Olimel Peri N4E

Ulotka dla pacjenta: Informacja dla użytkownika

OLIMEL PERI N4E, emulsja do infuzji

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed podaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.

• Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
• W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.
• Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

• 1. Co to jest lek OLIMEL PERI N4E, emulsja do infuzji i w jakim celu się go stosuje
• 2. Informacje ważne przed podaniem leku OLIMEL PERI N4E, emulsja do infuzji
• 3. Jak stosować lek OLIMEL PERI N4E, emulsja do infuzji
• 4. Możliwe działania niepożądane
• 5. Jak przechowywać lek OLIMEL PERI N4E, emulsja do infuzji
• 6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek OLIMEL PERI N4E, emulsja do infuzji i w jakim celu się go stosuje

OLIMEL PERI to emulsja do infuzji. Preparat jest dostarczany w trójkomorowym worku.
W pierwszej komorze znajduje się roztwór glukozy z wapniem, w drugiej — emulsja tłuszczowa, zaś w
trzeciej — roztwór aminokwasów z innymi elektrolitami.
OLIMEL PERI jest stosowany do dożylnego odżywiania przez rurkę dorosłych oraz dzieci w wieku
powyżej 2 lat, gdy odżywianie doustne nie jest odpowiednie.
OLIMEL PERI może być stosowany jedynie pod kontrolą lekarza.

2. Informacje ważne przed podaniem leku OLIMEL PERI N4E, emulsja do infuzji

Kiedy nie stosować leku OLIMEL PERI N4E, emulsja do infuzji:

• -u wcześniaków, noworodków i dzieci w wieku poniżej 2 lat;
• jeśli pacjent ma uczulenie na jaja, soję, białka orzeszków ziemnych, kukurydzę/produkty zawierające kukurydzę (patrz również punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności” poniżej) lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6);
• jeśli stosowanie niektórych aminokwasów wywołuje nieprawidłową reakcję organizmu pacjenta;
• jeśli u pacjenta występuje szczególnie duże stężenie tłuszczów we krwi;
• jeśli u pacjenta występuje hiperglikemia (zbyt duże stężenie cukru we krwi);
• jeśli we krwi pacjenta występuje nieprawidłowo wysoka zawartość któregokolwiek z elektrolitów (sodu, potasu, magnezu, wapnia i (lub) fosforu).

W każdym przypadku lekarz podejmie decyzję o podaniu leku na podstawie czynników takich jak wiek,
masa ciała pacjenta i jego stan zdrowia, włączając wyniki przeprowadzonych badań.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem podawania OLIMEL PERI N4E należy omówić to z lekarzem lub pielęgniarką.
Zbyt szybkie podawanie roztworów do całkowitego żywienia pozajelitowego może skutkować urazem lub
zgonem pacjenta.
Jeśli wystąpią nietypowe oznaki lub objawy reakcji alergicznej (takie jak pocenie się, gorączka, dreszcze,
ból głowy, wysypka skórna lub problemy z oddychaniem), należy natychmiast przerwać infuzję. Lek
zawiera olej sojowy oraz fosfolipidy z jaja kurzego. Białka soi oraz jaja mogą wywoływać reakcje
nadwrażliwości. Obserwowano krzyżowe reakcje alergiczne pomiędzy białkami soi i orzeszków
ziemnych.
Lek OLIMEL PERI zawiera glukozę uzyskaną z kukurydzy, która może powodować reakcje
nadwrażliwości, jeśli pacjent ma uczulenie na kukurydzę lub produkty zawierające kukurydzę (patrz punkt
„Kiedy nie stosować leku OLIMEL PERI N4E, emulsja do infuzji:” powyżej).
Trudności z oddychaniem mogą być również oznaką, że powstały małe cząstki blokujące naczynia
krwionośne w płucach (osady w naczyniach płucnych). Jeśli wystąpią jakiekolwiek trudności
z oddychaniem, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Zdecydują oni o podjęciu
odpowiedniego działania.
Antybiotyku o nazwie ceftriakson nie wolno mieszać ani podawać jednocześnie z jakimikolwiek
roztworami zawierającymi wapń (w tym z lekiem OLIMEL PERI) podawanymi drogą kroplówki
dożylnej.
Nie wolno podawać tych leków jednocześnie nawet przez różne linie do infuzji ani inne miejsca infuzji.
Lek OLIMEL PERI i ceftriakson można jednak podawać kolejno jeden po drugim, jeśli linie do infuzji są
wkłute w różne miejsca lub są wymieniane albo dokładnie płukane roztworem soli fizjologicznej między
infuzjami, aby uniknąć wytrącania osadów (powstawania cząstek soli wapniowej ceftriaksonu).
Niektóre leki oraz choroby mogą zwiększyć ryzyko rozwoju zakażenia lub posocznicy (obecność bakterii
we krwi). Szczególne ryzyko wystąpienia zakażenia lub posocznicy istnieje po umieszczeniu rurki
(cewnika dożylnego) w żyle pacjenta. Lekarz będzie uważnie obserwował pacjenta celem wykrycia
jakichkolwiek objawów zakażenia. Pacjenci wymagający żywienia pozajelitowego (podawania substancji
odżywczych za pomocą rurki umieszczonej w żyle) są, ze względu na swój stan kliniczny, bardziej
narażeni na rozwój zakażenia. Stosowanie postępowania zapewniającego jałowość (z nieobecnością
drobnoustrojów) podczas umieszczania, obsługi cewnika oraz podczas przygotowywania preparatu do
żywienia (kompletne żywienie pozajelitowe) może zmniejszyć ryzyko rozwoju zakażenia.
Jeśli pacjent jest ciężko niedożywiony, tak że musi otrzymywać pokarm do żyły, lekarz powinien
rozpocząć leczenie powoli. Jednocześnie, lekarz powinien uważnie obserwować pacjenta, aby zapobiec
nagłym zmianom ilości płynów, stężenia witamin, elektrolitów i składników mineralnych.
Przed rozpoczęciem infuzji należy skorygować zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej oraz
zaburzenia metaboliczne pacjenta. Lekarz będzie monitorował pacjenta w czasie terapii i może zmienić
dawkowanie lub jeśli uzna to za stosowne przepisać dodatkowe preparaty odżywcze takie jak witaminy,
elektrolity i pierwiastki śladowe.
U pacjentów, którzy przyjmują dożylną terapię żywieniową zgłaszano występowanie zaburzeń czynności
wątroby, w tym trudności z usuwaniem żółci (cholestaza), gromadzenie tłuszczu (stłuszczenie wątroby),
zwłóknienie, prawdopodobnie prowadzące do niewydolności wątroby, a także zapalenie pęcherzyka
żółciowego i kamicę żółciową. Uważa się, że przyczyny tych zaburzeń mogą być różne u różnych
pacjentów. Jeśli u pacjenta występują takie objawy, jak: nudności, wymioty, ból brzucha, zażółcenie skóry
lub oczu, należy porozumieć się z lekarzem, w celu umożliwienia identyfikacji możliwych przyczyn i
czynników, a także możliwych środków terapeutycznych i zapobiegawczych.
Lekarza należy poinformować:

• o ciężkich chorobach nerek. Należy także poinformować lekarza, jeśli pacjent jest poddawany dializie (sztuczna nerka) lub innym metodom oczyszczania krwi;
• o ciężkich chorobach wątroby;
• o zaburzeniach krzepliwości krwi;
• o nieprawidłowej pracy nadnerczy (niewydolność nadnerczy). Nadnercza to gruczoły o trójkątnym kształcie, znajdujące się na szczycie nerek;
• o niewydolności serca;
• o chorobie płuc;
• o gromadzeniu się wody w organizmie (przewodnienie);
• o niewystarczającej ilości wody w organizmie (odwodnienie);
• o nieleczonym wysokim stężeniu glukozy we krwi (cukrzyca);
• o zawale mięśnia sercowego lub wstrząsie spowodowanym nagłą niewydolnością serca;
• o ciężkiej kwasicy metabolicznej (zbyt kwaśny odczyn krwi);
• o uogólnionym zakażeniu (posocznica);
• o śpiączce.

Aby sprawdzić skuteczność oraz bezpieczeństwo stosowania leku, w trakcie podawania leku pacjent
zostanie poddany testom klinicznym i laboratoryjnym zleconym przez lekarza. W przypadku, gdy lek
podawany jest przez kilka tygodni, krew pacjenta będzie regularnie badana.
Zmniejszona zdolność organizmu do usuwania lipidów zawartych w podawanym preparacie - może
skutkować tzw. zespołem przeciążenia tłuszczami (patrz punkt 4 - „Możliwe działania niepożądane”).
W przypadku wystąpienia w trakcie infuzji bólu, pieczenia lub obrzęku w miejscu infuzji lub też w
przypadku wycieku podawanego w infuzji płynu, należy powiadomić o tym lekarza lub pielęgniarkę.
Podawanie preparatu zostanie niezwłocznie przerwane, a następnie wznowione do innej żyły.
Jeśli stężenie glukozy we krwi zwiększy się nadmiernie, lekarz powinien dostosować szybkość podawania
preparatu OLIMEL PERI lub podać pacjentowi lek wyrównujący poziom cukru we krwi (insulinę).
OLIMEL PERI może być podawany przez rurkę (cewnik) wkłutą do żyły w ramieniu lub do dużej żyły w
klatce piersiowej pacjenta (żyły centralnej).

Dzieci i młodzież

W przypadku stosowania u dzieci poniżej 18 roku życia należy zachować szczególną ostrożność w celu
podania właściwej dawki preparatu. Z powodu zwiększonej wrażliwości dzieci na ryzyko infekcji, trzeba
podjąć również wzmożone środki ostrożności. Zawsze wymagane jest wzbogacenie w witaminy i
pierwiastki śladowe. Dla dzieci muszą być stosowane składy i ilości pediatryczne.

OLIMEL PERI a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych lub stosowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować lub stosować.
Jednoczesne stosowanie innych leków zazwyczaj nie jest przeciwwskazane. Należy jednak wcześniej
poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych w ostatnim czasie lekach, również wydawanych bez
recepty, w celu sprawdzenia ich zgodności.
Należy poinformować lekarza o przyjmowaniu lub otrzymywaniu:

• insuliny,
• heparyny.

Nie wolno podawać leku OLIMEL PERI jednocześnie z krwią przez ten sam zestaw do infuzji.
OLIMEL PERI zawiera wapń. Nie należy go podawać łącznie z antybiotykiem o nazwie ceftriakson ani
przez tę samą rurkę, gdyż mogą powstać cząstki. Jeśli te leki są podawane kolejno za pomocą tego samego
urządzenia, powinno ono zostać dokładnie przepłukane.
Ze względu na ryzyko wytrącenia się osadu, leku OLIMEL PERI nie należy podawać przez tę samą linię
do infuzji ani dodawać do ampicyliny (antybiotyk) lub fosfenytoiny (lek przeciwpadaczkowy).
Oliwa oraz olej sojowy obecne w preparacie OLIMEL PERI zawierają witaminę K. Zazwyczaj nie ma to
wpływu na działanie leków rozrzedzających krew (przeciwzakrzepowych), takich jak kumaryna. Jeśli
jednak pacjent przyjmuje leki przeciwzakrzepowe, powinien poinformować o tym lekarza.
Tłuszcze zawarte w emulsji mogą zaburzać wyniki niektórych badań laboratoryjnych, jeśli próbka krwi do
badania zostanie pobrana zanim dojdzie do usunięcia tłuszczów z krwiobiegu pacjenta (są one usuwane z
krwi po czasie od 5 do 6 godzin od podania tłuszczów).
OLIMEL PERI zawiera potas. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku pacjentów
przyjmujących leki moczopędne, inhibitory konwertazy angiotensyny ACE, antagonistów receptora
angiotensyny II (leki stosowane w nadciśnieniu) lub leki immunosupresyjne. Leki tego rodzaju mogą
spowodować wzrost stężenia potasu we krwi.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza przed podaniem tego leku.
Brak odpowiedniego doświadczenia dotyczącego stosowania leku OLIMEL PERI N4E u kobiet w ciąży
lub karmiących piersią. Jeśli to konieczne, można rozważyć podanie leku OLIMEL PERI N4E w okresie
ciąży i karmienia piersią. Lek OLIMEL PERI N4E należy podawać kobietom w ciąży lub karmiącym
piersią tylko po dokładnym rozważeniu.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Nie dotyczy.

3. Jak stosować lek OLIMEL PERI N4E, emulsja do infuzji

Dawkowanie

OLIMEL PERI należy stosować wyłącznie u dorosłych oraz u dzieci w wieku powyżej 2 lat.
Lek ma postać emulsji do infuzji podawanej przez rurkę (cewnik) do żyły w ramieniu lub do dużej żyły w
klatce piersiowej pacjenta.
Przed zastosowaniem, OLIMEL PERI powinien znajdować się w temperaturze pokojowej.
OLIMEL PERI jest przeznaczony wyłącznie do jednorazowego użycia.
Infuzja 1 worka trwa zazwyczaj od 12 do 24 godzin.

Dawkowanie – dorośli

Szybkość podawania, zgodnie z potrzebami i stanem klinicznym pacjenta, zostanie ustalona przez lekarza.
Lek można stosować tak długo jak potrzeba, w zależności od stanu klinicznego pacjenta.

Dawkowanie – dzieci w wieku powyżej dwóch lat oraz młodzież

Dawka leku oraz okres jego podawania są ustalane przez lekarza. Zależy to od wieku, masy ciała,
wzrostu, stanu zdrowia oraz zdolności organizmu do rozkładania i wykorzystywania składników preparatu
OLIMEL PERI N4E.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku OLIMEL PERI N4E, emulsja do infuzji

W przypadku podania pacjentowi zbyt dużej dawki leku lub zbyt szybkiej infuzji, zawarte aminokwasy
mogą przyczynić się do zwiększenia kwasowości krwi i wystąpienia objawów hiperwolemii (zwiększenie
objętości krwi krążącej). Może zwiększyć się stężenie glukozy we krwi i w moczu, może dojść do
powstania zespołu hiperosmolarności (nadmiernej lepkości krwi), a zawarte w emulsji tłuszcze mogą
zwiększyć poziom triglicerydów we krwi. Przyjęcie podanej z nadmierną szybkością infuzji lub zbyt
dużej objętości preparatu OLIMEL PERI może wywołać nudności, wymioty, dreszcze, ból głowy,
uderzenia gorąca, nadmierną potliwość (hiperhydrozę) oraz zaburzenia elektrolitowe. W takiej sytuacji
należy natychmiast przerwać infuzję.
Niekiedy w ciężkich przypadkach, aby wspomóc nerki pacjenta w wydaleniu nadmiaru leku, lekarz może
być zmuszony do poddania go tymczasowej dializie nerek.
Aby zapobiec takim sytuacjom, lekarz regularnie monitoruje stan pacjenta oraz sprawdza parametry krwi.
W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W przypadku zaobserwowania jakichkolwiek zmian samopoczucia podczas leczenia lub po jego
zakończeniu, należy od razu powiadomić o tym lekarza lub pielęgniarkę.
Badania przeprowadzane przez lekarza podczas stosowania leku przez pacjenta powinny zminimalizować
ryzyko działań niepożądanych.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek nietypowe oznaki lub objawy reakcji alergicznej, takie jak nadmierne pocenie
się, gorączka, dreszcze, ból głowy, wysypka skórna lub problemy z oddychaniem, należy natychmiast
przerwać infuzję.
Podczas stosowania preparatu OLIMEL PERI opisywano występowanie następujących działań
niepożądanych:
Częstość — Często: mogą dotyczyć do 1 na 10 osób

• przyspieszona praca serca (częstoskurcz);
• zmniejszony apetyt;
• zwiększone stężenie tłuszczów we krwi (hipertriglicerydemia);
• ból brzucha;
• biegunka;
• nudności;
• zwiększone ciśnienie tętnicze krwi (nadciśnienie).

Częstość — Nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych

• Reakcje nadwrażliwości, w tym pocenie się, gorączka, dreszcze, ból głowy, wysypka skórna (rumieniowa, grudkowa, krostkowa, plamkowa, uogólniona wysypka), swędzenie, uderzenia gorąca, trudności w oddychaniu;
• Wyciek infuzji do otaczającej tkanki (wynaczynienie) może prowadzić do bólu, podrażnienia, opuchlizny/obrzęku, zaczerwienienia (rumienia)/rozgrzania, obumarcia komórek tkankowych (martwicy skóry) lub pęcherzy/pęcherzyków, zapalenia, pogrubienia lub ściągnięcia skóry w miejscu podania infuzji;
• Wymioty.

Podczas stosowania podobnych preparatów do żywienia pozajelitowego opisywano występowanie
następujących działań niepożądanych:
Częstość — Bardzo rzadko: mogą dotyczyć do 1 na 10 000 osób

• Zmniejszona zdolność do usuwania lipidów (zespół przeciążenia tłuszczami) związana z nagłym pogorszeniem się stanu zdrowia pacjenta. Wymienione poniżej objawy zespołu przeciążenia tłuszczami zazwyczaj ustępują po przerwaniu infuzji emulsji tłuszczowej. o Gorączka o Zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, które może spowodować bladość skóry i być przyczyną osłabienia lub duszności (niedokrwistość) o Niska liczba krwinek białych, mogąca zwiększać ryzyko zakażeń (leukopenia) o Niska liczba płytek krwi, mogąca zwiększać ryzyko powstawania sińców i (lub) krwotoków (małopłytkowość) o Zaburzenia krzepnięcia, które wpływają na zdolność do krzepnięcia krwi o Wysokie stężenie tłuszczu we krwi (hiperlipidemia) o Tłuszczowe nacieki w wątrobie (hepatomegalia) o Pogorszenie czynności wątroby o Objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego (np. śpiączka).

Częstość — Nieznana:częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych

• reakcje alergiczne;
• nieprawidłowy wynik badania krwi pod kątem czynności wątroby;
• problemy z wydalaniem żółci (cholestaza);
• powiększenie wątroby (hepatomegalia);
• choroby wątroby związane z żywieniem pozajelitowym (patrz „Ostrzeżenia i środki ostrożności” w punkcie 2);
• żółtaczka;
• zmniejszenie liczby płytek krwi (małopłytkowość);
• zwiększone stężenie azotu we krwi (azotemia);
• podwyższona aktywność enzymów wątrobowych;
• powstawanie małych cząstek, które mogą spowodować zablokowanie naczyń krwionośnych w płucach (osady w naczyniach płucnych) prowadzące do zatoru naczyń płucnych i trudności z oddychaniem (niewydolności oddechowej).

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek OLIMEL PERI N4E, emulsja do infuzji

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności, zamieszczonego na pojemniku oraz opakowaniu
zewnętrznym (MM/RRRR). Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca.
Nie zamrażać.
Przechowywać w opakowaniu ochronnym.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek OLIMEL PERI N4E, emulsja do infuzji

Substancjami czynnymi w każdym z worków gotowej emulsji są: 6,3% (co odpowiada 6,3 g/100 ml)
roztwór L-aminokwasów (alanina, arginina, glicyna, histydyna, izoleucyna, leucyna, lizyna (w postaci
lizyny octanu), metionina, fenyloalanina, prolina, seryna, treonina, tryptofan, tyrozyna, walina, kwas
asparaginowy, kwas glutaminowy) z elektrolitami (sód, potas, magnez, fosforany, octany, chlorki),
15% (co odpowiada 15 g/100 ml) emulsja tłuszczowa (oczyszczony olej z oliwek oraz oczyszczony olej
sojowy) i 18,75% (co odpowiada 18,75 g/100 ml) roztwór glukozy (w postaci glukozy jednowodnej) z
wapniem.
Inne składniki leku to:

Jak wygląda lek OLIMEL PERI N4E, emulsja do infuzji i co zawiera opakowanie

OLIMEL PERI jest emulsją do infuzji dostarczaną w trójkomorowym worku. Pierwsza komora zawiera
emulsję tłuszczową, druga komora zawiera roztwór aminokwasów z elektrolitami, a trzecia komora
zawiera roztwór glukozy z wapniem. Komory są oddzielone od siebie za pomocą nieprzepuszczalnych
spawów. Przed podaniem, zawartość poszczególnych komór należy zmieszać poprzez zwijanie worka w
kierunku do siebie, zaczynając od górnej części worka, aż do otwarcia spawów.

Wygląd przed zmieszaniem:

• Roztwory aminokwasów i glukozy są przezroczyste, bezbarwne lub lekko żółte.
• Emulsja tłuszczowa jest jednorodna o mlecznym wyglądzie.

Wygląd po zmieszaniu:jednorodna emulsja o mlecznym wyglądzie.
3-komorowy worek jest wielowarstwową plastikową torebką. Wewnętrzna (kontaktowa) warstwa worka
wykazuje zgodność ze składnikami i dozwolonymi dodatkami.
Aby zapobiec kontaktowi z tlenem zawartym w powietrzu, worek zapakowany jest w opakowanie
ochronne, chroniące przed dostępem tlenu z saszetką pochłaniającą tlen.

Wielkość opakowań

worek 1000 ml: 1 tekturowe pudełko z 6 workami
worek 1500 ml: 1 tekturowe pudełko z 4 workami; 1 tekturowe pudełko z 5 workami
worek 2000 ml: 1 tekturowe pudełko z 4 workami; 1 tekturowe pudełko z 5 workami
worek 2500 ml: 1 tekturowe pudełko z 2 workami
1 worek o pojemności 1000 ml, 1500 ml, 2000 ml i 2500 ml.
Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Podmiot odpowiedzialny
Baxter Polska Sp. z o.o.
Ul. Kruczkowskiego 8
00-380 Warszawa
Wytwórca
BAXTER S.A.
Boulevard Rene Branquart, 80
7860 Lessines, Belgia

Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru

Gospodarczego pod następującymi nazwami:

Francja, Portugalia, Bułgaria, Rumunia, Czechy, Belgia, Hiszpania, Słowacja, Luxemburg, Słowenia,
Węgry: PERIOLIMEL N4E
W niektórych krajach jest on zarejestrowany pod inną nazwą handlową, jak opisano poniżej:
Estonia, Polska, Litwa, Łotwa, Grecja, Cypr: OLIMEL PERI N4E
Holandia: Olimel Perifeer N4E
Włochy: OLIMEL Periferico N4E
Austria: PeriOLIMEL 2,5 % mit Elektrolyten
Niemcy: Olimel Peri 2,5% E
Dania, Islandia, Szwecja, Norwegia, Finlandia: Olimel Perifer N4E
Wielka Brytania, Irlandia, Malta: Triomel Peripheral 4g/l nitrogen 700 kcal/l with electrolytes

Data ostatniej aktualizacji ulotki: kwiecień 2025

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:

Grupa farmakoterapeutyczna: roztwory do żywienia pozajelitowego/mieszaniny
Kod ATC: B05 BA10.

A. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

OLIMEL PERI ma postać trójkomorowego worka.
Każdy worek zawiera roztwór glukozy z wapniem, emulsję tłuszczową oraz roztwór aminokwasów z
innymi elektrolitami:

Skład gotowej emulsji po wymieszaniu zawartości trzech komór:

Substancjami pomocniczymi są:

Wartości odżywcze gotowej emulsji, odpowiednio do wielkości worków:

B. DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA

Dawkowanie

OLIMEL PERI nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 2 lat, ze względu na
nieodpowiedni skład oraz objętość (patrz punkty 4.4; 5.1 i 5.2 ChPL).
Nie należy przekraczać podanej niżej maksymalnej dawki dobowej. Ze względu na stały skład worka
wielokomorowego, zaspokojenie jednocześnie wszystkich potrzeb żywieniowych pacjenta może nie być
możliwe. Mogą występować sytuacje kliniczne, w których pacjenci potrzebują innych ilości substancji
odżywczych niż znajdujące się w worku o stałym składzie. W takiej sytuacji każda zmiana objętości
(dawki) powinna uwzględniać wpływ, jaki będzie to miało na dawkowanie wszystkich pozostałych
substancji odżywczych produktu leczniczego OLIMEL PERI.
Dorośli
Dawkowanie zależy od wydatku energetycznego pacjenta, stanu klinicznego, masy ciała oraz możliwości
metabolizowania składników produktu OLIMEL PERI, jak również od składników energetycznych lub
białek dodatkowo dostarczanych doustnie/dojelitowo, dlatego należy odpowiednio dobrać wielkość
worka.
Średnie dobowe zapotrzebowanie to:

• 0,16 do 0,35 g azotu/kg masy ciała (1 - 2 g aminokwasów/kg), w zależności od stanu odżywienia pacjenta oraz stopnia katabolizmu,
• 20 do 40 kcal/kg,
• 20 do 40 ml płynu/kg lub 1 do 1,5 ml na zużywaną kcal.

Dla produktu OLIMEL PERI, maksymalną dawkę dobową określono wg przyjęcia 40 ml płynu/kg, co
odpowiada 1 g aminokwasów/kg, 3 g glukozy/kg, 1,2 g tłuszczów/kg, 0,8 mmol sodu/kg oraz
0,6 mmol potasu/kg. Dla pacjenta ważącego 70 kg odpowiadałoby to 2800 ml produktu OLIMEL PERI na
dobę, co oznacza przyjęcie 71 g aminokwasów, 210 g glukozy oraz 84 g tłuszczów (tzn.
1680 kcal niebiałkowych oraz całkowitej ilości 1960 kcal).
Zazwyczaj, szybkość podawania musi zwiększać się stopniowo podczas pierwszej godziny, a następnie
szybkość infuzji musi być odpowiednio dostosowana pod kątem dawki, dobowej objętości
przyjmowanego produktu leczniczego oraz czasu trwania infuzji.
Dla produktu OLIMEL PERI, maksymalna szybkość infuzji wynosi 3,2 ml/kg/godz., co odpowiada
0,08 g aminokwasów/kg/godz., 0,24 g glukozy/kg/godz. oraz 0,10 g tłuszczów/kg/godz.
Dzieci w wiekupowyżej 2 lat i młodzież
Nie przeprowadzono badań w populacji pediatrycznej.
Dawkowanie jest uzależnione od wydatku energetycznego pacjenta, stanu klinicznego, masy ciała oraz
możliwości metabolizowania składników produktu OLIMEL PERI, jak również od składników
energetycznych lub białek dodatkowo podawanych doustnie/dojelitowo; dlatego należy odpowiednio
dobrać wielkość worka.
Ponadto, dobowe zapotrzebowanie na płyny, azot oraz energię stale maleje wraz z wiekiem. Wzięto pod
uwagę dwie grupy, w wieku od 2 do 11 lat i od 12 do 18 lat.
Dla produktu OLIMEL PERI N4E w obu grupach wiekowych, czynnikiem ograniczającym dla dawki
dobowej jest stężenie magnezu. W grupie wiekowej 2 do 11 lat, czynnikiem ograniczającym dla szybkości
podania na godzinę jest stężenie tłuszczów. W grupie wiekowej 12 do 18 lat, czynnikiem ograniczającym
dla szybkości podania na godzinę jest stężenie glukozy. Wynikające z tego pobory przedstawiono poniżej:

Zazwyczaj, szybkość podawania musi zwiększać się stopniowo podczas pierwszej godziny, a następnie
należy ją dostosować uwzględniając podawaną dawkę, dobową objętość przyjmowanego produktu
leczniczego oraz czas trwania infuzji.
Na ogół, u małych dzieci zaleca się rozpoczynać infuzję od małej dawki dobowej i zwiększać ją
stopniowo do maksymalnego dawkowania (patrz powyżej).

Sposób i czas podawania

Wyłącznie do jednorazowego użycia.
Zaleca się, aby po otwarciu niezwłocznie zużyć zawartość worka i nie przechowywać do następnej infuzji.
Po zmieszaniu otrzymuje się jednorodną mieszaninę o mlecznym wyglądzie.
Instrukcje dotyczące przygotowania i stosowania emulsji do infuzji, patrz punkt 6.6 ChPL.
Z powodu małej osmolarności OLIMEL PERI można podawać do żyły obwodowej lub centralnej.
Zalecany czas trwania infuzji w przypadku worka do odżywiania pozajelitowego wynosi od 12 do
24 godzin.
Leczenie za pomocą odżywiania pozajelitowego można kontynuować tak długo, jak tego wymaga stan
kliniczny pacjenta.

C. NIEZGODNOŚCI FARMACEUTYCZNE

Nie należy dodawać żadnych produktów leczniczych ani substancji do któregokolwiek ze składników
worka albo do gotowej emulsji, bez uprzedniego potwierdzenia ich zgodności oraz stabilności
otrzymanego produktu (zwłaszcza stabilności emulsji tłuszczowej).
Niezgodności mogą wynikać np. z powodu nadmiernej kwasowości (niskie pH) lub nieodpowiedniej
zawartości kationów dwuwartościowych (Ca oraz Mg ), mogących destabilizować emulsję tłuszczową.
Tak jak w przypadku tworzenia innych mieszanin do żywienia pozajelitowego, należy wziąć pod uwagę
stosunek zawartości wapnia i fosforanów. Nadmierny dodatek wapnia i fosforanu, szczególnie w postaci
soli nieorganicznych, może spowodować powstanie osadów wapnia fosforanu.
OLIMEL PERI zawiera jony wapnia stwarzające dodatkowe ryzyko wytrącania skrzepów w preparatach
krwi lub składników krwi z dodatkiem cytrynianu jako środka przeciwzakrzepowego/konserwującego.
Nie wolno mieszać ani podawać ceftriaksonu jednocześnie z roztworami dożylnymi zawierającymi wapń,
w tym z preparatem OLIMEL PERI, przez tę samą linię do infuzji (np. przez łącznik typu Y) ze względu
na ryzyko wytrącenia się soli wapniowych ceftriaksonu (patrz punkty 4.4 i 4.5 ChPL). Ceftriakson
i roztwory zawierające wapń można podawać kolejno jeden po drugim, jeśli linie do infuzji są wkłute
w różne miejsca lub są wymieniane albo dokładnie płukane roztworem soli fizjologicznej między
infuzjami, aby uniknąć wytrącania osadów.
Ze względu na ryzyko wytrącenia się osadu, produktu leczniczego OLIMEL PERI nie należy podawać
przez tę samą linię do infuzji ani dodawać do ampicyliny lub fosfenytoiny.
Należy sprawdzić zgodność z roztworami podawanymi jednocześnie przez ten sam zestaw do infuzji,
cewnik lub kaniulę.
Z powodu ryzyka wystąpienia pseudoaglutynacji, nie należy podawać tego produktu przed, w trakcie lub
po podaniu krwi przez ten sam zestaw do infuzji.

D. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA I PRZYGOTOWANIA

PRODUKTU LECZNICZEGO DO STOSOWANIA

Przegląd etapów przygotowania do podania OLIMEL PERI przedstawiono na Rysunku 1.

Otwieranie

Usunąć worek ochronny.
Wyrzucić saszetkę zawierającą pochłaniacz tlenu.
Upewnić się, że worek lub spawy nie są uszkodzone. Stosować wyłącznie w przypadku, gdy worek jest
nieuszkodzony, a spawy są nienaruszone (tzn. zawartość 3 komór nie została wymieszana), roztwory
aminokwasów i glukozy są przezroczyste, bezbarwne lub lekko żółte, praktycznie pozbawione
widocznych cząsteczek oraz gdy emulsja tłuszczowa jest jednorodna o mlecznym wyglądzie.

Mieszanie roztworów i emulsji

Przed rozerwaniem spawów należy się upewnić, że produkt ma temperaturę pokojową.
Zaczynając od góry worka (przy uchwycie), zrolować worek oburącz. Spawy będą zanikać od strony
portów. Kontynuować zwijanie worka aż do momentu rozerwania spawów do połowy ich długości.
Wymieszać, obracając worek co najmniej 3-krotnie.
Po zmieszaniu produkt ma postać jednorodnej emulsji o mlecznym wyglądzie.

Dodatkowe składniki

Pojemność worka jest wystarczająca, aby umożliwić dodanie witamin, elektrolitów i pierwiastków
śladowych.
Wszelkie dodatki (w tym witaminy) powinny być wprowadzone do gotowej emulsji (po rozerwaniu
spawów i po wymieszaniu zawartości 3 komór).
Witaminy można także dodawać do komory zawierającej glukozę przed przygotowaniem gotowej emulsji
(przed rozerwaniem spawów i przed wymieszaniem zawartości trzech komór).
Podczas wprowadzania dodatkowych składników do produktów zawierających elektrolity należy
uwzględnić ilość elektrolitów znajdujących się już w worku.
Dodatkowe składniki muszą być wprowadzone przez wykwalifikowany personel w warunkach
aseptycznych.
Do produktu OLIMEL PERI można dodawać elektrolity zgodnie z poniższą tabelą:

Pierwiastki śladowe i witaminy:
Wykazano stabilność po dodaniu dostępnych na rynku produktów witamin i pierwiastków śladowych
(zawierających maksymalnie 1 mg żelaza).
Zgodność z innymi dodatkowymi składnikami jest dostępna na żądanie.
W przypadku wprowadzania dodatkowych składników, przed podaniem do żyły obwodowej należy
zmierzyć ostateczną osmolarność mieszaniny.
Wprowadzając dodatkowe składniki należy:

• kontrolować warunki aseptyki,
• przygotować miejsce wstrzyknięcia w worku,
• przekłuć miejsce wstrzyknięcia i wstrzyknąć dodatkowe składniki za pomocą igły do wstrzykiwań lub urządzenia do przygotowania produktu leczniczego,
• wymieszać zawartość worka z dodatkowymi składnikami.

Przygotowanie infuzji

Kontrolować warunki aseptyki.
Zawiesić worek.
Usunąć plastikowy ochraniacz z portu do podawania produktu leczniczego.
Zdecydowanie wprowadzić iglicę zestawu do infuzji do portu do podawania produktu leczniczego.
Rysunek 1. Etapy przygotowania do podania OLIMEL PERI.

Podawanie

Wyłącznie do jednorazowego stosowania.
Podawać produkt wyłącznie po rozerwaniu spawów dzielących 3 komory i wymieszaniu ich zawartości.
Należy upewnić się, czy w gotowej emulsji do infuzji nie następuje rozdzielanie faz.
Po otwarciu worka zawartość musi zostać natychmiast wykorzystana. Nie wolno przechowywać
otwartego worka do następnej infuzji. Nie podłączać ponownie częściowo zużytych worków.
W celu uniknięcia możliwości powstania zatorów powietrznych, spowodowanych obecnością gazu
zawartego w pierwszym worku, nie podłączać worków seryjnie.
Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu lub jego odpady oraz cały zestaw do infuzji należy
zniszczyć.
Wynaczynienie
Miejsce założenia cewnika należy regularnie monitorować pod kątem oznak wynaczynienia.
W przypadku wynaczynienia należy natychmiast przerwać podawanie preparatu pozostawiając na miejscu
wprowadzony cewnik lub kaniulę w celu natychmiastowego wdrożenia postępowania leczniczego. O ile
to możliwe, przed wyjęciem wprowadzonego cewnika/kaniuli należy dokonać aspiracji płynu przez
cewnik/kaniulę w celu zmniejszania ilości płynu w tkankach. W przypadku, gdy do wynaczynienia doszło
w obrębie kończyny, kończynę tę należy unieść.
W zależności od rodzaju wynaczynionego produktu (w tym produktu(-ów) mieszanych z produktem
OLIMEL PERI, jeśli dotyczy) oraz stopnia/rozległości ewentualnego urazu, należy podjąć właściwe
szczególne
środki
zaradcze.
Opcje
postępowania
leczniczego
mogą
obejmować
leczenie
niefarmakologiczne, farmakologiczne i (lub) interwencję chirurgiczną. W przypadku dużego
wynaczynienia należy przed upływem 72 godzin skonsultować się z chirurgiem plastycznym.
Miejsce wynaczynienia należy monitorować co najmniej co cztery godziny w okresie pierwszych
24 godzin, a następnie raz na dobę.
Nie należy wznawiać wlewu do tej samej żyły obwodowej lub centralnej.
Baxter i Olimel Peri są znakami towarowymi Baxter International Inc.