Clindamycinum
Clindamycin-MIP 150 mg/ml jest lekiem przeciwbakteryjnym do stosowania ogólnego. Zawiera
substancję czynną − klindamycynę.
Występuje w postaci roztworu do wstrzykiwań i infuzji. W zależności od wrażliwości drobnoustroju i
stężenia antybiotyku klindamycyna może zabijać bakterie lub tylko hamować ich wzrost.
Oporność wtórna na antybiotyk rozwija się rzadko.
Wskazania do stosowania
Zakażenia wywołane bakteriami wrażliwymi na klindamycynę:
zakażenia kości i stawów,
zakażenia ucha, nosa oraz gardła,
zakażenia w obrębie zębów i odzębowe zapalenia kości szczęki i żuchwy,
zakażenia dolnych dróg oddechowych,
zakażenia w obrębie jamy brzusznej,
zakażenia w obrębie miednicy i żeńskich narządów płciowych,
zakażenia skóry i tkanek miękkich,
płonica,
posocznica,
zapalenie wsierdzia.
Przed rozpoczęciem stosowania Clindamycin-MIP 150 mg/ml należy omówić to z lekarzem:
jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby,
jeśli u pacjenta występują zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (np. miastenia
lub choroba Parkinsona),
jeśli pacjent chorował wcześniej na choroby żołądka lub jelit (np. wcześniejsze zapalenie jelita
grubego).
Należy skonsultować się z lekarzem, nawet jeśli powyższe ostrzeżenia dotyczą sytuacji występujących
w przeszłości.
W trakcie długotrwałego (dłuższego niż 3 tygodnie) stosowania leku wskazana jest okresowa kontrola
obrazu krwi, czynności wątroby oraz nerek.
Mogą występować ostre zaburzenia czynności nerek. Należy poinformować lekarza o wszystkich
jednocześnie przyjmowanych lekach i o występujących problemach z nerkami. Jeśli u pacjenta
zmniejszy się objętość oddawanego moczu lub nastąpi zatrzymanie płynów powodujące obrzęk nóg,
kostek czy stóp, duszności bądź nudności, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Długotrwałe i wielokrotne stosowanie klindamycyny może prowadzić do zakażenia i nadmiernego
rozwoju opornych bakterii lub drożdżaków, zwłaszcza w obrębie skóry lub błon śluzowych.
Jeśli w okresie stosowania leku wystąpi biegunka, zwłaszcza ciężka lub uporczywa, pacjent powinien
zwrócić się do lekarza. Może być ona objawem rzekomobłoniastego zapalenia jelit, spowodowanego
toksynami nadmiernie namnożonych w jelicie bakterii Clostridium difficile. Lekarz zaleci odpowiednie
leczenie – w lżejszych przypadkach wystarczy zaprzestanie stosowania leku Clindamycin-MIP
150 mg/ml, w cięższych może być konieczne zastosowanie skutecznego antybiotyku lub
chemioterapeutyku i odpowiednie leczenie objawowe. Leki hamujące perystaltykę jelit są
przeciwwskazane.
Jeśli u pacjenta wystąpi wstrząs anafilaktyczny, należy odstawić lek i natychmiast zgłosić się do
lekarza, który zastosuje odpowiednie leczenie (np. poda odpowiednie leki, a w razie konieczności
zastosuje oddech kontrolowany).
Klindamycynę zwykle można stosować u pacjentów uczulonych na penicylinę. Występowanie reakcji
alergicznych na klindamycynę u osób uczulonych na penicylinę (tzw. alergia krzyżowa) zwykle nie
występuje. W pojedynczych przypadkach, obserwowano jednak anafilaksję podczas leczenia
klindamycyną pacjentów z alergią na penicylinę. Pacjent uczulony na penicylinę powinien powiedzieć
o tym lekarzowi przed rozpoczęciem leczenia klindamycyną.
Klindamycyny nie należy stosować w leczeniu ostrych wirusowych zakażeń dróg oddechowych.
Klindamycyna nie osiąga stężenia terapeutycznego w płynie mózgowo-rdzeniowym, dlatego leku
Clindamycin-MIP 150 mg/ml nie należy stosować w leczeniu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
W badaniach przeprowadzonych u ludzi nie wykryto szkodliwego wpływu leku na płód. Przed
zaleceniem leku lekarz musi starannie rozważyć stosunek korzyści do zagrożeń wynikających ze
stosowania klindamycyny podczas ciąży i w okresie karmienia piersią.
Klindamycyna przenika do mleka ludzkiego. U noworodka karmionego piersią może wystąpić
nadwrażliwość, biegunka oraz zakażenie drożdżakami.
Clindamycin-MIP 150 mg/ml nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania
maszyn.
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a
także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Klindamycyny nie należy stosować jednocześnie z antybiotykami makrolidowymi (np. erytromycyną)
z powodu antagonistycznego działania zaobserwowanego in vitro.
Drobnoustroje oporne na linkomycynę wykazują również oporność na klindamycynę (tzw. oporność
krzyżowa).
Klindamycyna ma właściwości hamowania przewodnictwa nerwowo-mięśniowego, co może
wzmacniać działanie środków zwiotczających (np. eteru, tubokuraryny, halogenku pankuroniowego).
Dlatego podczas operacji wykonywanych z zastosowaniem takich środków może dojść do
nieoczekiwanych sytuacji zagrożenia życia pacjenta.
Pacjent jednocześnie leczony klindamycyną i lekiem zmniejszającym krzepliwość krwi (warfaryna lub
podobny lek) może wykazywać większą skłonność do krwawień. Lekarz może zadecydować
o przeprowadzeniu regularnych badań krwi w celu sprawdzenia jej krzepliwości.
Lek zawiera 9 mg alkoholu benzylowego w każdym ml roztworu.
1 ampułka 2 ml zawiera 18 mg alkoholu benzylowego.
1 fiolka 4 ml zawiera 36 mg alkoholu benzylowego.
1 fiolka 6 ml zawiera 54 mg alkoholu benzylowego.
Alkohol benzylowy może powodować reakcje alergiczne. Nie podawać małym dzieciom (w wieku
poniżej 3 lat) dłużej niż przez tydzień bez zalecenia lekarza lub farmaceuty. Kobiety w ciąży lub
karmiące piersią powinny skontaktować się z lekarzem przed zastosowaniem leku, gdyż duża ilość
alkoholu benzylowego może gromadzić się w ich organizmie i powodować działania niepożądane
(tzw. kwasicę metaboliczną). Pacjenci z chorobami wątroby lub nerek powinni skontaktować się z
lekarzem przed zastosowaniem leku, gdyż duża ilość alkoholu benzylowego może gromadzić się w ich
organizmie i powodować działania niepożądane (tzw. kwasicę metaboliczną).
1 ampułka 2 ml zawiera 24 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej). Odpowiada to 1,2%
maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
1 fiolka 4 ml zawiera 48 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej). Odpowiada to 2,4%
maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
1 fiolka 6 ml zawiera 72 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej). Odpowiada to 3,6%
maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Jeżeli lek jest stosowany zgodnie z zaleceniami, w maksymalnej dawce dobowej stosowanej u
dorosłych w bardzo ciężkich zakażeniach (2700 mg klindamycyny) znajduje się do 216 mg sodu.
Odpowiada to 10,8% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
W maksymalnej dawce dobowej stosowanej u dorosłych w zakażeniach zagrażających życiu (4800
mg klindamycyny) znajduje się do 384 mg sodu. Odpowiada to 19,2% maksymalnej zalecanej
dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
W maksymalnej dawce dobowej stosowanej u dzieci znajduje się 3,2 mg/kg mc sodu.
Lek może być rozcieńczany – patrz poniżej „Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego
personelu medycznego”. Zawartość sodu pochodzącego z rozcieńczalnika powinna być brana pod
uwagę w obliczaniu całkowitej zawartości sodu w przygotowanym rozcieńczeniu leku. W celu
uzyskania dokładnej informacji dotyczącej zawartości sodu w roztworze wykorzystanym do
rozcieńczenia leku, należy zapoznać się z ulotką dla pacjenta stosowanego rozcieńczalnika.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się
do lekarza lub farmaceuty.
Clindamycin-MIP 150 mg/ml podaje się domięśniowo lub dożylnie. Lek należy podawać regularnie, za
każdym razem o tej samej porze.
Lekarz zaleci, jak długo należy stosować lek Clindamycin-MIP 150 mg/ml. Nie należy przerywać
leczenia wcześniej, ponieważ wówczas działanie jego może być nieskuteczne.
Dorośli i młodzież w wieku powyżej 14 lat
Średnio ciężkie zakażenia: od 600 mg do 1,2 g klindamycyny na dobę.
Ciężkie zakażenia: od 1,2 g do 2,7 g klindamycyny na dobę.
Lek podaje się w od 2 do 4 dawkach podzielonych.
Maksymalna dawka dobowa dla dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat wynosi 4,8 g
klindamycyny podawane w od 2 do 4 dawkach podzielonych.
Dzieci w wieku od 4. tygodnia życia do 14 lat
W zależności od ciężkości i umiejscowienia zakażenia – od 20 mg do 40 mg klindamycyny na kilogram
masy ciała na dobę w 3 lub 4 dawkach podzielonych.
U pacjentów ze średnio ciężką lub ciężką niewydolnością wątroby zmniejszenie dawki nie jest zwykle
konieczne, jeżeli klindamycyna jest podawana co 8 godzin. U pacjentów z ciężką niewydolnością
wątroby lekarz zaleci kontrolowanie stężenia leku w osoczu krwi – w zależności od wyników tych
badań może być konieczne zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępu pomiędzy poszczególnymi
dawkami.
U pacjentów z lekką lub średnio ciężką niewydolnością nerek zmniejszenie dawki nie jest konieczne,
jednak u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek lub bezmoczem, lekarz zaleci kontrolowanie
stężenia leku w osoczu krwi – w zależności od wyników tych badań może być konieczne zmniejszenie
dawki lub wydłużenie odstępu pomiędzy poszczególnymi dawkami od 8 do 12 godzin.
Hemodializa nie usuwa klindamycyny z krwi, dlatego też dodatkowe dawki przed rozpoczęciem
dializy lub po dializie nie są konieczne.
Objawy przedawkowania i zatrucia klindamycyną są nieznane. Klindamycyny nie można usunąć z krwi
podczas dializy lub dializy otrzewnowej. Specyficzne antidotum nie jest znane.
W razie przyjęcia większej dawki leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zazwyczaj jednorazowe opuszczenie pojedynczej dawki leku nie wywołuje objawów chorobowych.
Leczenie należy kontynuować bez zmian. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia
pominiętej dawki. Należy jednak pamiętać, że Clindamycin-MIP 150 mg/ml działa skutecznie tylko
wtedy, gdy przyjmowany jest regularnie.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane występujące często (u 1 do 10 na 100 pacjentów):
Działania niepożądane występujące niezbyt często (u 1 do 10 na 1000 pacjentów):
Działania niepożądane występujące rzadko (u 1 do 10 na 10 000 pacjentów):
Działania niepożądane występujące bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów):
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych,
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po „Termin
ważności”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC.
Po rozcieńczeniu lek zachowuje swoje chemiczne i fizyczne właściwości przez 24 godziny w średniej
temperaturze pokojowej (15ºC-25ºC). Po rozcieńczeniu roztwór najlepiej zużyć natychmiast. Nie
należy go przechowywać dłużej niż 24 godziny w temperaturze 2ºC-8ºC, pod warunkiem jednak, że
przygotowano go z zachowaniem jałowości.
Podczas przechowywania w lodówce może dojść do krystalizacji substancji czynnej w roztworze.
Kryształy rozpuszczą się w temperaturze pokojowej. Przed użyciem należy się upewnić, że wszystkie
kryształy uległy rozpuszczeniu.
Nie stosować tego leku, jeśli zauważy się, że kolor roztworu uległ wyraźnemu przebarwieniu.
1 ampułka 2 ml zawiera 300 mg klindamycyny w postaci fosforanu, czyli 356,4 mg fosforanu
klindamycyny.
1 fiolka 4 ml zawiera 600 mg klindamycyny w postaci fosforanu, czyli 712,8 mg fosforanu
klindamycyny.
1 fiolka 6 ml zawiera 900 mg klindamycyny w postaci fosforanu, czyli 1069,2 mg fosforanu
klindamycyny.
Roztwór Clindamycin-MIP 150 mg/ml jest jasny, od bezbarwnego do jasnożółtego.
Ampułki (szkło typu I) zawierają 2 ml roztworu 150 mg/ml.
Fiolki (szkło typu I) zabezpieczone korkiem bromobutylowym zawierają 4 ml lub 6 ml roztworu
150 mg/ml.
Opakowanie Clindamycin-MIP 150 mg/ml zawiera po 1 lub 5 ampułek lub fiolek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
MIP Pharma Polska Sp. z o.o.
ul. Orzechowa 5
80-175 Gdańsk
Tel.: 58 303 93 62
Faks: 58 322 16 13
e-mail: info@mip-pharma.pl
MIP Pharma GmbH
Mühlstrasse 50
D-66386 St. Ingbert
Niemcy
Klindamycynę można podawać domięśniowo lub w postaci infuzji dożylnej.
Podczas przechowywania w lodówce może dojść do krystalizacji substancji czynnej w roztworze.
Kryształy rozpuszczą się w pokojowej temperaturze. Przed użyciem należy się upewnić, że wszystkie
kryształy uległy rozpuszczeniu.
Podanie domięśniowe
Domięśniowo lek podaje się w głębokim wstrzyknięciu.
Nie należy podawać domięśniowo w jednym wstrzyknięciu więcej niż 600 mg klindamycyny.
Podanie dożylne
W żadnym przypadku nie podawać dożylnie nierozcieńczonego roztworu Clindamycin-MIP
150 mg/ml!
Przed podaniem dożylnym roztwór należy tak rozcieńczyć, aby stężenie nie było większe niż 12
mg/ml. Do rozcieńczania można używać: wodę do wstrzykiwań, 5% roztwór glukozy, 0,9% roztworu
NaCl lub mleczanowy roztwór Ringera
Niezgodności farmaceutyczne
Clindamycin-MIP 150 mg/ml w postaci roztworu do wstrzykiwań i infuzji wykazuje niezgodności z
następującymi lekami: ampicyliną, solą sodową fenytoiny, barbituranami, aminofiliną, glukonianem
wapnia, siarczanem magnezu; nie należy więc podawać ich łącznie w jednej iniekcji. Jeżeli podczas
leczenia fosforanem klindamycyny konieczne jest podanie pozajelitowe jednego z tych leków, należy
je podawać w osobnych wstrzyknięciach lub infuzjach.
Infuzję klindamycyny należy podawać z szybkością nieprzekraczającą 30 mg/minutę.
W jednogodzinnej infuzji dożylnej nie należy podawać więcej niż 1,2 g klindamycyny.
Masz pytania o lek lub objawy? Lekarz online oceni Twój przypadek i, jeśli to potrzebne, wystawi e-receptę.