Bufomix Easyhaler

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Bufomix Easyhaler, (320 mikrogramów + 9 mikrogramów)/dawkę inhalacyjną, proszek do inhalacji.

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda dawka dostarczana (dawka opuszczająca ustnik inhalatora) zawiera budezonid
320 mikrogramów/dawkę inhalacyjną i formoterolu fumaran dwuwodny 9 mikrogramów/dawkę
inhalacyjną.
W przypadku inhalatora Easyhaler dostarczana dawka (z urządzenia dawkującego) zawiera podobną
ilość substancji czynnej, co dawka odmierzona (z zasobnika).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna (7 600 mikrogramów w dawce
dostarczanej).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Proszek do inhalacji w inhalatorze z dozownikiem (Easyhaler).
Proszek barwy białej do żółtawej.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Astma

Produkt leczniczy Bufomix Easyhaler wskazany jest u dorosłych i młodzieży (w wieku od 12 lat i
starszej) w regularnym leczeniu astmy w przypadkach, kiedy wskazane jest zastosowanie leczenia
skojarzonego (wziewny kortykosteroid i długo działający β -mimetyk):

• u pacjentów, u których wziewne kortykosteroidy wraz ze stosowanymi doraźnie β -mimetykami nie zapewniają wystarczającej kontroli lub
• u pacjentów, u których wystarczającą kontrolę zapewniają zarówno wziewne kortykosteroidy, jak i długo działające β -mimetyki.

POChP (przewlekła obturacyjna choroba płuc)

Bufomix Easyhaler jest wskazany do stosowania u dorosłych pacjentów w wieku 18 lat i starszych
w objawowym leczeniu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) z natężoną objętością
wydechową pierwszosekundową (FEV ) <70% wartości należnej (po podaniu leku rozszerzającego
oskrzela) i zaostrzeniami choroby w wywiadzie, pomimo regularnego leczenia lekami rozszerzającymi
oskrzela (patrz również punkt 4.4 ).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Astma

Produkt leczniczy Bufomix Easyhaler nie jest przeznaczony do początkowej terapii astmy.
Dawkowanie składników produktu leczniczego Bufomix Easyhaler jest ustalane dla danego pacjenta
i powinno zostać zmodyfikowane w zależności od nasilenia objawów choroby. Modyfikację dawki
należy rozważyć nie tylko w przypadku rozpoczynania terapii złożonymi produktami leczniczymi, ale
też w trakcie ustalania dawki podtrzymującej. Jeśli u danego pacjenta konieczne jest podanie dawek
złożonego produktu leczniczego innych niż dostępne w inhalatorze zawierającym złożony produkt
leczniczy, należy przepisać odpowiednie dawki β -mimetyków i (lub) kortykosteroidów w odrębnych
inhalatorach.
Zalecane dawki:
Dorośli (w wieku powyżej 18 lat):1 inhalacja dwa razy na dobę. Niektórzy pacjenci mogą
potrzebować dawki do 2 inhalacji dwa razy na dobę.
Młodzież (w wieku od 12 do 17 lat):1 inhalacja dwa razy na dobę.
Pacjenci powinni być regularnie badani przez lekarza lub świadczeniodawcę opieki zdrowotnej w celu
utrzymania optymalnej dawki produktu leczniczego Bufomix Easyhaler. Dawkę należy ustalić na
najniższym poziomie zapewniającym skuteczną kontrolę objawów. Po uzyskaniu długotrwałej
kontroli przy najniższej zalecanej dawce kolejnym etapem powinno być sprawdzenie samego
wziewnego kortykosteroidu.
W praktyce po uzyskaniu kontroli objawów, dzięki stosowaniu dwa razy na dobę, zmniejszenie dawki
do najniższej dawki skutecznej może wiązać się ze stosowaniem produktu leczniczego Bufomix
Easyhaler raz na dobę, jeśli w opinii lekarza długo działający lek rozszerzający oskrzela w połączeniu
z kortykosteroidem podawanym wziewnie będzie niezbędny do utrzymania kontroli.
Rosnące wykorzystanie odrębnych szybko działających leków rozszerzających oskrzela wskazuje
nasilenie choroby zasadniczej i uzasadnia ponowną ocenę terapii astmy.
Dzieci (w wieku 6 lat oraz starsze):Dla dzieci w wieku od 6 do 11 lat dostępny jest produkt o
mniejszej mocy ((80 mikrogramów + 4,5 mikrogramów)/dawkę inhalacyjną).
Dzieci w wieku poniżej 6 lat:Produkt leczniczy Bufomix Easyhaler nie jest zalecany dla dzieci w
wieku poniżej 6 lat.
Bufomix Easyhaler, (320 mikrogramów + 9 mikrogramów)/dawkę inhalacyjną, można stosować
jedynie w terapii podtrzymującej.
Mniejsze moce produktu leczniczego (160 mikrogramów + 4,5 mikrogramów)/dawkę inhalacyjną oraz
80 mikrogramów + 4,5 mikrogramów)/dawkę inhalacyjną) są dostępne w celu stosowania w terapii
podtrzymującej i łagodzącej objawy.
W przypadku dawek, których nie można osiagnąć z wykorzystaniem produktu leczniczego Bufomix
Easyhaler dostępne są inne moce produktów leczniczych zawierających budezonid i formoterol.

POChP

Zalecane dawki:
Dorośli:1 inhalacja dwa razy na dobę.

Informacje ogólne

Specjalne grupy pacjentów:
Nie istnieją specjalne wymagania dotyczące dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Brak dostępnych
danych dotyczących stosowania produktu leczniczego Bufomix Easyhaler u pacjentów z zaburzeniami
czynności wątroby lub nerek. Ponieważ budezonid i formoterol są usuwane z ustroju głównie drogą
metabolizmu wątrobowego, u pacjentów z ciężką postacią marskości wątroby można spodziewać się
nasilonej ekspozycji.
Sposób podawania
Podanie wziewne.
Instrukcje dotyczące prawidłowego stosowania produktu leczniczego Bufomix Easyhaler:
Inhalator napędzany jest wdechowym przepływem powietrza, co oznacza, że kiedy pacjent wdycha
powietrze przez ustnik, substancja przedostaje się we wdychanym powietrzu do dróg oddechowych.
Uwaga! Należy pouczyć pacjenta, aby:

• dokładnie przeczytał instrukcję obsługi w ulotce dla pacjenta dołączonej do każdego opakowania produktu leczniczego Bufomix Easyhaler;
• wstrząsnął i uruchomił inhalator przed każdym użyciem;
• mocno i głęboko oddychał przez ustnik, aby zapewnić dostarczenie optymalnej dawki do płuc;
• nigdy nie wydychał powietrza przez ustnik, ponieważ spowoduje to zmniejszenie dawki dostarczonej. W takiej sytuacji należy postukać ustnikiem o stół lub dłoń w celu usunięcia proszku, a następnie powtórzyć procedurę dozowania;
• nigdy nie uruchamiał inhalatora więcej niż raz bez wdychania proszku. W takiej sytuacji należy postukać ustnikiem o stół lub dłoń w celu usunięcia proszku, a następnie powtórzyć procedurę dozowania;
• po użyciu zawsze zakładał osłonkę (i opakowanie ochronne, jeśli je używa), aby zapobiec przypadkowemu uruchomieniu inhalatora (co może doprowadzić do przedawkowania lub podania pacjentowi zbyt małej dawki przy kolejnym użyciu);
• wypłukał usta wodą po inhalacji dawki podtrzymującej. Pozwoli to zminimalizować ryzyko wystąpienia pleśniawek jamy ustnej i gardła. W razie wystąpienia pleśniawek pacjenci powinni także przepłukiwać usta po inhalacjach doraźnych;
• regularnie czyścił ustnik suchą szmatką. Do czyszczenia nie wolno używać wody, ponieważ proszek nie powinien stykać się z wilgocią;
• wymieniał inhalator Bufomix Easyhaler, kiedy licznik wskaże zero, nawet jeśli w inhalatorze nadal widoczny jest proszek.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1
(laktoza, która zawiera niewielkie ilości białek mleka).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki przed przerwaniem terapii. Leczenia nie należy przerywać
nagle.
Jeśli pacjent uważa, że leczenie jest nieskuteczne lub przyjmuje najwyższą zalecaną dawkę produktu
leczniczego Bufomix Easyhaler, powinien odbyć konsultację lekarską (patrz punkt 4.2). Rosnące
wykorzystanie szybko działających leków rozszerzających oskrzela wskazuje nasilenie choroby
zasadniczej i uzasadnia ponowną ocenę terapii astmy. Nagłe i postępujące pogorszenie kontroli
objawów astmy lub POChP może zagrażać życiu. Pacjenta należy poddać pilnym badaniom
lekarskim. W takiej sytuacji należy rozważyć zwiększenie dawki kortykosteroidów, np. cykl
doustnych kortykosteroidów lub antybiotykoterapia, jeśli występuje zakażenie.
Pacjentom należy zalecić, aby zawsze posiadali dostępny lek stosowany doraźnie.
Pacjentom należy przypomnieć o konieczności stosowania produktu leczniczego Bufomix Easyhaler
zgodnie z zaleceniami, także w okresie, kiedy objawy nie występują.
Po uzyskaniu kontroli objawów astmy można rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki produktu
leczniczego Bufomix Easyhaler. Ważne jest regularne monitorowanie pacjentów w trakcie redukcji
dawki. Należy stosować najniższą skuteczną dawkę produktu leczniczego Bufomix Easyhaler (patrz
punkt 4.2).
Terapii produktem leczniczym Bufomix Easyhaler nie należy rozpoczynać w okresie zaostrzenia lub
w przypadku istotnego lub ostrego nasilenia objawów astmy.
W trakcie terapii produktem leczniczym Bufomix Easyhaler mogą wystąpić ciężkie reakcje
niepożądane związane z astmą lub zaostrzenia. Pacjentom należy zalecić kontynuację leczenia i
zasięgnięcie porady lekarskiej, jeśli po rozpoczęciu terapii produktem leczniczym objawy nasilą się
lub niemożliwa będzie ich kontrola.
Nie są dostępne dane z badań klinicznych oceniających stosowanie produktu leczniczego
zawierającego budezonid i formoterol u pacjentów z POChP, u których przed podaniem leku
rozszerzającego oskrzela wartość FEV wynosiła >50% wartości należnej, a po podaniu leku
rozszerzającego oskrzela <70% wartości należnej (patrz punkt 5.1).
Podobnie jak w przypadku innych terapii wziewnych, może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli
prowadzący do natychmiastowego nasilenia świszczącego oddechu i duszności po podaniu dawki.
Jeśli u pacjenta wystąpi paradoksalny skurcz oskrzeli, terapię produktem leczniczym Bufomix
Easyhaler należy niezwłocznie przerwać, pacjenta poddać badaniom i – w razie potrzeby – wdrożyć
leczenie alternatywne. Paradoksalny skurcz oskrzeli reaguje na szybko działający wziewny lek
rozszerzający oskrzela. Leczenie należy rozpocząć natychmiast (patrz punkt 4.8).
Wpływ układowy może wystąpić w przypadku wszystkich wziewnych kortykosteroidów, szczególnie
w przypadku wysokich dawek podawanych przez długi czas. Prawdopodobieństwo wystąpienia
takiego wpływu jest znacznie mniej prawdopodobne w przypadku terapii wziewnej niż doustnych
kortykosteroidów. Do możliwych wpływów układowych należą: zespół Cushinga, objawy zespołu
Cushinga, supresja nadnerczy, zahamowanie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości
minerału kostnego, zaćma i jaskra oraz rzadziej szereg działań psychologicznych i behawioralnych, w
tym nadaktywność psychoruchowa, zaburzenia snu, niepokój, depresja lub agresja (zwłaszcza u
dzieci) (patrz punkt 4.8).
Zaburzenie widzenia może wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania
kortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia
widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do
których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia
surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu
kortykosteroidów.
Należy uwzględnić potencjalny wpływ na gęstość mineralną kości, szczególnie u pacjentów
przyjmujących duże dawki przez długi czas i u których współistnieją czynniki ryzyka osteoporozy.
Długotrwałe badania dotyczące wziewnego budezonidu u dzieci przyjmujących dawkę dobową
wynoszącą 400 mikrogramów (dawka odmierzona) lub u dorosłych przyjmujących dawkę dobową
800 mikrogramów (dawka odmierzona) nie wykazały istotnego wpływu na gęstość mineralną kości.
Brak danych dotyczących wpływu większych dawek.
Jeśli z jakichkolwiek przyczyn należy podejrzewać zaburzenia czynności nadnerczy z powodu
wcześniejszej ustrojowej terapii steroidami, należy zachować ostrożność w trakcie wdrażania terapii
produktem leczniczym Bufomix Easyhaler.
Korzyści wziewnej terapii budezonidem minimalizują zwykle konieczność stosowania steroidów
doustnych, jednakże pacjenci zmieniający terapię ze steroidów doustnych mogą być narażeni na
zaburzenia rezerwy nadnerczowej przez dłuższy czas. Powrót do zdrowia może trwać dość długo po
przerwaniu doustnej terapii steroidami. Dlatego też u pacjentów zależnych od steroidów,
zmieniających terapię na wziewny budezonid, ryzyko zaburzenia czynności nadnerczy może
utrzymywać się przez dłuższy czas. W takiej sytuacji należy regularnie monitorować funkcję osi
podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA).
Długotrwała terapia dużymi dawkami wziewnych kortykosteroidów, szczególnie większymi niż dawki
zalecane, może doprowadzić do klinicznie istotnej supresji nadnerczy. Dlatego też w okresach stresu,
np. ciężkich zakażeń lub planowych operacji, należy rozważyć dodatkowe doustne zastosowanie
kortykosteroidów. Nagłe ograniczenie dawki steroidów może wywołać ostry kryzys nadnerczy.
Przedmiotowe i podmiotowe objawy, jakie mogą wystąpić w przypadku ostrego kryzysu nadnerczy,
mogą nie być oczywiste, jednakże mogą należeć do nich: jadłowstręt, ból brzucha, utrata masy ciała,
zmęczenie, ból głowy, nudności, wymioty, obniżenie poziomu świadomości, drgawki, niedociśnienie
i niedocukrzenie.
Nie należy gwałtownie przerywać leczenia dodatkowymi steroidami ustrojowymi ani wziewnym
budezonidem.
W okresie przejściowym pomiędzy leczeniem doustnym a terapią produktem leczniczym Bufomix
Easyhaler obserwuje się zasadniczo słabsze ustrojowe działanie steroidów, co może doprowadzić do
wystąpienia objawów alergicznych lub objawów ze strony stawów, np. zapalenia błony śluzowej nosa,
egzemy oraz bólu mięśni i stawów. W przypadku takich zaburzeń należy wdrożyć leczenie swoiste.
Ogólne niewystarczające działanie glikokortykosteroidów należy podejrzewać, jeśli w rzadko
występujących przypadkach wystąpią takie objawy, jak zmęczenie, ból głowy, nudności i wymioty.
W takich przypadkach niezbędne jest niekiedy tymczasowe zwiększenie dawki doustnych
glikokortykosteroidów.
Aby zminimalizować ryzyko drożdżycy jamy ustnej i gardła (patrz punkt 4.8), pacjenta należy
pouczyć o konieczności płukania jamy ustnej wodą po inhalacji dawki podtrzymującej.
Należy unikać jednoczesnej terapii itrakonazolem, rytonawirem lub innymi silnymi inhibitorami
CYP3A (patrz punkt 4.5). Jeśli nie jest to możliwe, należy zachować jak najdłuższy odstęp pomiędzy
dawkami leków powodujących interakcje.
Produkt leczniczy Bufomix Easyhaler należy stosować ostrożnie u pacjentów z tyreotoksykozą, guzem
chromochłonnym, cukrzycą, nieleczoną hipokaliemią, przerostową kardiomiopatią zaporową,
idiopatycznym podzastawkowym zwężeniem aorty, ciężkim nadciśnieniem, tętniakiem lub innymi
ciężkimi chorobami układu krążenia, np. chorobą niedokrwienną serca, tachyarytmią lub ciężką
niewydolnością serca.
Należy zachować ostrożność w przypadku leczenia pacjentów z wydłużonym odstępem QTc.
Formoterol może indukować wydłużenie odstępu QTc.
Konieczność stosowania i dawkę wziewnych kortykosteroidów należy ponownie ocenić u pacjentów
z czynną lub nieaktywną gruźlicą płuc oraz grzybiczymi i wirusowymi zakażeniami dróg
oddechowych.
Duże dawki β -mimetyków mogą doprowadzić do ciężkiej hipokaliemii. Jednoczesna terapia β -
mimetykami i lekami, które mogą wywoływać hipokaliemię lub nasilać efekt hipokaliemiczny, np.
pochodnymi ksantyny, sterydami i diuretykami, może także nasilać efekt hipokaliemiczny β -
mimetyków. Szczególną ostrożność zaleca się w przypadku niestabilnej dusznicy bolesnej i
zmiennego stosowania przyjmowanych doraźnie leków rozszerzających oskrzela oraz ciężkiej postaci
astmy, ponieważ ryzyko może zostać podwyższone w wyniku niedotlenienia i innych chorób, w
przypadku których prawdopodobieństwo wystąpienia hipokaliemii jest podwyższone. W takich
okolicznościach zaleca się monitorowanie stężeń potasu w surowicy.
Podobnie jak w przypadku wszystkich β -mimetyków, u pacjentów z cukrzycą należy rozważyć
dodatkowe badania stężenia glukozy we krwi.
Zapalenie płuc u pacjentów z POChP
U pacjentów z POChP otrzymujących wziewne kortykosteroidy zaobserwowano zwiększenie
częstości
występowania zapalenia płuc, w tym zapalenia płuc wymagającego hospitalizacji. Istnieją pewne
dowody na
zwiększone ryzyko wystąpienia zapalenia płuc wraz ze zwiększeniem dawki steroidów, ale nie zostało
to
jednoznacznie wykazane we wszystkich badaniach.
Nie ma jednoznacznych dowodów klinicznych na różnice między produktami zawierającymi wziewne
kortykosteroidy, dotyczące stopnia ryzyka występowania zapalenia płuc.
Lekarze powinni szczególnie wnikliwie obserwować pacjentów z POChP, czy nie rozwija się u nich
zapalenie płuc, ponieważ kliniczne objawy takich zakażeń oraz zaostrzenia POChP często się
nakładają.
Do czynników ryzyka zapalenia płuc u pacjentów z POChP należą aktualne palenie tytoniu, starszy
wiek,
niski wskaźnik masy ciała (BMI) i ciężka postać POChP.
Produkt leczniczy Bufomix Easyhaler zawiera około 8 mg laktozy na inhalację . Ilość ta nie wywołuje
zwykle problemów u osób z nietolerancją laktozy. Substancja pomocnicza, laktoza, zawiera niewielkie
ilości białek mleka, które mogą wywołać reakcję alergiczną.
Dzieci i młodzież
Zaleca się regularne monitorowanie wzrostu dzieci otrzymujących długotrwałą terapię wziewnymi
kortykosteroidami. W razie spowolnienia wzrostu terapię należy ponownie ocenić, mając na celu
ograniczenie dawki wziewnego kortykosteroidu do dawki najniższej, o ile to możliwe, przy której
utrzymana zostanie skuteczna kontrola objawów astmy. Należy ocenić zalety związane z terapią
kortykosteroidami i potencjalne ryzyko zahamowania wzrostu. Należy także rozważyć skierowanie
pacjenta do specjalisty pulmonologa dziecięcego.
Ograniczone dane z długotrwałych badań sugerują, że większość dzieci i młodzieży leczonych
wziewnym budezonidem osiąga ostatecznie docelowy wzrost dorosły. Jednakże zaobserwowano,
początkowo niewielkie, tymczasowe ograniczenie wzrostu (około 1 cm). Występuje to zazwyczaj
w pierwszym roku terapii.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje farmakokinetyczne
Silne inhibitory CYP3A (np. ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, pozakonazol, klarytromycyna,
telitromycyna, nefazodon, kobicystat oraz inhibitory proteazy HIV) mogą znacząco podwyższać
stężenia budezonidu w osoczu i należy unikać ich jednoczesnego stosowania. Jeśli nie jest to możliwe,
należy zachować jak najdłuższy odstęp pomiędzy dawkami inhibitora i budezonidu (patrz punkt 4.4).
Silny inhibitor CYP3A4, ketokonazol, w dawce dobowej 200 mg średnio sześciokrotnie zwiększał
stężenia w osoczu podawanego jednocześnie doustnie budezonidu (dawka pojedyncza 3 mg). Kiedy
ketokonazol podawano 12 godzin po budezonidzie, stężenie zwiększało się średnio 3-krotnie, co
dowodzi, że osobne podawanie tych leków może zmniejszyć stężenia w osoczu. Ograniczone dane
dotyczące tego rodzaju interakcji w przypadku wysokich dawek budezonidu wskazują, że istotne
wzrosty stężeń w osoczu (średnio 4-krotne) mogą wystąpić po podaniu itrakonazolu, 200 mg raz na
dobę, jednocześnie z wziewnym budezonidem (pojedyncza dawka 1 000 µg).
Spodziewane jest, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A, w tym produktów zawierających
kobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenia
leków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych
związanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwować
w celu wykrycia ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów.
Interakcje farmakodynamiczne
Beta-blokery mogą osłabiać lub hamować działanie formoterolu. Dlatego produktu leczniczego
Bufomix Easyhaler nie należy podawać razem z beta-blokerami (w tym kroplami do oczu), o ile nie
jest to wyraźnie uzasadnione.
Jednoczesna terapia chinidyną, dyzopiramidem, prokainamidem, pochodnymi fenotiazyny, lekami
przeciwhistaminowymi (terfenadyną) oraz trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi może
doprowadzić do wydłużenia odstępu QTc i zwiększyć ryzyko wystąpienia arytmii komorowych.
Ponadto lewodopa, L-tyroksyna, oksytocyna i alkohol mogą zaburzać tolerancję serca na
β -sympatykomimetyki.
Jednoczesna terapia inhibitorami monoaminooksydazy, w tym lekami o właściwościach podobnych do
furazolidonu i prokarbazyny, może przyspieszać reakcje nadwrażliwości.
Istnieje podwyższone ryzyko arytmii u pacjentów otrzymujących jednocześnie znieczulenie za
pomocą fluorowcowanych węglowodorów.
Jednoczesne stosowanie innych beta-blokerów i leków przeciwcholinergicznych może mieć
addycyjny efekt rozszerzający oskrzela.
Hipokaliemia może zwiększać predyspozycje w kierunku arytmii u pacjentów leczonych glikozydami
naparstnicy.
Hipokaliemia może być następstwem leczenia agonistami receptorów beta2-adrenergicznych i może
się nasilać przy równoczesnym leczeniu pochodnymi ksantyn, kortykosteroidami oraz lekami
moczopędnymi (patrz punkt 4.4).
Nie zaobserwowano interakcji budezonidu i formoterolu z innymi lekami stosowanymi w leczeniu
astmy.
Dzieci i młodzież
Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża
Nie są dostępne dane kliniczne dotyczące ciąży i produktu leczniczego Bufomix Easyhaler lub
jednoczesnego leczenia formoterolem i budezonidem. Dane z badania dotyczącego rozwoju zarodka i
płodu u szczurów nie dostarczyły dowodów na addycyjny efekt tej kombinacji.
Brak wystarczających danych dotyczących stosowania formoterolu u kobiet w ciąży. W badaniach na
zwierzętach formoterol wywierał niekorzystny wpływ na reprodukcję przy ekspozycji ustrojowej na
bardzo wysokie stężenia (patrz punkt 5.3).
Dane dotyczące 2 000 ciąż, w przypadku których wystąpiła ekspozycja, nie zaobserwowano ryzyka
teratogennego związanego z wziewnym budezonidem. W badaniach na zwierzętach wykazano, że
glikokortykosteroidy wywołują wady rozwojowe (patrz punkt 5.3). Prawdopodobnie nie dotyczy to
ludzi otrzymujących zalecane dawki.
W badaniach na zwierzętach zidentyfikowano także, że nadmiar glikokortykosteroidów w okresie
prenatalnym związany jest ze zwiększonym ryzykiem wewnątrzmacicznego zahamowania wzrostu,
chorób układu krążenia u dorosłych i trwałych zmian w gęstości receptorów glikokortykosteroidów;
obrocie neurotransmiterów i zachowaniu przy ekspozycjach niższych od teratogennego zakresu dawki.
W trakcie ciąży produkt leczniczy Bufomix Easyhaler należy stosować wyłącznie, jeśli potencjalne
korzyści przewyższają ryzyko. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę budezonidu niezbędną
do zapewnienia właściwej kontroli astmy.
Karmienie piersią
Budezonid i metabolity przenikają do mleka ludzkiego, ale w dawkach leczniczych produktu Bufomix
Easyhaler nie przewiduje się ich wpływu na organizm noworodków i dzieci karmionych piersią. Nie
wiadomo, czy formoterol i metabolity przenikają do mleka ludzkiego. U szczurów niewielkie ilości
formoterolu wykryto w mleku matki. Należy podjąć decyzję, czy odstawić karmienie piersią, czy
przerwać podawanie produktu Bufomix Easyhaler, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla
dziecka i pozytywny efekt z leczenia dla matki.
Płodność
Brak dostępnych danych na temat wpływu budezonidu na płodność. Badania dotyczące wpływu
formoterolu na reprodukcję u zwierząt wykazały nieznaczną redukcję płodności u samców szczurów
przy dużej ekspozycji ustrojowej (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Bufomix Easyhaler nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Ponieważ produkt leczniczy Bufomix Easyhaler zawiera budezonid i formoterol, mogą wystąpić takie
same działania niepożądane, jak zgłaszane w przypadku tych substancji. Nie zaobserwowano
zwiększenia częstości występowania działań niepożądanych po jednoczesnym podaniu obu substancji.
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi związanymi z lekiem są farmakologicznie przewidywalne
działania niepożądane terapii β -mimetykami, np. drżenie i palpitacje. Są one zwykle łagodne i
zazwyczaj ustępują w ciągu kilku dni terapii.
Działania niepożądane, które wiązano z budezonidem lub formoterolem, podano poniżej według
klasyfikacji układów i narządów oraz częstości. Częstość ich występowania określono następująco:
bardzo często
(≥ 1/10); często (≥ 1/100 do <1><1>Tabela 1

Zakażenie drożdżakowe jamy ustnej i gardła pojawia się w wyniku odkładania się leku. Ryzyko
można zminimalizować, zalecając pacjentowi płukanie jamy ustnej po każdej dawce podtrzymującej.
Drożdżakowe zakażenie jamy ustnej i gardła ustępują zwykle po miejscowym leczeniu
przeciwgrzybiczym bez konieczności przerywania terapii wziewnymi kortykosteroidami. Jeśli wystąpi
zakażenie jamy ustnej i gardła, pacjenci powinni również płukać usta wodą po każdej inhalacji
doraźnej.
Podobnie jak w przypadku innych terapii wziewnych, może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli,
który dotyczy mniej niż 1 na 10 000 osób i prowadzi do natychmiastowego nasilenia świszczącego
oddechu i duszności po podaniu dawki. Paradoksalny skurcz oskrzeli ustępuje po szybko działającym
wziewnym leku rozszerzającym oskrzela. Leczenie należy rozpocząć natychmiast. Stosowanie
produktu leczniczego Bufomix Easyhaler należy przerwać natychmiast, pacjenta należy poddać
ponownym badaniom i w razie konieczności wdrożyć leczenie alternatywne (patrz punkt 4.4).
Wziewne kortykosteroidy mogą wywierać działanie układowe, szczególnie w dużych dawkach
przyjmowanych przez długi czas. Prawdopodobieństwo wystąpienia takiego wpływu jest znacznie
mniej prawdopodobne niż w przypadku doustnych kortykosteroidów. Do możliwych wpływów
układowych należą: zespół Cushinga, objawy zespołu Cushinga, supresja nadnerczy, zahamowanie
wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćma i jaskra. Może także
wystąpić zwiększona podatność na zakażenia i zaburzenie zdolności do przystosowania się do stresu.
Wpływy te zależą prawdopodobnie od dawki, czasu ekspozycji, jednoczesnej i wcześniejszej
ekspozycji na steroidy oraz wrażliwości danego pacjenta.
Leczenie β -mimetykami może doprowadzić do wzrostu stężenia insuliny, wolnych kwasów
tłuszczowych, glicerolu i ciał ketonowych we krwi.
Dzieci i młodzież
Zaleca się regularne monitorowanie wzrostu dzieci otrzymujących długotrwałą terapię wziewnymi
kortykosteroidami (patrz punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych,
Al. Jerozolimskie 181C,
02-222 Warszawa,
tel.: + 48 22 49 21 301
faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Przedawkowanie formoterolu mogłoby doprowadzić do wystąpienia działań niepożądanych typowych
dla β -mimetyków: drżenia, bólu głowy i kołatania serca. Objawami zgłaszanymi w pojedynczych
przypadkach były: częstoskurcz, hiperglikemia, hipokaliemia, wydłużenie odstępu QTc, arytmia,
nudności i wymioty. Wskazane może być leczenie podtrzymujące i objawowe. Dawka
90 mikrogramów, podana w ciągu trzech godzin u pacjentów z ostrą niedrożnością płuc, nie wzbudziła
wątpliwości dotyczących bezpieczeństwa.
Ostre przedawkowanie budezonidu, nawet po podaniu bardzo dużych dawek, nie powinno stanowić
problemu klinicznego. W przypadku przewlekłego stosowania bardzo wysokich dawek mogą wystąpić
ustrojowe wpływy glikokortykosteroidów, np. nadczynność kory nadnerczy i supresja nadnerczy.
Jeśli terapia produktem leczniczym Bufomix Easyhaler ma zostać przerwana z powodu
przedawkowania formoterolu, należy rozważyć zapewnienie odpowiedniej terapii kortykosteroidami.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki stosowane w chorobach obturacyjnych dróg oddechowych: leki
adrenergiczne w połączeniu z kortykosteroidami lub innymi lekami, wyłączając leki
antycholinergiczne.
Kod ATC: R03AK07
Mechanizm działania i działanie farmakodynamiczne
Produkt leczniczy Bufomix Easyhaler zawiera formoterol i budezonid, których mechanizm działania
jest różny i które wykazują efekt addycyjny w zakresie łagodzenia zaostrzeń astmy. Mechanizmy
działania obu substancji opisano poniżej.
Budezonid
Budezonid jest glikokortykosteroidem, który, podawany wziewnie, wykazuje zależne od dawki
działanie przeciwzapalne w drogach oddechowych, co prowadzi do złagodzenia objawów i mniejszej
liczby zaostrzeń astmy. Wziewny budezonid powoduje mniej ciężkie działania niepożądane niż
ustrojowe kortykosteroidy. Dokładny mechanizm odpowiedzialny za przeciwzapalne działanie
glikokortykosteroidów jest nieznany.
Formoterol
Formoterol to selektywny β -mimetyk, który po podaniu drogą wziewną prowadzi do szybkiego
i długotrwałego rozluźnienia mięśni gładkich oskrzeli u pacjentów z odwracalnym zwężeniem dróg
oddechowych. Efekt rozszerzający oskrzela zależy od dawki, przy czym początek działania następuje
w ciągu 1–3 minut. Po podaniu pojedynczej dawki efekt ten utrzymuje się przez co najmniej
12 godzin.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

Astma

Badania kliniczne u osób dorosłych wykazały, że dodanie formoterolu do budezonidu łagodziło
objawy astmy i poprawiało czynność płuc, a także prowadziło do ograniczenia zaostrzeń. W dwóch
12-tygodniowych badaniach wpływ budezonidu i formoterolu na czynność płuc był tożsamy z
obserwowanym po podaniu budezonidu i formoterolu oddzielnie i był silniejszy niż występujący po
podaniu budezonidu w monoterapii. Wszystkie grupy terapeutyczne przyjmowały doraźnie krótko
działający β -mimetyk. Nie zaobserwowano tłumienia działania przeciwastmatycznego w miarę
upływu czasu.
Dwa 12-tygodniowe badania pediatryczne przeprowadzono u 265 dzieci w wieku 6–11 lat leczonych
podtrzymującą dawką budezonidu i formoterolu (2 inhalacje (80 mikrogramów +
4,5 mikrograma)/dawkę inhalacyjną, dwa razy na dobę) i doraźnie krótko działającym beta-
mimetykiem. W obu badaniach czynność płuc uległa poprawie, a leczenie było dobrze tolerowane w
porównaniu do porównywalnej dawki budezonidu w monoterapii.

POChP

W dwóch trwających 12 miesięcy badaniach oceniano wpływ na czynność płuc i częstość zaostrzeń
choroby (definiowanych jako cykle leczenia doustnymi steroidami i (lub) antybiotykami i (lub)
hospitalizacja) u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej postacią POChP. Kryterium włączenia do obu
badań była wartość FEV <50% wartości należnej przed podaniem leku rozszerzającego oskrzela.
Mediana wartości FEV przy włączeniu do badania (po podaniu leku rozszerzającego oskrzela)
wynosiła 42% wartości należnej. Średnia liczba zaostrzeń w roku (zgodnie z powyższą definicją) była
istotnie mniejsza po zastosowaniu budezonidu z formoterolem w porównaniu z grupą stosującą sam
formoterol lub placebo (średnio 1,4 w porównaniu z 1,8-1,9 w grupie placebo lub formoterolu).
Średnia liczba dni przyjmowania doustnych kortykosteroidów w przeliczeniu na 1 pacjenta podczas 12
miesięcy badania była nieznacznie mniejsza w grupie stosującej budezonid z formoterolem (7-8
dni/pacjenta/rok
w porównaniu z 11-12 dniami w grupie otrzymującej placebo i 9-12 dniami w grupie formoterolu).
Nie wykazano przewagi budezonidu z formoterolem nad samym tylko formoterolem w odniesieniu do
zmian parametrów czynności płuc, takich jak FEV .

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie
Wykazano, że produkty lecznicze Bufomix Easyhaler i Symbicort Turbuhaler, zawierające stałą
dawkę budezonidu i formoterolu, są biorównoważne pod względem całkowitej ekspozycji ustrojowej i
ekspozycji drogą płucną.
Wykazano, że produkt leczniczy Symbicort Turbuhaler, zawierający stałą dawkę budezonidu i
formoterol, oraz właściwe produkty proste są biorównoważne pod względem ekspozycji ustrojowej,
odpowiednio na budezonid i formoterol. Mimo to zaobserwowano niewielki wzrost supresji kortyzolu
po podaniu leku złożonego w stałej dawce w porównaniu do produktów prostych. Uważa się, że
różnica ta nie ma wpływu na bezpieczeństwo kliniczne.
Nie uzyskano dowodów na interakcje farmakokinetyczne pomiędzy budezonidem i formoterolem.
Parametry farmakokinetyczne dla tych substancji były porównywalne po podaniu budezonidu i
formoterolu w postaci produktów prostych, jak i produktu złożonego w stałej dawce. W przypadku
budezonidu wartość AUC była nieznacznie wyższa, tempo wchłaniania bardziej gwałtowne, a
maksymalne stężenie w osoczu wyższe po podaniu produktu złożonego w stałej dawce. W przypadku
formoterolu maksymalne stężenie w osoczu było porównywalne po podaniu produktu złożonego w
stałej dawce. Budezonid, podawany drogą wziewną, jest szybko wchłaniany, a maksymalne stężenie w
osoczu zostaje osiągnięte w ciągu 30 minut po inhalacji. W badaniach średnie odkładanie budezonidu
w płucach po inhalacji z inhalatora proszkowego wahało się od 32% do 44% dostarczonej dawki.
Ustrojowa biodostępność wynosi około 49% dostarczonej dawki. U dzieci w wieku 6-16 lat
odkładanie się w płucach odpowiada zakresowi obserwowanemu u dorosłych po podaniu takiej samej
dawki. Nie określono uzyskiwanych stężeń w osoczu.
Formoterol, podawany drogą wziewną, jest szybko wchłaniany, a maksymalne stężenie w osoczu
zostaje osiągnięte w ciągu 10 minut po inhalacji. W badaniach średnie odkładanie formoterolu w
płucach po inhalacji z inhalatora proszkowego wahało się od 28% do 49% dostarczonej dawki.
Ustrojowa biodostępność wynosi około 61% dostarczonej dawki.
Dystrybucja i metabolizm
Wiązanie z białkami osocza wynosi około 50% w przypadku formoterolu i 90% w przypadku
budezonidu. Objętość dystrybucji wynosi około 4 l/kg w przypadku formoterolu i 3 l/kg w przypadku
budezonidu. Formoterol ulega inaktywacji w wyniku reakcji koniugacji (tworzone są czynne
metabolity O-demetylowane i deformylowane, które uznawane są za nieaktywne koniugaty).
Budezonid ulega w znacznym stopniu (około 90%) biotransformacji przy pierwszym przejściu przez
wątrobę do metabolitów o niskiej aktywności charakterystycznej dla glikokortykosteroidów.
Charakterystyczna dla glikokortykosteroidów aktywność głównych metabolitów,
6-beta-hydroksy-budezonidu i 16-alfa-hydroksy-prednizolonu stanowi mniej niż 1% aktywności
budezonidu. Nie zaobserwowano oznak interakcji metabolicznych lub reakcji wypierania pomiędzy
formoterolem i budezonidem.
Eliminacja
Większość dawki formoterolu ulega transformacji drogą metabolizmu wątrobowego, po którym
następuje eliminacja przez nerki. Po inhalacji 8% do 13% dostarczonej dawki formoterolu
wydzielanych jest w postaci niezmetabolizowanej z moczem. Formoterol charakteryzuje się dużym
klirensem ustrojowym (około 1,4 l/min), a końcowy okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi
17 godzin.
Budezonid eliminowany jest drogą metabolizmu katalizowanego głównie przez enzym CYP3A4.
Metabolity budezonidu są eliminowane z moczem jako takie lub w postaci skoniugowanej. W moczu
wykryto tylko nieistotne ilości budezonidu w postaci niezmienionej. Budezonid charakteryzuje się
dużym klirensem ustrojowym (około 1,2 l/min), a końcowy okres półtrwania w fazie eliminacji po
podaniu dożylnym wynosi 4 godziny.
Farmakokinetyka budezonidu i formoterolu u dzieci i pacjentów z niewydolnością nerek jest nieznana.
Ekspozycja na budezonid i formoterol może być zwiększona u pacjentów z chorobami wątroby.
Liniowość lub nieliniowość
Ekspozycja ogólnoustrojowa zarówno budezonidu jak i formoterolu skorelowana jest liniowo do
podanej dawki.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Toksyczność obserwowana w badaniach na zwierzętach dotyczących budezonidu i formoterolu,
podawanych jednocześnie lub monoterapii, polegała na efektach związanych z nasiloną aktywnością
farmakologiczną.
W badaniach dotyczących reprodukcji u zwierząt wykazano, że kortykosteroidy, takie jak budezonid,
powodują wady rozwojowe (rozszczep podniebienia, wady szkieletu). Jednakże wyniki badań na
zwierzętach wydają się nie wykazywać znaczenia u ludzi po podaniu dawek zalecanych. Badania
dotyczące wpływu formoterolu na reprodukcję u zwierząt wykazały nieznaczną redukcję płodności u
samców szczurów przy dużej ekspozycji ustrojowej i problemy z implantacją, a także obniżone
przeżycie postnatalne i urodzeniową masę ciała przy ekspozycjach ustrojowych istotnie wyższych niż
osiągane w trakcie stosowania klinicznego. Jednakże wyniki badań na zwierzętach wydają się nie
mieć znaczenia wśród ludzi.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodna (która zawiera białka mleka).

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

W opakowaniu przeznaczonym do sprzedaży: 2 lata.
Po pierwszym otwarciu laminowanego worka: 4 miesiące. Nie przechowywać w temperaturze
powyżej 25°C. Chronić przed wilgocią.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
Warunki przechowywania produktu leczniczego po pierwszym otwarciu, patrz punkt 6.3.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Wielodawkowy inhalator proszkowy składający się z siedmiu plastikowych elementów oraz sprężyny
wykonanej ze stali nierdzewnej. Tworzywa sztuczne (plastik) zastosowane do produkcji inhalatora to:
politereftalan butylenu, LDPE, poliwęglan, kopolimer styrenu z butadienem, polipropylen. Inhalator
jest szczelnie zamknięty w laminowanym worku i pakowany bez lub z opakowaniem ochronnym
(polipropylen i termoplastyczny elastomer) w tekturowym pudełku.
Opakowania:
Bufomix Easyhaler, (320 mikrogramów + 9 mikrogramów)/dawkę inhalacyjną, proszek do inhalacji:

• 1 inhalator po 60 dawek
• 1 inhalator po 60 dawek, z opakowaniem ochronnym
• 2 inhalatory po 60 dawek
• 3 inhalatory po 60 dawek

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Orion Corporation
Orionintie 1
FI-02200 Espoo
Finlandia

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr: 21850

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 09 maja 2014
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 16 kwietnia 2020

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

• 21.10.2022