Taromentin

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika

Taromentin, 2000 mg + 200 mg, proszek do sporządzania roztworu do infuzji

Amoksycylina + kwas klawulanowy

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.

• Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
• W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.
• Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
• Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wwszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielegniarce. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

• 1. Co to jest lek Taromentin i w jakim celu się go stosuje
• 2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Taromentin
• 3. Jak stosować lek Taromentin
• 4. Możliwe działania niepożądane
• 5. Jak przechowywać lek Taromentin
• 6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Taromentin i w jakim celu się go stosuje

Taromentin jest antybiotykiem działającym bakteriobójczo na bakterie wywołujące zakażenia.
Taromentin zawiera dwa różne leki: amoksycylinę i kwas klawulanowy. Amoksycylina należy do
grupy leków zwanych “penicylinami”, których działanie niekiedy może być zahamowane
(unieczynnienie). Drugi działający składnik (kwas klawulanowy) przeciwdziała temu unieczynnieniu.
Taromentin jest stosowany u dorosłych i dzieci w leczeniu następujących zakażeń:

• ciężkie zakażenia ucha, nosa i gardła;
• zakażenia dróg oddechowych;
• zakażenia dróg moczowych;
• zakażenia skóry i tkanek miękkich w tym zakażenia stomatologiczne;
• zakażenia kości i stawów;
• zakażenia w obrębie jamy brzusznej;
• zakażenia narządów płciowych u kobiet.

Taromentin jest stosowany u dorosłych i dzieci w zapobieganiu zakażeniom związanym z dużymi
zabiegami operacyjnymi.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Taromentin

Kiedy nie stosować leku Taromentin

• Jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie (nadwrażliwość) na amoksycylinę, kwas klawulanowy, penicylinę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
• Jeśli u pacjenta kiedykolwiek stwierdzono ciężkie reakcje uczuleniowe (nadwrażliwość) na jakikolwiek inny antybiotyk. Mogą one obejmować wysypkę skórną lub obrzęk twarzy lub szyi.
• Jeśli u pacjenta kiedykolwiek wystąpiły zaburzenia czynności wątroby lub żółtaczka (zażółcenie skóry) związane ze stosowaniem antybiotyku.

➢ Jeśli powyższe okoliczności dotyczą pacjenta, nie powinien on przyjmować lekuTaromentin.
W razie wątpliwości przed rozpoczęciem stosowania leku Taromentin należy skonsultować się z
lekarzem prowadzącym, farmaceutą lub pielęgniarką.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed przyjęciem leku Taromentin pacjent powinien skonsultować się z lekarzem prowadzącym lub
farmaceutą, jeśli pacjent:

• choruje na mononukleozę zakaźną;
• jest leczony w związku z chorobą wątroby lub nerek;
• nieregularnie oddaje mocz.

W razie wątpliwości czy powyższe okoliczności dotyczą pacjenta, należy skonsultować się z lekarzem
prowadzącym, farmaceutą lub pielęgniarką przed rozpoczęciem przyjmowania leku Taromentin.
W niektórych przypadkach lekarz może badać jaki rodzaj bakterii wywołał u pacjenta zakażenie. W
zależności od wyników, pacjent może otrzymać Taromentin w innej dawce lub inny lek.

Dolegliwości, na które należy zwrócić uwagę

Stosowanie leku Taromentin może pogorszyć przebieg niektórych chorób lub spowodować ciężkie
działania niepożądane, w tym reakcje alergiczne, drgawki i zapalenie jelita grubego. Należy zwracać
uwagę, czy w czasie stosowania leku Taromentin u pacjenta nie występują określone objawy, aby
zmniejszyć ryzyko wystąpienia wszelkich problemów. Patrz „ Dolegliwości na które należy zwrócić
uwagę”w punkcie 4.

Badania krwi i moczu

Jeśli pacjent ma mieć wykonywane badania krwi (takie jak badanie krwinek czerwonych lub badania
czynności wątroby) lub badania moczu (na glukozę), należy poinformować lekarza lub pielęgniarkę,
że pacjent przyjmuje lek Taromentin. Taromentin może bowiem wpływać na wyniki tego typu badań.

Inne leki i Taromentin

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio
a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Dotyczy to również leków, które wydawane są bez
recepty i leków ziołowych.
Jeśli jednocześnie z lekiem Taromentin pacjent przyjmuje allopurynol (stosowany w dnie
moczanowej), bardziej prawdopodobne może być wystąpienie u pacjenta skórnych reakcji
alergicznych.
Jeśli pacjent przyjmuje probenecyd (stosowany w dnie moczanowej) lekarz prowadzący może
zdecydować o modyfikacji dawki leku Taromentin.
Jeśli równocześnie z lekiem Taromentin pacjent stosuje leki zmniejszające krzepliwość krwi (takie jak
warfaryna), może być konieczne wykonanie dodatkowych badań krwi.
Taromentin może wpływać na działanie metotreksatu (lek stosowany w leczeniu nowotworów lub
chorób reumatycznych).
Taromentin może wpływać na działanie mykofenolanu mofetylu (lek stosowany w zapobieganiu
odrzucania przeszczepów).

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki przed zastosowaniem tego leku.

Ważne informacje o niektórych składnikach leku Taromentin

Lek Taromentin zawiera sód

Lek Taromentin, 2000 mg + 200 mg, proszek do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 151 mg
sodu (głównego składnika soli kuchennej) na dawkę. Odpowiada to 7,55 % maksymalnej zalecanej
dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Biorąc pod uwagę schemat dawkowania przedstawiony w punkcie 3 maksymalna ilość sodu, która
może zostać podana pacjentowi w maksymalnej dawce jednorazowej wynosi 151 mg, co odpowiada
7,55 % zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych, zaś w
maksymalnej dawce dobowej 453 mg co odpowiada 22,65 % zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g
dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Zawartość sodu pochodzącego z rozpuszczalnika powinna być brana pod uwagę w obliczaniu
całkowitej zawartości sodu w przygotowanym rozcieńczeniu produktu (patrz punkt „ Informacje
przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego”). W celu uzyskania dokładnej
informacji dotyczącej zawartości sodu w roztworze wykorzystanym do rozcieńczenia produktu, należy
zapoznać się z ulotką stosowanego rozpuszczalnika.
W razie przyjmowania maksymalnej dawki dobowej leku (2000 mg +200 mg 3 razy na dobę) przez
długi czas, pacjenci, zwłaszcza kontrolujący zawartość sodu w diecie, powinni skontaktować się z
lekarzem lub farmaceutą.

Lek Taromentin zawiera potas

Taromentin, 2000 mg + 200 mg, proszek do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 42,02 mg (albo
1,07 mmol) potasu na dawkę, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością
nerek lub kontrolujących zawartość potasu w diecie.
Biorąc pod uwagę schemat dawkowania przedstawiony w punkcie 3 maksymalna ilość potasu, która
może zostać podana pacjentowi w maksymalnej dawce jednorazowej wynosi 42,02 mg co odpowiada
1,07 mmola potasu, zaś w maksymalnej dawce dobowej 126,06 mg co odpowiada 3,21 mmola potasu.
Należy wziąć to pod uwagę, u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek lub kontrolujących
zawartość potasu w diecie. Należy wziąć to pod uwagę, u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek
lub kontrolujących zawartość potasu w diecie.
Zawartość potasu pochodzącego z rozpuszczalnika powinna być brana pod uwagę w obliczaniu
całkowitej zawartości potasu w przygotowanym rozcieńczeniu produktu (patrz punkt „ Informacje
przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego”). W celu uzyskania dokładnej
informacji dotyczącej zawartości potasu w roztworze wykorzystanym do rozcieńczenia produktu,
należy zapoznać się z charakterystyką produktu leczniczego stosowanego rozpuszczalnika.

3. Jak stosować lek Taromentin

Pacjent nigdy nie będzie samodzielnie przyjmował tego leku.
Lek będzie podawany pacjentowi przez wykwalifikowany personel tj. lekarza lub pielęgniarkę.
Poniżej przedstawiono zalecane dawkowanie

Dorośli i dzieci o masie ciała równej lub większej niż 40 kg

Zwykle stosowana dawka
(1000 mg + 100 mg), podawana co 8 do 12 godzin
Większa dawka
(1000 mg + 100 mg), podawana co 8 godzin lub
(2000 mg + 200 mg), podawana co 12 godzin
W bardzo ciężkich zakażeniach dawka może być
zwiększona maksymalnie do 2000 mg + 200 mg,
podawanej co 8 godzin.
Zapobieganie zakażeniom związanym z zabiegami
chirurgicznymi
Dawka (1000 mg + 100 mg) do (2000 mg + 200 mg),
podawana przed zabiegiem w czasie wprowadzania
ogólnego znieczulenia.
Dawka może się różnić w zależności od rodzaju
zabiegu. Lekarz może powtórzyć dawkę, jeśli zabieg
trwa dłużej niż 1 godzinę.

Dzieci o masie ciała mniejszej niż 40 kg

Wszystkie dawki są ustalane w zależności od masy ciała dziecka w kilogramach.
Dzieci w wieku 3 miesięcy i powyżej:
(50 mg + 5 mg) na każdy kg masy ciała, podawane
co 8 godzin
Dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy lub masie ciała
mniejszej niż 4 kg:
(50 mg + 5 mg) na każdy kg masy ciała, podawane
co 12 godzin.

Pacjenci z chorobami nerek i wątroby

• Jeśli u pacjenta występują choroby nerek, dawka leku może być zmieniona. Lekarz prowadzący może dobrać inną dawkę leku Taromentin lub inny lek.
• Jeśli u pacjenta występują choroby wątroby, częściej może mieć wykonywane badania krwi w celu sprawdzenia jak funkcjonuje wątroba.

Jak podawany jest lek Taromentin

• Taromentin jest przeznaczony do podawania dożylnego. Lek należy podawać w infuzji dożylnej w czasie 30 do 40 minut. Taromentin nie jest przeznaczony do podawania domięśniowego.
• Podczas stosowania leku Taromentin zalecane jest picie dużej ilości płynów.
• Zwykle lek Taromentin nie jest podawany dłużej niż przez 2 tygodnie bez powtórnej kontroli stanu zdrowia pacjenta przez lekarza.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Taromentin

Podanie pacjentowi dawki większej niż zalecana jest mało prawdopodobne. Należy skontaktować się z
lekarzem prowadzącym, farmaceutą lub pielęgniarką, tak szybko jak jest to możliwe, jeśli pacjent
uważa, że podano mu dawkę większą niż zalecana. Mogą wystąpić takie objawy jak podrażnienie
żołądka i jelit (nudności, wymioty lub biegunka) lub drgawki.
W razie wątpliwości dotyczących sposobu podawania leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty
lub pielęgniarki.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Poniżej wymieniono działania niepożądane tego leku, jakie mogą wystąpić.

Dolegliwości, na które należy zwrócić uwagę

Reakcje nadwrażliwości:

• wysypka skórna;
• zapalenie naczyń krwionośnych, które może być widoczne jako czerwone lub fioletowe, wypukłe punkty na skórze, ale może też dotyczyć innych części ciała;
• gorączka, ból stawów, obrzęk gruczołów na szyi, pod pachą lub w pachwinie;
• obrzęk, czasami obejmujący twarz lub okolice jamy ustnej (obrzęk naczynioruchowy), powodujący trudności w oddychaniu;
• omdlenie;
• ból w klatce piersiowej związany z reakcją alergiczną, mogący być objawem alergii prowadzącej do zawału serca (zespół Kounisa).

➢ Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Należy przerwać stosowanie leku Taromentin.

Zapalenie jelita grubego

Zapalenie jelita grubego, wywołujące wodnistą biegunkę zazwyczaj z domieszką krwi i śluzu, bólem
brzucha i (lub) gorączką.

Ostre zapalenie trzustki

Jeśli pacjent ma silny i ciągły ból w okolicy żołądka, może być to objaw ostrego zapalenia trzustki.

Zapalenie jelit indukowane lekami (ang. drug-induced enterocolitis syndrome, DIES)

Zapalenie jelit indukowane lekami występowało głównie u dzieci otrzymujących amoksycylinę z
kwasem klawulanowym. Jest to pewien rodzaj reakcji alergicznej, której wiodącym objawem są
powtarzające się wymioty (1 do 4 godzin po przyjęciu leku). Dalsze objawy mogą obejmować ból
brzucha, letarg, biegunkę i niskie ciśnienie krwi.
➢ Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy jak najszybciej skontaktować się z
lekarzem prowadzącym w celu uzyskania porady.
Częste działania niepożądane(mogą wystąpić u nie więcej niż u 1 na 10 pacjentów)

• pleśniawki (kandydoza - zakażenia drożdżakowe pochwy, jamy ustnej lub fałdów skóry);
• biegunka.

Niezbyt częste objawy niepożądane(mogą wystąpić u nie więcej niż u 1 na 100 pacjentów)

• wysypka na skórze, świąd;
• wypukła, swędząca wysypka (pokrzywka);
• nudności, szczególnie podczas stosowania dużych dawek; ➢ jeśli wystąpią lek Taromentin należy przyjmować przed jedzeniem
• wymioty,
• niestrawność,
• zawroty głowy,
• ból głowy.

Niezbyt częste objawy niepożądane mogące ujawnić się w wynikach badań krwi:

• zwiększenie aktywności niektórych substancji (enzymów) wytwarzanych w wątrobie.

Rzadkie objawy niepożądane(mogą wystąpić u nie więcej niż u 1 na 1000 pacjentów)

• wysypka na skórze, mogąca przebiegać z pęcherzykami i wyglądać jak małe tarcze (ciemna plamka w środku otoczona jaśniejszą obwódką z ciemnym pierścieniem wokół krawędzi - rumień wielopostaciowy) ➢ jeśli pacjent zauważy którykolwiek z tych objawów powinien pilnie skontaktować się z lekarzem.
• obrzęk i zaczerwienienie wzdłuż żyły, która jest bardzo bolesna przy dotyku.

Rzadkie objawy niepożądane mogące pojawić się w wynikach badań krwi:

• mała liczba komórek biorących udział w krzepnięciu krwi;
• mała liczba białych komórek krwi.

Inne działania niepożądane

Inne działania niepożądane występowały u bardzo małej liczby ludzi, ale ich dokładna częstość nie jest
znana.

• Reakcje nadwrażliwości (patrz wyżej).
• Zapalenie jelita grubego (patrz wyżej).
• Zapalenie błon ochronnych otaczających mózg i rdzeń kręgowy (aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych)
• Ciężkie reakcje skórne:
• rozsiana wysypka na skórze, w obrębie której mogą wystąpić pęcherzyki i złuszczanie skóry, szczególnie wokół ust, nosa, oczu i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona), i cięższa postać wywołująca rozległe złuszczanie skóry (ponad 30% powierzchni ciała - martwica toksyczno-rozpływna naskórka);
• rozsiana czerwona wysypka na skórze, w obrębie której mogą wystąpić małe wypełnione ropą pęcherzyki (pęcherzowe złuszczające zapalenie skóry);
• czerwona łuskowata wysypka ze zgrubieniami pod skórą i pęcherzami (ostra uogólniona osutkakrostkowa);
• objawy grypopodobne z wysypką, gorączką, powiększeniem węzłów chłonnych i nieprawidłowymi wynikami badań krwi [w tym zwiększeniem liczby krwinek białych (eozynofilia) oraz zwiększeniem aktywności enzymów wątrobowych]; polekowa reakcja z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. Drug Reaction with Eosinophilia and Systemic Symptoms, DRESS);
• wysypka z pęcherzami układającymi się obrączkowato lub jako sznur pereł (linijna IgA dermatoza).

➢ Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy natychmiast skontaktować się z
lekarzem.

• Zapalenie wątroby .
• Żółtaczka, powodowana przez zwiększenie stężenia bilirubiny (substancja wytwarzana w wątrobie) we krwi, która może spowodować żółte zabarwienie skóry i białek oczu.
• Zapalenie kanalików nerkowych.
• Przedłużenie czasu krzepnięcia krwi.
• Pobudzenie ruchowe.
• Drgawki (u osób otrzymujących duże dawki leku Taromentin lub z chorobami nerek).

Działania niepożądane mogące pojawić się w wynikach badań krwi lub moczu:

• znacznego stopnia zmniejszenie liczby białych komórek krwi;
• mała liczba czerwonych komórek krwi (niedokrwistość hemolityczna);
• kryształy w moczu prowadzące do ostrego uszkodzenia nerek.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Taromentin

Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Chronić od światła.
Przechowywać w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Nie stosować leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności
oznacza ostatni dzień danego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Taromentin

Substancją czynną leku jest amoksycylina (w postaci amoksycyliny sodowej) i kwas klawulanowy (w
postaci klawulanianu potasu).
Każda fiolka zawiera 2000 mg amoksycyliny i 200 mg kwasu klawulanowego.
Lek nie zawiera innych składników.

Jak wygląda lek Taromentin i co zawiera opakowanie

Sypki proszek barwy białej do kremowo-beżowej.

Opakowanie

1 lub 10 fiolek w tekturowym pudełku.
Taromentin dostępny jest również w postaci proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub
infuzji o mocy (1000 mg + 200 mg) i (500 mg + 100 mg), tabletek powlekanych i proszku do
sporządzania zawiesiny doustnej.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne „Polfa” Spółka Akcyjna
ul. A. Fleminga 2
03-176 Warszawa
Numer telefonu: 22 811-18-14
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do
podmiotu odpowiedzialnego.

Data zatwierdzenia ulotki:

Edukacja medyczna

Antybiotyki służą do leczenia zakażeń bakteryjnych. Są nieskuteczne w leczeniu zakażeń wirusowych.
Niekiedy zakażenia wywołane przez bakterie nie reagują na leczenie antybiotykiem.
Jedną z najczęstszych przyczyn tego zjawiska jest to, że bakterie są oporne na podawany antybiotyk.
To oznacza, że bakterie mogą przetrwać lub mnożyć się mimo stosowania antybiotyku.
Bakterie mogą z wielu powodów stać się oporne na antybiotyki. Uważne stosowanie antybiotyków
może pomóc w zmniejszeniu możliwości wytworzenia się oporności bakterii.
Antybiotyk przepisany przez lekarza prowadzącego jest przeznaczony wyłącznie do leczenia aktualnie
występującej choroby. Zwrócenie uwagi na następujące porady pomoże zapobiec rozwojowi opornych
bakterii, które mogłyby wstrzymać działanie antybiotyku.

• 1. Bardzo ważne jest przyjmowanie antybiotyku we właściwej dawce, odpowiednim czasie i przez właściwą liczbę dni. Należy przeczytać instrukcje zawarte w informacji o leku i jeżeli którekolwiek z nich są niezrozumiałe, należy poprosić lekarza prowadzącego lub farmaceutę o wyjaśnienie.
• 2. Pacjent nie powinien przyjmować antybiotyku, jeśli nie był on przepisany właśnie dla niego. Powinien zażywać go wyłącznie w celu leczenia zakażenia, na które antybiotyk został przepisany.
• 3. Pacjent nie powinien przyjmować antybiotyku przepisanego innej osobie, nawet jeśli miała podobne zakażenie.
• 4. Nie należy przekazywać innym osobom antybiotyków przepisanych danemu pacjentowi.
• 5. Jeżeli po zakończeniu leczenia zgodnego z zaleceniami lekarza prowadzącego pozostały jakiekolwiek resztki antybiotyku, należy zwrócić je do apteki, która je przyjmuje w celu zapewnienia jego właściwego zniszczenia.

Poniższe informacje przeznaczone są wyłącznie dla personelu medycznego lub pracowników służby zdrowia

W celu uzyskania dodatkowych informacji patrz Charakterystyka Produktu Leczniczego.

Instrukcja przygotowania leku do użycia

Sposób podawania Taromentin nie jest przeznaczony do podawania domięśniowego.

Lek Taromentin 2000 mg + 200 mg należy podawać w infuzji dożylnej trwającej 30 do 40 minut.

Sporządzanie roztworów do wstrzykiwań dożylnych

Taromentin, 2000 mg + 200 mg, proszek do sporządzania roztworu do infuzji nie jest przeznaczony do
podawania w postaci szybkiego wstrzyknięcia dożylnego. Należy go podawać w infuzji dożylnej.

Sporządzanie roztworów do infuzji dożylnych

Taromentin, 2000 mg + 200 mg, proszek do sporządzania roztworu do infuzji należy rozpuścić w
20 mL (to jest objętość minimalna) rozpuszczalnika. W trakcie przygotowywania roztworu może
przejściowo pojawić się różowe zabarwienie. Sporządzone roztwory są zwykle o barwie
jasnosłomkowej. Sporządzony roztwór należy zaraz po przygotowaniu dodać do 100 mL płynu
infuzyjnego używając miniworka lub biurety zestawu do infuzji.
Jako płyny infuzyjne do rozcieńczania produktu Taromentin zaleca się stosować: wodę do
wstrzykiwań, 0,9% roztwór chlorku sodu, roztwór Ringera, roztwór Ringera z mleczanami (roztwór
Hartmanna).
Fiolki produktu Taromentin nie są przeznaczone do wielokrotnego użycia.

Trwałość sporządzonych roztworów

Roztwory do wstrzykiwań dożylnych należy podawać lub rozcieńczać do podania w infuzji dożylnej
natychmiast po sporządzeniu.
Trwałość roztworów sporządzonych do infuzji

Postaci dożylnych produktu Taromentin nie należy mieszać z preparatami krwi ani innymi płynami
zawierającymi białka, takimi jak hydrolizaty białkowe oraz z emulsjami tłuszczowymi
przeznaczonymi do podawania dożylnego.
Jeśli produkt Taromentin został zalecony przez lekarza równocześnie z antybiotykiem
aminoglikozydowym, nie należy go mieszać w strzykawce, pojemniku z płynem do infuzji dożylnej
ani w przyrządzie do przetaczania płynów infuzyjnych ze względu na ryzyko utraty aktywności
antybiotyku aminoglikozydowego.
Roztworów produktu Taromentin nie należy mieszać z preparatami zawierającymi glukozę, dekstran
lub wodorowęglany.