LANTUS 100 jednostek/ml roztwór do wstrzykiwań w fiolce

Wprowadzenie

Charakterystyka produktu: informacje dla użytkownika

Lantus 100jednostki/ml roztwór do wstrzykiwań w fiolce

Insulina glargina

Przed rozpoczęciem stosowania tego leku przeczytaj uważnie całą ulotkę, ponieważ zawiera ona ważne informacje dla Ciebie.

• Zachowaj tę ulotkę, ponieważ może być konieczne ponowne jej przeczytanie.
• Jeśli masz jakieś wątpliwości, skonsultuj się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.
• Ten lek został przepisany wyłącznie dla Ciebie i nie powinieneś go podawać innym osobom, nawet jeśli mają takie same objawy, ponieważ może im to zaszkodzić.
• Jeśli wystąpią u Ciebie działania niepożądane, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, nawet jeśli są to działania niepożądane, które nie są wymienione w tej ulotce. Patrz rozdział 4.

Zawartość ulotki

1. Co to jest Lantus i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje niezbędne przed rozpoczęciem stosowania Lantus
3. Jak stosować Lantus
4. Możliwe działania niepożądane
5. Przechowywanie Lantus
6. Zawartość opakowania i dodatkowe informacje

1. Co to jest Lantus i w jakim celu się go stosuje

Lantus zawiera insulinę glargina. Jest to insulina modyfikowana, bardzo podobna do ludzkiej insuliny.

Lantus stosuje się w leczeniu cukrzycy u dorosłych, nastolatków i dzieci w wieku od 2 lat. Cukrzyca jest chorobą, w której organizm nie produkuje wystarczającej ilości insuliny, aby kontrolować poziom cukru we krwi. Insulina glargina ma długotrwałe i stałe działanie obniżające poziom cukru we krwi.

2. Informacje niezbędne przed rozpoczęciem stosowania Lantus

Nie stosujLantus

Jeśli jesteś uczulony na insulinę glarginę lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w rozdziale 6).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Skonsultuj się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką przed rozpoczęciem stosowania Lantus.

Przestrzegaj ściśle wskazówek dotyczących dawkowania, kontroli (badań krwi i moczu), diety i aktywności fizycznej (pracy fizycznej i ćwiczeń) ustalonych z lekarzem.

Jeśli Twój poziom cukru we krwi jest zbyt niski (hipoglikemia), postępuj zgodnie z zaleceniami dotyczącymi hipoglikemii (patrz ramka na końcu ulotki).

Zmiany skórne w miejscu wstrzyknięcia

Należy zmieniać miejsce wstrzyknięcia, aby uniknąć zmian skórnych, takich jak guzki pod skórą. Insulina może nie działać zbyt dobrze, jeśli zostanie wstrzyknięta w miejsce z guzkami (patrz Jak stosować Lantus). Skonsultuj się z lekarzem, jeśli obecnie wstrzykujesz insulinę w miejsce z guzkami, zanim rozpoczniesz wstrzykiwanie w inne miejsce. Twój lekarz może zalecić Ci bardziej frequentne sprawdzanie poziomu cukru we krwi i dostosowanie dawki insuliny lub innych leków przeciwcukrzycowych.

Podróże

Przed podróżą skonsultuj się z lekarzem. Może być konieczne omówienie:

• dostępności Twojej insuliny w kraju, który odwiedzasz,
• rezerw insuliny, strzykawek itp.,
• prawidłowego przechowywania insuliny podczas podróży,
• godzin posiłków i podawania insuliny podczas podróży,
• możliwych skutków przekroczenia stref czasowych,
• nowych ryzyk dla zdrowia w krajach, które odwiedzasz,
• czynności, które należy podjąć w sytuacjach awaryjnych, gdy czujesz się źle lub zachorujesz.

Choroby i urazy

Zarządzanie Twoją cukrzycą może wymagać specjalnej opieki w następujących sytuacjach (np. dostosowania dawki insuliny, badań krwi i moczu):

• Jeśli jesteś chory lub doświadczyłeś poważnej kontuzji, Twój poziom cukru we krwi może wzrosnąć (hiperglikemia).
• Jeśli nie jesz wystarczająco, Twój poziom cukru we krwi może spaść zbyt nisko (hipoglikemia).

W większości przypadków będziesz potrzebować lekarza. Upewnij się, że skonsultujesz się z lekarzem natychmiast.

Jeśli masz cukrzycę typu 1 (cukrzyca zależna od insuliny), nie przerywaj podawania sobie insuliny i nie przestawaj spożywać wystarczającej ilości węglowodanów. Zawsze informuj osoby zajmujące się Twoją opieką lub leczeniem, że potrzebujesz insuliny.

Leczenie insuliną może spowodować, że Twój organizm wyprodukuje przeciwciała przeciwko insulinie (substancje działające przeciwko insulinie). Jednak tylko w bardzo rzadkich przypadkach będziesz potrzebować zmiany dawki insuliny.

Niektórzy pacjenci z cukrzycą typu 2 o długim trwaniu i wcześniejszych chorobach serca lub udarze mózgu, którzy byli leczeni pioglitazoną (lekami przeciwcukrzycowymi doustnymi stosowanymi w leczeniu cukrzycy typu 2) i insuliną, doświadczyli rozwoju niewydolności serca. Poinformuj swojego lekarza jak najszybciej, jeśli doświadczasz objawów niewydolności serca, takich jak niezwykłe duszności lub szybki przyrost masy ciała lub miejscowe obrzęki (obrzęk).

Dzieci

Brak doświadczenia w stosowaniu Lantus u dzieci poniżej 2 lat.

Stosowanie Lantus z innymi lekami

Pewne leki powodują zmiany poziomu cukru we krwi (wzrost, spadek lub oba, w zależności od sytuacji). W każdym przypadku może być konieczne dostosowanie dawki insuliny, aby uniknąć poziomów cukru we krwi zbyt niskich lub zbyt wysokich. Należy zachować ostrożność, gdy rozpoczynasz stosowanie innego leku i również, gdy przestajesz go stosować.

Poinformuj swojego lekarza lub farmaceutę, jeśli stosujesz, stosowałeś niedawno lub możesz potrzebować stosować inny lek. Zapytaj swojego lekarza, zanim przyjmiesz lek, czy może on wpłynąć na Twój poziom cukru we krwi i jakie środki powinieneś podjąć w swojej sytuacji.

Wśród leków, które mogą powodować spadek poziomu cukru we krwi (hipoglikemię), znajdują się:

• wszystkie inne leki stosowane w leczeniu cukrzycy,

• inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) (stosowane w leczeniu niektórych chorób serca lub nadciśnienia),

• disopiramida (stosowana w leczeniu niektórych chorób serca),
• fluoksetyna (stosowana w leczeniu depresji),
• fibraty (stosowane w celu obniżenia poziomu lipidów we krwi),
• inhibitory monoaminooksydazy (MAO) (stosowane w leczeniu depresji),

• pentoksifylina, propoksyfen, salicylany (takie jak kwas acetylosalicylowy, stosowany w celu złagodzenia bólu i obniżenia gorączki),

• antybiotyki z grupy sulfonamidów.

Wśród leków, które mogą powodować wzrost poziomu cukru we krwi (hiperglikemię), znajdują się:

• stereoide anaboliczne (takie jak "kortyzon", stosowane w leczeniu stanów zapalnych),
• danazol (lek działający na owulację),
• diazoksyd (stosowany w leczeniu nadciśnienia),
• moczopędne (stosowane w leczeniu nadciśnienia lub nadmiernego zatrzymywania płynów),
• glukagon (hormon trzustkowy stosowany w leczeniu ciężkiej hipoglikemii),
• izoniazyd (stosowana w leczeniu gruźlicy),
• estrogeny i progestageny (takie jak w pigułce antykoncepcyjnej stosowanej w celu kontroli urodzeń),
• pochodne fenotiazyny (stosowane w leczeniu chorób psychiatrycznych),
• somatotropina (hormon wzrostu),
• lek sympatykomimetyczny (takie jak adrenalina, salbutamol, terbutalina w leczeniu astmy),
• hormony tarczycy (stosowane w leczeniu nieprawidłowej czynności tarczycy),
• lek przeciwpsychotyczny atypowy (takie jak klozapina, olanzapina),
• inhibitory proteazy (stosowane w leczeniu HIV).

Twój poziom cukru we krwi może wzrosnąć lub spaść, jeśli przyjmujesz:

• beta-blokery (stosowane w leczeniu nadciśnienia),
• klonidyna (stosowana w leczeniu nadciśnienia),
• sole litu (stosowane w leczeniu chorób psychiatrycznych).

Pentamidyna (stosowana w leczeniu niektórych zakażeń wywołanych przez pasożyty) może powodować hipoglikemię, która czasami może być następowana przez hiperglikemię.

Beta-blokery, podobnie jak inne leki sympatykolityczne (takie jak klonidyna, guanetydina i reserpina), mogą osłabiać lub całkowicie tłumić pierwsze objawy ostrzegawcze, które mogą pomóc Ci rozpoznać hipoglikemię.

Jeśli nie jesteś pewien, czy przyjmujesz którykolwiek z tych leków, poproś swojego lekarza lub farmaceutę.

Stosowanie Lantus z alkoholem

Twoje poziomy cukru we krwi mogą wzrosnąć lub spaść, jeśli pijesz alkohol.

Ciąża i laktacja

Skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą przed przyjęciem jakiegokolwiek leku.

Poinformuj swojego lekarza, jeśli planujesz zajść w ciążę lub jesteś w ciąży. Twoja dawka insuliny może wymagać zmian podczas ciąży i po porodzie. Szczególnie staranne kontrolowanie cukrzycy i zapobieganie hipoglikemii są ważne dla zdrowia Twojego dziecka.

Jeśli karmisz piersią, skonsultuj się z lekarzem, ponieważ może być konieczne dostosowanie dawki insuliny i diety.

Jazda i obsługa maszyn

Twoja zdolność koncentracji lub reakcji może być zmniejszona, jeśli:

• masz hipoglikemię (niski poziom cukru we krwi),
• masz hiperglikemię (wysoki poziom cukru we krwi),
• masz problemy ze wzrokiem.

Bądź ostrożny wobec tego potencjalnego problemu, biorąc pod uwagę wszystkie sytuacje, które mogą stanowić ryzyko dla Ciebie lub innych (takie jak prowadzenie pojazdu lub obsługa maszyn). Powinieneś poprosić swojego lekarza o poradę dotyczącą zdolności prowadzenia pojazdu, jeśli:

• często doświadczasz epizodów hipoglikemii,
• Twoje pierwsze objawy ostrzegawcze hipoglikemii zmniejszyły się lub zniknęły.

Ważne informacje o niektórych składnikach Lantus

Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, co oznacza, że jest "prawie wolny od sodu".

3. Jak stosować Lantus

Przestrzegaj ściśle wskazówek dotyczących podawania tego leku, podanych przez Twojego lekarza. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ponownie z lekarzem lub farmaceutą.

Pomimo że Lantus zawiera ten sam składnik aktywny co Toujeo (insulina glargina 300 jednostek/ml), leki te nie są wzajemnie wymienne. Zmiana leczenia insuliną wymaga recepty lekarskiej, nadzoru lekarskiego i kontroli poziomu cukru we krwi. Więcej informacji można uzyskać u lekarza.

Dawka

W zależności od Twojego stylu życia i wyników badań poziomu cukru (glukozy) we krwi oraz poprzedniego leczenia insuliną, Twój lekarz:

• określi dawkę Lantus, którą potrzebujesz każdego dnia i o której godzinie,
• wskaże, kiedy powinieneś zbadać poziom cukru we krwi i czy potrzebujesz wykonać badania moczu,
• wskaże, kiedy możesz potrzebować wstrzyknięcia wyższej lub niższej dawki Lantus.

Lantus jest insuliną o długim działaniu. Twój lekarz może zalecić Ci stosowanie go w połączeniu z insuliną o krótkim działaniu lub tabletkami w celu leczenia podwyższonego poziomu cukru we krwi.

Wiele czynników może wpływać na Twój poziom cukru we krwi. Powinieneś znać te czynniki, aby móc odpowiednio zareagować na zmiany poziomu cukru we krwi i uniknąć jego gwałtownego wzrostu lub spadku. Więcej informacji można znaleźć w ramce na końcu ulotki.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Lantus może być stosowany u młodzieży i dzieci w wieku 2 lat i starszych. Stosuj ten lek zgodnie z zaleceniami Twojego lekarza.

Częstotliwość podawania

Potrzebujesz wstrzyknięcia Lantus każdego dnia, zawsze o tej samej godzinie.

Sposób podawania

Lantus wstrzykuje się pod skórę. Nie wstrzykuj Lantus do żyły, ponieważ może to zmienić jego działanie i spowodować hipoglikemię.

Twój lekarz pokaże Ci, w której okolicy skóry powinieneś wstrzykiwać Lantus. Przy każdym wstrzyknięciu powinieneś zmieniać miejsce wkłucia w określonej okolicy skóry.

Jak obsługiwać fiolki

Przed użyciem fiolki należy ją zbadać. Powinna być stosowana tylko wtedy, gdy roztwór jest przezroczysty, bezbarwny i wodnisty, i nie zawiera widocznych cząstek. Nie wymieniaj i nie mieszaj przed użyciem. Upewnij się, że insulina nie zostanie zanieczyszczona alkoholem lub innymi środkami dezynfekującymi, ani innymi substancjami. Nie mieszaj Lantus z inną insuliną lub lekiem. Nie rozcieńczaj go. Mieszanie lub rozcieńczanie mogą zmienić działanie Lantus.

Stosuj zawsze nową fiolkę, jeśli zauważysz, że kontrola Twojego poziomu cukru we krwi pogarsza się w nieoczekiwany sposób. Jest to spowodowane tym, że insulina może stracić część swojej skuteczności. Jeśli uważasz, że masz problem z Lantus, poproś swojego lekarza lub farmaceutę, aby to sprawdził.

Pomyłki z insuliną

Zawsze sprawdzaj etykietę insuliny przed każdym wstrzyknięciem, aby uniknąć pomyłek między Lantus a innymi insulinami.

Jeśli przyjmujesz zbyt dużo Lantus

• Jeśli wstrzyknąłeś zbyt dużo Lantus, Twój poziom cukru we krwi może być zbyt niski (hipoglikemia).

Sprawdzaj swój poziom cukru we krwi często. Ogólnie, aby zapobiec hipoglikemii, powinieneś jeść więcej i kontrolować swój poziom cukru we krwi. Więcej informacji na temat leczenia hipoglikemii można znaleźć w ramce na końcu ulotki.

Jeśli zapomnisz przyjąć Lantus

• Jeśli zapomnisz o dawce Lantus lub jeśli nie wstrzyknąłeś wystarczającej ilości insuliny, Twój poziom cukru we krwi może wzrosnąć (hiperglikemia). Sprawdzaj swój poziom cukru we krwi często.

Więcej informacji na temat leczenia hiperglikemii można znaleźć w ramce na końcu ulotki.

• Nie przyjmuj dawki podwójnej, aby zrekompensować zapomniane dawki.

Jeśli przerwiesz leczenie Lantus

Może to spowodować ciężką hiperglikemię (bardzo wysoki poziom cukru we krwi) i kwasicę ketonową (wzrost kwasu we krwi, ponieważ organizm rozkłada tłuszcze zamiast cukru). Nie przerywaj leczenia Lantus bez konsultacji z lekarzem; on powie Ci, co masz zrobić.

Jeśli masz jakieś inne wątpliwości dotyczące stosowania tego leku, poproś swojego lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę.

4. Możliwe działania niepożądane

Podobnie jak wszystkie leki, Lantus może powodować działania niepożądane, chociaż nie wszystkie osoby je doświadczają.

Jeśli zauważysz objawy zbyt niskiego poziomu cukru we krwi (hipoglikemii),działaj natychmiast, aby podnieść poziom cukru we krwi (patrz ramka na końcu ulotki). Hipoglikemia (niski poziom cukru we krwi) może być bardzo poważna i jest bardzo częsta podczas leczenia insuliną (może dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób). Niski poziom cukru we krwi oznacza, że we krwi nie ma wystarczającej ilości cukru. Jeśli Twój poziom cukru we krwi jest zbyt niski, możesz stracić przytomność (zatracać świadomość). Ciężka hipoglikemia może powodować uszkodzenie mózgu i może być potencjalnie śmiertelna. Więcej informacji można znaleźć w ramce na końcu ulotki.

Ciężkie reakcje alergiczne(rzadkie, mogą dotyczyć do 1 na 1000 osób) – objawy mogą obejmować rozległe reakcje skórne (wyprysk skórny i swędzenie na całym ciele), ciężkie obrzęki skóry lub błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy), trudności z oddychaniem, spadek ciśnienia krwi z szybkim biciem serca i potem. Ciężkie reakcje alergiczne na insulinę mogą być potencjalnie śmiertelne. Poinformuj swojego lekarza natychmiast, jeśli zauważysz objawy ciężkich reakcji alergicznych.

• Zmiany skórne w miejscu wstrzyknięcia:

Jeśli wstrzykujesz insulinę zbyt często w to samo miejsce, tkanka tłuszczowa może się zmniejszyć (lipoatrofia) (może dotyczyć do 1 na 100 osób) lub pogrubić (lipohipertrofia) (może dotyczyć do 1 na 10 osób). Guzki pod skórą mogą również powstać w wyniku gromadzenia się białka zwanej amyloidem (amyloidoza skórna; nie wiadomo, jak często występuje). Insulina może nie działać zbyt dobrze, jeśli zostanie wstrzyknięta w miejsce z guzkami. Zmieniaj miejsce wstrzyknięcia, aby pomóc uniknąć tych zmian skórnych.

Częste działania niepożądane(mogą dotyczyć do 1 na 10 osób)

• Działania niepożądane skórne i reakcje alergiczne w miejscu wstrzyknięcia

Objawy mogą obejmować zaczerwienienie, silny ból podczas wstrzyknięcia, swędzenie, pokrzywkę, obrzęk lub stan zapalny. Te reakcje mogą rozprzestrzenić się wokół miejsca wstrzyknięcia. Większość łagodnych reakcji na insulinę zanika zwykle w ciągu kilku dni lub tygodni.

Rzadkie działania niepożądane(mogą dotyczyć do 1 na 1000 osób)

• Reakcje oczne

Znacząca zmiana (poprawa lub pogorszenie) kontroli poziomu cukru we krwi może czasowo zmienić Twoje widzenie. Jeśli masz retinopatię proliferacyjną (chorobę oczu związaną z cukrzycą), ciężkie ataki hipoglikemii mogą powodować czasową utratę widzenia.

• Zaburzenia ogólne

W rzadkich przypadkach leczenie insuliną może powodować również czasowe zatrzymanie wody w organizmie, z obrzękiem łydek i stóp.

Bardzo rzadkie działania niepożądane(mogą dotyczyć do 1 na 10 000 osób)

W bardzo rzadkich przypadkach może wystąpić zaburzenie smaku (disgeuzja) i ból mięśni (mialgia).

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Ogólnie rzecz biorąc, działania niepożądane u dzieci i młodzieży w wieku 18 lat lub młodszych są podobne do tych, które występują u dorosłych.

Reklamacje dotyczące reakcji w miejscu wstrzyknięcia (ból w miejscu wstrzyknięcia, reakcja w miejscu wstrzyknięcia) i reakcji skórnych (wyprysk, pokrzywka) były zgłaszane częściej u dzieci i młodzieży w wieku 18 lat lub młodszych niż u dorosłych.

Brak doświadczenia w stosowaniu u dzieci poniżej 2 lat.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli doświadczasz jakiegokolwiek działania niepożądanego, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, nawet jeśli jest to możliwe działanie niepożądane, które nie jest wymienione w tej ulotce. Możesz również zgłosić je bezpośrednio przez krajowy system zgłaszania, wymieniony w Załączniku V. Przez zgłaszanie działań niepożądanych możesz przyczynić się do zapewnienia większej ilości informacji o bezpieczeństwie tego leku.

5. Przechowywanie Lantus

Nie pozostawiaj tego leku w zasięgu wzroku i dostępu dzieci.

Nie stosuj tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu i na etykiecie ampułki po CAD/EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Ampułki nieotwarte

Przechowuj w lodówce (między 2°C a 8°C). Nie zamrażaj ani nie umieszczaj w pobliżu zamrażarki lub chłodziarki. Przechowuj ampułkę w opakowaniu zewnętrznym, aby ją zabezpieczyć przed światłem.

Ampułki otwarte

Po otwarciu ampułka 5 ml może być przechowywana przez maksymalnie 4 tygodnie w opakowaniu zewnętrznym poniżej 25°C i z dala od ciepła lub bezpośredniego światła.

Po otwarciu ampułka 10 ml może być przechowywana przez maksymalnie 4 tygodnie w opakowaniu zewnętrznym poniżej 30°C i z dala od ciepła lub bezpośredniego światła.

Nie używaj ampułki po upływie tego okresu. Zaleca się odnotowanie na etykiecie daty pierwszego użycia.

Nie używaj Lantus, jeśli zauważysz jakiekolwiek cząsteczki w jego wnętrzu. Lantus powinien być stosowany tylko wtedy, gdy roztwór jest przezroczysty, bezbarwny i wodnisty.

Leków nie wolno wylewać do kanalizacji ani wyrzucać do śmieci. Poproś farmaceutę, jak usunąć opakowania i leki, których już nie potrzebujesz. Dzięki temu pomożesz chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i dodatkowe informacje

Skład Lantus

• Substancją czynną jest insulina glargina. Każdy ml roztworu zawiera 100 jednostek insuliny glarginy (co odpowiada 3,64 mg).
• Pozostałe składniki to: chlorek cynku, metakrezol, glicerol, wodorotlenek sodu (patrz sekcja 2 „Informacje ważne o niektórych składnikach Lantus”) i kwas solny (do ustalenia pH), polisorbat 20 (tylko w ampułkach 10 ml) i woda do wstrzykiwań.

Wygląd produktu i zawartość opakowania

Lantus 100 jednostek/ml roztwór do wstrzykiwań w ampułce to przezroczysty, bezbarwny i wodnisty roztwór.

Każda ampułka zawiera 5 ml roztworu do wstrzykiwań (co odpowiada 500 jednostkom) lub 10 ml roztworu do wstrzykiwań (co odpowiada 1000 jednostkom).

Opakowania zawierają 1, 2, 5 i 10 ampułek po 5 ml lub 1 ampułkę po 10 ml.

Możliwe, że tylko niektóre rozmiary opakowań są dostępne.

Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu i odpowiedzialny za produkcję

Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu

Sanofi-Aventis Deutschland GmbH, D‑65926 Frankfurt am Main, Niemcy.

Odpowiedzialny za produkcję

Sanofi-Aventis Deutschland GmbH,

D‑65926 Frankfurt am Main,

Niemcy.

Sanofi S.p.A.

Via Valcanello, 4

03012 Anagni (FR),

Włochy.

Można uzyskać więcej informacji na temat tego leku, kontaktując się z lokalnym przedstawicielem posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu.

Data ostatniej aktualizacji tej ulotki:

Pozostałe źródła informacji

Szczegółowe informacje o tym leku są dostępne na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków: http://www.ema.europa.eu/

HIPERGLUCEMIA I HIPOGLUCEMIA

Zawsze noś przy sobie coś słodkiego (co najmniej 20 gramów).

Zawsze noś przy sobie jakieś informacje, które wskazują, że jesteś cukrzykiem.

HIPERGLUCEMIA (wysoki poziom cukru we krwi)

Jeśli masz bardzo wysoki poziom cukru we krwi (hiperglikemia), może to oznaczać, że nie wstrzyknąłeś wystarczającej ilości insuliny.

Dlaczego występuje u Ciebie hiperglikemia?

Przykłady to:

• nie wstrzyknąłeś insuliny lub nie wstrzyknąłeś wystarczającej ilości, lub jeśli jej działanie zmniejszyło się, na przykład z powodu nieprawidłowego przechowywania,
• robisz mniej ćwiczeń niż zwykle, masz stres (zaniepokojenie emocjonalne, nerwowość) lub doświadczasz urazu, operacji, infekcji lub gorączki,
• bierzesz lub brałeś pewne leki (patrz sekcja 2, „Stosowanie Lantus z innymi lekami”).

Ostrzeżenie przed hiperglikemią

Pragnienie, zwiększona potrzeba oddawania moczu, zmęczenie, sucha skóra, zaczerwienienie twarzy, utrata apetytu, niskie ciśnienie krwi, szybkie bicie serca i obecność glukozy i ciał ketonowych w moczu. Ból brzucha, głębokie i szybkie oddychanie, senność lub nawet utrata przytomności mogą być objawami ciężkiej choroby (kwasicy ketonowej) spowodowanej brakiem insuliny.

Co należy zrobić, jeśli wystąpi u Ciebie hiperglikemia?

Należy zbadać poziom cukru we krwi i poziom acetony w moczu natychmiast po wystąpieniu któregokolwiek z powyższych objawów.Hiperglikemia lub ciężka kwasica ketonowa powinny być zawsze leczone przez lekarza, zwykle w szpitalu.

HIPOGLUCEMIA (niski poziom cukru we krwi)

Jeśli Twój poziom cukru we krwi spadnie zbyt mocno, możesz stracić przytomność. Ciężka hipoglikemia może spowodować zawał serca lub uszkodzenie mózgu i może zagrażać Twojemu życiu. Zwykle powinieneś być w stanie rozpoznać, kiedy Twój poziom cukru we krwi spada zbyt mocno, aby podjąć odpowiednie działania.

Dlaczego występuje u Ciebie hipoglikemia?

Przykłady to:

• wstrzyknięcie zbyt dużej ilości insuliny,
• opuszczenie posiłków lub opóźnienie ich,
• niezjedzenie wystarczającej ilości pokarmu lub spożycie pokarmów zawierających mniej węglowodanów niż zwykle (cukier i substancje podobne do cukru nazywane są węglowodanami; jednak sztuczne słodziki NIE są węglowodanami),
• utrata węglowodanów przez wymioty lub biegunkę,
• spożycie alkoholu, szczególnie gdy nie jesz wystarczająco dużo,
• wykonanie większej niż zwykle ilości ćwiczeń lub innego rodzaju aktywności fizycznej,
• powrót do zdrowia po urazie, operacji lub innych rodzajach stresu,
• powrót do zdrowia po chorobie lub gorączce,
• spożycie lub zaprzestanie spożycia pewnych leków (patrz sekcja 2, „Stosowanie Lantus z innymi lekami”).

Również jest bardziej prawdopodobne, że dojdzie do hipoglikemii, jeśli:

• tylko rozpocząłeś leczenie insuliną lub zmieniłeś na inny preparat insuliny (gdy zmieniasz z poprzedniej insuliny podstawowej na Lantus, jeśli wystąpi hipoglikemia, jest bardziej prawdopodobne, że wystąpi rano niż wieczorem),
• Twoje poziomy cukru we krwi są prawie normalne lub niestabilne,
• zmieniłeś miejsce wstrzyknięcia insuliny (na przykład z uda na górna część ramienia),
• masz ciężką chorobę nerek lub wątroby lub inną chorobę, taką jak niedoczynność tarczycy.

Ostrzeżenie przed hipoglikemią

• W Twoim ciele

Przykłady, które wskazują, że Twój poziom cukru we krwi spada zbyt mocno lub zbyt szybko: pot, wilgotna i lepkka skóra, niepokój, szybkie bicie serca, wysokie ciśnienie krwi, palpitations i nieregularne bicie serca. Te objawy występują zwykle przed pojawieniem się objawów niskiego poziomu cukru w mózgu.

• W Twoim mózgu

Przykłady, które wskazują, że istnieje niski poziom cukru w mózgu: bóle głowy, silne uczucie głodu, nudności, wymioty, zmęczenie, senność, zaburzenia snu, niepokój, agresywne zachowanie, zaburzenia koncentracji, zaburzenia reakcji, depresja, zaburzenia mowy (czasem całkowita utrata mowy), zaburzenia widzenia, drżenie, porażenie, uczucie mrowienia (parestezje), uczucie zdrętwienia i mrowienia w okolicy ust, zawroty głowy, utrata kontroli, uczucie bezradności, drgawki, utrata przytomności.

Pierwsze objawy ostrzegawcze hipoglikemii („objawy ostrzegawcze”) mogą ulegać zmianie, osłabieniu lub całkowicie zanikać, jeśli

• jest się osobą w podeszłym wieku,
• chorowało się na cukrzycę przez długi czas,
• ma się pewnego rodzaju chorobę nerwową (neuropatię cukrzycową o podłożu autonomicznym),
• wystąpiło niedawno hipoglikemię (na przykład dzień wcześniej) lub jeśli rozwija się stopniowo,
• ma się prawie normalne lub co najmniej bardzo poprawione poziomy cukru we krwi,
• zmieniło się niedawno z insuliny zwierzęcej na insulinę ludzką, taką jak Lantus.
• bierze się lub brało pewne leki (patrz sekcja 2, „Stosowanie Lantus z innymi lekami”).

W tym przypadku możesz doświadczyć ciężkiej hipoglikemii (i nawet stracić przytomność) przed zorientowaniem się w problemie. Zawsze bądź zaznajomiony ze swoimi objawami ostrzegawczymi. Jeśli to konieczne, częstsze wykonywanie analizy poziomu cukru we krwi może pomóc w identyfikacji lekkich epizodów hipoglikemii, które w przeciwnym razie mogłyby pozostać niezauważone. Jeśli nie jesteś pewien, czy potrafisz rozpoznać swoje objawy ostrzegawcze, unikaj sytuacji (takich jak prowadzenie samochodu), które mogą narazić Ciebie lub innych ludzi na niebezpieczeństwo w wyniku hipoglikemii.

Co należy zrobić, jeśli wystąpi u Ciebie hipoglikemia?

1. Nie wstrzykuj insuliny. Natychmiast spożyj 10-20 gramów cukru, takiego jak glukoza, kostki cukru lub napój słodzony cukrem. Uwaga: sztuczne słodziki i produkty spożywcze ze sztucznymi słodzikami zamiast cukru (takie jak napoje dietetyczne) nie pomagają w leczeniu hipoglikemii.
2. Później zjedz coś, co zwiększy Twój poziom cukru we krwi na dłuższy czas (takie jak chleb lub makaron). Twój lekarz lub pielęgniarka powinni wcześniej omówić ten temat z Tobą.

Wyzdrowienie z hipoglikemii może być opóźnione, ponieważ Lantus ma przedłużone działanie.

1. Jeśli hipoglikemia powtarza się, spożyj ponownie 10-20 gramów cukru.
2. Natychmiast skonsultuj się z lekarzem, jeśli nie jesteś w stanie kontrolować hipoglikemii lub jeśli powtarza się.

Poinformuj swoją rodzinę, przyjaciół i bliskich:

Jeśli nie jesteś w stanie połknąć lub stracisz przytomność, będziesz potrzebować wstrzyknięcia glukagonu (lek, który zwiększa poziom cukru we krwi). Wstrzyknięcia te są uzasadnione, nawet jeśli nie masz pewności, czy masz hipoglikemię.

Zalecane jest sprawdzenie poziomu cukru we krwi natychmiast po spożyciu glukagonu w celu potwierdzenia, że masz hipoglikemię.