ULTIVA 5 mg PROSZEK DO PRZYGOTOWANIA KONCENTRATU DO ROZTWORU DO WSTRZYKIWAŃ I WLEWÓW

Wprowadzenie

Charakterystyka produktu leczniczego: informacje dla użytkownika

Ultiva 5 mg proszek do sporządzania koncentratu do roztworu do wstrzykiwań i do infuzji

Remifentanil

Przed rozpoczęciem stosowania tego leku przeczytaj uważnie całą ulotkę, ponieważ zawiera ona ważne informacje dla Ciebie.

• Zachowaj tę ulotkę, ponieważ może być konieczne ponowne jej przeczytanie.
• Jeśli masz jakieś wątpliwości, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.
• Jeśli wystąpią działania niepożądane, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, nawet jeśli są to działania niepożądane, które nie są wymienione w tej ulotce. Zobacz punkt 4.

Spis treści ulotki

1. Co to jest Ultiva i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Ultiva
3. Jak stosować Ultiva
4. Możliwe działania niepożądane
5. Przechowywanie leku Ultiva
6. Wykaz zawartości opakowania oraz dalsze informacje

1. Co to jest Ultiva i w jakim celu się go stosuje

Ultiva zawiera substancję czynną o nazwie remifentanil. Należy do grupy leków zwanych opioidami, które są stosowane w celu uśmierzenia bólu. Ultiva różni się od innych leków tej samej grupy bardzo szybkim początkiem działania i bardzo krótkim czasem trwania.

Ultiva jest stosowana w celu:

• znieczulenia przed i w trakcie operacji
• znieczulenia w trakcie wentylacji mechanicznej w oddziale intensywnej terapii (u pacjentów w wieku 18 lat i starszych).

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Ultiva

Nie stosuj Ultiva

• jeśli jesteś uczulony na remifentanil lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
• jeśli jesteś uczulony na analogi fentanilu (leki przeciwbólowe podobne do fentanilu i należące do klasy leków znanych jako opioidy)
• jako wstrzyknięcie do kanału kręgowego
• jako jedyny lek do zainicjowania znieczulenia.

Jeśli nie jesteś pewien, czy któryś z powyższych punktów dotyczy Ciebie, skonsultuj się z lekarzem, pielęgniarką lub farmaceutą przed podaniem Ci leku Ultiva.

Zwróć szczególną uwagę na Ultiva, jeśli:

• jesteś uczulony na którykolwiek inny lek opioidowy, taki jak morfina lub kodeina.
• masz problemy z płucami (możesz być bardziej wrażliwy na trudności w oddychaniu)
• masz ponad 65 lat, jesteś osłabiony lub masz niski poziom krwi i/lub niskie ciśnienie krwi (jesteś bardziej wrażliwy na zaburzenia serca).

Jeśli nie jesteś pewien, czy któryś z powyższych punktów dotyczy Ciebie, skonsultuj się z lekarzem lub pielęgniarką przed podaniem Ci leku Ultiva.

Skonsultuj się z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania remifentanilu, jeśli:

• Ty lub ktoś z Twojej rodziny kiedykolwiek nadużywał lub był uzależniony od alkoholu, leków na receptę lub nielegalnych substancji („uzależnienie”).
• Jesteś palaczem.
• Kiedykolwiek miałeś problemy ze stanem emocjonalnym (depresja, lęk lub zaburzenia osobowości) lub byłeś leczony przez psychiatrę z powodu innych chorób psychicznych.

Ten lek zawiera remifentanil, który jest opioidem. Wielokrotne stosowanie opioidów może powodować, że lek traci skuteczność (organizm przyzwyczaja się do jego działania). Może również powodować uzależnienie i nadużywanie, co może prowadzić do potencjalnie śmiertelnej przedawki. Jeśli martwisz się, że możesz uzależnić się od Ultiva, skonsultuj się z lekarzem.

Okazjonalnie zgłaszano reakcje abstynencyjne (np. szybkie bicie serca, wysokie ciśnienie krwi i pobudzenie) po nagłym odstawieniu leku, szczególnie gdy leczenie trwało dłużej niż 3 dni (zobacz także punkt 4. Możliwe działania niepożądane). Jeśli wystąpią te objawy, możliwe, że Twój lekarz wznowi leczenie lekiem i stopniowo zmniejszy dawkę.

Stosowanie Ultiva zinnymi lekami

Poinformuj swojego lekarza, jeśli stosujesz, stosowałeś niedawno lub możesz potrzebować stosować inny lek. Dotyczy to także leków ziołowych i innych leków bez recepty. Szczególnie poinformuj swojego lekarza lub farmaceutę, jeśli stosujesz:

• leki na serce lub ciśnienie, takie jak beta-blokery lub blokery kanału wapniowego.
• leki przeciwdepresyjne, takie jak inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ISRS), inhibitory wychwytu serotoniny i noradrenaliny (IRSN) oraz inhibitory monoaminooksydazy (IMAO). Nie zaleca się stosowania tych leków jednocześnie z Ultiva, ponieważ mogą one zwiększyć ryzyko zespołu serotoninowego, choroby potencjalnie śmiertelnej.

Stosowanie Ultiva i leków uspokajających, takich jak benzodiazepiny lub innych pokrewnych leków, zwiększa ryzyko senności, trudności w oddychaniu (depresji oddechowej), śpiączki i może zagrozić życiu pacjenta. Z tego powodu jednoczesne stosowanie tych leków powinno być rozważane tylko wtedy, gdy nie ma innych opcji leczenia. Stosowanie opioidów i innych leków stosowanych w leczeniu padaczki, bólu nerwowego lub lęku (gabapentyna i pregabalina) zwiększa ryzyko przedawki opioidowej i depresji oddechowej i może być potencjalnie śmiertelne.

Jednakże, jeśli Twój lekarz przepisze Ci Ultiva wraz z lekami uspokajającymi, powinien ograniczyć dawkę i czas trwania leczenia.

Poinformuj swojego lekarza o wszystkich lekach uspokajających, które stosujesz, i ściśle przestrzegaj zaleconej dawki przez lekarza. Może to być pomocne, jeśli poinformujesz bliskiego członka rodziny lub przyjaciela o objawach i symptomach wymienionych powyżej. Skontaktuj się ze swoim lekarzem, gdy doświadczysz tych objawów.

Stosowanie Ultiva zalkoholem

Po otrzymaniu Ultiva nie powinieneś pić alkoholu, dopóki nie będziesz całkowicie wyleczony.

Ciąża i laktacja

Jeśli jesteś w ciąży lub w okresie karmienia piersią, podejrzewasz, że możesz być w ciąży lub planujesz ciążę, skonsultuj się z lekarzem przed zastosowaniem tego leku.

Twój lekarz będzie ważył korzyści dla Ciebie w stosunku do ryzyka dla Twojego dziecka związanego z przyjęciem tego leku w czasie ciąży.

Jeśli otrzymasz ten lek podczas porodu lub krótko przed porodem, może to wpłynąć na oddychanie Twojego dziecka. Zarówno Ty, jak i Twoje dziecko będą objęci nadzorem, jeśli wystąpią objawy nadmiernej senności lub trudności w oddychaniu.

Powinnaś przestać karmić piersią przez 24 godziny po otrzymaniu tego leku. Jeśli będziesz oddawać mleko w tym czasie, powinnaś je wyrzucić i nie podawać swojemu dziecku.

Jazda i obsługa maszyn

Nie prowadź pojazdów ani nie obsługuj maszyn po otrzymaniu Ultiva, ponieważ ten lek może wpływać na Twoją zdolność reagowania. Twój lekarz powie Ci, jak długo powinieneś czekać, zanim będziesz mógł prowadzić pojazdy lub obsługiwać maszyny.

Ultiva zawiera sodę

Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na fiolkę; jest to ilość nieistotna z punktu widzenia diety.

3. Jak stosować Ultiva

Nigdy nie powinieneś samodzielnie aplikować tego leku. Ten lek zawsze będzie aplikowany przez osoby wykwalifikowane do tego.

Ultiva może być aplikowana:

• jako pojedyncze wstrzyknięcie do żyły
• jako ciągła infuzja do żyły. Jest to sytuacja, w której lek jest aplikowany powoli przez dłuższy okres czasu.

Sposób, w jaki lek zostanie Ci podany, oraz dawka, którą otrzymasz, zależą od:

• zabiegu lub leczenia, którego będziesz wymagał na oddziale intensywnej terapii
• stopnia bólu, który odczuwasz.

Dawka różni się w zależności od pacjenta. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów z problemami nerek i wątroby.

Po operacji

Poinformuj swojego lekarza lub pielęgniarkę, jeśli odczuwasz ból. Jeśli odczuwasz ból po zabiegu, mogą Ci być podane inne leki przeciwbólowe.

4. Możliwe działania niepożądane

Podobnie jak wszystkie leki, Ultiva może powodować działania niepożądane, chociaż nie wszystkie osoby je doświadczają.

Reakcje alergiczne, w tym anafilaksja: Są one rzadkie (mogą wystąpić u do 1 na 1000 osób stosujących Ultiva). Objawami są:

• wysypka z pęcherzami i świądem („pokrzywka”)
• obrzęk twarzy lub ust („obrzęk naczynioruchowy”) powodujący trudności w oddychaniu
• zawroty głowy.

Ciężkie reakcje alergiczne mogą prowadzić do wstrząsu anafilaktycznego, który może być śmiertelny; Częstość nieznana (nie może być oszacowana na podstawie dostępnych danych), w tym nasilenie objawów alergii, gwałtowny spadek ciśnienia krwi, szybkie bicie serca lub utrata przytomności.

Jeśli doświadczysz któregokolwiek z tych objawów, skontaktuj się niezwłocznie z lekarzem.

Bardzo częste działania niepożądane

Mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób

• sztywność mięśni
• niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie)
• nudności lub wymioty.

Częste działania niepożądane

Mogą wystąpić u do 1 na 10 osób

• spowolnienie rytmu serca (bradykardia)
• płytkie oddychanie (depresja oddechowa)
• chwilowe zaprzestanie oddychania (apnea)
• świąd
• kaszel.

Nieczęste działania niepożądane

Mogą wystąpić u do 1 na 100 osób

• obniżenie poziomu tlenu we krwi (niedotlenienie)
• zaparcie.

Rzadkie działania niepożądane

Mogą wystąpić u do 1 na 1000 osób

• spowolnienie rytmu serca (bradykardia) poprzedzone brakiem akcji serca (asystolia/zatrzymanie serca) u pacjentów, którzy otrzymują Ultiva wraz z jednym lub więcej anestetykami.

Działania niepożądane o nieznanej częstości

Nie mogą być oszacowane na podstawie dostępnych danych

• fizyczna potrzeba Ultiva (uzależnienie) lub potrzeba zwiększania dawki w czasie, aby osiągnąć ten sam efekt (tolerancja na lek)
• drgawki
• rodzaj nieregularnego rytmu serca (blok atrioventrykularny)
• nieregularne bicie serca (arytmia)
• Zespół abstynencyjny (może objawiać się wystąpieniem następujących działań niepożądanych: zwiększone bicie serca, wysokie ciśnienie krwi, uczucie pobudzenia lub niepokoju, nudności, wymioty, biegunka, lęk, dreszcze, drżenie i potowanie)

Pozostałe działania niepożądane, które mogą wystąpić po zabiegu

Częste działania niepożądane

• dreszcze
• wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie).

Nieczęste działania niepożądane

• bóle.

Rzadkie działania niepożądane

• uczucie wielkiej relaksacji lub senności.

Jeśli uważasz, że którykolwiek z działań niepożądanych jest poważny lub niepokojący, lub jeśli zauważysz jakiekolwiek działanie niepożądane, które nie jest wymienione w tej ulotce, poinformuj swojego lekarza lub pielęgniarkę.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpi którykolwiek rodzaj działania niepożądanego, skonsultuj się z lekarzem lub pielęgniarką, nawet jeśli jest to możliwe działanie niepożądane, które nie jest wymienione w tej ulotce. Możesz również zgłosić je bezpośrednio przez System Farmakowigilancji Produktów Leczniczych do Użycia Człowieka: www.notificaRAM.es. Przez zgłaszanie działań niepożądanych możesz przyczynić się do zapewnienia większej ilości informacji na temat bezpieczeństwa stosowania tego leku.

5. Przechowywanie leku Ultiva

Przechowuj ten lek poza zasięgiem dzieci.

Nie stosuj tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na fiolce i opakowaniu zewnętrznym po „CAD”. Termin ważności jest ostatnim dniem miesiąca wskazanego.

Nie przechowuj w temperaturze powyżej 25°C.

Po rozpuszczeniu Ultiva powinna być użyta natychmiast. Każdy nierozpuszczony roztwór powinien być wyrzucony. Leków nie wolno wylewać do kanalizacji ani wyrzucać do śmieci. Twój lekarz lub pielęgniarka wyrzuci każdy lek, którego nie potrzebujesz. Dzięki temu pomożesz chronić środowisko.

Przechowuj w oryginalnym opakowaniu z tą ulotką.

6. Wykaz zawartości opakowania oraz dalsze informacje

Skład Ultiva na fiolkę

• Substancją czynną jest remifentanil (chlorowodorek).
• Pozostałymi składnikami są: glicyna, kwas chlorowodorowy* i wodorotlenek sodu* c.s.
  • może być stosowany do regulacji pH, jeśli jest to konieczne

Po rozpuszczeniu, jak podano, każdy ml zawiera 1 mg remifentanilu.

Wygląd produktu i zawartość opakowania

Biały lub prawie biały liofilizat, sterylny, bez substancji wywołujących gorączkę, bez konserwantów, do sporządzania koncentratu do roztworu do wstrzykiwań i do infuzji, w fiolce szklanej 3 ml.

Przed podaniem leku proszek powinien być zmieszany z odpowiednim rozpuszczalnikiem (patrz informacje przeznaczone dla lekarzy lub personelu medycznegow celu uzyskania większej ilości informacji). Po zmieszaniu powstaje klarowny i bezbarwny roztwór. Każde opakowanie zawiera 5 fiolek.

Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu i odpowiedzialny za produkcję

Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu

Aspen Pharma Trading Limited

3016 Lake Drive,

Citywest Business Campus,

Dublin 24, Irlandia

Telefon: +34 952 010 137

Przedstawiciel lokalny:

ASPEN PHARMACARE ESPAÑA, S.L.

Avenida Diagonal, 512,

Planta Interior 1, Oficina 4,

Barcelona, 08006, Hiszpania

Odpowiedzialny za produkcję

GlaxoSmithKline Manufacturing S.p.A.

Strada Provinciale Asolana 90

43056 - San Polo di Torrile - Parma

Włochy

Aspen Pharma Ireland Limited

3016 Lake Drive Citywest Business Campus

Dublin 24

Irlandia

Avara Liscate Pharmaceutical Services S.p.A.

Via Fosse Ardeatine, 2

20050 Liscate (MI)

Włochy

Ten lek jest dopuszczony do obrotu w państwach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:

Ultiva:Austria, Belgia, Dania, Finlandia, Francja, Niemcy, Grecja, Włochy, Luksemburg, Holandia, Portugalia i Hiszpania.

Data ostatniej aktualizacji tej ulotki:06/2024

Szczegółowe informacje o tym leku są dostępne na stronie internetowej Agencji Leków i Produktów Medycznych (AEMPS) http://www.aemps.gob.es-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Informacje te są przeznaczone wyłącznie dla lekarzy lub personelu medycznego:

Dla szczegółowych informacji proszę odnieść się do Charakterystyki Produktu Leczniczego Ultiva.

Dawkowanie i sposób podania

Ultiva powinna być podawana wyłącznie w pełnie wyposażonych placówkach zdrowia, które umożliwiają kontrolę i utrzymanie funkcji oddechowej i sercowo-naczyniowej, oraz przez osoby specjalnie przeszkolone w stosowaniu leków znieczulających i w rozpoznawaniu oraz leczeniu działań niepożądanych spowodowanych przez potente opioidy, w tym również w resuscytacji oddechowej i sercowej. Przeszkolenie to powinno obejmować wprowadzenie i utrzymanie drożności dróg oddechowych oraz wentylację wspomaganą.

Ciągła infuzja Ultiva powinna być przeprowadzana za pomocą skalibrowanego urządzenia do infuzji wewnątrz szybkiej drogi dożylnej lub do infuzji dożylnej. Ta droga podania w infuzji powinna być podłączona do lub znajdować się w pobliżu kaniuli wenerycznej, a także napełniona, aby zminimalizować potencjalną przestrzeń martwą (dla większej ilości informacji zobacz Specjalne środki ostrożności podczas usuwania i innych manipulacjioraz punkt 6.6 Charakterystyki Produktu Leczniczego, w tym tabele z przykładowymi szybkościami infuzji na kg masy ciała w celu ułatwienia dostosowania dawki Ultiva w zależności od wymaganej znieczulenia u pacjenta).

Ultiva może być również podawana za pomocą kontrolowanej infuzji w oparciu o stężenie w osoczu (target-controlled infusion - TCI) za pomocą urządzenia do infuzji zatwierdzonego, które zawiera model farmakokinetyczny Minto z kovariancją w zależności od wieku i masy ciała beztłuszczowej (LBM) (Anesthesiology1997; 86: 10 – 23).

Należy uważać, aby nie było zablokowania lub odłączenia dróg podania w infuzji oraz aby odpowiednio oczyścić je w celu usunięcia resztkowej ilości Ultiva po użyciu (zobacz Ostrzeżenia i specjalne środki ostrożności).

Ultiva jest podawana wyłącznie dożylnie, nie powinna być podawana przez wstrzyknięcie do przestrzeni zewnątrzoponowej lub podrdzeniowej (zobacz Przeciwwskazania).

Rozcieńczenie

Ultiva może być rozcieńczona ponownie po rozpuszczeniu. W celu uzyskania instrukcji dotyczących rozcieńczenia leku przed podaniem zobacz Specjalne środki ostrożności podczas usuwania i innych manipulacji.

W przypadku ręcznej kontroli infuzji zaleca się rozcieńczenie Ultiva do stężeń 20 do 250 mikrogramów/ml (50 mikrogramów/ml jest zalecane rozcieńczenie dla dorosłych i 20 do 25 mikrogramów/ml dla populacji pediatrycznej w wieku 1 roku i starszej).

Zalecane rozcieńczenie Ultiva w przypadku TCI wynosi 20 do 50 mikrogramów/ml.

Znieczulenie ogólne

Podanie Ultiva powinno być dostosowane do odpowiedzi pacjenta.

Dorośli

Podanie za pomocą ręcznej kontroli infuzji

Tabela 1 podsumowuje wstępne szybkości wstrzyknięcia/infuzji i zakres dawek:

Tabela 1. Przewodnik dawkowania dla dorosłych

Gdy wstrzyknięcie Ultiva jest podawane w formie bolusa, podanie nie powinno trwać krócej niż 30 sekund.

Przy dawkach wcześniej zaleconych remifentanil znacznie zmniejsza ilość wymaganej substancji hipnotycznej do utrzymania znieczulenia. W związku z tym zaleca się podawanie izofluranu i propofolu zgodnie z wcześniejszymi zaleceniami, aby uniknąć zwiększenia efektów hemodynamicznych, takich jak hipotensja i bradykardia (patrz Medykamenty towarzyszącew tej sekcji).

Brak jest danych na temat zalecanej dawkowania w przypadku jednoczesnego stosowania innych substancji hipnotycznych, poza wymienionymi w tabeli, z remifentanilem.

Indukcja znieczulenia:Ultiva powinien być podawany z standardową dawką substancji hipnotycznej, takiej jak propofol, tiopental lub izofluran, do indukcji znieczulenia. Ultiva może być podawany z prędkością perfuzji 0,5 do 1 mikrograma/kg/min z lub bez początkowej dawki bolusa 1 mikrograma/kg podanej w ciągu co najmniej 30 sekund. Jeśli planowana jest intubacja dotchawicza po upływie więcej niż 8 do 10 minut od rozpoczęcia perfuzji Ultiva, wówczas nie jest konieczne podanie dawki bolusa.

Utrzymywanie znieczulenia w przypadku pacjentów wentylowanych:Po intubacji dotchawiczej należy zmniejszyć prędkość perfuzji Ultiva zgodnie z techniką znieczulenia, jak wskazano w Tabeli 1. Ze względu na szybki początek i krótki czas działania Ultiva, prędkość podawania podczas znieczulenia może być stopniowo zwiększana lub zmniejszana, z przyrostami 25% do 100% lub zmniejszeniami 25% do 50%, co 2 do 5 minut, aż do uzyskania pożądanego poziomu odpowiedzi na receptory opiodowe μ. W odpowiedzi na płytkie znieczulenie mogą być podawane co 2 do 5 minut dawki bolusa uzupełniające.

Znieczulenie w przypadku pacjentów z anestezją z oddychaniem spontanicznym z zabezpieczoną drogą oddechową (np. anestezja z maską larędową): Może wystąpić depresja oddechowa u pacjentów poddawanych anestezji z oddychaniem spontanicznym z zabezpieczoną drogą oddechową. Konieczna jest specjalna uwaga, aby dostosować dawkę do potrzeb pacjenta, a może być konieczne wsparcie wentylacyjne. Zalecana początkowa prędkość perfuzji do dodatkowej analgezji u pacjentów poddawanych anestezji z oddychaniem spontanicznym wynosi 0,04 mikrograma/kg/min, dostosowując ją do uzyskania efektu. Badano szereg prędkości perfuzji od 0,025 do 0,1 mikrograma/kg/min.

Nie zaleca się podawania dawek bolusa Ultiva u pacjentów poddawanych anestezji z oddychaniem spontanicznym.

Ultiva nie powinien być stosowany jako środek przeciwbólowy w przypadku interwencji, w których pacjenci pozostają przytomni lub nie otrzymują wsparcia drogi oddechowej podczas interwencji.

Medykamenty towarzyszące: Remifentanil zmniejsza ilość wymaganych substancji anestetycznych do znieczulenia, hipnotycznych i benzodiazepin w znieczuleniu (patrz Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji).

Dawki następujących leków stosowanych w znieczuleniu: izofluranu, tiopentonu, propofolu i temazepamu zostały zmniejszone o 75%, gdy stosowano je jednocześnie z remifentanilem.

Zalecenia dotyczące przerwania/kontynuowania w okresie popostoperatorium: Ze względu na bardzo szybkie wyłączenie działania Ultiva, w ciągu 5 do 10 minut nie będzie żadnej pozostałości opioidowej po przerwaniu podawania. U pacjentów poddawanych interwencjom chirurgicznym, w których przewiduje się ból popostoperatorium, należy podawać środki przeciwbólowe przed przerwaniem podawania Ultiva. Należy pozostawić wystarczająco dużo czasu, aby osiągnąć maksymalny efekt terapeutyczny środka przeciwbólowego o najdłuższym czasie działania. Wybór środka przeciwbólowego powinien być odpowiedni dla procedury chirurgicznej, którą pacjent będzie poddany, oraz poziomu opieki popostoperatornej.

W przypadku gdy efekt środka przeciwbólowego o najdłuższym czasie działania nie zostanie osiągnięty przed zakończeniem interwencji chirurgicznej, może być konieczne kontynuowanie podawania Ultiva w celu utrzymania analgezji w okresie popostoperatorium, aż do momentu, gdy środek przeciwbólowy o najdłuższym czasie działania osiągnie swój maksymalny efekt.

W sekcji Stosowanie w oddziałach intensywnej terapiitej sekcji podano instrukcje dotyczące środków przeciwbólowych i uspokajających dla pacjentów z wentylacją mechaniczną w oddziałach intensywnej terapii.

U pacjentów z oddychaniem spontanicznym prędkość perfuzji Ultiva powinna być początkowo zmniejszona do 0,1 mikrograma/kg/min. Prędkość perfuzji może być następnie zwiększana lub zmniejszana o nie więcej niż 0,025 mikrograma/kg/min co 5 minut, aż do uzyskania pożądanego poziomu analgezji i częstotliwości oddechowej pacjenta. Ultiva powinien być stosowany tylko w dobrze wyposażonym centrum do monitorowania i utrzymania funkcji oddechowej i sercowo-naczyniowej, pod ścisłym nadzorem osób z odpowiednim przeszkoleniem w rozpoznawaniu i leczeniu efektów oddechowych potężnych opioidów.

Nie zaleca się podawania dawek bolusa Ultiva w leczeniu bólu w okresie popostoperatorium u pacjentów z oddychaniem spontanicznym.

Podawanie za pomocą kontrolowanej perfuzji do celu (TCI)

Indukcja i utrzymanie znieczulenia u pacjentów wentylowanych: Ultiva TCI powinien być stosowany w połączeniu z substancjami hipnotycznymi dożyltnymi lub wziewnymi podczas indukcji i utrzymania znieczulenia u dorosłych pacjentów z wentylacją (patrz Tabela 1). W połączeniu z tymi substancjami można osiągnąć odpowiednią analgezję do indukcji znieczulenia, a zwykle można przeprowadzić interwencję chirurgiczną z stężeniami remifentanilu we krwi 3 do 8 ng/ml. Dostosowanie dawki Ultiva powinno być dokonane w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta. W przypadku chirurgii w okolicach szczególnie stymulowanych mogą być wymagane stężenia we krwi do 15 ng/ml.

Remifentanil, podawany w dawkach wymienionych powyżej, znacznie zmniejsza ilość wymaganej substancji hipnotycznej do utrzymania znieczulenia. W związku z tym zaleca się podawanie izofluranu i propofolu w ilościach wymienionych powyżej, aby uniknąć zwiększenia efektów hemodynamicznych, takich jak hipotensja i bradykardia (patrz Tabela 1 i informacje dotyczące Medykamentów towarzyszącychw tej sekcji).

W Tabeli 11 w sekcji 6.6. Charakterystyki Produktu Leczniczego podano informacje na temat stężeń remifentanilu osiąganych za pomocą kontrolowanej perfuzji ręcznej.

Ponieważ nie ma wystarczających danych, nie zaleca się stosowania Ultiva za pomocą TCI do znieczulenia z oddychaniem spontanicznym.

Zalecenia dotyczące przerwania/kontynuowania w okresie popostoperatorium: po zakończeniu interwencji chirurgicznej, gdy perfuzja TCI zostaje zatrzymana lub zmniejszona do osiągniętego stężenia, prawdopodobnie wystąpi oddychanie spontaniczne w zakresie stężeń remifentanilu 1 do 2 ng/ml. Podobnie jak w przypadku kontrolowanej perfuzji ręcznej, należy podawać analgezję popostoperatorną za pomocą środków przeciwbólowych o dłuższym czasie działania przed zakończeniem interwencji chirurgicznej (patrz zalecenia dotyczące przerwania w przypadku podawania za pomocą kontrolowanej perfuzji ręcznej w tej sekcji).

Ponieważ nie ma wystarczających danych, nie zaleca się stosowania Ultiva za pomocą TCI do analgezji popostoperatornej.

Pacjenci pediatryczni (w wieku od 1 do 12 lat)

Nie badano szczegółowo podawania Ultiva w połączeniu z substancją hipnotyczną do indukcji znieczulenia i dlatego nie zaleca się jego stosowania. Nie badano również Ultiva TCI u pacjentów pediatrycznych, dlatego nie zaleca się podawania Ultiva za pomocą TCI u tych pacjentów. Zaleca się następujące dawki Ultiva do utrzymania znieczulenia:

Tabela 2. Wytyczne dawkowania dla pacjentów pediatrycznych (w wieku od 1 do 12 lat)

*podawany jednocześnie z tlenkiem azotu/tlenem w proporcji 2:1

Gdy wstrzyknięcie Ultiva jest podawane w formie bolusa, podanie powinno trwać co najmniej 30 sekund. Proces chirurgiczny nie powinien rozpoczynać się przed upływem co najmniej 5 minut od rozpoczęcia perfuzji Ultiva, jeśli nie jest podawana jednocześnie dawka bolusa. Dla podawania samego tlenku azotu (70%) z Ultiva zwykłe prędkości utrzymania powinny wynosić od 0,4 do 3 mikrogramów/kg/min, a chociaż nie zostało to szczegółowo zbadane, dane z badań na dorosłych sugerują, że 0,4 mikrograma/kg/min jest odpowiednią prędkością początkową. Pacjenci pediatryczni powinni być monitorowani, dostosowując dawkę do głębokości analgezji uznanej za odpowiednią dla każdej interwencji chirurgicznej.

Medykamenty towarzyszące:Przy dawkach wymienionych powyżej remifentanil znacznie zmniejsza ilość wymaganej substancji hipnotycznej do utrzymania znieczulenia. W związku z tym izofluran, halotan i sevofluran powinny być podawane zgodnie z zaleceniami w tabeli, aby uniknąć zwiększenia efektów hemodynamicznych, takich jak hipotensja i bradykardia. Nie ma danych na temat jednoczesnego stosowania remifentanilu z innymi substancjami hipnotycznymi, poza wymienionymi w tabeli, które pozwoliłyby na zalecenia dawkowania (patrz Dorośli - Medykamenty towarzyszącew tej sekcji).

Zalecenia dotyczące postępowania z pacjentami w okresie popostoperatorium

Ustanowienie alternatywnej analgezji przed przerwaniem podawania Ultiva: Ze względu na bardzo szybkie wyłączenie działania Ultiva, w ciągu 5-10 minut nie będzie żadnej pozostałości opioidowej po przerwaniu podawania. U pacjentów poddawanych interwencjom chirurgicznym, w których przewiduje się ból popostoperatorium, należy podawać środki przeciwbólowe przed przerwaniem podawania Ultiva. Należy pozostawić wystarczająco dużo czasu, aby osiągnąć efekt terapeutyczny środka przeciwbólowego o najdłuższym czasie działania. Wybór środka przeciwbólowego powinien być odpowiedni dla procedury chirurgicznej, którą pacjent będzie poddany, oraz poziomu opieki popostoperatornej.

Noworodki/niemowlęta (poniżej 1 roku życia)

Istnieje ograniczona wiedza z badań klinicznych na temat remifentanilu u noworodków i niemowląt (dzieci poniżej 1 roku życia; patrz sekcja 5.1 Charakterystyki Produktu Leczniczego). Profil farmakokinetyczny remifentanilu u noworodków/niemowląt (poniżej 1 roku życia) jest porównywalny z obserwowanym u dorosłych po odpowiednich korektach różnic wagi ciała (patrz sekcja 5.2 Charakterystyki Produktu Leczniczego). Niemniej jednak, ponieważ nie ma wystarczających danych klinicznych, nie zaleca się podawania Ultiva w tej grupie wiekowej.

Stosowanie w znieczuleniu ogólnym dożyltnym (ZO): Istnieje ograniczona wiedza z badań klinicznych na temat remifentanilu w znieczuleniu ogólnym dożyltnym u niemowląt (patrz sekcja 5.1 Charakterystyki Produktu Leczniczego), niemniej jednak nie ma wystarczających danych klinicznych, aby podać zalecenia dawkowania.

Znieczulenie kardiochirurgiczne

Podawanie za pomocą kontrolowanej infuzji ręcznej

Tabela 3. Wskazówki dawkowania dla znieczulenia sercowego

Okres indukcji znieczulenia: Po podaniu hipnotyku w celu uzyskania utraty przytomności, Ultiva powinna być podawana z początkową prędkością infuzji 1 mikrogram/ kg/min. U pacjentów poddawanych operacji kardiochirurgicznej nie zaleca się stosowania wstrzyknięć dożylnych Ultiva podczas indukcji. Intubacja dotchawicza nie powinna być wykonywana przed upływem co najmniej 5 minut od rozpoczęcia infuzji.

Okres utrzymywania znieczulenia: Po intubacji dotchawiczej prędkość infuzji Ultiva powinna być dostosowana do potrzeb pacjenta. W razie potrzeby można również podawać dodatkowe dawki dożylne. Pacjentom z grupy wysokiego ryzyka, takim jak ci z niedostateczną funkcją wentylacji lub ci, którzy będą poddawani operacji na zastawce, powinna być podawana maksymalna dawka dożylna 0,5 mikrograma/kg. Te zalecenia dawkowania są również stosowane podczas hipotermicznej anastomozy "bypass" kardiopulmonalnej (patrz punkt 5.2 Charakterystyki Produktu Leczniczego).

Leczenie skojarzone: Przy powyższych dawkach remifentanil znacznie zmniejsza ilość niezbędnego leku hipnotycznego do utrzymania znieczulenia. Dlatego też izofluran i propofol powinny być podawane w powyższych dawkach, aby uniknąć zwiększenia efektów hemodynamicznych, takich jak hipotensja i bradykardia. Nie ma danych, które pozwoliłyby na zalecenia dawkowania dotyczące jednoczesnego stosowania remifentanilu i innych leków hipnotycznych innych niż te wymienione w tabeli (patrz punkt "- Dorośli - Leczenie skojarzone" w tej sekcji).

Zalecenia dotyczące postępowania pooperacyjnego u pacjentów

Kontynuacja podawania Ultiva w okresie pooperacyjnym w celu uzyskania analgezji przed wyjęciem rurki dotchawiczej: Zaleca się, aby infuzja Ultiva była utrzymana na końcowej prędkości wewnątrzoperacyjnej podczas transportu pacjentów do oddziału opieki pooperacyjnej. Po przybyciu do tego oddziału poziom analgezji i sedacji pacjenta powinien być ściśle monitorowany, a prędkość infuzji Ultiva powinna być dostosowana do potrzeb pacjenta (patrz punkt Stosowanie w oddziałach intensywnej opieki medycznejw tej sekcji, aby uzyskać więcej informacji na temat postępowania z pacjentami w oddziałach intensywnej opieki medycznej).

Ustanowienie alternatywnej analgezji przed przerwaniem podawania Ultiva: Ze względu na bardzo szybkie wyeliminowanie działania Ultiva, nie pozostanie żadna pozostałość opioidowa w ciągu 5 do 10 minut po przerwaniu podawania. Przed przerwaniem podawania Ultiva pacjentom powinny być podane alternatywne leki przeciwbólowe i uspokajające, z wystarczającym wyprzedzeniem, aby umożliwić ustalenie się efektów terapeutycznych tych leków. Zaleca się zatem, aby wybór, dawka i czas podania leku (lub leków) były zaplanowane przed odłączeniem pacjenta od respiratora.

Zalecenia dotyczące przerwania podawania Ultiva: Ze względu na bardzo szybkie wyeliminowanie działania Ultiva, odnotowano przypadki nadciśnienia, drgawek i bólu u pacjentów po operacji kardiochirurgicznej bezpośrednio po przerwaniu podawania Ultiva (patrz punkt 4 Możliwe działania niepożądaneulotki). Aby zminimalizować ryzyko ich wystąpienia, należy ustanowić odpowiednią alternatywną analgezję (jak wcześniej wskazano), przed przerwaniem infuzji Ultiva. Prędkość infuzji powinna być zmniejszona o 25%, w odstępach co najmniej 10 minut, aż do przerwania infuzji Ultiva.

Podczas odłączania pacjenta od respiratora nie należy zwiększać infuzji Ultiva, a jedynie wykonywać dostosowania w dół, uzupełnione w razie potrzeby podaniem alternatywnych leków przeciwbólowych. Zmiany hemodynamiczne, takie jak nadciśnienie i tachykardia, powinny być leczone, w razie potrzeby, za pomocą alternatywnych leków.

Gdy są podawane inne leki opioidowe jako część reżimu przejściowego na alternatywną analgezję, pacjent powinien być ściśle monitorowany. Należy zawsze ważyć korzyść uzyskania odpowiedniej analgezji pooperacyjnej wobec potencjalnego ryzyka wystąpienia depresji oddechowej spowodowanej przez te leki.

Podawanie za pomocą kontrolowanej infuzji do ustalonego celu (TCI)

Indukcja i utrzymywanie znieczulenia: Ultiva TCI powinna być stosowana w połączeniu z lekiem hipnotycznym dożylnym lub wziewnym podczas indukcji i utrzymywania znieczulenia u dorosłych pacjentów z wentylacją (patrz Tabela 3). W połączeniu z tymi lekami zwykle osiąga się odpowiedni poziom analgezji do operacji kardiochirurgicznej w górnej granicy przedziału stężeń krwi remifentanilu proponowanych do procedur ogólnych. Po ustaleniu dawki remifentanilu w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta, stosowano stężenia krwi tak wysokie jak 20 nanogramów/ml w badaniach klinicznych. Przy powyższych dawkach remifentanil znacznie zmniejsza ilość niezbędnego leku hipnotycznego do utrzymania znieczulenia. Dlatego też izofluran i propofol powinny być podawane zgodnie z powyższymi wskazaniami, aby uniknąć zwiększenia efektów hemodynamicznych, takich jak hipotensja i bradykardia (patrz Tabela 3 i Leczenie skojarzonew tej sekcji).

W Tabeli 11 w punkcie 6.6 Charakterystyki Produktu Leczniczego przedstawiono stężenia krwi remifentanilu osiągane za pomocą kontrolowanych infuzji ręcznych do celów informacyjnych.

Zalecenia dotyczące przerwania/kontynuacji w okresie pooperacyjnym: na końcu procedury, gdy infuzja za pomocą TCI jest zatrzymywana lub zmniejszana do osiągniętego stężenia, prawdopodobnie wystąpi oddychanie spontaniczne w przedziale stężeń remifentanilu około 2 nanogramów/ml. Podobnie jak w przypadku kontrolowanej infuzji ręcznej, należy podać analgezję pooperacyjną z lekami przeciwbólowymi o dłuższym działaniu przed zakończeniem procedury (patrz zalecenia dotyczące przerwania w przypadku podawania za pomocą kontrolowanej infuzji ręcznej w tej sekcji).

Ponieważ nie ma wystarczających danych, nie zaleca się stosowania Ultiva za pomocą TCI do analgezji pooperacyjnej.

Pacjenci pediatryczni (1 do 12 lat)

Brak jest wystarczających danych, aby podać zalecenia dotyczące dawkowania do stosowania podczas operacji kardiochirurgicznej.

Stosowanie w oddziałach intensywnej opieki medycznej

Dorośli

Ultiva może być stosowana w celu zapewnienia analgezji pacjentom z wentylacją mechaniczną w oddziałach intensywnej opieki medycznej. Należy podawać leki uspokajające, gdy jest to konieczne.

Skuteczność i bezpieczeństwo Ultiva u pacjentów w oddziałach intensywnej opieki medycznej z wentylacją mechaniczną zostały ustalone w kontrolowanych badaniach klinicznych trwających do trzech dni (patrz Pacjenci z niewydolnością nerek w oddziałach intensywnej opieki medycznejw tej sekcji oraz punkt 5.2 Charakterystyki Produktu Leczniczego). Dlatego też nie zaleca się stosowania Ultiva przez więcej niż 3 dni.

Nie zbadano stosowania Ultiva za pomocą TCI u pacjentów w oddziałach intensywnej opieki medycznej, dlatego też nie zaleca się podawania Ultiva za pomocą TCI u tych pacjentów.

U dorosłych zaleca się, aby podawanie Ultiva rozpocząć od prędkości infuzji 0,1 mikrograma/kg/min (6 mikrogramów/kg/godz.) do 0,15 mikrograma/kg/min (9 mikrogramów/kg/godz.). Prędkość infuzji powinna być dostosowana z przyrostami 0,025 mikrograma/kg/min (1,5 mikrograma/kg/godz.) do osiągnięcia pożądanego poziomu analgezji. Należy pozwać na okres co najmniej 5 minut między dostosowaniami dawki. Należy regularnie oceniać pacjenta i dostosowywać prędkość infuzji Ultiva w zależności od potrzeb. Jeśli osiągnięto prędkość infuzji 0,2 mikrograma/kg/min (12 mikrogramów/kg/godz.), a wymagana jest sedacja, zaleca się rozpoczęcie podawania odpowiedniego leku uspokajającego (patrz poniższe informacje). Dawka leku uspokajającego powinna być dostosowana w celu uzyskania pożądanego poziomu sedacji. Mogą być wykonywane dodatkowe przyrosty, rzędu 0,025 mikrograma/kg/min (1,5 mikrograma/kg/godz.), prędkości infuzji Ultiva, jeśli wymagana jest dodatkowa analgezja.

Tabela 4 podsumowuje prędkości infuzji początkowej i przedział dawek rutynowych do zapewnienia analgezji pacjentom w oddziałach intensywnej opieki medycznej.

W oddziałach intensywnej opieki medycznej nie zaleca się podawania Ultiva w formie dożylnego dołku.

Stosowanie Ultiva zmniejszy dawkę każdego leku uspokajającego podawanego jednocześnie. W Tabeli 5 przedstawiono zalecane dawki początkowe leków uspokajających w przypadku ich konieczności.

Aby umożliwić oddzielne dostosowanie dawek różnych leków, leki uspokajające nie powinny być przygotowane jako mieszanka w tej samej torbie infuzyjnej.

Dodatkowa analgezja dla pacjentów wentylowanych poddawanych procedurom stymulacji: Może być konieczne zwiększenie istniejącej prędkości infuzji Ultiva w celu zapewnienia dodatkowej ochrony analgetycznej pacjentom wentylowanym poddawanym procesom stymulacji i/lub bolesnym, takim jak aspiracja dotchawicza, opatrunki i fizjoterapia. Zaleca się, aby przez co najmniej 5 minut przed rozpoczęciem procedury stymulacji utrzymywać prędkość infuzji Ultiva na poziomie co najmniej 0,1 mikrograma/kg/min (6 mikrogramów/kg/godz.). Dawka może być dostosowana później, co 2 do 5 minut, o 25% do 50%, w celu zapobiegania lub jako odpowiedź na potrzebę dodatkowej analgezji. Podczas procesów stymulacji stosowano średnią prędkość infuzji 0,25 mikrograma/kg/min (15 mikrogramów/kg/godz.), a maksymalnie 0,74 mikrograma/kg/min (45 mikrogramów/kg/godz.) w celu zapewnienia dodatkowej anestezji.

Ustanowienie alternatywnej analgezji przed przerwaniem podawania Ultiva: Ze względu na bardzo szybkie wyeliminowanie działania Ultiva, nie pozostanie żadna pozostałość opioidowa w ciągu 5 do 10 minut po przerwaniu podawania leku, niezależnie od czasu trwania infuzji. Po podawaniu Ultiva należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia tolerancji, hiperalgezji i zmian hemodynamicznych związanych z jej stosowaniem w oddziale intensywnej opieki medycznej (patrz punkt 4.4 Ostrzeżenia i środki ostrożności). Dlatego też przed przerwaniem podawania Ultiva pacjenci powinni otrzymać alternatywne leki przeciwbólowe i uspokajające w celu zapobiegania hiperalgezji i związanym z nią zmianom hemodynamicznym. Leki te powinny być podane z wystarczającym wyprzedzeniem, aby umożliwić ustalenie się efektów terapeutycznych. Wśród dostępnych opcji analgetycznych znajdują się leki przeciwbólowe o przedłużonym działaniu, podawane doustnie, dożylnie lub regionalnie, kontrolowane przez pielęgniarki lub pacjentów. Te techniki powinny być zawsze dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjentów, podczas zmniejszania infuzji Ultiva. Zaleca się, aby wybór, dawka i czas podania leku (lub leków) były zaplanowane przed przerwaniem podawania Ultiva.

Istnieje możliwość rozwoju tolerancji w czasie podawania agonistów receptorów μ-opioidowych.

Zalecenia dotyczące wyjęcia rurki dotchawiczej i przerwania podawania Ultiva: W celu zapewnienia stopniowego wycofania się z reżimu dawkowania Ultiva zaleca się, aby prędkość infuzji Ultiva była stopniowo dostosowywana do 0,1 mikrograma/kg/min (6 mikrogramów/kg/godz.) w ciągu do 1 godziny przed wyjęciem rurki dotchawiczej.

Po wyjęciu rurki dotchawiczej prędkość infuzji powinna być zmniejszana o 25%, w odstępach co najmniej 10 minut, aż do przerwania infuzji. Podczas odłączania pacjenta od respiratora nie należy zwiększać infuzji Ultiva, a jedynie wykonywać dostosowania w dół, uzupełnione w razie potrzeby podaniem alternatywnych leków przeciwbólowych. Po przerwaniu podawania Ultiva kanalika dożylna powinna być przepłukana lub usunięta w celu uniknięcia późniejszego, niezamierzonego podania leku.

Gdy są podawane leki opioidowe jako część reżimu przejściowego na alternatywną analgezję, pacjent powinien być ściśle monitorowany. Należy zawsze ważyć korzyść uzyskania odpowiedniej analgezji pooperacyjnej wobec potencjalnego ryzyka wystąpienia depresji oddechowej po podaniu tych leków.

Pacjenci pediatryczni w oddziałach intensywnej opieki medycznej

Brak jest danych na temat stosowania u populacji pediatrycznej.

Pacjenci z niewydolnością nerek w oddziałach intensywnej opieki medycznej

Nie ma konieczności dostosowywania dawek zalecanych powyżej przy podawaniu Ultiva pacjentom z niewydolnością nerek, w tym tym, którzy są poddawani dializie, jednakże klirens metabolitu kwasu karboksylowego jest zmniejszony u pacjentów z niewydolnością nerek (patrz punkt 5.2 Charakterystyki Produktu Leczniczego).

Pacjenci z grup specjalnych

Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)

Ogólna anestezja: Początkowa dawka remifentanilu podawana pacjentom powyżej 65 lat powinna być równa połowie zalecanej dla dorosłych, a następnie powinna być dawkowana w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta, ponieważ u tej populacji pacjentów zaobserwowano zwiększoną wrażliwość na działanie farmakologiczne remifentanilu. To dostosowanie dawki dotyczy wszystkich faz znieczulenia, w tym indukcji, utrzymywania i analgezji pooperacyjnej.

Ze względu na zwiększoną wrażliwość pacjentów starszych na Ultiva, początkowe stężenie, które powinno być osiągnięte podczas podawania Ultiva za pomocą TCI u tej populacji, powinno wynosić 1,5 do 4 nanogramów/ml, a następnie powinno być dawkowane w zależności od odpowiedzi.

Anestezja kardiochirurgiczna: Nie jest konieczne zmniejszanie dawki początkowej (patrz punkt Anestezja kardiochirurgiczna).

Intensywna opieka medyczna: Nie jest konieczne zmniejszanie dawki początkowej (patrz Stosowanie w oddziałach intensywnej opieki medycznejw tej sekcji).

Pacjenci otyli

Zaleca się, aby dawkowanie Ultiva podawanej za pomocą kontrolowanej infuzji ręcznej u pacjentów otyłych było zmniejszane i oparte na idealnej masie ciała, ponieważ klirens i objętość dystrybucji remifentanilu są lepiej skorelowane z idealną masą ciała niż z rzeczywistą masą ciała.

Priorytetowo należy stosować ostrożność podczas titrowania remifentanilu podawanego za pomocą TCI u pacjentów otyłych.

Niewydolność nerek

Na podstawie dotychczasowych badań nie jest konieczne dostosowywanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, w tym u pacjentów w oddziałach intensywnej opieki medycznej.

Niewydolność wątroby

Badania przeprowadzone na ograniczonej liczbie pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby nie uzasadniają specjalnych zaleceń dotyczących dawkowania. Niemniej jednak pacjenci z ciężką niewydolnością wątroby mogą być nieco bardziej wrażliwi na działanie depresji oddechowej remifentanilu (patrz Ostrzeżenia i środki ostrożności). Ci pacjenci powinni być ściśle monitorowani, a dawka remifentanilu powinna być dostosowywana w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta.

Neurochirurgia

Ograniczona wiedza kliniczna na temat pacjentów poddawanych neurochirurgii wykazała, że nie są konieczne specjalne zalecenia dotyczące dawkowania.

Pacjenci z grup III/IV klasyfikacji ASA

Ogólna anestezja: Jak można było oczekiwać, działania hemodynamiczne potężnych opioidów są bardziej wyraźne u pacjentów z grup III/IV klasyfikacji ASA, dlatego też należy zachować szczególną ostrożność podczas podawania Ultiva tym pacjentom. Zaleca się zatem, aby dawkę początkową zmniejszyć, a następnie wykonać dostosowanie. Brak jest wystarczających danych u populacji pediatrycznej, aby podać zalecenia dotyczące dawkowania.

W przypadku podawania za pomocą TCI należy stosować mniejsze stężenie początkowe, 1,5 do 4 nanogramów/ml u pacjentów z grup III i IV klasyfikacji ASA, a następnie dawkować w zależności od odpowiedzi.

Anestezja kardiochirurgiczna: Nie jest konieczne zmniejszanie dawki początkowej (patrz punkt Anestezja kardiochirurgiczna).

Przeciwwskazania

Ponieważ w składzie Ultiva wchodzi glicyna, jest przeciwwskazane podawanie Ultiva w formie wstrzyknięcia epiduralnego i podpajęczynówkowego (patrz punkt 5.3 Charakterystyki Produktu Leczniczego).

Ultiva jest przeciwwskazana u pacjentów z nadwrażliwością na substancję czynną, inne opioidy lub którąkolwiek z pozostałych substancji pomocniczych.

Szybkie zniesienie działania/Przejście na alternatywny analgetyk

Ze względu na bardzo szybkie zniesienie działania Ultiva, w ciągu 5-10 minut po przerwaniu podawania Ultiva nie będzie już działania opioidowego. U pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym, u których przewiduje się ból pooperacyjny, należy podać analgetyk przed przerwaniem podawania Ultiva. Podczas stosowania w oddziałach intensywnej terapii (patrz Pozologia i sposób podawania) należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia tolerancji, hiperalgezji oraz zmian hemodynamicznych. Przed przerwaniem leczenia Ultiva należy podać pacjentom leki uspokajające i analgetyczne. Należy pozostawić wystarczającą ilość czasu, aby osiągnąć efekt terapeutyczny dłużej działającego analgetyku. Wybór, dawka i czas podawania leku (lub leków) powinny być zaplanowane i dostosowane indywidualnie do potrzeb pacjenta, zarówno w trakcie zabiegu, jak i w okresie pooperacyjnym. Podczas stosowania innych leków opioidowych w ramach przejścia na alternatywny analgetyk, należy ocenić korzyści z odpowiedniego złagodzenia bólu pooperacyjnego w stosunku do potencjalnego ryzyka depresji oddechowej spowodowanej przez te leki.

Ryzyko związane z jednoczesnym stosowaniem leków uspokajających, takich jak benzodiazepiny lub innych pokrewnych leków

Jednoczesne stosowanie Ultiva i leków uspokajających, takich jak benzodiazepiny lub innych pokrewnych leków, może powodować sedację, depresję oddechową, śpiączkę i śmierć. Ze względu na te ryzyka, jednoczesne przepisywanie tych leków powinno być zastrzeżone dla pacjentów, u których nie ma alternatywnych opcji leczenia. Jeśli zostanie podjęta decyzja o jednoczesnym przepisaniu tych leków, należy stosować najniższą skuteczną dawkę przez możliwie najkrótszy czas.

Pacjenci powinni być ściśle monitorowani w celu wykrycia objawów i symptomów depresji oddechowej i sedacji. W tym celu zaleca się, aby poinformować pacjentów i ich opiekunów o tych objawach (patrz Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji).

Przerwanie leczenia i zespół abstynencyjny

Powtarzające się podawanie w krótkich odstępach czasu przez dłuższy okres może prowadzić do rozwoju zespołu abstynencyjnego po przerwaniu leczenia. Po przerwaniu leczenia remifentanilem zgłaszano rzadko symptomy, takie jak tachykardia, nadciśnienie i pobudzenie, szczególnie po nagłym przerwaniu leczenia po długotrwałym podawaniu trwającym dłużej niż 3 dni. W przypadku wystąpienia tych objawów, ponowne wprowadzenie i stopniowe zmniejszanie podawania leku okazało się korzystne. Nie zaleca się stosowania Ultiva u pacjentów z intensywną terapią i mechaniczną wentylacją w leczeniu trwającym dłużej niż 3 dni.

Sztywność mięśni - zapobieganie i leczenie

Przy zalecanych dawkach może wystąpić sztywność mięśni. Jak w przypadku innych opioidów, częstość występowania sztywności mięśni jest związana z dawką i szybkością podawania. Dlatego też powolne wstrzyknięcia bolusowe powinny być podawane przez co najmniej 30 sekund.

Sztywność mięśni wywołana przez remifentanil powinna być leczona w zależności od stanu klinicznego pacjenta, przy użyciu odpowiednich środków wspomagających. Nadmierna sztywność mięśni, która występuje podczas indukcji znieczulenia, powinna być leczona przez podanie leku blokującego neuroprzekaźnictwo lub dodatkowych leków nasennych. Sztywność mięśni obserwowana podczas stosowania remifentanilu jako analgetyku może być leczona przez przerwanie lub zmniejszenie szybkości podawania remifentanilu. Rozwiązanie sztywności mięśni po przerwaniu podawania remifentanilu następuje w ciągu kilku minut. Alternatywnie, można podać antagonistę opioidowego, jednakże może to zniesić lub osłabić efekt analgetyczny remifentanilu.

Depresja oddechowa - zapobieganie i leczenie

Jak we wszystkich przypadkach potężnych opioidów, głęboka analgezja jest acompañana przez znaczącą depresję oddechową. W związku z tym, remifentanil powinien być stosowany tylko w obszarach wyposażonych w sprzęt do monitorowania i leczenia depresji oddechowej. Należy zwrócić szczególną uwagę na pacjentów z dysfunkcją oddechową. Wystąpienie depresji oddechowej powinno być leczone przez zmniejszenie szybkości podawania o do 50% lub przez tymczasowe przerwanie podawania. W przeciwieństwie do innych analogów fentanilu, remifentanil nie wykazał się powodowaniem depresji oddechowej nawracającej, nawet po długotrwałym podawaniu. Niemniej jednak, ponieważ wiele czynników może wpływać na powrót do zdrowia po operacji, ważne jest zapewnienie pełnego stanu świadomości i odpowiedniej wentylacji przed wypuszczeniem pacjenta ze szpitala.

Skutki sercowo-naczyniowe

Ryzyko wystąpienia skutków sercowo-naczyniowych, takich jak nadciśnienie i bradykardia, które bardzo rzadko prowadzą do asystolii/zatrzymania serca (patrz punkt 4 Ulotki i Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji), może być zmniejszone przez spowolnienie szybkości podawania Ultiva lub dawek anestetyków podawanych jednocześnie, lub przez podanie dożylne płynów, leków vazopresyjnych lub antycholinergicznych, według uznania.

Pacjenci osłabieni, z hipowolemią, nadciśnieniem i starsi mogą być bardziej wrażliwi na skutki sercowo-naczyniowe remifentanilu.

Niezamierzone podanie

W martwym przestrzeniu drogi dożylnej i/lub w kanule może znajdować się wystarczająca ilość Ultiva, aby spowodować depresję oddechową, apneę i/lub sztywność mięśni, jeśli kanał zostanie opróżniony z płynami dożylonymi lub innymi lekami. Można temu zapobiec, podając Ultiva w drodze dożylnej o szybkim przepływie lub przez drogę dożylnej o działaniu natychmiastowym, którą należy usunąć po przerwaniu podawania Ultiva.

Noworodki/niemowlęta

Dostępne dane na temat stosowania u noworodków/niemowląt poniżej 1 roku życia są ograniczone (patrz Dawkowanie i sposób podawania- Noworodki/niemowlęta (poniżej 1 roku życia)i punkt 5.1 Charakterystyki Produktu Leczniczego).

Tolerancja i zaburzenia związane z używaniem opioidów (uzależnienie i nadużywanie)

Powtarzające się podawanie opioidów może prowadzić do tolerancji, uzależnienia fizycznego i psychicznego oraz zaburzeń związanych z używaniem opioidów (TCO). Nadużywanie lub celowe używanie opioidów może prowadzić do przedawkowania i/lub śmierci. Ryzyko wystąpienia TCO jest większe u pacjentów z osobistymi lub rodzinnymi (rodzice lub rodzeństwo) przypadkami zaburzeń związanych z używaniem substancji (w tym zaburzeń związanych z używaniem alkoholu), u palaczy lub u pacjentów z osobistymi przypadkami innych zaburzeń zdrowia psychicznego (np. depresji, lęku lub zaburzeń osobowości).

Ultiva zawiera sodę

Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na fiolkę; jest to ilość nieistotna z punktu widzenia diety.

Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Remifentanil nie jest metabolizowany przez cholinoesterazę w osoczu, dlatego też nie przewiduje się interakcji z lekami, które są metabolizowane przez ten enzym.

Jak w przypadku innych leków opioidowych, remifentanil, podawany przez kontrolowaną infuzję lub przez TCI, zmniejsza dawki anestetyków dożylnych lub wziewnych, a także benzodiazepin, wymaganych w znieczuleniu (patrz Dawkowanie i sposób podawania). Jeśli nie zostaną zmniejszone dawki leków depresyjnych OUN, podawanych jednocześnie, pacjenci mogą doświadczyć zwiększonej częstości występowania niepożądanych reakcji związanych z używaniem tych leków.

Leki uspokajające, takie jak benzodiazepiny lub inne pokrewne leki: jednoczesne stosowanie opioidów z lekami uspokajającymi, takimi jak benzodiazepiny lub inne pokrewne leki, zwiększa ryzyko sedacji, depresji oddechowej, śpiączki i śmierci, ze względu na sumowanie efektu depresyjnego OUN. Dawkę i czas trwania leczenia Ultiva z tymi lekami należy ograniczyć (patrz Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności). Jednoczesne stosowanie opioidów i gabapentynoidów (gabapentyny i pregabaliny) zwiększa ryzyko przedawkowania opioidów, depresji oddechowej i śmierci.

Podanie remifentanilu z lekiem serotoninergicznym, takim jak na przykład inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ISRS), inhibitory wychwytu serotoniny i noradrenaliny (IRSN) lub inhibitory monoaminooksydazy (IMAO), może zwiększyć ryzyko wystąpienia potencjalnie śmiertelnej choroby, takiej jak zespół serotoninowy. Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym podawaniu IMAO. Należy przerwać leczenie IMAO nieodwracalnymi co najmniej 2 tygodnie przed zastosowaniem remifentanilu.

Skutki sercowo-naczyniowe Ultiva (nadcisionienie i bradykardia - patrz punkt 4 Ulotki i Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności) mogą być nasilone u pacjentów, którzy otrzymują jednocześnie leki depresyjne układu sercowo-naczyniowego, takie jak beta-blokery i blokery kanałów wapniowych.

Po otrzymaniu Ultiva zaleca się unikanie spożywania napojów alkoholowych.

Płodność, ciąża i laktacja

Ciąża

Brak jest odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań na kobietach w ciąży. Ultiva powinna być stosowana w ciąży tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu.

Laktacja

Nie wiadomo, czy remifentanil jest wydalany z mlekiem matki. Niemniej jednak, ponieważ analityki fentanilu są wydalane z mlekiem matki, a ponieważ wykryto obecność substancji pokrewnych do remifentanilu w mleku szczura po podaniu remifentanilu, należy ostrzec matki karmiące, aby przestały karmić piersią przez 24 godziny po podaniu remifentanilu.

Poród i porodzenie

Brak jest wystarczającej ilości danych, aby zalecić stosowanie remifentanilu podczas porodu lub cesarskiego cięcia. Wiadomo, że remifentanil przenika przez barierę łożyskową, a analityki fentanilu mogą powodować depresję oddechową u noworodka. Jeśli jednak zostanie podany remifentanil, należy monitorować pacjenta i noworodka pod kątem objawów nadmiernej sedacji lub depresji oddechowej (patrz Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności).

Przedawkowanie

Jak we wszystkich przypadkach potężnych leków przeciwbólowych opioidowych, przedawkowanie objawi się przez zwiększenie przewidywalnych działań farmakologicznych remifentanilu. Ze względu na bardzo krótki czas działania Ultiva, potencjalne ryzyko niepożądanych skutków przedawkowania jest ograniczone do okresu bezpośrednio po podaniu leku. Odpowiedź na przerwanie podawania leku jest szybka, powrót do stanu początkowego następuje w ciągu 10 minut.

W przypadku przedawkowania lub podejrzenia przedawkowania, należy wykonać następujące czynności: przerwać podawanie Ultiva, utrzymać drożność dróg oddechowych, rozpocząć wspomaganie lub kontrolowaną wentylację z tlenem i odpowiednio utrzymać funkcję sercowo-naczyniową. Jeśli depresja oddechowa jest związana z sztywnością mięśni, może być konieczne zastosowanie leku blokującego neuroprzekaźnictwo, aby ułatwić wspomaganie lub kontrolowaną wentylację. W leczeniu nadciśnienia można stosować płyny dożylnie, leki vazopresyjne oraz inne środki wspomagające.

Można podać dożylnie antagonistę opioidowego, taki jak nalokson, jako specyficzny antidotum w leczeniu ciężkiej depresji oddechowej i sztywności mięśni. Jest mało prawdopodobne, aby czas trwania depresji oddechowej po przedawkowaniu Ultiva był dłuższy niż działanie antagonisty opioidowego.

Niezdolności

Ultiva powinna być rozcieńczana i rozpuszczana tylko w zalecanych roztworach do infuzji (patrz Specjalne środki ostrożności podczas usuwania i innych manipulacji).

Ultiva nie powinna być rozcieńczana, rozpuszczana ani mieszana z roztworem Ringera z laktozą lub roztworem Ringera z laktozą i glukozą 5%.

Nie należy mieszać Ultiva z propofolem w tej samej torbie z infuzją przed podaniem.

Nie zaleca się podawania Ultiva w tej samej drodze dożylnej z krwią, osoczem lub plazmą, ponieważ obecność niespecyficznych esteraz w produktach krwiopochodnych może prowadzić do hydrolizy remifentanilu do nieaktywnego metabolitu.

Ultiva nie powinna być mieszana z innymi lekami przed podaniem.

Okres ważności

Ampułki:

Ampułki 1 mg: 18 miesięcy

Ampułki 2 mg: 2 lata

Ampułki 5 mg: 3 lata

Roztwór rozcieńczony:

Wykazano stabilność chemiczną i fizyczną podczas stosowania roztworu rozcieńczonego przez 24 godziny w 25°C. Z punktu widzenia mikrobiologicznego, produkt powinien być użyty natychmiast. Jeśli nie jest używany natychmiast, czasy i warunki przechowywania roztworu rozcieńczonego przed użyciem są odpowiedzialnością osoby, która go używa, i zwykle nie powinny przekraczać 24 godzin w 2-8°C, chyba że rozcieńczenie zostało wykonane w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.

Roztwór rozcieńczony:

Wszystkie roztwory rozcieńczone Ultiva do wstrzykiwań i infuzji powinny być użyte natychmiast. Każdy niewykorzystany roztwór rozcieńczony powinien być wyrzucony.

Specjalne środki ostrożności podczas usuwania i innych manipulacji

Do przygotowania podawania Ultiva dożylnie, należy dodać 1, 2 lub 5 ml rozcieńczalnika, aby uzyskać roztwór rozcieńczony o stężeniu 1 mg/ml remifentanilu. Roztwór rozcieńczony jest przezroczysty, bezbarwny i praktycznie wolny od cząstek. Po rozcieńczeniu, należy zbadać produkt wizualnie (jeśli pozwala na to opakowanie) w celu sprawdzenia, czy występują cząstki, zmiany koloru lub uszkodzenia opakowania. Należy wyrzucić każdy roztwór, w którym występują takie wady. Produkt rozcieńczony jest przeznaczony do jednorazowego użycia. Usunięcie nieużytego leku oraz wszystkich materiałów, które miały kontakt z nim, powinno być wykonane zgodnie z lokalnymi przepisami.

Ultiva nie powinna być podawana przez kontrolowaną infuzję bez rozcieńczenia do stężeń 20-250 mikrogramów/ml (50 mikrogramów/ml jest zalecane w dorośli i 20-25 mikrogramów/ml u dzieci w wieku 1 roku lub starszych).

Ultiva nie powinna być podawana przez TCI bez rozcieńczenia (20-50 mikrogramów/ml jest zalecane w przypadku podawania przez TCI).

Rozcieńczenie zależy od technicznych możliwości urządzenia do infuzji oraz od przewidywanych potrzeb pacjenta.

Rozcieńczenie powinno być wykonane przy użyciu jednego z następujących płynów do infuzji:

Po rozcieńczeniu, należy zbadać produkt wizualnie, aby upewnić się, że jest przezroczysty, bezbarwny, praktycznie wolny od cząstek i że opakowanie nie jest uszkodzone. Należy wyrzucić każdy roztwór, w którym występują takie wady.

Ultiva jest kompatybilna z następującymi płynami do infuzji, gdy jest podawana przez cewnik dożylny:

Ultiva wykazała kompatybilność z propofolem, gdy jest podawana przez cewnik dożylny.