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, np. pacjentom z hipowolemią (zmniejszenie
objętości krwi krążącej).
Tracrium podlega unieczynnieniu w wysokim pH i dlatego nie należy go w tej samej strzykawce
łączyć z tiopentalem lub innymi lekami o odczynie zasadowym.
W przypadku wyboru żyły o małej średnicy jako miejsca podania leku Tracrium, po wstrzyknięciu
leku żyłę tę należy przepłukać izotonicznym roztworem chlorku sodu. Gdy przez założoną na stałe
igłę lub kaniulę podaje się Tracrium i inne leki znieczulające, po wstrzyknięciu każdego leku należy
każdorazowo dokonać przepłukania odpowiednią objętością izotonicznego roztworu chlorku sodu.
Ponieważ lek Tracrium jest związkiem hipotonicznym, nie wolno podawać go do kaniuli
przeznaczonej do przetaczania krwi.
Badania dotyczące występowania hipertermii złośliwej u predysponowanych zwierząt (świnie) oraz
badania kliniczne dotyczące występowania jej objawów u predysponowanych pacjentów wykazują,
że lek Tracrium nie powoduje tego zespołu.
Pacjenci z oparzeniami mogą wykazywać oporność na działanie atrakurium oraz innych leków
zwiotczających wywołujących blok niedepolaryzacyjny. U takich pacjentów może być konieczne
podanie zwiększonych dawek leku, zależnie od upływu czasu od chwili oparzenia oraz jego
rozległości.
Pacjenci w oddziałach intensywnej terapii: podanie zwierzętom laboratoryjnym dużych dawek
laudanozyny, jednego z metabolitów atrakurium, związane było z wystąpieniem przemijającego
obniżenia ciśnienia tętniczego oraz, u niektórych gatunków, z pobudzeniem ośrodkowego układu
nerwowego. Mimo, że u pacjentów otrzymujących atrakurium znajdujących się w oddziałach
intensywnej terapii obserwowano napady drgawek, nie ustalono związku przyczynowego między
występowaniem tych drgawek a laudanozyną.

Lek Tracrium a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub
ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować, również tych, które wydawane są bez
recepty.
Jednoczesne zastosowanie wziewnych leków znieczulających, np. halotanu, izofluranu lub enfluranu,
może nasilić blokadę przewodnictwa nerwowo-mięśniowego wywołaną przez lek Tracrium.
Tak jak pozostałe leki zwiotczające wywołujące blok niedepolaryzacyjny, również lek Tracrium może
nasilać i (lub) wydłużać czas trwania blokady przewodnictwa nerwowo-mięśniowego w wyniku
interakcji z następującymi lekami: antybiotykami (aminoglikozydowymi, polimyksynami,
spektynomycyną, tetracyklinami, linkomycyną i klindamycyną), lekami przeciwarytmicznymi
(propranololem, antagonistami kanału wapniowego, lidokainą, prokainamidem i chinidyną), lekami
moczopędnymi (furosemidem i prawdopodobnie mannitolem, tiazydowymi lekami moczopędnymi
i acetazolamidem), siarczanem magnezu, ketaminą, solami litu, lekami blokującymi zwoje nerwowe
(trimetafanem, heksametonium).
Niektóre leki mogą niekiedy zaostrzyć lub ujawnić utajoną miastenię lub nawet wywołać zespół
miasteniczny, czego następstwem może być zwiększona wrażliwość na działanie leku Tracrium.
Do leków takich należą różne antybiotyki, leki beta-adrenolityczne (propranolol, oksprenolol), leki
przeciwarytmiczne (prokainamid, chinidyna), leki przeciwreumatyczne (chlorochina,
D-penicylamina), trimetafan, chloropromazyna, steroidy, fenytoina i sole litu.
U pacjentów, którym długotrwale podaje się leki przeciwdrgawkowe, moment wystąpienia blokady
niedepolaryzacyjnej przewodnictwa nerwowo-mięśniowego może zostać opóźniony, a okres jej
trwania skrócony.
Podawanie leku Tracrium w skojarzeniu z innymi lekami niedepolaryzującymi, powodującymi
wystąpienie blokady przewodnictwa nerwowo-mięśniowego, może spowodować blokadę tego
przewodnictwa w stopniu większym niż można by oczekiwać po podaniu równoważnej dawki samego
leku Tracrium. Nasilenie działania może być różne, zależnie od stosowania różnych skojarzeń leków.
Leków zwiotczających wywołujących blok depolaryzacyjny, takich jak suksametonium, nie należy
stosować do przedłużania zwiotczenia wywołanego przez leki powodujące blok niedepolaryzacyjny,
takie jak atrakurium, ponieważ może to doprowadzić do powstania nadmiernie przedłużającej się
i złożonej blokady, której zniesienie inhibitorami cholinoesterazy może być trudne.
Leczenie z zastosowaniem inhibitorów acetylocholinoesterazy, powszechnie wykorzystywanych
w terapii choroby Alzheimera (takich jak donepezyl) może skrócić czas trwania oraz zmniejszyć
nasilenie bloku przewodnictwa nerwowo-mięśniowego wywołanego przez lek Tracrium.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Lek Tracrium, tak jak wszystkie leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, stosuje się
u kobiet w ciąży jedynie wtedy, gdy oczekiwana korzyść dla matki przewyższa potencjalne zagrożenie
dla płodu.
Tracrium można stosować w celu utrzymania zwiotczenia mięśni podczas cięcia cesarskiego, gdyż
podany w zalecanych dawkach nie przenika przez łożysko w ilości istotnej klinicznie.
Nie wiadomo, czy lek Tracrium przenika do mleka kobiet karmiących piersią.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Nie dotyczy stosowania leku Tracrium. Lek Tracrium jest zawsze stosowany jednocześnie z lekami
wywołującymi znieczulenie ogólne. Obowiązują zwykłe środki ostrożności związane z wpływem
znieczulenia ogólnego na sprawność psychofizyczną pacjenta.

3. Jak stosować lek Tracrium

Dorośli Wstrzyknięcia dożylne

Lek Tracrium podaje się we wstrzyknięciach dożylnych. Dawka dla dorosłych wynosi 0,3 mg/kg masy
ciała do 0,6 mg/kg masy ciała (zależnie od wymaganego czasu trwania pełnego bloku
niedepolaryzacyjnego) i zapewnia odpowiednie zwiotczenie przez 15-35 minut.
Intubację dotchawiczą można zazwyczaj wykonać przed upływem 90 sekund od dożylnego podania
dawki 0,5 mg/kg masy ciała do 0,6 mg/kg masy ciała.
Czas trwania pełnego bloku niedepolaryzacyjnego można przedłużyć podając w miarę potrzeby
dodatkowe dawki od 0,1 mg/kg masy ciała do 0,2 mg/kg masy ciała. Podawanie kolejnych
dodatkowych dawek nie nasila działania blokującego przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Samoistny
powrót przewodnictwa nerwowo-mięśniowego, mierzony uzyskaniem 95% odpowiedzi na stymulację
tężcową, następuje po około 35 minutach od zakończenia pełnej blokady.
Blokadę przewodnictwa nerwowo-mięśniowego, wywołaną przez lek Tracrium, można szybko
odwrócić bez obawy wystąpienia objawów rekuraryzacji, stosując standardowe dawki leków z grupy
inhibitorów cholinoesterazy, takich jak neostygmina i edrofonium, poprzedzone podaniem atropiny
lub podane jednocześnie z atropiną.
Infuzja ciągła
Po podaniu pierwszej dawki od 0,3 mg/kg masy ciała do 0,6 mg/kg masy ciała w szybkim
wstrzyknięciu dożylnym, lek Tracrium można stosować w postaci infuzji ciągłej w dawce od 0,3
mg/kg masy ciała do 0,6 mg/kg masy ciała na godzinę w celu utrzymania blokady przewodnictwa
nerwowo-mięśniowego podczas długotrwałych zabiegów chirurgicznych.
Lek Tracrium można podawać w zalecanych dawkach w postaci infuzji ciągłej podczas operacji
kardiochirurgicznych z użyciem aparatu do krążenia pozaustrojowego. Obniżenie ciepłoty ciała
do temperatury 25-26  C zmniejsza szybkość unieczynnienia atrakurium, dlatego w przypadku tak
obniżonej temperatury ciała można utrzymywać pełną blokadę przewodnictwa nerwowo-mięśniowego
stosując w postaci infuzji mniej więcej połowę dawki zalecanej w normotermii.

Pacjenci w oddziałach intensywnej terapii

Podawanie leku Tracrium można rozpocząć początkową dawką od 0,3 mg/kg masy ciała do 0,6 mg/kg
masy ciała podaną w szybkim wstrzyknięciu dożylnym, po czym w celu utrzymania blokady
przewodnictwa nerwowo-mięśniowego Tracrium można stosować w postaci infuzji ciągłej w dawce
od 11 µg/kg mc./minutę do 13 µg/kg mc./minutę (od 0,65 mg/kg mc./godzinę do 0,78 mg/kg
mc./godzinę). Jednakże podczas stosowania leku Tracrium w oddziałach intensywnej terapii
występują duże indywidualne różnice wielkości skutecznych dawek - od bardzo małych, jak np. 4,5
µg/kg mc./minutę (0,27 mg/kg mc./godzinę) do bardzo dużych, jak np. 29,5 µg/kg mc./minutę
(1,77 mg/kg mc./godzinę). Również w miarę upływu czasu wielkość skutecznej dawki może ulegać
zmianie.
Długość czasu podawania leku Tracrium nie ma wpływu na szybkość samoistnego powrotu
przewodnictwa nerwowo-mięśniowego u pacjentów w oddziałach intensywnej terapii. Po około
60 minutach (zakres 32-108 minut) uzyskuje się spontaniczny powrót odpowiedzi skurczowej mięśni
mierzonej metodą ciągu czterech impulsów do wartości > 0,75 (stosunek amplitudy czwartego skurczu
do amplitudy pierwszego).

Dzieci i młodzież

Dawki stosowane u dzieci w wieku powyżej 1 miesiąca są w przeliczeniu na masę ciała takie same,
jak u osób dorosłych.
Nie oceniano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku Tracrium u dzieci w wieku poniżej
1 miesiąca.

Pacjenci w podeszłym wieku

Pacjentom w podeszłym wieku Tracrium podaje się w standardowych dawkach. Zaleca się jednak
powolne podawanie dawki początkowej, o wielkości bliskiej dolnej granicy zakresu dawek
zalecanych.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby

Tracrium można podawać w standardowych dawkach pacjentom w każdym stadium zaawansowania
niewydolności nerek lub wątroby, w tym również w stadiach krańcowych.

Pacjenci z chorobami sercowo-naczyniowymi

Osobom z klinicznie istotnymi objawami chorób sercowo-naczyniowych dawkę początkową leku
Tracrium należy wstrzykiwać przez co najmniej 60 sekund.

Monitorowanie pacjentów

W celu indywidualnego ustalenia dawki leku Tracrium lekarz powinien monitorować przewodnictwo
nerwowo-mięśniowe podczas podawania leku, tak jak się to czyni w przypadku wszystkich innych
leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Tracrium

Objawy
Nadmiernie przedłużone porażenie mięśni i jego następstwa.
Postępowanie
Do chwili powrotu samoistnej wydolnej czynności oddechowej niezbędne jest utrzymanie drożności
dróg oddechowych oraz zastosowanie wentylacji z dodatnim ciśnieniem wdechowym. Stosuje się leki
wywołujące pełne uśpienie, ponieważ świadomość pacjenta nie jest wyłączona. Podanie inhibitorów
acetylocholinoesterazy wraz z atropiną lub glikopironium w chwili, gdy wystąpią oznaki samoistnego
powrotu przewodnictwa nerwowo-mięśniowego, może ten powrót przyspieszyć.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Częste i niezbyt częste występowanie działań niepożądanych określono na podstawie danych z badań
klinicznych. Rzadkie i bardzo rzadkie występowanie działań niepożądanych określono na podstawie
danych ze zgłoszeń spontanicznych, uzyskanych po wprowadzeniu leku do obrotu.
Częste działania niepożądane( mogą wystąpić u 1 do 10 na 100 pacjentów):

• Zdarzenia powiązane z uwalnianiem histaminy, takie jak obniżenie ciśnienia tętniczego (łagodne, przemijające), nagłe zaczerwienienie skóry.

Niezbyt częste działania niepożądane( mogą wystąpić u 1 do 10 na 1000 pacjentów):

• Powiązany z uwalnianiem histaminy skurcz oskrzeli.

Rzadkie działania niepożądane( mogą wystąpić u 1 do 10 na 10 000 pacjentów):

• Pokrzywka.

Bardzo rzadkie działania niepożądane( mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów):

• Ciężkie reakcje alergiczne (reakcja anafilaktyczna, reakcja rzekomoanafilaktyczna, w tym wstrząs anafilaktyczny, niewydolność krążenia, zatrzymanie akcji serca).

Bardzo rzadko opisywano ciężkie reakcje anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne u pacjentów
otrzymujących atrakurium jednocześnie z jednym lub więcej lekami znieczulającymi.
Działania niepożądane występujące z nieznaną częstością( częstość nie może być określona na
podstawie dostępnych danych):

• Drgawki, choroby mięśni (miopatia), osłabienie siły mięśniowej.

Zgłaszano występowanie napadów drgawek u pacjentów leczonych w oddziałach intensywnej terapii,
otrzymujących atrakurium jednocześnie z wieloma innymi lekami. U pacjentów tych z reguły
występowały dodatkowe przyczyny predysponujące do napadów drgawkowych (np. uraz głowy,
obrzęk mózgu, wirusowe zapalenie mózgu, encefalopatia z niedotlenienia lub mocznica). Nie
udowodniono związku przyczynowego pomiędzy występowaniem napadów drgawek a zastosowaniem
laudanozyny. W badaniach klinicznych nie wykazano korelacji między stężeniem laudanozyny
w osoczu a występowaniem napadów drgawek.
Opisywano wystąpienie osłabienia siły mięśniowej i (lub) miopatii po długotrwałym podawaniu leków
zwiotczających mięśnie szkieletowe u ciężko chorych pacjentów w oddziałach intensywnej terapii.
Pacjenci w większości otrzymywali jednocześnie kortykosteroidy. Te zdarzenia niepożądane
występowały niezbyt często w powiązaniu z atrakurium, a związek przyczynowy nie został ustalony.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działanie
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i
Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301,
fax: +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można również zgłaszać podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi
podmiotu odpowiedzialnego.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Tracrium

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po: „EXP”.
Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Lek przechowywać w lodówce (2  C – 8  C). Nie zamrażać. Chronić od światła.
Niewykorzystaną, pozostałą w otwartych ampułkach, część leku Tracrium należy wyrzucić.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Tracrium

• Substancją czynną leku Tracrium jest atrakuriowy bezylan. Jeden ml roztworu zawiera 10 mg atrakuriowego bezylanu.
• Pozostałe składniki to: kwasu benzenosulfonowego roztwór 32% w/v, woda do wstrzykiwań.

Jak wygląda lek Tracrium i co zawiera opakowanie

Opakowanie zawiera:
Ampułki po 2,5 ml roztworu: 5 ampułek z bezbarwnego szkła (typ I) w tekturowym pudełku. Jedna
ampułka 2,5 ml zawiera 25 mg atrakuriowego bezylanu.
Ampułki po 5 ml roztworu: 5 ampułek z bezbarwnego szkła (typ I) w tekturowym pudełku. Jedna
ampułka 5 ml zawiera 50 mg atrakuriowego bezylanu.

Podmiot odpowiedzialny

Aspen Pharma Trading Limited
3016 Lake Drive
Citywest Business Campus
Dublin 24, Irlandia
Tel: 0048 22 104 2100

Wytwórca

Aspen Pharma Ireland Limited
3016 Lake Drive, Citywest Business Campus
Dublin 24
Irlandia
GlaxoSmithKline Manufacturing S.p.A.
Strada Provinciale Asolana, 90
43056 San Polo di Torrile
Parma
Włochy

Wytwórca/Importer

Aspen Bad Oldesloe GmbH
Industriestrasse 32-36
23843 Bad Oldesloe
Niemcy

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 09/2023

{logo podmiotu odpowiedzialnego}

Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego

Instrukcja dotycząca przygotowania produktu leczniczego do stosowania
Produkt leczniczy Tracrium może być rozcieńczany następującymi płynami do infuzji, w których
zachowuje trwałość przez podany poniżej okres:
Płyn do infuzji
Trwałość
0,9% roztwór chlorku sodu do infuzji
24 godziny
5% roztwór glukozy do infuzji
8 godzin
Roztwór Ringera do wstrzykiwań dożylnych
8 godzin
0,18% roztwór chlorku sodu i 4% roztwór glukozy do infuzji
8 godzin
Wieloskładnikowy roztwór mleczanu sodu do infuzji
(roztwór Hartmanna do wstrzyknięć dożylnych)
4 godziny
Po rozcieńczeniu jednym z wymienionych płynów w taki sposób, aby stężenie atrakuriowego
bezylanu wynosiło 0,5 mg/ml lub więcej, otrzymane roztwory są trwałe w świetle dziennym
odpowiednio jak podano wyżej, jeśli przechowuje się je w temperaturze poniżej 30  C.