CHLOREK POTASU KABI 0,02 mEq/mL w 3,3% GLUKOZIE i 0,3% CHLORKU SODU ROZTÓR DO WLEWU

Wprowadzenie

Charakterystyka produktu: Informacje dla użytkownika

Chloroworek potasu Kabi 0,02 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztwór do infuzji

Chloroworek potasu, Glukoz, Chloroworek sodu

Przeczytaj całą charakterystykę produktu uważnie przed rozpoczęciem stosowania tego leku, ponieważ zawiera ona istotne informacje dla Ciebie.

• Zachowaj tę charakterystykę produktu, ponieważ może być konieczne ponowne przeczytanie jej.
• Jeśli masz jakieś wątpliwości, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.
• Jeśli doświadczasz działań niepożądanych, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, nawet jeśli są to działania niepożądane, które nie są wymienione w tej charakterystyce produktu. Zobacz punkt 4.

Zawartość charakterystyki produktu

1. Czym jest Chloroworek potasu Kabi 0,02 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztwór do infuzji i w jakim celu się go stosuje.
2. Informacje, które należy wiedzieć przed rozpoczęciem stosowania Chloroworku potasu Kabi 0,02 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztworu do infuzji.
3. Jak stosować Chloroworek potasu Kabi 0,02 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztwór do infuzji.
4. Mozliwe działania niepożądane.
5. Przechowywanie Chloroworku potasu Kabi 0,02 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztworu do infuzji.
6. Zawartość opakowania i dodatkowe informacje.

1. Czym jest Chloroworek potasu Kabi 0,02 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztwór do infuzji i w jakim celu się go stosuje

Ten lek zawiera następujące substancje czynne: chloroworek potasu, glukozę (jako monohydrat) i chloroworek sodu. Ten lek jest roztworem do infuzji i zostanie podany dożylnie przez cienką rurkę.

Ten lek należy do grupy leków zwanych roztworami dożylnej, które wpływają na równowagę elektrolitową - elektrolity z węglowodanami (stosowane w celu utrzymania płynów ustrojowych w prawidłowej równowadze).

Ten lek jest wskazany do zapobiegania lub leczenia niedoboru potasu (elektrolitu) w organizmie, gdy wymaga on podania wody, elektrolitów i węglowodanów, ponieważ środki dietetyczne lub leki doustne są niewystarczające.

2. Informacje, które należy wiedzieć przed rozpoczęciem stosowania Chloroworku potasu Kabi 0,02 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztworu do infuzji

Nie stosuj Chloroworku potasu Kabi 0,02 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3%,

• jeśli jesteś uczulony na chloroworek potasu, glukozę lub chloroworek sodu lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6)
• jeśli masz podwyższone stężenie potasu we krwi (hiperpotasemia)
• jeśli chorujesz na ciężką chorobę nerek z oligurią (zmniejszonym wydalaniem moczu), anurią (brakiem wytwarzania moczu) lub azotemią (obecnością nadmiaru odpadów azotowych we krwi z powodu niewydolności nerek)
• jeśli masz podwyższone stężenie chloru we krwi (hiperchloremia)
• jeśli masz podwyższone stężenie sodu we krwi (hipernatremia)
• jeśli chorujesz na stany nadmiernego nawodnienia (hiperhydratacji)
• jeśli chorujesz na stany hiperglikemii (wysokich stężeń glukozy we krwi) jak w przypadku komy hiperglikemicznej, cukrzycy niekontrolowanej lub innych nietolerancji glukozy w sytuacjach metabolicznego stresu.
• jeśli chorujesz na kwasicę tubularną nerek (zaburzenie funkcji nerek)
• jeśli miałeś niedawno udar mózgu lub
• w ciągu pierwszych 24 godzin po urazie głowy.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Skonsultuj się z lekarzem lub pielęgniarką przed rozpoczęciem stosowania Chloroworku potasu Kabi 0,02 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztworu do infuzji.

Podawanie potasu powinno odbywać się zawsze pod ścisłym nadzorem lekarskim. Podczas podawania tego leku, w celu wczesnego wykrycia oznak nadmiernych stężeń potasu (hiperpotasemii), Twój lekarz będzie kontrolował Twoje serce za pomocą elektrokardiogramów i będzie wykonywał okresowe badania krwi w celu określenia stężeń potasu we krwi, szczególnie:

• jeśli chorujesz na chorobę serca lub nerek, lub inne stany, które mogą sprzyjać wystąpieniu hiperpotasemii.
• jeśli przyjmujesz inne leki, które mogą zwiększać stężenie potasu we krwi (patrz następny punkt).

Twój lekarz powinien zachować szczególną ostrożność, jeśli przyjmujesz leki digoksynowe, zwłaszcza w momencie zaprzestania podawania potasu, ponieważ gwałtowny spadek stężeń potasu może spowodować zatrucie lekami digoksynowymi. W takich przypadkach leczenie potasem nie powinno być nagłe.

Roztwór potasu powinien być podawany tylko wtedy, gdy masz odpowiedni przepływ moczu. Jeśli nie jest to możliwe, może być konieczne podanie roztworu, który nie zawiera potasu.

Twój lekarz będzie wykonywał regularne badania lekarskie i laboratoryjne w celu monitorowania zmian w równowadze płynów i kwasowo-zasadowej oraz stężeń elektrolitów i glukozy we krwi.

Jeśli znajdujesz się w sytuacji nagłej i masz bardzo niskie stężenie potasu we krwi lub przyjmujesz leki digoksynowe, nie zaleca się podawania roztworów glukozy, ponieważ obecność glukozy uniemożliwia szybkie zwiększanie stężeń potasu.

Jeśli chorujesz na nadciśnienie śródczaszkowe, Twój lekarz będzie ściśle monitorował stężenia glukozy we krwi.

Ponieważ ten lek zawiera glukozę, powinien być podawany z ostrożnością, jeśli masz niedobór witaminy B1 lub cukrzycę. Twój lekarz może podać Ci ten lek, jeśli uprzednio zostanie wprowadzone odpowiednie leczenie.

Ponieważ ten lek zawiera sod, powinien być podawany z ostrożnością, jeśli chorujesz na nadciśnienie, niewydolność serca, obrzęk płucny lub obwodowy, niewydolność nerek, stan przedrzucawkowy (rozwój nadciśnienia w czasie ciąży) lub inne stany związane z retencją sodu, a także jeśli przyjmujesz kortykosteroidy lub kortykotropinę (patrz następny punkt).

Ten lek powinien być podawany z szczególną ostrożnością, jeśli masz zaawansowany wiek, ponieważ możesz przyjmować inne leki (patrz następny punkt) lub możesz mieć zaburzenia czynności nerek lub serca, lub cierpieć na inne choroby, które mogą wpływać na stężenie potasu we krwi.

Jeśli podawanie trwa dłużej, może dojść do wystąpienia przesiąkania (wyjścia roztworu z żyły do otaczających tkanek) lub zakrzepicy żył (stanu zapalnego żył związanej z tworzeniem się skrzepów).

Bądź szczególnie ostrożny z Chloroworkiem potasu Kabi 0,02 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztworem do infuzji:

• jeśli chorujesz na stany krytyczne, ból, stres poporodowy, infekcje, oparzenia lub choroby ośrodkowego układu nerwowego.
• masz jakąkolwiek chorobę serca, wątroby i nerek i jesteś leczony lekiem, który zwiększa działanie wazopresyny (hormonu, który reguluje retencję wody w organizmie), ponieważ może to zwiększyć ryzyko wystąpienia w szpitalu niskich stężeń sodu we krwi (hiponatremii). (patrz punkt Użycie Chloroworku potasu Kabi 0,02 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztworu do infuzji z innymi lekami).

Wszyscy pacjenci powinni być ściśle monitorowani. W przypadkach, w których normalna regulacja zawartości wody w krwi jest zaburzona z powodu zwiększonej sekrecji wazopresyny, również zwanej hormonem antydiuretycznym (ADH), podawanie płynów o niskiej koncentracji chloru sodu (płynów hipotonicznych) może spowodować niskie stężenie sodu w krwi (hiponatremię). Może to spowodować ból głowy, nudności, drgawki, letarg, śpiączkę, obrzęk mózgu (edema mózgu) i śmierć; dlatego te objawy (ostra hiponatremia) są uważane za stan nagły.

Dzieci, kobiety w wieku rozrodczym i pacjenci z chorobami mózgu, takimi jak zapalenie mózgu, krwotok mózgowy, uraz mózgu i obrzęk mózgu, mają szczególne ryzyko ciężkiego i potencjalnie śmiertelnego obrzęku mózgu spowodowanego hiponatremią.

Stosowanie Chloroworku potasu Kabi 0,02 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztworu do infuzji z innymi lekami

Poinformuj swojego lekarza lub farmaceutę, jeśli przyjmujesz, przyjmowałeś niedawno lub możesz przyjmować inne leki. Szczególnie ważne jest, aby poinformować lekarza, jeśli przyjmujesz:

• Leki, które mogą powodować, że ilość potasu we krwi jest zbyt wysoka z powodu dodania efektów, zwłaszcza jeśli nerki nie funkcjonują prawidłowo:
  • leki moczopędne oszczędzające potas (amylorid, triamteren, spironolakton, eplerenon)
  • inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) (jak kaptopryl, enalapryl, lizynopryl)
  • antagonisty receptorów angiotensyny II (kandesartan, telmisartan, eprosartan, irbesartan, losartan, walsartan)
  • leki zawierające potas, takie jak sole potasowe penicyliny
  • leki przeciwzapalne niesteroidowe (NLPZ) (diklofenak, indometacyna, piroksykam, kwas mefenamowy, celekoksyb)
  • heparyna
  • pentamidyna, trimetoprim
  • cyklosporyna, takrolimus
  • blokery β-adrenergiczne (propranolol, nadolol, atenolol)
  • sukcynylcholina (sukametonium)

• Leki, które mogą obniżać stężenie potasu we krwi, przez co mogą być konieczne wyższe dawki potasu:
  • kortykosteroidy
  • leki moczopędne (leki moczopędne pętlowe, tiazydowe i pokrewne, leki moczopędne osmotyczne, inhibitory anhydrazy węglanowej)
  • duże dawki penicylin
  • aminoglikozydy
  • cisplatyna
  • foscarnet
  • amfoterycyna B
  • teofilina
  • insulina
  • kwas foliowy i witamina B12
  • agoniści β2-adrenergiczne

• glikozydy nasercowe (digoksyna i metyldigoksyna) (wysokie stężenia potasu mogą zmniejszyć ich efekt, a gwałtowny spadek tych stężeń może spowodować zatrucie glikozydami nasercowymi)
• leki przeciwarytmiczne (jak chinidyna, hydrochinidyna, prokainamid) (wysokie stężenia potasu zwiększają ich aktywność, a niskie stężenia potasu zmniejszają ich skuteczność)
• węglan litu (sód może przyspieszyć wydalanie litu z moczem, co prowadzi do zmniejszenia działania terapeutycznego litu)
• kortykosteroidy o działaniu mineralokortykoidowym (jak fludrokortyzon) lub ACTH (kortykotropina) (te leki sprzyjają retencji wody i sodu)
• kortykosteroidy o działaniu glukokortykoidowym (jak hydrokortyzon) (te leki mogą powodować, że stężenie glukozy we krwi jest zbyt wysokie)
• insulina i leki przeciwcukrzycowe doustne (biguanidy, sulfonylomocznikowe) (glukozę może zmniejszyć ich efekt).

• Leki, które prowadzą do zwiększenia efektu wazopresyny (patrz punkt Ostrzeżenia i środki ostrożności), na przykład:
  • leki, które stymulują uwalnianie wazopresyny (na przykład leki przeciwpsychotyczne, leki opioidowe)
  • leki, które nasilają działanie wazopresyny (na przykład leki przeciwzapalne niesteroidowe)
  • leki, które działają jak wazopresyna, zwane analogami wazopresyny

Inne leki, które zwiększają ryzyko hiponatremii, w tym leki moczopędne ogólnie i leki przeciwpadaczkowe.

Ciąża, laktacja i płodność

Jeśli jesteś w ciąży lub w okresie laktacji, podejrzewasz, że możesz być w ciąży lub planujesz ciążę, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą przed zastosowaniem tego leku.

Bezpieczeństwo stosowania w czasie ciąży i laktacji nie zostało ustalone. Dlatego powinien być stosowany tylko wtedy, gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu lub dziecka.

Ten lek powinien być stosowany z szczególną ostrożnością u kobiet w ciąży podczas porodu, zwłaszcza jeśli jest stosowany w połączeniu z oksytocyną (hormonem, który może być stosowany w celu wywołania porodu i kontroli krwawienia) z powodu ryzyka hiponatremii.

Podawanie matce dużych ilości roztworów zawierających glukozę podczas porodu, zwłaszcza w przypadku porodów skomplikowanych, może spowodować hiperglikemię, hiperinsulinemię (wysokie stężenia insuliny we krwi) i kwasicę u płodu, co może być szkodliwe dla noworodka.

Ponieważ ten lek zawiera chloroworek sodu, powinien być stosowany z ostrożnością w przypadku stanu przedrzucawkowego w czasie ciąży.

Jeśli jesteś w ciąży lub w okresie laktacji, Twój lekarz powinien stale monitorować Twoje serce i stężenie potasu we krwi, ponieważ w przypadku nieprawidłowych wyników mogą wystąpić ciężkie zaburzenia serca u matki, płodu lub noworodka.

Jazda pojazdami i obsługa maszyn

Brak istotnych danych.

3. Jak stosować Chloroworek potasu Kabi 0,02 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztwór do infuzji

Ten lek zostanie podany przez lekarza lub innego personelu medycznego przez infuzję (przez żyłę).

Twój lekarz zadecyduje o dawce, którą powinieneś otrzymać, biorąc pod uwagę ciężkość hipokaliemii, Twój wiek, wagę i stan kliniczny (szczególnie jeśli chorujesz na chorobę serca lub nerek), oraz jak długo potrzebujesz tego leku.

Maksymalna zalecana dawka potasu wynosi 2-3 mEq/kg/dobę. U dorosłych dawka potasu nie powinna przekraczać 200 mEq na dobę. Zalecana dawka do pokrycia potrzeb podtrzymujących wynosi 40-80 mEq na dobę.

Twój lekarz zadecyduje o ilości płynu, którą powinieneś otrzymać. Niezależnie od tego, nie powinno się podawać więcej niż 40 ml/kg/dobę (maksymalnie 3000 ml na dobę).

Ilność glukozy podawanej z roztworem nie powinna przekraczać 4-5 mg/kg/min.

Jeśli Twoje nerki nie funkcjonują prawidłowo, powinieneś otrzymać mniejszą dawkę.

Zasada ogólna mówi, że prędkość infuzji nie powinna przekraczać 20 mEq potasu na godzinę, gdy jest podawany przez żyłę obwodową.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

U dzieci dawka potasu nie powinna przekraczać 3 mEq/kg/dobę, a potrzeby dzienne wynoszą 2-2,5 mEq/kg

Zalecana dzienna dawka płynu u tych pacjentów jest następująca:

• mniej niż 10 kg wagi: 100 ml/kg
• między 10 a 20 kg wagi: 1000 ml + 50 ml/kg powyżej 10 kg
• ponad 20 kg wagi: 1500 ml + 20 ml/kg powyżej 20 kg

Podawanie doustne suplementów potasu lub spożywanie pokarmów bogatych w potas powinno zastąpić dożylne podawanie tego leku jak najszybciej.

Jeśli przyjmujesz więcej Chloroworku potasu Kabi 0,02 mEq/ml w Glukozie 3,3% i Chloroworku sodu 0,3% Roztworu do infuzji, niż powinieneś

Nadmierna ilość roztworów potasu może spowodować hiperpotasemię, co może być potencjalnie śmiertelne, zwłaszcza jeśli Twoje nerki nie funkcjonują prawidłowo. W przypadku przedawkowania mogą również wystąpić zaburzenia równowagi płynów i elektrolitów w surowicy, obrzęk oraz zaburzenia krążenia i serca (patrz objawy w punkcie 4. Działania niepożądane).

W przypadku hiperpotasemii Twój lekarz powinien przerwać podawanie i podjąć odpowiednie środki w celu obniżenia stężenia potasu we krwi.

W przypadku przedawkowania lub przypadkowego przyjęcia skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą lub zadzwoń do Punktu Informacji Toksykologicznej, tel. 91 562 04 20.

4. Możliwe działania niepożądane

Podobnie jak wszystkie leki, ten lek może powodować działania niepożądane, chociaż nie wszystkie osoby je doświadczają.

Po podaniu tego leku może wystąpić nadmierna hydratacja (zatrzymanie płynów), hiperglikemia, kwasica hiperchloremiczna (wysoki poziom chlorków we krwi) i hiperpotasemia, szczególnie jeśli roztwór jest podawany zbyt szybko lub w nadmiarze, lub jeśli nerki pacjenta nie funkcjonują prawidłowo. Objawy hiperpotasemii dotyczą głównie nerwów, mięśni i serca i obejmują świąd lub mrowienie kończyn, osłabienie mięśni, porażenie, w którym mięśnie są osłabione, porażenie oddechowe, porażenie jelit, zaburzenia psychiczne, utrata odruchów, apatia, zimna skóra, bladość (szary odcień skóry), osłabienie i ciężkość nóg, niedociśnienie (niskie ciśnienie krwi), nieprawidłowości w elektrokardiogramie, nieprawidłowości w rytmie serca, blok serca i zatrzymanie serca. Bardzo ważne jest, aby lekarz kontrolował serce pacjenta w celu oceny ciężkości możliwej hiperpotasemii.

Mogą również wystąpić działania niepożądane wynikające z podania dożylnego. Te działania obejmują gorączkę, infekcję w miejscu wstrzyknięcia, ból miejscowy, zapalenie żyły, zakrzepicę żyły (powstanie skrzepu), stan zapalny, zgrubienie lub skurcz żyły, wyciek i martwicę (śmierć tkanek).

Następujące działania niepożądane mogą wystąpić u niektórych osób:

• Podwyższone poziomy potasu i/lub glukozy we krwi, zatrzymanie płynów, kwasica hiperchloremiczna
• Zaburzenia psychiczne, apatia
• Osłabienie mięśni, świąd lub mrowienie kończyn, utrata ruchu mięśni (porażenie), utrata odruchów, uczucie osłabienia i ciężkości
• Ciężkie lub całkowite osłabienie mięśni oddechowych
• Zablokowanie jelit z powodu braku ruchu mięśni jelitowych
• Nieprawidłowości w rytmie serca, blok serca, zatrzymanie serca
• Infekcja w miejscu wstrzyknięcia
• Gorączka
• Stan zapalny, zgrubienie lub skurcz żyły, w której podawany jest lek, zakrzepica żyły, zimna skóra, bladość (szary odcień skóry), niedociśnienie
• Ból, zapalenie, wyciek i martwica w miejscu wstrzyknięcia
• Nieprawidłowości w elektrokardiogramie

Ból głowy, nudności, drgawki, letarg. Może to być spowodowane niskim poziomem sodu we krwi. Kiedy poziom sodu we krwi znacznie spada, woda wchodzi do komórek mózgu i powoduje ich obrzęk. Może to spowodować zwiększenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego i encefalopatię hiponatremiczną.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli doświadcza się jakiegokolwiek działania niepożądanego, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, nawet jeśli jest to możliwe działanie niepożądane, które nie występuje w tej ulotce. Można również zgłaszać je bezpośrednio przez System Hiszpańskiej Farmakowigilancji leków stosowanych u ludzi: https://www.notificaram.es. Poprzez zgłaszanie działań niepożądanych można przyczynić się do uzyskania większej ilości informacji o bezpieczeństwie tego leku.

5. Przechowywanie chloru potasu Kabi 0,02 mEq/ml w glukozie 3,3% i chlorze sodu 0,3% roztworu do infuzji

Należy przechowywać ten lek poza zasięgiem dzieci.

Nie należy stosować tego leku po upływie terminu ważności, który jest podany na opakowaniu po CAD. Termin ważności to ostatni dzień miesiąca, który jest podany.

Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C. Po otwarciu opakowania roztwór należy użyć natychmiast.

Ten lek jest przeznaczony do jednorazowego użytku. Nieużyty roztwór należy wyrzucić.

Nie należy stosować tego leku, jeśli się zauważy, że roztwór nie jest przejrzysty lub zawiera cząstki, lub jeśli opakowanie jest uszkodzone.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani do śmieci. Należy zapytać farmaceutę, jak się pozbyć opakowań i leków, których już nie potrzebuje. W ten sposób można pomóc chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i dodatkowe informacje

Skład chloru potasu Kabi 0,02 mEq/ml w glukozie 3,3% i chlorze sodu 0,3% roztworu do infuzji

• Substancjami czynnymi są chlorek potasu, glukoza i chlorek sodu. Każde 100 ml tego leku zawiera 0,15 g chlorku potasu, 3,3 g glukozy (w postaci monohydratu) i 0,33 g chlorku sodu.
• Pozostałe składniki (substancje pomocnicze) to kwas chlorowodorowy i wodorotlenek sodu (do regulacji pH) oraz woda do wstrzykiwań

Wygląd produktu i zawartość opakowania

Chlorek potasu Kabi 0,02 mEq/ml w glukozie 3,3% i chlorze sodu 0,3% roztwór do infuzji jest przejrzystym i bezbarwnym roztworem.

Ten lek jest dostępny w butelkach z polietylenu (Kabipac). Opakowania zawierają 10 butelek po 500 ml lub 10 butelek po 1000 ml.

Możliwe, że tylko niektóre rozmiary opakowań są dostępne.

Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu i odpowiedzialny za wytwarzanie

Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu

Fresenius Kabi España, S.A.U.

Marina 16-18,

08005 Barcelona

Hiszpania

Odpowiedzialny za wytwarzanie

Labesfal – LaboratóriosAlmiro, S.A.

Zona Industrial do Lagedo

3465-157 Santiago de Besteiros

Portugalia

Data ostatniej aktualizacji tej ulotki: Marzec 2018

Szczegółowe i aktualne informacje o tym leku są dostępne na stronie internetowej Hiszpańskiej Agencji Leków i Produktów Medycznych (AEMPS) http://www.aemps.gob.es/

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Informacje te są przeznaczone wyłącznie dla profesjonalistów sektora zdrowia:

Chlorek potasu Kabi 0,02 mEq/ml w glukozie 3,3% i chlorze sodu 0,3% roztwór do infuzji jest gotowym do użycia roztworem, który powinien być podawany przez infuzję.

Osmolarność teoretyczna roztworu wynosi 336 mOsm/l.

Ze względu na stężenie potasu w roztworze (20 mEq/l), ten lek jest odpowiedni do podawania dożylnego. Jeśli używana jest żyła centralna, zaleca się używanie żyły udowej i unikanie żył jugularnych i podkluczowych.

W ogóle zaleca się nie przekraczać 40 mEq/l przez żyłę obwodową.

Dawkowanie:

Dawkę i czas trwania leczenia należy dostosować do każdego pacjenta, w zależności od ciężkości hipopotazemii, wieku, wagi i stanu klinicznego, szczególnie w przypadku niewydolności serca lub nerek.

Dawkę i szybkość podawania należy określić za pomocą monitorowania elektrokardiograficznego i oznaczania stężenia potasu w osoczu.

U dorosłych zalecana maksymalna dawka potasu wynosi 2-3 mEq/kg/dobę, nie przekraczając 200 mEq/dobę, przy czym zalecana dawka w leczeniu podtrzymującym wynosi 40-80 mEq/dobę.

Podanie płynów powinno być obliczane dla każdego pacjenta w zależności od potrzeb uzupełnienia lub podtrzymywania. Niemniej jednak, w ogóle nie powinno się podawać więcej niż 40 ml/kg/dobę (maks. 3000 ml na dobę).

Ilność glukozy podawanej z roztworem nie powinna przekraczać 4-5 mg/kg/min.

U dzieci dawka potasu nie powinna przekraczać 3 mEq/kg/dobę, a dzienne potrzeby podtrzymujące wynoszą 2-2,5 mEq/kg.

Zalecana dzienna dawka płynów u tych pacjentów jest następująca:

• < 10 kg masy ciała: 100 ml/kg
• między 10 a 20 kg masy ciała: 1000 ml + 50 ml/kg powyżej 10 kg
• > 20 kg masy ciała: 1500 ml + 20 ml/kg powyżej 20 kg

Pacjenci z niewydolnością nerek powinni otrzymywać mniejsze dawki ze względu na ryzyko wystąpienia hiperpotasemii.

Podanie potasu dożylnie w szybkości 10 mEq/h jest uważane za bezpieczne. Kiedy szybkość podawania jest większa niż 10 mEq/h, należy prowadzić ścisłe monitorowanie pacjenta za pomocą EKG i okresowych oznaczeń stężenia potasu w osoczu. Ogólnie, szybkość infuzji przez żyłę obwodową nie powinna przekraczać 20 mEq/h. Przez żyłę centralną można osiągnąć wyższe szybkości podawania.

Ogólne zalecenia dotyczące podawania roztworów dożylnych potasu:

Środki ostrożności podczas przygotowywania i manipulowania:

Zawartość każdego opakowania jest przeznaczona do jednorazowego użytku. Nieużyty roztwór należy wyrzucić.

Roztwór powinien być przejrzysty i nie zawierać cząstek. Nie należy go podawać w przeciwnym przypadku.

Należy stosować technikę aseptyczną podczas podawania roztworu, a także podczas dodawania leków do roztworu, jeśli jest to konieczne.

Podobnie jak w przypadku wszystkich roztworów parenteralnych, przed dodaniem leków do roztworu lub podaniem ich jednocześnie z innymi lekami, należy sprawdzić, czy nie występują niezgodności leków dodanych z roztworem ani z opakowaniem. Należy również skonsultować się z ulotką leku dodanego.

To użytkownik jest odpowiedzialny za ocenę niezgodności leku dodanego z chlorkiem potasu Kabi 0,02 mEq/ml w glukozie 3,3% i chlorkiem sodu 0,3% roztworem do infuzji, monitorując ewentualne zmiany koloru i/lub powstanie osadów, nierozpuszczalnych kompleksów lub kryształów.

Przed podaniem mieszanki należy sprawdzić stabilność i osmolarność ostatecznego roztworu.

Kiedy dodano lek kompatybilny do tego preparatu, roztwór należy podać natychmiast, chyba że rozcieńczono go w warunkach aseptycznych i zwalidowanych.

Niezgodności:

Nie znaleziono badań, które opisywałyby niezgodności związane z tym lekiem, ale takie niezgodności występują z substancjami czynnymi roztworu.

Chlorek potasu w roztworach dożylnych okazał się niezgodny z sodową amoksycyliną, amfoterycyną B, hydrochlorkiem dobutaminy i sodową penicyliną G. Ponadto nie zaleca się podawania w „Y” następujących leków, gdy podawane są mieszanki potasu: azitromycyna, hydrochlordek prometazyny, diazepam, sodowa fenitoina, sód metyloprednizolonu lub tartrat ergotaminy.

Opisano, że roztwór glukozowy z zawartością glukozy 3,3% i chlorku sodu 0,3% jest niezgodny z mitomycyną z powodu niskiego pH tego roztworu. Ponadto zaobserwowano przypadki niezgodności dla różnych roztworów glukozowych z: sodową fenitoyną, sodową heparyną, lactatem haloperidolu, imipenem-cilastatyną sodową i meropenemem. Niemniej jednak niektóre z tych leków mogą być kompatybilne z roztworami glukozowymi w zależności od różnych czynników, takich jak stężenie leku w roztworze (sodowa heparyna) lub czas, jaki upływa między rozcieńczeniem a podaniem roztworu (imipenem-cilastatyna sodowa i meropenem).

Ponadto opisano przypadki niezgodności, gdy niektóre leki są rozcieńczane w roztworach zawierających glukozę, w tym: sodowa amoksycylina/kwas klawulanowy, sodowa ampicylina, interferon alfa-2b i hydrochlordek prokainamidy. Niemniej jednak należy zauważyć, że niektóre z tych leków, takie jak np. sodowa amoksycylina/kwas klawulanowy, mogą być wstrzykiwane bezpośrednio w miejsce wstrzyknięcia, podczas gdy roztwory do infuzji są podawane.

Również opisano przypadki niezgodności, gdy niektóre leki są rozcieńczane w roztworach zawierających chlorek. W tym przypadku są to amsakryna i glukuronian trimetrexatu.

Leczenie nagłe w przypadku hiperpotasemii:

Leczenie hiperpotasemii zależy od ciężkości stanu. Ustanowiono różne schematy leczenia, które obejmują podawanie wapnia w celu przeciwdziałania negatywnym skutkom hiperpotasemii na serce, stosowanie insuliny i glukozy lub wodorowęglanu sodu w celu promowania przenikania potasu z przestrzeni zewnątrzkomórkowej do komórek oraz/lub stosowanie diuretyków, wymienników katyonowych lub dializy w celu zwiększenia wydalania:

• Jeśli występują objawy sercowe: podanie soli wapnia dożylnie (10-20 ml glukonatu wapnia 10%). W niektórych przypadkach może być konieczne ponowne podanie.

• Aby szybko obniżyć poziom potasu we krwi: podanie dożylnie insuliny i glukozy (np. 5-15 jednostek insuliny wraz z 50 ml glukozy 50%). Alternatywnie lub dodatkowo, u pacjentów z kwasicą, można podać dożylnie wodorowęglan sodu (40-160 mEq w 5 minut).

• Aby usunąć nadmiar potasu z organizmu: stosowanie diuretyków, szczególnie diuretyków pętlowych (furosemid), wymienników katyonowych (poliestyrenosulfonian sodu lub wapnia) doustnie lub doodbytniczo, lub hemodializy lub dializy otrzewnowej w ciężkich przypadkach niewydolności nerek i hiperkatabolizmu.

Szybkie obniżenie poziomu potasu we krwi u pacjentów z cyfrowcem może spowodować toksemię sercową.

Środki zapobiegawcze przeciwko tromboflebitis:

Jeśli podawanie jest przedłużone, może wystąpić wyciek lub tromboflebitis. Aby uniknąć tromboflebitis, zaleca się zmianę miejsca wkłucia cewnika co 24-48 godzin.

Ogólne zalecenie

Może być konieczne monitorowanie bilansu wodnego, poziomu glukozy we krwi, poziomu sodu we krwi i innych elektrolitów przed i podczas podawania, szczególnie u pacjentów z zwiększonym wydzielaniem nieosmotycznym wazopresyny (zespół niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego, SIADH) i u pacjentów, którzy otrzymują leki współistniejące z agonistami wazopresyny z powodu ryzyka hiponatremii.

Monitorowanie poziomu sodu we krwi jest szczególnie ważne w przypadku produktów o mniejszym stężeniu sodu w porównaniu z poziomem sodu we krwi. Po infuzji chloru potasu Kabi 0,02 mEq/ml w glukozie 3,3% i chlorze sodu 0,3% roztwór do infuzji występuje szybki i aktywny transport glukozy do komórek organizmu. Może to spowodować efekt, który można uznać za dostarczanie wolnej wody i może prowadzić do ciężkiej hiponatremii.