Paclitaxel Kabi

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika

Paclitaxel Kabi, 6 mg/ml, koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji

Paclitaxelum

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.

­
Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
­
W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.
­
Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy
niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce.
Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

• 1. Co to jest Paclitaxel Kabi i w jakim celu się go stosuje
• 2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Paclitaxel Kabi
• 3. Jak stosować Paclitaxel Kabi
• 4. Możliwe działania niepożądane
• 5. Jak przechowywać Paclitaxel Kabi
• 6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest Paclitaxel Kabi i w jakim celu się go stosuje

Paclitaxel Kabi należy do grupy leków przeciwnowotworowych określanych jako „taksany”. Leki te
hamują wzrost komórek nowotworowych.
Paclitaxel Kabi jest stosowany w leczeniu następujących nowotworów:

Rak jajnika:

­
jako lek pierwszego rzutu (po wcześniejszej operacji, w skojarzeniu z lekiem zawierającym
platynę, cisplatyną);
­
gdy zawiodły inne metody leczenia z użyciem tradycyjnych leków zawierających platynę.

Rak piersi:

­
jako lek pierwszego rzutu w leczeniu zaawansowanej choroby lub choroby, która
rozprzestrzenia się na inne części ciała (przerzuty). Paclitaxel Kabi stosuje się w skojarzeniu
z antracykliną (np. doksorubicyna) lub z trastuzumabem (u pacjentek, u których nie można
stosować leczenia antracyklinami i u których na powierzchni komórek nowotworowych
występują białka receptora HER-2, patrz ulotka dla pacjenta dotycząca trastuzumabu);
­
jako terapia uzupełniająca po leczeniu antracykliną i cyklofosfamidem (AC);
­
jako lek drugiego rzutu w leczeniu pacjentek, u których nie powiodło się standardowe leczenie
antracyklinami lub u chorych, u których leczenie antracyklinami nie jest odpowiednie.

Zaawansowany niedrobnokomórkowy rak płuca:

­
w leczeniu skojarzonym z cisplatyną u pacjentów, którzy nie kwalifikują się do zabiegu
chirurgicznego i (lub) radioterapii.
Mi sak Kaposi’ego w przebiegu AIDS:
­
u pacjentów, u których inne metody leczenia (np. leczenie liposomalnymi postaciami
antracyklin) okazały się nieskuteczne.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Paclitaxel Kabi

Kiedy nie stosować leku Paclitaxel Kabi:

­
jeśli pacjent ma uczulenie na paklitaksel lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
(wymienionych w punkcie 6), zwłaszcza na makrogologlicerolu rycynooleinian
(polioksoetylowany olej rycynowy);
­
podczas karmienia piersią;
­
u pacjentów ze zmniejszoną liczbą białych krwinek (wyjściowa liczba granulocytów
obojętnochłonnych <1,5 × 10 /l lub <1,0 × 10 /l u pacjentów z mięsakiem Kaposi’ego – należy
zasięgnąć porady lekarza). Lekarz wykona badanie krwi w celu sprawdzenia czy pacjent
posiada wystarczającą liczbę krwinek;
­
w przypadku występowania ciężkiego i niekontrolowanego zakażenia, wyłącznie
u pacjentów otrzymujących Paclitaxel Kabi w celu leczenia mięsaka Kaposi’ego.
Jeśli u pacjenta występuje którakolwiek z powyżej wymienionych okoliczności, przed rozpoczęciem
leczenia lekiem Paclitaxel Kabi należy powiadomić o tym lekarza.
Nie zaleca się stosowania leku Paclitaxel Kabi u dzieci (w wieku poniżej 18 lat).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Paclitaxel Kabi należy omówić to z lekarzem.
Aby zminimalizować reakcje alergiczne, przed otrzymaniem leku Paclitaxel Kabi pacjent otrzyma
inne leki.
­
Jeśli u pacjenta występują reakcje alergiczne (takie jak trudności w oddychaniu, uczucie
duszności, ucisk w klatce piersiowej, spadek ciśnienia tętniczego krwi, zawroty głowy, uczucie
pustki w głowie, reakcje skórne w postaci wysypki lub obrzęku).
­
Jeśli u pacjenta występuje gorączka, silne dreszcze, ból gardła lub owrzodzenia w jamie ustnej
(objawy zahamowania czynności szpiku kostnego).
­
Jeśli u pacjenta występuje zdrętwienie, uczucie mrowienia i kłucia, wrażliwość na dotyk lub
osłabienie rąk i nóg (objawy neuropatii obwodowej), może być konieczne zmniejszenie dawki
leku Paclitaxel Kabi.
­
Jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia czynności wątroby, w takim przypadku nie zaleca
się stosowania leku Paclitaxel Kabi.
­
Jeśli u pacjenta występują zaburzenia przewodzenia serca.
­
Jeśli w trakcie leczenia lekiem Paclitaxel Kabi lub wkrótce potem wystąpi u pacjenta ciężka lub
uporczywa biegunka, przebiegająca z gorączką i bólem brzucha; przyczyną może być zapalenie
jelita grubego (rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy).
­
Jeśli pacjent był poddany wcześniej radioterapii klatki piersiowej (gdyż może to zwiększyć
ryzyko zapalenia płuc).
­
Jeśli u pacjenta wystąpi ból lub zaczerwienienie jamy ustnej (objawy zapalenia błony śluzowej
jamy ustnej) i jest poddany leczeniu mięsaka Kaposi’ego konieczne może być zastosowanie
mniejszej dawki.
Biorąc pod uwagę możliwość wynaczynienia, zaleca się ścisłą obserwację miejsca infuzji pod kątem
możliwego wycieku podczas podawania leku.

Jeśli którekolwiek z powyższych zdarzeń dotyczy pacjenta, należy natychmiast poinformować lekarza.

Paclitaxel Kabi należy podawać wyłącznie do żyły. Podawanie leku Paclitaxel Kabi dotętniczo może
powodować zapalenie tętnic, co może prowadzić do bólu, opuchlizny, zaczerwienienia i pieczenia.

Paclitaxel Kabi a inne leki

Jeśli pacjent przyjmuje paklitaksel jednocześnie z którymkolwiek z poniższych leków, powinien
omówić to z lekarzem:
­
leki przeciwzakaźne (np. antybiotyki, takie jak erytromycyna, ryfampicyna; jeśli pacjent nie jest
pewien, czy przyjmowany lek jest antybiotykiem, powinien zapytać lekarza, pielęgniarki lub
farmaceuty), w tym również leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych (np. ketokonazol);
­
leki stosowane w celu stabilizacji nastroju, nazywane czasami lekami przeciwdepresyjnymi
(np. fluoksetyna);
­
leki stosowane w leczeniu drgawek (napadów padaczkowych) (np. karbamazepina, fenytoina);
­
leki stosowane w celu zmniejszenia stężenia tłuszczów we krwi (np. gemfibrozyl);
­
leki stosowane w leczeniu zgagi lub wrzodów żołądka (np. cymetydyna);
­
leki stosowane w leczeniu HIV i AIDS (np. rytonawir, sakwinawir, indynawir, nelfinawir,
efawirenz, newirapina);
­
lek o nazwie klopidogrel, stosowany w celu zapobiegania powstawaniu zakrzepów krwi.
Ilość alkoholu w tym leku może zmieniać działanie innych leków. Jeśli pacjent przyjmuje inne leki,
powinien poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub przypuszcza, że może być w ciąży należy poinformować lekarza

przed rozpoczęciem stosowania leku Paclitaxel Kabi. Jeśli istnieje możliwość zajścia w ciążę podczas
leczenia, należy stosować skuteczne i bezpieczne metody antykoncepcji. Nie zaleca się stosowania
leku Paclitaxel Kabi w okresie ciąży, chyba, że jest to bezwzględnie konieczne.
Leczeni mężczyźni i kobiety w wieku rozrodczym, a także ich partnerzy muszą stosować metody
antykoncepcji przez co najmniej 6 miesięcy po zakończeniu leczenia paklitakselem. Mężczyźni
powinni przed leczeniem zasięgnąć porady dotyczącej przechowywania nasienia, z uwagi na
możliwość wystąpienia nieodwracalnej niepłodności.
Jeśli pacjentka karmi piersią należy poinformować o tym lekarza.Nie wiadomo czy paklitaksel
przenika do mleka ludzkiego. Ze względu na potencjalny szkodliwy wpływ leku na niemowlę, należy
przerwać karmienie piersią podczas stosowania leku Paclitaxel Kabi. Nie należy wznawiać karmienia
piersią, dopóki lekarz nie zaleci inaczej.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Nie ma powodu, by pacjent nie mógł prowadzić pojazdów między kolejnymi cyklami leczenia. Należy
jednak pamiętać, że Paclitaxel Kabi zawiera pewną ilość alkoholu i prowadzenie pojazdu
bezpośrednio po przyjęciu leku nie jest zalecane z powodu możliwego wpływu na ośrodkowy układ
nerwowy. Jak w każdym przypadku, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, jeśli
występują zawroty głowy lub uczucie pustki w głowie.
Ilość alkoholu w tym leku może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn,
gdyż może on wpływać na ocenę sytuacji i szybkość reakcji.

Paclitaxel Kabi zawiera makrogologlicerolu rycynooleinian i alkohol

Lek zawiera makrogologlicerolu rycynooleinian, który może powodować silne reakcje alergiczne.
Należy powiadomić lekarza w przypadku uczulenia na ten składnik leku Paclitaxel Kabi.
Ten lek zawiera 393 mg alkoholu (etanolu) w 1 ml, co jest równoważne 39,3% w/v. Ilość alkoholu
w dawce 52,5 ml tego leku jest równoważna 515,8 ml piwa lub 206,3 ml wina.
Jeśli pacjent ma padaczkę lub problemy z wątrobą, powinien poradzić się lekarza lub farmaceuty
przed zastosowaniem leku.
Jeśli pacjent jest uzależniony od alkoholu, powinien poradzić się lekarza lub farmaceuty przed
zastosowaniem tego leku.

3. Jak stosować Paclitaxel Kabi

­
Aby zminimalizować reakcje alergiczne, przed rozpoczęciem stosowania leku Paclitaxel Kabi
pacjent otrzyma inne leki. Leki te mogą być podawane w postaci tabletek lub infuzji dożylnej,
albo w obu postaciach.
­
Paclitaxel Kabi podaje się w kroplówce do jednej z żył (jako infuzja dożylna), przez
umieszczony w zestawie filtr. Paclitaxel Kabi jest podawany przez fachowy personel medyczny.
Fachowy personel medyczny przygotuje roztwór do infuzji przed podaniem. Dawka leku będzie
zależeć również od wyników badań krwi pacjenta. W zależności od rodzaju i stopnia nasilenia
nowotworu Paclitaxel Kabi stosuje się w monoterapii lub w skojarzeniu z innym lekiem
przeciwnowotworowym.
­
Paclitaxel Kabi należy zawsze podawać do jednej z żył w ciągu 3 lub 24 godzin. Zwykle lek
podaje się co 2 lub 3 tygodnie, chyba że lekarz zaleci inaczej. Lekarz poinformuje pacjenta
o liczbie cykli leczenia lekiem Paclitaxel Kabi, które pacjent musi otrzymać.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się
do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy niezwłocznie powiadomić lekarza, jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy reakcji

alergicznych,w tym jeden lub więcej objawów wymienionych poniżej:
­
uderzenia gorąca;
­
reakcje skórne;
­
swędzenie;
­
ucisk w klatce piersiowej;
­
duszność lub trudności w oddychaniu;
­
opuchlizna.
Wszystkie z tych reakcji mogą być objawem ciężkich działań niepożądanych.

Należy natychmiast powiadomić lekarza, jeżeli wystąpi:

­
gorączka, silne dreszcze, ból gardła lub owrzodzenia jamy ustnej(objawy zahamowania
czynności szpiku kostnego);
­
drętwienie lub osłabienie rąk i nóg(objawy obwodowej neuropatii);
­
ciężka lub przewlekła biegunka, której towarzyszy gorączka i ból żołądka.

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów):

­
niewielkie reakcje alergiczne takie jak uderzenia gorąca, wysypka, swędzenie;
­
zakażenia: głównie górnych dróg oddechowych i dróg moczowych;
­
ból gardła lub owrzodzenia jamy ustnej, ból lub zaczerwienienie jamy ustnej, biegunka, złe
samopoczucie (nudności, wymioty);
­
łysienie (w większości przypadków łysienie rozpoczynało się wcześniej niż po miesiącu od
początku przyjmowania paklitakselu. U większości z tych pacjentów dochodziło do widocznej
utraty włosów (powyżej 50%)).
­
ból mięśni, skurcze, ból stawów;

• drętwienie, mrowienie lub osłabienie rąk i nóg (objawy neuropatii obwodowej); mogą się utrzymywać ponad 6 miesięcy od zakończenia leczenia paklitakselem;
• badania mogą wskazywać na: zmniejszenie liczby płytek krwi, co może prowadzić do krwawień i zwiększonej skłonności do powstawania siniaków, zmniejszenie liczby białych lub czerwonych komórek krwi oraz niskie ciśnienie tętnicze krwi.

Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów):

­
przemijające, łagodne zmiany w obrębie paznokci i zaburzenia skóry, reakcje w miejscu
wstrzyknięcia (miejscowa opuchlizna, ból, zaczerwienienie skóry);
­
badania mogą wskazywać na: zmniejszenie częstotliwości rytmu serca, znaczny wzrost
aktywności enzymów wątrobowych (fosfatazy alkalicznej i aminotransferazy
asparaginianowej).

Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów):

­
wstrząs wywołany zakażeniem (określany jako „wstrząs septyczny”);
­
kołatanie serca, zaburzenie czynności serca (blok przedsionkowo-komorowy, kardiomiopatia),
przyspieszone bicie serca, zawał serca, niewydolność oddechowa;
­
zmęczenie, pocenie się, omdlenia, ciężkie reakcje alergiczne, zapalenie żył, obrzęk twarzy,
warg, jamy ustnej, języka lub gardła;
­
ból pleców, ból w klatce piersiowej, ból w okolicy dłoni i stóp, dreszcze, ból brzucha;
­
badania mogą wskazywać na: znaczny wzrost stężenia bilirubiny (żółtaczka), wysokie ciśnienie
tętnicze krwi, zakrzep krwi.

Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów):

­
zmniejszona liczba białych komórek krwi z gorączką i zwiększone ryzyko zakażenia (gorączka
neutropeniczna);
­
schorzenia nerwów, w tym osłabienie mięśni ramion i nóg (neuropatia ruchowa);
­
niewydolność serca;
­
uczucie braku powietrza, zator tętnicy płucnej, zwłóknienie płuc, śródmiąższowe zapalenie
płuc, duszność, wysięk opłucnowy;
­
niedrożność jelit, perforacja jelit, niedokrwienne zapalenie okrężnicy, zapalenie trzustki;
­
świąd, wysypka, zaczerwienienie skóry (rumień);
­
zakażenie krwi (posocznica), zapalenie otrzewnej, zapalenie płuc;
­
gorączka, odwodnienie, osłabienie, obrzęki i złe samopoczucie;
­
ciężkie reakcje alergiczne, które stanowią zagrożenie dla życia (reakcje anafilaktyczne);
­
badania mogą wskazywać na: wzrost stężenia kreatyniny we krwi, który wskazuje na
zaburzenia czynności nerek.

Bardzo rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów):

­
nieregularny, przyspieszony rytm serca (migotanie przedsionków, tachykardia nadkomorowa);
­
nagłe zaburzenia komórek tworzących krew (ostra białaczka szpikowa, zespół
mielodysplastyczny);
­
zaburzenia nerwu wzrokowego i (lub) widzenia (mroczki iskrzące);
­
utrata lub zaburzenia słuchu (ototoksyczność), szumy uszne, zawroty głowy pochodzenia
błędnikowego;
­
kaszel;
­
zakrzep krwi w naczyniach krwionośnych jamy brzusznej i jelit (zakrzepica krezki), zapalenie
okrężnicy, czasami z utrzymującą się ciężką biegunką (rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy,
zapalenie okrężnicy w przebiegu neutropenii), wodobrzusze, zapalenie przełyku, zaparcie;
­
ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym gorączka, zaczerwienienie skóry, ból stawów i (lub)
zapalenie oka (zespół Stevensa i Johnsona), miejscowe łuszczenie się skóry (martwicze
oddzielanie się naskórka), zaczerwienienie z nieregularnymi czerwonymi plamami (wysięki)
(rumień wielopostaciowy), zapalenie skóry z pęcherzami i łuszczeniem się (złuszczające
zapalenie skóry), pokrzywka, oddzielanie się paznokci od łożyska (pacjenci w trakcie leczenia
powinni stosować przeciwsłoneczny krem ochronny do rąk oraz stóp);
­
utrata apetytu (jadłowstręt);
­
ciężkie reakcje nadwrażliwości ze wstrząsem, które stanowią zagrożenie dla życia (wstrząs
anafilaktyczny);
­
zaburzenia czynności wątroby (martwica wątroby, encefalopatia wątrobowa (w obu
przypadkach zgłoszono przypadki zgonu));
­
stan splątania;
­
napady typu grand mal, uszkodzenie nerwów w mózgu (neuropatia nerwów autonomicznych
wpływająca na mimowolne funkcje organizmu, co może powodować niedrożność jelit i spadek
ciśnienia krwi), drgawki, zaburzenia czynności mózgu (encefalopatia), zawroty głowy, bóle
głowy, trudności z koordynacją ruchów (ataksja).

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

­
zespół lizy guza (zespół rozpadu guza);
­
gromadzenie płynu w plamce żółtej (obrzęk plamki żółtej), percepcja zjawisk światła takich jak
błyski (fotopsja), złogi w ciele szklistym (męty ciała szklistego);
­
zapalenie żył;
­
zgrubienie i stwardnienie skóry, naczyń krwionośnych i narządów wewnętrznych
(sklerodermia);
­
toczeń rumieniowaty układowy (rumień w kształcie skrzydeł motyla);
­
zaburzenia krzepnięcia, notowano przypadki rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego
(DIC, ang. disseminated intravascular coagulation); jest to poważna choroba, powodująca zbyt
łatwe krwawienie lub zbyt łatwe powstawanie zakrzepów, lub oba te zaburzenia jednocześnie;
­
zaczerwienienie i obrzęk wewnętrznej powierzchni dłoni i podeszew stóp, mogące powodować
złuszczanie się skóry.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: +48 22 49 21 301
faks: +48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać Paclitaxel Kabi

Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.
Przechowywać fiolki w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie i pudełku po: EXP.
Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Nie stosować tego leku, jeśli zauważy się oznaki zmętnienia lub nierozpuszczalny osad.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera Paclitaxel Kabi

­
Substancją czynną leku jest paklitaksel. Każdy ml zawiera 6 mg paklitakselu.
Każda fiolka 5 ml zawiera 30 mg paklitakselu.
Każda fiolka 16,7 ml zawiera 100 mg paklitakselu.
Każda fiolka 25 ml zawiera 150 mg paklitakselu.
Każda fiolka 50 ml zawiera 300 mg paklitakselu.
Każda fiolka 100 ml zawiera 600 mg paklitakselu.
­
Pozostałe składniki to: etanol, bezwodny, makrogologlicerolu rycynooleinian i kwas cytrynowy,
bezwodny (do ustalenia pH).

Jak wygląda Paclitaxel Kabi i co zawiera opakowanie

Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji.
Paclitaxel Kabi to przejrzysty, lekko żółtawy roztwór.
Lek jest dostępny w szklanych fiolkach z korkiem z gumy chlorobutylowej pokrytej teflonem.
Wielkości opakowań:
Opakowania zawierają 1 lub 5 szklanych fiolek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Podmiot odpowiedzialny:

Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o.
Al. Jerozolimskie 134
02-305 Warszawa

Wytwórca:

Fresenius Kabi Deutschland GmbH
Pfingstweide 53
61169 Friedberg
Niemcy
Corden Pharma Latina S.p.A.
Via Murillo No. 7
04013 Sermoneta (LT)
Włochy
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do podmiotu
odpowiedzialnego:
Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o.
Al. Jerozolimskie 134
02-305 Warszawa
tel. +48 22 345 67 89

Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego

Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:

Data ostatniej aktualizacji ulotki:28.06.2021 r.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:

Przygotowanie:
Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwnowotworowych, należy zachować ostrożność
podczas przygotowania paklitakselu do stosowania. Rozcieńczenie powinno być wykonywane przez
wyszkolony personel w specjalnie do tego przeznaczonym pomieszczeniu i w warunkach
aseptycznych. Należy używać odpowiednich rękawic ochronnych. Należy przestrzegać środków
ostrożności zapobiegających kontaktowi leku ze skórą i błonami śluzowymi. W razie kontaktu ze
skórą miejsce to należy umyć dokładnie mydłem i wodą. W przypadku miejscowego kontaktu
obserwowano mrowienie, pieczenie i zaczerwienienie skóry. W razie kontaktu leku z błonami
śluzowymi, należy natychmiast przepłukać je wodą. Duszności, ból w klatce piersiowej, pieczenie
w gardle i nudności obserwowano po wdychaniu oparów roztworu.
W wyniku przechowywania zamkniętych fiolek w lodówce może wytrącać się osad, który ulega
ponownemu rozpuszczeniu po lekkim wstrząśnięciu lub bez wstrząśnięcia po osiągnięciu temperatury
pokojowej. Nie wpływa to na jakość leku. Jeśli roztwór pozostaje mętny lub osad nie rozpuszcza się,
fiolkę należy wyrzucić.
W przypadku wielokrotnego wprowadzania igły i pobierania leku, fiolki zachowują stabilność
mikrobiologiczną, chemiczną i fizyczną przez 28 dni w temperaturze 25°C. Użytkownik ponosi
odpowiedzialność za inne warunki oraz czas przechowywania leku.
Do pobierania dawek z fiolki nie należy stosować urządzenia typu Chemo-Dispensing Pin lub
podobnych aplikatorów z bolcami, ponieważ mogą uszkodzić korek, powodując tym samym utratę
jałowości.
Przygotowanie roztworu do podania dożylnego:
Przed zastosowaniem paklitakselu w infuzji dożylnej należy rozcieńczyć lek w warunkach
aseptycznych w 5% roztworze glukozy, w 0,9% roztworze chlorku sodu, w 5% roztworze glukozy
w roztworze Ringera lub w 5% roztworze glukozy z 0,9% roztworem chlorku sodu, aby uzyskać
stężenie od 0,3 do 1,2 mg/ml.
Przygotowany roztwór do infuzji zachowuje stabilność chemiczną i fizyczną w temperaturze 25°C
przez 24 godziny, gdy jest rozcieńczony w 5% roztworze glukozy, 0,9% roztworze chlorku sodu,
5% roztworze glukozy w płynie Ringera i 5% roztworze glukozy/0,9% roztworze chlorku sodu.
Z mikrobiologicznego punktu widzenia lek należy zużyć natychmiast. Jeżeli roztwór nie jest podany
od razu, osoba podająca lek ponosi odpowiedzialność za czas oraz warunki przechowywania przed
podaniem. Wówczas roztworu nie należy przechowywać dłużej niż przez 24 godziny w temperaturze
od 2°C do 8°C, chyba że rekonstytucja i rozcieńczenie odbywało się w kontrolowanych
i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Po rozcieńczeniu roztwór jest przeznaczony wyłącznie do jednorazowego użycia.
Po przygotowaniu roztwory mogą być mętne, co wynika z właściwości substancji pomocniczych i nie
może być usunięte przez filtrację. Paklitaksel powinien być podawany dożylnie przez zestaw do
infuzji z filtrem wewnętrznym z mikroporowatą membraną o średnicy porów ≤0,22 μm. W badaniach
testowych nie stwierdzono istotnej utraty aktywności leku po podaniu roztworu przez zestaw do
infuzji dożylnej z filtrem wewnętrznym.
Rzadko donoszono o przypadkach wytrącania osadu podczas infuzji paklitakselu, zwykle pod koniec
24-godzinnej infuzji. Chociaż przyczyna wytrącania osadu nie została wyjaśniona, prawdopodobnie
ma ona związek z przesyceniem rozcieńczonego roztworu. Aby zmniejszyć ryzyko wytrącania osadu,
paklitaksel należy podawać możliwie jak najszybciej po rozcieńczeniu oraz unikać gwałtownego
wstrząsania i drgań roztworu. Zestawy do infuzji należy dokładnie przepłukać przed zastosowaniem.
Wygląd roztworu należy regularnie sprawdzać podczas infuzji dożylnej i w przypadku wytrącania
osadu przerwać infuzję.
Aby zmniejszyć ryzyko narażenia pacjenta na kontakt z DEHP (di-(2-etyloheksylo)ftalanem), który
może być wypłukiwany z worków z PCW, zestawów do infuzji i innego sprzętu medycznego,
rozcieńczony roztwór paklitakselu należy przechowywać w butelkach wykonanych z innych niż PCW
materiałów (szkło, polipropylen) lub w workach plastikowych (polipropylen, poliolefina) i podawać
poprzez zestawy do infuzji pokryte polietylenem. Użycie zestawów z filtrem (np. IVEX-2) z krótkim
dopływem lub rurką wylotową wykonanymi z PCW nie powoduje znaczącego wypłukania DEHP.
Instrukcje bezpieczeń stwa dotyczą ce przygotowywania roztworu do infuzji

• 1. Wszystkie czynności należy wykonać w wydzielonym pomieszczeniu/komorze ochronnej. Wymagane jest używanie ochronnych rękawiczek i fartucha. W przypadku braku osobnego pomieszczenia/komory ochronnej, należy zastosować maskę i okulary ochronne.
• 2. Kobiety w okresie ciąży lub kobiety, które mogą zajść w ciążę nie powinny przygotowywać tego leku.
• 3. Otwarte pojemniki, takie jak fiolki i butelki i zużyte kaniule, strzykawki, cewniki, rurki i pozostałości po lekach cytostatycznych należy uznać za odpady niebezpieczne i usunąć je zgodnie z lokalnymi przepisami dotyczącymi postępowania z ODPADAMI NIEBEZPIECZNYMI.
• 4. W razie rozlania roztworu należy zastosować się do następujących instrukcji: - należy założyć ubranie ochronne - stłuczone szkło należy zebrać i umieścić w pojemniku na ODPADY NIEBEZPIECZNE - zakażone powierzchnie należy właściwie spłukać przy użyciu obfitej ilości zimnej wody - spłukane powierzchnie należy wytrzeć do sucha, a materiały stosowane do przecierania wyrzucić zgodnie z zaleceniami dotyczącymi postępowania z ODPADAMI NIEBEZPIECZNYMI.
• 5. W przypadku kontaktu paklitakselu ze skórą, zanieczyszczone miejsce należy polać obfitą ilością wody, po czym przemyć wodą z mydłem. W razie kontaktu z błonami śluzowymi należy natychmiast dokładnie przepłukać je wodą. W przypadku występowania jakiegokolwiek uczucia dyskomfortu należy zwrócić się do lekarza.
• 6. W razie dostania się paklitakselu do oczu należy dokładnie przepłukać je dużą ilością zimnej wody. Należy niezwłocznie skontaktować się z okulistą.

Usuwanie pozostałości

Wszystkie niewykorzystane resztki leku oraz jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi
przepisami dotyczącymi leków cytotoksycznych.