CHLOREK POTASU KABI 0,04 mEq/mL w 3,3% GLUKOZIE i 0,3% CHLORKU SODU ROZTÓR DO WLEWU

Wprowadzenie

Charakterystyka produktu: Informacje dla użytkownika

Chloroworek potasu Kabi 0,04 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworek sodu 0,3% Roztwór do infuzji

Chloroworek potasu, Glukoza, Chloroworek sodu

Przeczytaj całą charakterystykę produktu uważnie przed rozpoczęciem stosowania tego leku, ponieważ zawiera ona ważne informacje dla Ciebie.

• Zachowaj tę charakterystykę produktu, ponieważ może być konieczne ponowne jej przeczytanie.
• Jeśli masz jakieś wątpliwości, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.
• Jeśli wystąpią działania niepożądane, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, nawet jeśli są to działania niepożądane, które nie są wymienione w tej charakterystyce. Zobacz sekcję 4.

Zawartość charakterystyki produktu

1. Czym jest Chloroworek potasu Kabi 0,04 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworek sodu 0,3% Roztwór do infuzji i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje niezbędne przed rozpoczęciem stosowania Chloroworku potasu Kabi 0,04 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztworu do infuzji
3. Jak stosować Chloroworek potasu Kabi 0,04 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworek sodu 0,3% Roztwór do infuzji
4. Możliwe działania niepożądane
5. Przechowywanie Chloroworku potasu Kabi 0,04 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztworu do infuzji
6. Zawartość opakowania i dodatkowe informacje

1. Czym jest Chloroworek potasu Kabi 0,04 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworek sodu 0,3% Roztwór do infuzji i w jakim celu się go stosuje

Ten lek zawiera następujące substancje czynne: chloroworek potasu, glukozę (jako monohydrat) i chloroworek sodu. Ten lek jest roztworem do infuzji i zostanie podany dożylnie przez cienką rurkę.

Ten lek należy do grupy leków zwanych roztworami dożylonymi, które wpływają na równowagę elektrolitową - elektrolity z węglowodanami (stosowane w celu utrzymania płynów ustrojowych w prawidłowej równowadze).

Ten lek jest wskazany do zapobiegania lub leczenia niedoboru potasu (elektrolitu) w organizmie, gdy wymaga on podania wody, elektrolitów i węglowodanów, ponieważ środki dietetyczne lub leki doustne są niewystarczające.

2. Informacje niezbędne przed rozpoczęciem stosowania Chloroworku potasu Kabi 0,04 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztworu do infuzji

Nie stosuj Chloroworku potasu Kabi 0,04 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3%,

• jeśli jesteś uczulony na chloroworek potasu, glukozę lub chloroworek sodu lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w sekcji 6)
• jeśli masz podwyższone stężenie potasu we krwi (hiperpotasemia)
• jeśli chorujesz na ciężką chorobę nerek z oligurią (zmniejszonym wydalaniem moczu), anurią (brakiem wytwarzania moczu) lub azotemią (obecnością nadmiaru odpadów azotowych we krwi z powodu niewydolności nerek)
• jeśli masz podwyższone stężenie chloru we krwi (hiperchloremia)
• jeśli masz podwyższone stężenie sodu we krwi (hipernatremia)
• jeśli cierpisz na stany nadmiernej hydratacji (nadmiar wody w organizmie)
• jeśli cierpisz na stany hiperglikemii (wysokie stężenie glukozy we krwi) jak w przypadku komy hiperglikemicznej, cukrzycy niekontrolowanej lub innych nietolerancji glukozy w sytuacjach metabolicznego stresu.
• jeśli cierpisz na kwasicę tubularną nerek (zaburzenie czynności nerek)
• jeśli chorujesz na ostrą niedokrwienie mózgu (utrata funkcji mózgu z powodu zablokowania przepływu krwi)
• w ciągu pierwszych 24 godzin po urazie głowy.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Skonsultuj się z lekarzem lub pielęgniarką przed rozpoczęciem stosowania Chloroworku potasu Kabi 0,04 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztworu do infuzji.

Podawanie potasu powinno być zawsze prowadzone pod ścisłym nadzorem lekarskim. Podczas podawania tego leku, w celu wczesnego wykrycia objawów nadmiernego stężenia potasu (hiperpotasemia), Twój lekarz będzie monitorował Twoje serce za pomocą elektrokardiogramów i będzie wykonywał okresowe badania krwi w celu określenia stężenia potasu we krwi, szczególnie:

• jeśli chorujesz na jakąkolwiek chorobę serca lub nerek, lub inne sytuacje, które sprzyjają wystąpieniu hiperpotasemii.
• jeśli przyjmujesz inne leki, które mogą zwiększać stężenie potasu we krwi (patrz następna sekcja).

Twój lekarz powinien zachować szczególną ostrożność, jeśli otrzymujesz leki digoksynowe, zwłaszcza w momencie zaprzestania podawania potasu, ponieważ gwałtowny spadek stężenia potasu może spowodować zatrucie lekami digoksynowymi. W takich przypadkach leczenie potasem nie powinno być nagłe.

Roztwór potasu powinien być podawany tylko wtedy, gdy masz odpowiedni przepływ moczu. Jeśli nie jest to możliwe, może być konieczne podanie roztworu, który nie zawiera potasu.

Twój lekarz będzie wykonywał częste badania medyczne i laboratoryjne w celu monitorowania zmian w równowadze płynów i kwasowo-zasadowej oraz stężenia elektrolitów i glukozy we krwi

Jeśli znajdujesz się w sytuacji nagłej i stężenie potasu we krwi jest bardzo niskie lub przyjmujesz leki digoksynowe, nie zaleca się podawania roztworów glukozy, ponieważ obecność glukozy uniemożliwia tak szybkie zwiększanie stężenia potasu.

Jeśli chorujesz na nadciśnienie śródczaszkowe, Twój lekarz będzie ściśle monitorował stężenie glukozy we krwi.

Ponieważ ten lek zawiera glukozę, powinien być podawany z ostrożnością, jeśli masz niedobór witaminy B1 lub cukrzycę. Twój lekarz może podać Ci ten lek, pod warunkiem że uprzednio zostanie wprowadzone odpowiednie leczenie.

Ponieważ ten lek zawiera chloroworek sodu, powinien być podawany z ostrożnością, jeśli chorujesz na nadciśnienie, niewydolność serca, obrzęk płucny lub obwodowy, niewydolność nerek, stan przedrzucawkowy (rozwój nadciśnienia w czasie ciąży) lub inne stany związane z retencją sodu, a także jeśli przyjmujesz kortykosteroidy lub kortykotropinę (patrz następna sekcja).

Ten lek powinien być podawany z szczególną ostrożnością, jeśli masz zaawansowany wiek, ponieważ możesz przyjmować inne leki (patrz następna sekcja) lub możesz mieć nieprawidłową czynność nerek lub serca, lub cierpieć na inne choroby, które mogą wpływać na stężenie potasu we krwi.

Jeśli podawanie trwa dłużej, może dojść do wystąpienia przesiąkania (wyjścia roztworu z żyły do otaczających tkanek) lub tromboflebitis (stanu zapalnego żyły związanej z tworzeniem się skrzepów)

Bądź szczególnie ostrożny z Chloroworkiem potasu Kabi 0,04 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworkiem sodu 0,3% Roztworem do infuzji:

• Jeśli cierpisz na stany krytyczne, ból, stres pooperacyjny, infekcje, oparzenia lub choroby ośrodkowego układu nerwowego.
• Masz jakąkolwiek chorobę serca, wątroby i nerek i jesteś leczony lekiem, który zwiększa efekt vasopresyny (hormonu, który reguluje retencję wody w organizmie), ponieważ może to zwiększyć ryzyko wystąpienia niskiego stężenia sodu we krwi (hiponatremii) w szpitalu. (patrz sekcja Stosowanie Chloroworku potasu Kabi 0,04 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztworu do infuzji z innymi lekami).

Wszystkich pacjentów należy ściśle monitorować. W przypadkach, w których normalna regulacja zawartości wody w krwi jest zaburzona z powodu zwiększonej sekrecji vasopresyny, również zwanej hormonem antydiuretycznym (ADH), podawanie płynów o niskiej koncentracji chloru sodu (płynów hipotonicznych) może spowodować niskie stężenie sodu w krwi (hiponatremię). Może to spowodować ból głowy, nudności, drgawki, letarg, śpiączkę, obrzęk mózgu (edema mózgu) i śmierć; dlatego te objawy (ostra hiponatremia) są uważane za stan nagły.

Dzieci, kobiety w wieku rozrodczym i pacjenci z chorobami mózgu, takimi jak zapalenie mózgu, krwotok mózgowy, uraz mózgu i obrzęk mózgu, mają szczególne ryzyko ciężkiego i potencjalnie śmiertelnego obrzęku mózgu spowodowanego ostrą hiponatremią.

Stosowanie Chloroworku potasu Kabi 0,04 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztworu do infuzji z innymi lekami

Poinformuj swojego lekarza lub farmaceutę, jeśli przyjmujesz, niedawno przyjmowałeś lub możesz potrzebować przyjmować inne leki. Szczególnie ważne jest, aby poinformować lekarza, jeśli przyjmujesz:

• Leki, które mogą powodować, że ilość potasu we krwi jest zbyt wysoka z powodu dodania efektów, szczególnie jeśli nerki nie funkcjonują prawidłowo:
  • leki moczopędne oszczędzające potas (amiloryd, triamteren, spironolakton, eplerenon)
  • inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) (jak kaptopryl, enalapryl, lizynopryl)
  • antagonisty receptorów angiotensyny II (kandesartan, telmisartan, eprosartan, irbesartan, losartan, walsartan)
  • leki zawierające potas, takie jak sole potasowe penicyliny
  • leki przeciwzapalne niesteroidowe (NLPZ) (diklofenak, indometacyna, piroksykam, kwas mefenamowy, celekoksyb)
  • heparyna
  • pentamidyna, trimetoprim
  • cyklosporyna, takrolimus
  • blokery β-adrenergiczne (propranolol, nadolol, atenolol)
  • sukcynylcholina (sukametonium)

• Leki, które mogą obniżać stężenie potasu we krwi, przez co mogą być konieczne wyższe dawki potasu:
  • kortykosteroidy
  • leki moczopędne (leki moczopędne pętlowe, tiazydowe i pokrewne, leki moczopędne osmotyczne, inhibitory anhydrazy węglanowej)
  • duże dawki penicylin
  • aminoglikozydy
  • cisplatyna
  • foskarnet
  • amfoterycyna B
  • teofilina
  • insulina
  • kwas foliowy i witamina B12
  • agonisty β2-adrenergiczne

• glikozydy nasercowe (digoksyna i metyldigoksyna) (wysokie stężenie potasu może zmniejszyć ich efekt, a gwałtowny spadek stężenia potasu może spowodować zatrucie glikozydami nasercowymi)
• leki przeciwarytmiczne (jak chinidyna, hydrochinidyna, prokainamid) (wysokie stężenie potasu zwiększa ich aktywność, a niskie stężenie potasu zmniejsza ich skuteczność)
• węglan litu (sód może przyspieszyć wydalanie litu z moczem, co prowadzi do zmniejszenia działania terapeutycznego)
• kortykosteroidy o działaniu mineralokortykoidowym (jak fludrokortyzon) lub ACTH (kortykotropina) (te leki sprzyjają retencji wody i sodu)
• kortykosteroidy o działaniu glukokortykoidowym (jak hydrokortyzon) (te leki mogą powodować, że stężenie glukozy we krwi jest zbyt wysokie)
• insulina i leki przeciwcukrzycowe doustne (biguanidy, sulfonylomocznikowe) (glukozę może zmniejszyć ich efekt).

• Leki, które prowadzą do zwiększenia efektu vasopresyny (patrz sekcja Ostrzeżenia i środki ostrożności), na przykład:
  • leki, które stymulują uwalnianie vasopresyny (na przykład leki przeciwpsychotyczne, narcotyki)
  • leki, które nasilają działanie vasopresyny (na przykład leki przeciwzapalne niesteroidowe)
  • leki, które działają jak vasopresyna, zwane analogami vasopresyny

Inne leki, które zwiększają ryzyko hiponatremii, w tym leki moczopędne ogólnie i leki przeciwpadaczkowe.

Ciąża, laktacja i płodność

Jeśli jesteś w ciąży lub w okresie laktacji, uważasz, że możesz być w ciąży lub planujesz ciążę, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą przed zastosowaniem tego leku

Bezpieczeństwo stosowania w czasie ciąży i laktacji nie zostało ustalone. Dlatego powinien być stosowany tylko wtedy, gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu lub dziecka.

Ten lek powinien być podawany z szczególną ostrożnością u kobiet w ciąży podczas porodu, zwłaszcza jeśli jest podawany w połączeniu z oksytocyną (hormonem, który może być podawany w celu wywołania porodu i kontroli krwawienia) z powodu ryzyka hiponatremii.

Podawanie dużej ilości roztworów zawierających glukozę podczas porodu, zwłaszcza w przypadku porodów skomplikowanych, może spowodować hiperglikemię, hiperinsulinemię (wysokie stężenie insuliny we krwi) i kwasicę u płodu i może być szkodliwe dla noworodka.

Ponieważ ten lek zawiera chloroworek sodu, powinien być podawany z ostrożnością w przypadku stanu przedrzucawkowego w czasie ciąży.

Jeśli jesteś w ciąży lub w okresie laktacji, Twój lekarz powinien monitorować Twoje serce i stężenie potasu we krwi w sposób ciągły, ponieważ w przypadku nieprawidłowych wyników mogą wystąpić ciężkie zaburzenia serca u matki i płodu lub noworodka.

Kierowanie pojazdami i obsługa maszyn

Nieistotne.

3. Jak stosować Chloroworek potasu Kabi 0,04 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworek sodu 0,3% Roztwór do infuzji

Ten lek zostanie podany przez lekarza lub innego pracownika służby zdrowia przez infuzję (przez żyłę).

Twój lekarz zadecyduje o dawce, którą powinieneś otrzymać, biorąc pod uwagę ciężkość hipokaliemii, Twój wiek, wagę i stan kliniczny (szczególnie jeśli chorujesz na jakąkolwiek chorobę serca lub nerek), oraz jak długo potrzebujesz tego leku.

Maksymalna zalecana dawka potasu wynosi 2-3 mEq/kg/dobę. U dorosłych dawka potasu nie powinna przekraczać 200 mEq na dobę. Zalecana dawka do pokrycia potrzeb utrzymania wynosi 40-80 mEq na dobę.

Twój lekarz zadecyduje o ilości płynu, którą powinieneś otrzymać. Niezależnie od tego, nie powinno się podawać więcej niż 40 ml/kg/dobę (maksymalnie 3000 ml na dobę).

Ilność glukozy podawanej z roztworem nie powinna przekraczać 4-5 mg/kg/min.

Jeśli Twoje nerki nie funkcjonują prawidłowo, powinieneś otrzymać mniejszą dawkę.

Zasada ogólna mówi, że prędkość infuzji nie powinna przekraczać 20 mEq potasu na godzinę, gdy jest podawany przez żyłę obwodową.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

U dzieci dawka potasu nie powinna przekraczać 3 mEq/kg/dobę, a dzienne potrzeby utrzymania wynoszą 2-2,5 mEq/kg

Zalecana dzienna dawka płynu u tych pacjentów jest następująca:

• mniej niż 10 kg masy ciała: 100 ml/kg
• między 10 a 20 kg masy ciała: 1000 ml + 50 ml/kg powyżej 10 kg
• ponad 20 kg masy ciała: 1500 ml + 20 ml/kg powyżej 20 kg

Podawanie doustne suplementów potasu lub spożywanie pokarmów bogatych w potas powinno zastąpić dożylne podawanie tego leku jak najwcześniej.

Jeśli przyjmujesz więcej Chloroworku potasu Kabi 0,04 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztworu do infuzji, niż powinieneś

Nadmierna ilość roztworów potasu może spowodować hiperpotasemię, która może być potencjalnie śmiertelna, zwłaszcza jeśli Twoje nerki nie funkcjonują prawidłowo. W przypadku przedawkowania mogą również wystąpić zaburzenia równowagi płynów i elektrolitów w surowicy, obrzęk oraz zaburzenia krążenia i serca (patrz objawy w sekcji 4. Działania niepożądane).

W przypadku hiperpotasemii Twój lekarz powinien przerwać podawanie i podjąć odpowiednie środki w celu obniżenia stężenia potasu we krwi.

W przypadku przedawkowania lub przypadkowego przyjęcia skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą lub zadzwoń do Centrum Informacji Toksykologicznej, telefon: 91 562 04 20.

4. Możliwe działania niepożądane

Podobnie jak wszystkie leki, ten lek może powodować działania niepożądane, chociaż nie wszystkie osoby je doświadczają.

Po podaniu tego leku może wystąpić nadmierna hydratacja (zatrzymanie płynów), hiperglikemia, kwasica hiperchloremiczna (wysoki poziom chlorków we krwi) i hiperkaliemia, szczególnie jeśli roztwór jest podawany zbyt szybko lub w nadmiarze, lub jeśli nerki pacjenta nie funkcjonują prawidłowo. Objawy hiperkaliemii dotyczą głównie nerwów, mięśni i serca i obejmują świąd lub mrowienie kończyn, osłabienie mięśni, porażenie, w którym mięśnie są osłabione, porażenie oddechowe, porażenie jelit, zaburzenia psychiczne, utrata odruchów, apatia, zimna skóra, bladość (szary odcień skóry), osłabienie i ciężkość nóg, niedociśnienie (niskie ciśnienie krwi), nieprawidłowości w elektrokardiogramie, nieprawidłowości w rytmie serca, blok serca i zatrzymanie serca. Bardzo ważne jest, aby lekarz kontrolował serce pacjenta w celu oceny ciężkości możliwej hiperkaliemii.

Mogą również wystąpić działania niepożądane wynikające z podania dożylnego. Te działania obejmują gorączkę, infekcję w miejscu wstrzyknięcia, ból miejscowy, zapalenie żyły, zakrzepicę żyły (powstanie skrzepu), stan zapalny, twardnienie lub kurczenie żyły, wyciek i martwicę (śmierć tkanek).

Następujące działania niepożądane mogą wystąpić u niektórych osób:

• Podwyższone poziomy potasu i/lub glukozy we krwi, zatrzymanie płynów, kwasica hiperchloremiczna
• Zaburzenia psychiczne, apatia
• Osłabienie mięśni, świąd lub mrowienie kończyn, utrata ruchu mięśni (porażenie), utrata odruchów, uczucie osłabienia i ciężkości
• Ciężkie lub całkowite osłabienie mięśni oddechowych
• Zakrzepica jelit z powodu braku ruchu mięśni jelitowych
• Nieprawidłowości w rytmie serca, blok serca, zatrzymanie serca
• Infekcja w miejscu wstrzyknięcia
• Gorączka
• Stan zapalny, twardnienie lub kurczenie żyły, w której podawany jest lek, zakrzepica żyły, zimna skóra, bladość (szary odcień skóry), niedociśnienie
• Ból, zapalenie, wyciek i martwica w miejscu wstrzyknięcia
• Nieprawidłowości w elektrokardiogramie

Ból głowy, nudności, drgawki, letarg. Może to być spowodowane niskim poziomem sodu we krwi. Kiedy poziom sodu we krwi znacznie spada, woda wchodzi do komórek mózgu i powoduje ich obrzęk. Może to spowodować zwiększenie ciśnienia w czaszce i encefalopatię hiponatremiczną.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli doświadcza się jakiegokolwiek działania niepożądanego, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, nawet jeśli jest to możliwe działanie niepożądane, które nie występuje w tej ulotce. Można również zgłaszać je bezpośrednio przez System Hiszpańskiej Farmakowigilancji leków stosowanych u ludzi: https://www.notificaram.es. Poprzez zgłaszanie działań niepożądanych można przyczynić się do dostarczenia więcej informacji o bezpieczeństwie tego leku.

5. Przechowywanie chloru potasu Kabi 0,04 mEq/ml w glukozie 3,3% i chlorze sodu 0,3% roztworu do infuzji

Należy przechowywać ten lek poza zasięgiem dzieci.

Nie należy stosować tego leku po upływie terminu ważności, który jest podany na opakowaniu po CAD. Termin ważności to ostatni dzień miesiąca, który jest podany.

Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C.

Po otwarciu opakowania roztwór należy zużyć natychmiast.

Ten lek jest przeznaczony do jednorazowego użytku. Nieużyty roztwór należy wyrzucić.

Nie należy stosować tego leku, jeśli roztwór nie jest przejrzysty lub zawiera cząstki, lub jeśli opakowanie jest uszkodzone.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani do śmieci. Należy zapytać farmaceutę, jak się pozbyć opakowań i leków, które nie są już potrzebne. W ten sposób można pomóc chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i dodatkowe informacje

Skład chloru potasu Kabi 0,04 mEq/ml w glukozie 3,3% i chlorze sodu 0,3% roztworu do infuzji

• Substancjami czynnymi są chlorek potasu, glukoza i chlorek sodu. Każde 100 ml tego leku zawiera 0,3 g chlorku potasu, 3,3 g glukozy (w postaci monohydratu) i 0,33 g chlorku sodu.
• Pozostałe składniki (substancje pomocnicze) to kwas chlorowodorowy i wodorotlenek sodu (do regulacji pH) oraz woda do wstrzykiwań

Wygląd produktu i zawartość opakowania

Chlorek potasu Kabi 0,04 mEq/ml w glukozie 3,3% i chlorze sodu 0,3% roztwór do infuzji jest przejrzystym i bezbarwnym roztworem.

Ten lek jest dostępny w butelkach z polietylenu (Kabipac). Opakowania zawierają 10 butelek po 500 ml lub 10 butelek po 1000 ml.

Możliwe, że tylko niektóre rozmiary opakowań są dostępne.

Podmiot odpowiedzialny za pozwolenie na dopuszczenie do obrotu i producent

Podmiot odpowiedzialny za pozwolenie na dopuszczenie do obrotu

Fresenius Kabi España, S.A.U.

Marina 16-18,

08005 Barcelona

Hiszpania

Producent

Labesfal – LaboratóriosAlmiro, S.A.

Zona Industrial do Lagedo

3465-157 Santiago de Besteiros

Portugalia

Data ostatniej aktualizacji tej ulotki: Marzec 2018

Szczegółowe i aktualne informacje o tym leku są dostępne na stronie internetowej Hiszpańskiej Agencji Leków i Produktów Medycznych (AEMPS) http://www.aemps.gob.es/

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Informacje te są przeznaczone wyłącznie dla profesjonalistów sektora opieki zdrowotnej:

Chlorek potasu Kabi 0,04 mEq/ml w glukozie 3,3% i chlorze sodu 0,3% roztwór do infuzji jest gotowym do użycia roztworem, który powinien być podawany przez infuzję.

Osmolarność teoretyczna roztworu wynosi 376 mOsm/l.

Ze względu na stężenie potasu w roztworze (40 mEq/l), ten lek jest odpowiedni do podawania dożylnego. Jeśli używana jest żyła centralna, zaleca się używanie żyły udowej i unikanie żył jugularnych i podkluczowych.

W ogóle zaleca się nie przekraczać 40 mEq/l przez żyłę obwodową

Dawkowanie:

Dawkę i czas trwania leczenia należy dostosować do każdego pacjenta, w zależności od ciężkości hipokaliemii, wieku, wagi i stanu klinicznego, szczególnie w przypadku niewydolności serca lub nerek.

Dawkę i szybkość podawania należy określić za pomocą monitorowania elektrokardiograficznego i oznaczania stężenia potasu w osoczu.

U dorosłych maksymalna zalecana dawka potasu wynosi 2-3 mEq/kg/dobę, nie przekraczając 200 mEq/dobę, przy czym zalecana dawka w leczeniu podtrzymującym wynosi 40-80 mEq/dobę.

Podanie płynów powinno być obliczone dla każdego pacjenta w zależności od potrzeb uzupełnienia lub podtrzymywania. Jednak w ogóle nie powinno się podawać więcej niż 40 ml/kg/dobę (maks. 3000 ml na dobę).

Ilność glukozy podawanej z roztworem nie powinna przekraczać 4-5 mg/kg/min.

U dzieci dawka potasu nie powinna przekraczać 3 mEq/kg/dobę, a dzienne potrzeby podtrzymujące wynoszą 2-2,5 mEq/kg.

Zalecana dzienna dawka płynów u tych pacjentów jest następująca:

• < 10 kg masy ciała: 100 ml/kg
• między 10 a 20 kg masy ciała: 1000 ml + 50 ml/kg powyżej 10 kg
• > 20 kg masy ciała: 1500 ml + 20 ml/kg powyżej 20 kg

Pacjenci z niewydolnością nerek powinni otrzymywać mniejsze dawki ze względu na ryzyko hiperkaliemii.

Podanie potasu dożylnie w szybkości 10 mEq/h jest uważane za bezpieczne. Kiedy szybkość podawania jest większa niż 10 mEq/h, należy prowadzić ścisłe monitorowanie pacjenta za pomocą EKG i okresowych oznaczeń stężenia potasu w osoczu. Ogólnie szybkość infuzji przez żyłę obwodową nie powinna przekraczać 20 mEq/h. Przez żyłę centralną można osiągnąć większe szybkości podawania.

Ogólne zalecenia dotyczące podawania roztworów dożylnych potasu:

Środki ostrożności podczas przygotowywania i manipulacji:

Zawartość każdego opakowania jest przeznaczona do jednorazowego użytku. Nieużyty roztwór należy wyrzucić.

Roztwór powinien być przejrzysty i nie zawierać cząstek. Nie należy go podawać w przeciwnym przypadku.

Należy stosować technikę aseptyczną podczas podawania roztworu, a także podczas dodawania leków do roztworu, jeśli jest to konieczne.

Podobnie jak w przypadku wszystkich roztworów parenteralnych, przed dodaniem leków do roztworu lub przed jednoczesnym podaniem z innymi lekami, należy sprawdzić, czy nie występują niezgodności leków dodanych z roztworem ani z opakowaniem. Należy również skonsultować się z ulotką leku dodanego.

To użytkownik jest odpowiedzialny za ocenę niezgodności leku dodanego z chlorkiem potasu Kabi 0,04 mEq/ml w glukozie 3,3% i chlorkiem sodu 0,3% roztworem do infuzji, monitorując możliwe zmiany koloru i/lub powstanie osadów, nierozpuszczalnych kompleksów lub kryształów.

Przed podaniem mieszanki należy sprawdzić stabilność i osmolarność ostatecznego roztworu.

Kiedy dodano lek zgodny z tą formułą, roztwór powinien być podany natychmiast, chyba że rozcieńczenie zostało wykonane w warunkach aseptycznych, kontrolowanych i zwalidowanych.

Niezgodności:

Nie znaleziono badań, które opisywałyby niezgodności związane z tym lekiem, ale takie niezgodności występują z substancjami czynnymi roztworu.

Chlorek potasu w roztworach dożylnych okazał się niezgodny z chlorkiem amoksycyliny, amfoterycyną B, chlorkiem dobutaminy i peniciliną G sodową. Ponadto nie zaleca się jednoczesnego podawania następujących leków, gdy są podawane mieszanki potasu: azitromycyna, chlorek prometazyny, diazepam, fenitoina sodowa, succynian metyloprednizolony sodowy lub tartrat ergotaminy.

Opisano, że roztwór glukozowy z zawartością glukozy 3,3% i chlorku sodu 0,3% jest niezgodny z mitomycyną z powodu niskiego pH tego roztworu. Ponadto zaobserwowano przypadki niezgodności dla różnych roztworów glukozowych z: fenitoina sodowa, heparyna sodowa, lactat haloperydolu, imipenem-cilastatyna sodowa i meropenem. Niemniej jednak niektóre z tych leków mogą być zgodne z roztworami glukozowymi, w zależności od różnych czynników, takich jak stężenie leku w roztworze (heparyna sodowa) lub czas, jaki upływa między rozcieńczeniem a podaniem roztworu (imipenem-cilastatyna sodowa i meropenem).

Z drugiej strony, opisano objawy niezgodności, gdy niektóre leki są rozcieńczane w roztworach zawierających glukozę, w tym: chlorek amoksycyliny/kwas clavulanic, chlorek ampicyliny, interferon alfa-2b i chlorek prokainamidy. Niemniej jednak należy zauważyć, że niektóre z tych leków, takie jak na przykład chlorek amoksycyliny/kwas clavulanic, mogą być wstrzykiwane bezpośrednio w miejsce wstrzyknięcia, podczas gdy roztwory do infuzji są podawane.

Także opisano objawy niezgodności, gdy niektóre leki są rozcieńczane w roztworach zawierających chlorek. Wśród nich są amsakryna i glukuronian trimetrexatu.

Leczenie nagłe w przypadku hiperkaliemii:

Leczenie hiperkaliemii zależy od ciężkości tego stanu. Ustanowiono różne schematy leczenia, w tym podawanie wapnia w celu przeciwdziałania negatywnym skutkom hiperkaliemii na serce, stosowanie insuliny i glukozy lub węglanu sodu w celu promowania przenikania potasu z przestrzeni zewnątrzkomórkowej do komórek oraz/lub stosowanie diuretyków, resin jonowymianowych lub dializy w celu zwiększenia wydalania:

• Jeśli występują objawy sercowe: podanie soli wapnia dożylnie (10-20 ml glukonatu wapnia 10%). W niektórych przypadkach może być konieczne ponowne podanie.

• Aby szybko obniżyć poziom potasu we krwi: podanie dożylnie insuliny i glukozy (na przykład 5-15 jednostek insuliny wraz z 50 ml glukozy 50%). Alternatywnie lub dodatkowo, u pacjentów z kwasicą, można podać dożylnie węglan sodu (40-160 mEq podanych w 5 minut).

• Aby usunąć nadmiar potasu z organizmu: stosowanie diuretyków, szczególnie diuretyków pętlowych (furosemid), resin jonowymianowych (poliestyrenosulfonian sodu lub wapnia) doustnie lub doodbytniczo, lub hemodializy lub dializy otrzewnowej w ciężkich przypadkach niewydolności nerek i hiperkatabolizmu.

Szybkie obniżenie poziomu potasu we krwi u pacjentów z digoksyną może spowodować toksemię sercową.

Środki zapobiegawcze przeciwko zakrzepicy żył:

Jeśli podawanie jest przedłużone, może wystąpić wyciek lub zakrzepica żył. Aby uniknąć zakrzepicy żył, zaleca się zmianę miejsca wkłucia cewnika co 24-48 godzin.

Ogólne zalecenie

Może być konieczne monitorowanie bilansu wodnego, glukozy we krwi, sodu we krwi i innych elektrolitów przed i podczas podawania, szczególnie u pacjentów z zwiększonym wydzielaniem nieosmotycznym wazopresyny (zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego, SIADH) i u pacjentów, którzy otrzymują leki współistniejące z agonistami wazopresyny z powodu ryzyka hiponatremii.

Monitorowanie sodu we krwi jest szczególnie ważne w przypadku produktów o niższej koncentracji sodu w porównaniu z koncentracją sodu we krwi. Po infuzji chloru potasu Kabi 0,04 mEq/ml w glukozie 3,3% i chlorze sodu 0,3% roztworem do infuzji następuje szybkie i aktywne przenikanie glukozy do komórek organizmu. Ten stan może powodować efekt, który można uznać za dostarczanie wolnej wody i może prowadzić do ciężkiej hiponatremii.