Iomeron 350

ULOTKA DLA PACJENTA: INFORMACJA DLA UŻYTKOWNIKA

Iomeron 250, roztwór do wstrzykiwań, 250 mg jodu/ml
Iomeron 300, roztwór do wstrzykiwań, 300 mg jodu/ml
Iomeron 350, roztwór do wstrzykiwań, 350 mg jodu/ml
Iomeron 400, roztwór do wstrzykiwań, 400 mg jodu/ml
Jomeprol (Iomeprolum)

Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.

• Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
• Należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty, w razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości.
• Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
• Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki:

• 1. Co to jest Iomeroni w jakim celu się go stosuje
• 2. Informacje ważne przed zastosowaniem Iomeron
• 3. Jak stosować Iomeron
• 4. Możliwe działania niepożądane
• 5. Jak przechowywać Iomeron
• 6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest Iomeron i w jakim celu się go stosuje

Produkt leczniczy przeznaczony wyłącznie do diagnostyki.
Iomeronjest sterylnym wodnym roztworem jomeprolu w zakresie stężeń od 200 do 400 mg jodu/ml.
Substancją czynną leku jest jomeprol - trójjodowy, niejonowy, rozpuszczalny w wodzie środek
kontrastowy stosowany w diagnostyce radiologicznej różnych okolic ciała.
Po podaniu dożylnym leku Iomeronwiększość wydalana jest z moczem w ciągu pierwszych 24
godzin, nieznaczne ilości wydalane są w ciągu 24 do 38 godzin od podania dawki.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem Iomeron

Kiedy nie stosować Iomeron:

Nie podawać leku Iomeron:

• jeśli pacjent ma uczulenie na substancję czynną lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6),
• jeśli ma miejsce powtórna mielografia, ze względu na możliwość przedawkowania środka kontrastowego.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Iomeron, należy omówić to z lekarzem lub pielęgniarką.

• jeśli pacjent jest alergikiem, ma astmę i szczególnie jeśli przyjmuje leki regulujące ciśnienie krwi (beta-adrenolityki).
• jeśli pacjent ma zaburzenia czynności tarczycy.
• jeśli kiedykolwiek po przyjęciu jodowego środka kontrastowego u pacjenta wystąpiła ciężka wysypka lub łuszczenie się skóry, powstawanie pęcherzy i (lub) owrzodzenie jamy ustnej po otrzymaniu jodowego środka kontrastowego.

Ciąża i karmienie piersią

Ponieważ, jeżeli tylko to możliwe, należy unikać ekspozycji na promieniowanie w okresie ciąży,
korzyść z przeprowadzenia badania rentgenowskiego z wykorzystaniem środka kontrastowego lub bez
należy dokładnie rozważyć w kontekście możliwego ryzyka.
Jeśli pacjentka jest w ciąży i otrzymała Iomeron w czasie ciąży, zaleca się monitorowanie czynności
tarczycy dziecka po porodzie.
Podobnie należy unikać badania z zastosowaniem promieni RTG u kobiet karmiących piersią. Środki
kontrastowe są w niewielkim stopniu wydzielane z mlekiem kobiet karmiących piersią. Z
dotychczasowych doświadczeń wynika, że wystąpienie działań niepożądanych u niemowlęcia
karmionego piersią jest mało prawdopodobne. Karmienie piersią może być kontynuowane po
wykonaniu badania z zastosowaniem leku Iomeron.

Osoby w podeszłym wieku

Z powodu pogorszenia czynności fizjologicznych u osób w podeszłym wieku istnieje szczególne
ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, zwłaszcza gdy zastosowano duże dawki środków
kontrastowych.

Dzieci

Po podaniu leku Iomeron zarówno u dzieci, jak i u dorosłych, mogą wystąpić zaburzenia czynności
tarczycy. Niemowlęta mogą być również narażone przez matkę w czasie ciąży. Może być konieczne
wykonanie przez lekarza badań czynności tarczycy przed i (lub) po podaniu leku Iomeron.

Nadwrażliwość na jodowe środki kontrastowe

Rozpoznana nadwrażliwość lub wcześniejsza reakcja na jodowe środki kontrastowe również
zwiększają ryzyko ponownego wystąpienia ciężkiej reakcji na środki niejonowe. U tych pacjentów,
zalecane jest podawanie glikokortykosteroidów i leków przeciwhistaminowych, aby zapobiec kolejnej
reakcji.

Predyspozycja do reakcji alergicznych

Działania niepożądane jodowych środków kontrastowych występują częściej u chorych z alergią
w wywiadzie: katarem siennym, pokrzywką i alergią pokarmową.

Astma oskrzelowa

Pacjenci stosujący beta-adrenolityki, zwłaszcza chorzy na astmę, mogą mieć niższy próg skurczu
oskrzeli i mniej reagować na leczenie beta-agonistami i adrenaliną, co może wymagać zastosowania
wyższych dawek adrenaliny.

Czynność tarczycy i badanie czynności tarczycy

Małe ilości wolnego jodu nieorganicznego, które mogą być obecne w środkach kontrastowych, mogą
wpływać na czynność tarczycy. Takie działanie jest bardziej widoczne u chorych z utajoną lub jawną
nadczynnością tarczycy lub wolem. Donoszono o wystąpieniu nadczynności tarczycy lub nawet
przełomu tarczycowego po podaniu jodowych środków kontrastowych.

Niewydolność nerek

Wcześniejsze upośledzenie czynności nerek może predysponować do wystąpienia ostrej dysfunkcji
nerek po podaniu środków kontrastowych. Środki zapobiegawcze obejmują:

• rozpoznanie chorych z dużym ryzykiem;
• zapewnienie odpowiedniego nawodnienia przed podaniem środków kontrastowych, wskazane jest utrzymywanie wlewu dożylnego płynów przed i w czasie trwania zabiegu do momentu pełnego wydalenia środka kontrastowego przez nerki;
• unikanie, gdy to możliwe, stosowania leków nefrotoksycznych czy przeprowadzania rozległych zabiegów lub zabiegów takich jak angioplastyka naczyń nerkowych, do czasu całkowitego wydalenia środka kontrastowego;
• odroczenie kolejnego badania z użyciem środka kontrastowego do czasu, aż czynność nerek powróci do stanu sprzed badania. U chorych dializowanych można podać środki kontrastowe, takie jak jomeprol, przed dializą.

Cukrzyca

Nefropatia cukrzycowa jest jednym z czynników predysponujących do rozwoju zaburzeń czynności
nerek po podaniu środków kontrastowych. Pochodne biguanidu (np. metformina) mogą przyspieszyć
rozwój kwasicy mleczanowej.

Guz chromochłonny

W celu zmniejszenia ryzyka przełomu nadciśnieniowego zaleca się zastosowanie u tych pacjentów
leków alfa-adrenolitycznych.
Nużliwość mięśni ( Myasthenia gravis)
Podanie jodowych środków kontrastowych może nasilić objawy choroby.

Ciężkie choroby układu krążenia

Ryzyko ciężkich reakcji u osób z poważnymi chorobami serca, a szczególnie w przypadku
niewydolności serca i choroby wieńcowej, jest zwiększone.
Donaczyniowe wstrzyknięcie środka kontrastowego może przyspieszyć wystąpienie obrzęku płuc u
chorych z jawną lub będącą w stadium początkowym niewydolnością serca. Podanie środka
kontrastowego w przypadku nadciśnienia płucnego i wad zastawkowych może prowadzić do
wyraźnych zmian hemodynamicznych.

Zaburzenia OUN

Szczególną uwagę należy zwrócić w przypadku donaczyniowego podania środków kontrastowych u
chorych z ostrym niedokrwieniem mózgu, ostrym krwotokiem śródczaszkowym, stanami
przebiegającymi z uszkodzeniem ciągłości bariery krew-mózg, obrzękiem mózgu i ostrą
demielinizacją.
Obecność guzów wewnątrzczaszkowych czy przerzutów oraz padaczki w wywiadzie może zwiększyć
prawdopodobieństwo wystąpienia napadów padaczkowych. Objawy neurologiczne spowodowane
współistnieniem zmian zwyrodnieniowych, zapalnych czy nowotworowych mogą się zaostrzyć po
podaniu środka kontrastowego.
Donaczyniowe wstrzyknięcie środka kontrastowego może wywołać skurcz naczynia i wynikające z
tego objawy niedokrwienia.
Podczas badania obrazowego lub krótko po nim u pacjenta może wystąpić krótkotrwałe zaburzenie
mózgu, zwane encefalopatią. Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z objawów związanych z tym
zaburzeniem, opisanych w punkcie 4., należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi.

Alkoholizm

Udowodniono, że zarówno w warunkach eksperymentalnych, jak i klinicznych, ostry i przewlekły
alkoholizm prowadzi do zwiększenia przepuszczalności bariery krew-mózg, co ułatwia przenikanie
jodowych środków kontrastowych do tkanki mózgowej, prawdopodobnie prowadząc do zaburzeń ze
strony OUN. Ze względu na możliwość obniżenia progu drgawkowego, należy zachować ostrożność u
osób uzależnionych od alkoholu.

Zależność lekowa, narkomania

Należy zachować ostrożność u osób uzależnionych od leków lub narkotyków, ze względu na
możliwość obniżenia progu drgawkowego.

Stany pobudzenia

Stany silnego lęku, podniecenia i bólu mogą wywoływać lub potęgować działania niepożądane
spowodowane podaniem środków kontrastowych.

Wynaczynienie

Należy zachować ostrożność podczas wstrzyknięcia środka kontrastowego w celu uniknięcia
wynaczynienia.

Należy zachować szczególną ostrożność stosując lek Iomeron

W związku ze stosowaniem leku Iomeron zgłaszano ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa-
Johnsona (ang. Stevens-Johnson syndrome, SJS), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (ang.
toxic epidermal necrolysis, TEN), ostrą uogólnioną osutkę krostkową (ang. acute generalised
exanthematous pustulosis, AGEP) i reakcję lekową z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (ang.
drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms, DRESS). W przypadku zauważenia
któregokolwiek z objawów związanych z poważnymi reakcjami skórnymi opisanymi w punkcie 4,
należy natychmiast zwrócić się po pomoc lekarską.

Lek Iomeron a inne leki

Lekarz rozważy przerwanie leczenia lekami obniżającymi próg drgawkowy. Leczenie zostanie
wznowione 24 godziny po zabiegu.
Nie wolno przerywać terapii przeciwpadaczkowej, a leki powinny być podawane w optymalnych
dawkach.
Pochodne biguanidu (np. metformina) mogą przyspieszyć rozwój kwasicy mleczanowej. W ramach
środków ostrożności należy zaprzestać przyjmowania pochodnych biguanidu w czasie lub na 48
godzin przed badaniem z zastosowaniem środków kontrastowych i wznowić ich przyjmowanie
dopiero po skontrolowaniu czynności nerek i stwierdzeniu, że powróciła ona do stanu wyjściowego.
Zwiększone ryzyko działań niepożądanych, zwłaszcza opóźnionych (wysypka, rumień, gorączka,
objawy grypopodobne), występuje u pacjentów leczonych interleukiną-2 (IL-2) i interferonem.

Badania czynności tarczycy

Jodochwytność izotopów radioaktywnych w badaniach diagnostycznych zaburzeń czynności tarczycy
jest zmniejszona przez okres do 16 dni po podaniu jodowych środków kontrastowych.
Wyniki badań tarczycy niezależne od poziomu jodu, tzn. poziom T3, T4, nie są zmienione. Wszystkie
badania, których wynik zależy od stężenia jodu, powinny być wykonane przed badaniem
kontrastowym. Powyższe obserwacje nie zależą od objawów klinicznych.

Badania laboratoryjne

Wysokie stężenie środków kontrastowych w surowicy i w moczu może wpływać na wyniki badań
laboratoryjnych stężenia bilirubiny, białek czy substancji nieorganicznych (np. żelaza, miedzi, wapnia,
fosforanów).

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Nie jest znany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

3. Jak stosować Iomeron

Szczegóły dotyczące dawkowania znajdują się na końcu ulotki w części Informacje dla fachowego
personelu medycznego lub pracowników służby zdrowia. Badania diagnostyczne z użyciem środków
cieniujących powinny być prowadzone przez odpowiednio przeszkolony personel medyczny.

Przedawkowanie

Przedawkowanie może prowadzić do wystąpienia działań niepożądanych zagrażających życiu,
głównie z powodu wpływu na układ oddechowy i układ krążenia. Leczenie przedawkowania skupia
się na podtrzymywaniu czynności życiowych i terapii objawowej. Można też zastosować dializę lub
hemodializę.
W razie przedawkowania po podaniu dokanałowym należy szczególnie uważnie obserwować czy nie
występują zaburzenia ze strony OUN. Do objawów należą: wstępujące wzmożenie odruchów
głębokich, kurcze toniczno-kloniczne, uogólnione napady drgawkowe, wzrost temperatury ciała,
znieruchomienie (stupor), zahamowanie czynności oddechowej.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy środek kontrastowy, Iomeron może powodować działania niepożądane, chociaż nie u
każdego one wystąpią.
Działania niepożądane zwykle są łagodne do umiarkowanych i przemijające. Jednak zanotowano
również przypadki ciężkich i zagrażających życiu reakcji prowadzących do zgonu. Najczęściej reakcje
pojawiają się w ciągu kilku minut od podania, ale mogą wystąpić znacznie później.
Anafilaksja (reakcje anafilaktoidalne/reakcje nadwrażliwości) przejawia się w różny sposób, bardzo
rzadko u jednego pacjenta daje wszystkie możliwe objawy. Zwykle w ciągu 1 do 15 minut (rzadko
dłużej niż po 2 godzinach) pacjent uskarża się na złe samopoczucie, pobudzenie, uderzenia gorąca,
uczucie ciepła, zwiększoną potliwość, zawroty głowy, zwiększone łzawienie, zapalenie błony
śluzowej nosa, kołatanie serca, parestezje, świąd, uczucie pulsowania w głowie, ból gardła i uczucie
ściskania w gardle, utrudnione połykanie, kaszel, kichanie, pokrzywkę, rumień, łagodne miejscowe
obrzęki, obrzęk angioneurotyczny, duszność spowodowaną obrzękiem języka i krtani i (lub) jej
skurczem, która objawia się sapaniem i skurczem oskrzeli.
Zgłaszano również występowanie nudności, wymiotów, bólu brzucha i biegunki.
Reakcje te, które pojawiają się niezależnie od dawki oraz drogi podania, mogą być pierwszymi
objawami niewydolności krążenia.
Należy natychmiast przerwać podawanie środka kontrastowego i w razie konieczności od razu
zastosować właściwe leczenie drogą dożylną.
Ciężkie reakcje ze strony układu sercowo-naczyniowego, takie jak: rozszerzenie naczyń ze spadkiem
ciśnienia tętniczego, tachykardią, dusznością, pobudzeniem, sinicą, utratą przytomności postępującą
do zatrzymania pracy serca i czynności oddechowej, mogą prowadzić do zgonu. Reakcje te mogą
pojawić się szybko i wymagać pełnej i intensywnej resuscytacji krążeniowo-oddechowej
(przywrócenie funkcji układu krążenia i oddychania).
Pierwotna zapaść krążeniowa występować może jako jedyna i (lub) początkowa reakcja bez
dodatkowych objawów ze strony układu oddechowego lub bez innych objawów wymienionych
uprzednio.

Działania niepożądane po podaniu donaczyniowym

Dorośli

Często (występują u 1 do 10 na 100 pacjentów):

uczucie gorąca

Niezbyt często (występują u 1 do 10 na 1 000 pacjentów):

zawroty głowy ból głowy, nadciśnienie tętnicze, duszność, wymioty, nudności, rumień, pokrzywka,
świąd, ból w klatce piersiowej, ból i uczucie ciepła w miejscu podania

Rzadko (występują u 1 do 10 na 10 000 pacjentów):

stany przedomdleniowe, bradykardia (rzadkoskurcz), tachykardia (znaczne przyspieszenie czynności
serca), skurcze dodatkowe, niedociśnienie tętnicze, wysypka, ból pleców, astenia (zmniejszenie lub
brak naturalnej odporności fizycznej i nerwowej), dreszcze, gorączka, wzrost stężenia kreatyniny w
surowicy.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpią ciężkie reakcje skórne,
takie jak:

• pęcherze, łuszczenie się skóry, owrzodzenia jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych i oczu. Te poważne zmiany skórne mogą być poprzedzone gorączką i objawami grypopodobnymi (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka).
• czerwona, łuszcząca się wysypka z grudkami pod skórą i pęcherzami, której towarzyszy gorączka. Objawy pojawiają się zwykle na początku leczenia (ostra uogólniona osutka krostkowa).
• rozległa wysypka, wysoka temperatura ciała i powiększone węzły chłonne (zespół DRESS lub zespół nadwrażliwości na lek).

Pozostałe działania niepożądane o częstości nieznanej:
Trombocytopenia, niedokrwistość hemolityczna (nieprawidłowy rozpad krwinek czerwonych, który
może powodować zmęczenie, przyspieszenie czynności serca i duszności), reakcja anafilaktyczna,
niepokój, stan splątania, śpiączka, przemijające napady niedokrwienne, porażenie, omdlenie, drgawki,
utrata przytomności, dyzartria (zaburzenia artykulacji), parestezje, amnezja, senność, zaburzenia
smaku, przejściowa ślepota, zaburzenia widzenia, zapalenie spojówek, zwiększone łzawienie, fotopsja
(wrażenie błysków lub barw), zatrzymanie akcji serca, zawał mięśnia sercowego, niewydolność serca,
dławica piersiowa, migotanie komór lub migotanie przedsionków, blok przedsionkowo-komorowy,
sinica, zapaść krążeniowa lub wstrząs, bladość, zatrzymanie oddechu, zespół ostrej niewydolności
oddechowej (ang. ARDS), obrzęk płuc, obrzęk krtani, obrzęk gardła, skurcz oskrzeli, astma, kaszel,
uczucie dyskomfortu w gardle, uczucie dyskomfortu w krtani, katar, dysfonia (zaburzenia głosu w
postaci chrypki), biegunka, ból brzucha, nadmierne wydzielanie śliny, trudności w przełykaniu,
powiększenie ślinianek, obrzęk naczynioruchowy, wzmożone pocenie, ostra niewydolność nerek,
reakcja w miejscu podania*, złe samopoczucie, uniesienie odcinka ST, nieprawidłowości zapisu EKG,
nadczynność tarczycy, sine zabarwienie skóry i błon śluzowych, zakrzepy krwi, skurcz naczyń i w
konsekwencji niedokrwieni, rumień wielopostaciowy (rozwój okrągłych pęcherzy skórnych, których
środek jest często jaśniejszy).
Zaburzenie mózgu (encefalopatia) z objawami obejmującymi ból głowy, zaburzenia widzenia, utratę
wzroku, splątanie, drgawki, utratę koordynacji, utratę zdolności ruchu jednej strony ciała, trudności z
mową i utratę przytomności.
* Reakcje w miejscu podania obejmują ból w miejscu podania i obrzęk. W większości przypadków
spowodowane są one wynaczynieniem środka kontrastowego. Reakcje te są najczęściej przejściowe i
nie powodują trwałych następstw. Zgłaszano przypadki wynaczynienia powiązanego ze stanem
zapalnym, martwicą skóry, a nawet rozwojem zespołu ciasnoty przedziałów międzypowięziowych.
Zgłaszano zakrzepicę i zatorowość tętnic wieńcowych, jako powikłanie koronarografii.
Podczas podania dotętniczego środka kontrastowego obserwowano skurcz naczyń i w następstwie
niedokrwienie, zwłaszcza po angiografii naczyniowej i mózgu, często powiązane z samą techniką
badania i przypuszczalnie spowodowane działaniem końcówki cewnika lub nadmiernym ciśnieniem w
cewniku.

Dzieci

Doświadczenia stosowania jomeprolu u dzieci są ograniczone. Profil bezpieczeństwa jomeprolu jest
podobny u dzieci i dorosłych. U dzieci w wieku poniżej 3 lat może wystąpić przejściowa
niedoczynność tarczycy.

Działania niepożądane po podaniu dokanałowym

Dorośli

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi po podaniu dokanałowym jomeprolu to: ból
głowy, zawroty głowy, nudności, wymioty i ból pleców. Te działania mają charakter łagodny do
umiarkowanego i przejściowy. W rzadkich przypadkach ból głowy może trwać więcej dni. Większość
działań niepożądanych pojawia się w ciągu 3-6 godzin po podaniu, w zależności od szybkości
dystrybucji środka kontrastowego z miejsca podania do naczyń. Większość reakcji występuje w ciągu
24 h od podania.

Bardzo często (występują u więcej niż 1 na 10 pacjentów):

ból głowy.

Często (występują u 1 do 10 na 100 pacjentów):

zawroty głowy ,nadciśnienie tętnicze, nudności, wymioty, ból pleców, ból kończyn, reakcja w miejscu
podania*.

Niezbyt często (występują u 1 do 10 na 1 000 pacjentów):

utrata przytomności, porażenie, parastezje, niedoczulica, senność, niedociśnienie, nagłe
zaczerwienienie, wzmożone pocenie, świąd, sztywność mięśni i stawów, ból karku, uczucie gorąca,
gorączka.

Częstość nieznana:

reakcja anafilaktyczna, padaczka, wysypka.
* Reakcje w miejscu podania obejmują ból w miejscu podania i obrzęk.

Dzieci

Profil bezpieczeństwa stosowania tego leku u dzieci jest podobny do profilu bezpieczeństwa u
dorosłych.
Nie zgłaszano działań niepożądanych po podaniu dokanałowym jomeprolu u dzieci.

Działania niepożądane po podaniu do jam ciała

Po podaniu jodowych środków kontrastowych do jam ciała środki kontrastowe są powoli wchłaniane z
obszaru podania do układu krążenia, a następnie usuwane przez nerki.
Wzrost stężenia amylazy występuje często po e ndoskopowej cholangiopakreatografii wstecznej
( badanie przy użyciu endoskopu i kontrastującego środka rentgenowskiego). Zanotowano rzadkie
przypadki zapalenia trzustki.
Zgłaszane podczas artrografii i fistulografii reakcje są związane z objawami podrażnienia, które
występują we wcześniej zmienionych zapalnie tkankach.
Reakcje nadwrażliwości występują rzadko, w łagodnej formie lub w formie zapalenia skóry. Nie
można jednak wykluczyć wystąpienia ciężkich reakcji anafilaktycznych.
Jak w przypadku innych jodowych środków kontrastowych, po histerosalpingografii ( badanie
radiologiczne mające na celu uwidocznienie jamy macicy i jajowodów) może pojawić się ból w
miednicy oraz złe samopoczucie.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.:

• (22) 49 21 301, faks: (22) 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać Iomeron

Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C.
Przechowywać w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Chociaż wrażliwość jomeprolu na promienie Roentgena jest mała, wskazane jest przechowywanie
leku poza zasięgiem promieniowania jonizującego.
Fiolki zawierające roztwór środka kontrastowego nie są przeznaczone do pobierania wielokrotnego.
Nie wolno nabierać środka kontrastowego do strzykawki wcześniej niż bezpośrednio przed
zastosowaniem. Niewykorzystane w jednym badaniu roztwory oraz ich resztki w strzykawkach należy
wyrzucić.
Nie stosować leku Iomeron, jeśli widoczne są oznaki zepsucia.
Nie stosować po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu.
Przed podaniem należy sprawdzić, czy nie występują widoczne zanieczyszczenia mechaniczne oraz
zmiany zabarwienia leku, jeśli tylko rodzaj opakowania na to pozwala.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera Iomeron

Substancją czynną jest jomeprol.
Iomeronroztwór zawiera (ilość/100 ml) ponadto substancje pomocnicze:
trometamol
100 mg
kwas solny (d = 1,18)
24 mg
woda do wstrzykiwań q.s.
100 ml

Jak wygląda Iomeron i co zawiera opakowanie

Iomeronjest pakowany w fiolki/butelki z bezbarwnego szkła zamknięte gumowym korkiem,
metalowym kapslem i zatyczką z tworzywa umieszczone w tekturowych pudełkach.
Dostępne opakowania:

Iomeron 250

Butelki po 50 ml, 100 ml, 150 ml lub 200 ml

Iomeron 300

Fiolki po 20 ml
Butelki po 50 ml, 100 ml, 150 ml, 200 ml lub 500 ml

Iomeron 350

Fiolki po 20 ml
Butelki po 50 ml, 100 ml, 150 ml, 200 ml, 250 ml lub 500 ml

Iomeron 400

Butelki po 50 ml, 100 ml, 150 ml, 200 ml, 250 ml lub 500 ml

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Podmiot odpowiedzialny:

Bracco Imaging Deutschland GmbH
Max-Stromeyer-Strasse 116
D-78467 Konstanz
Niemcy

Wytwórca:

Patheon Italia S.p.A
2  Trav. SX Via Morolense 5
03013 Ferentino
Włochy
BIPSO GmbH
Robert-Gerwig-Strasse 4
78224 Singen
Niemcy
Bracco Imaging S.p.A.
Bioindustry Park
via Ribes, 5
10010 Colleretto Giacosa (TO)
Włochy

Przedstawiciel podmiotu odpowiedzialnego:

Bracco Imaging Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 39 A
02-672 Warszawa
tel: + 48 22 208 24 20

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 09/2023

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

INFORMACJE DLA FACHOWEGO PERSONELU MEDYCZNEGO LUB PRACOWNIKÓW

SŁUŻBY ZDROWIA

1 ml leku Iomeronzawiera odpowiednio:

Wskazania do stosowania

Iomeron 250Dożylna urografia, flebografia obwodowa, tomografia komputerowa-CT (mózgu i
ciała), dożylna i dotętnicza cyfrowa angiografia subtrakcyjna (DSA), mielografia.
Iomeron 300Dożylna urografia (u dorosłych i dzieci), flebografia obwodowa, tomografia
komputerowa-CT (mózgu i ciała), kawernozografia, dożylna cyfrowa angiografia subtrakcyjna (DSA),
konwencjonalna angiografia, dotętnicza komputerowa angiografia subtrakcyjna (DSA),
angiokardiografia (u dorosłych i u dzieci), konwencjonalna wybiórcza arteriografia wieńcowa,
interwencyjna arteriografia naczyń wieńcowych, endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna -
ECPW (ang. ERCP), artrografia, histerosalpingografia, fistulografia, dyskografia, galaktografia,
cholangiografia, dakriocystografia, sialografia, uretrografia wsteczna, pielo-ureterografia wsteczna,
mielografia.
Iomeron 350Dożylna urografia (u dorosłych i dzieci), tomografia komputerowa-CT (ciała), dożylna
komputerowa angiografia subtrakcyjna (DSA), konwencjonalna angiografia, dotętnicza cyfrowa
angiografia subtrakcyjna (DSA), angiokardiografia (u dorosłych i u dzieci), konwencjonalna
wybiórcza arteriografia naczyń wieńcowych, koronarografia interwencyjna, artrografia,
histerosalpingografia, fistulografia, galaktografia, cholangiografia wsteczna, dakriocystografia,
sialografia.
Iomeron 400Dożylna urografia (u dorosłych, w tym również u osób z upośledzoną czynnością
nerek lub u chorych na cukrzycę), tomografia komputerowa-CT (ciała), konwencjonalna angiografia,
dotętnicza cyfrowa angiografia subtrakcyjna (DSA), angiokardiografia (u dorosłych i u dzieci),
konwencjonalna wybiórcza arteriografia naczyń wieńcowych, interwencyjna arteriografia wieńcowa,
fistulografia, galaktografia, dakriocystografia, sialografia.

Dawkowanie

Zalecane dawki dla dorosłych wyliczono dla przeciętnej masy ciała 70 kg. Każdorazowo przed
podaniem produktu leczniczego dawkę należy dostosować do aktualnej masy ciała pacjenta oraz
innych istotnych czynników (np. stanu klinicznego).
Zalecane dawki dla noworodków, niemowląt i dzieci podano dla pojedynczego wstrzyknięcia/kg m.c.
= zgodnie z masą ciała i wiekiem
= nie przekraczać 250 ml. Objętość pojedynczego wstrzyknięcia zależy od obszaru unaczynienia,
który ma zostać zbadany
= nie przekraczać 350 ml
= nie przekraczać 4500 mg jodu i stężenia powyżej 300 mg I/ml przy podawaniu dokanałowym
= noworodki 0-27 dnia życia
= niemowlęta od 28 dnia do12 miesiąca życia
= obejmuje dzieci i młodzież (1-17 lat)

Instrukcja stosowania

Środki kontrastowe podawane donaczyniowo oraz dokanałowo powinny mieć podczas wstrzykiwania
temperaturę ciała.
Przed podaniem należy sprawdzić, czy nie występują widoczne zanieczyszczenia mechaniczne oraz
zmiany zabarwienia produktu leczniczego, jeśli tylko rodzaj opakowania na to pozwala.
Nigdy nie należy mieszać innych produktów leczniczych ze środkami kontrastowymi.
Środek kontrastowy pobieramy z opakowania w warunkach sterylnych i sterylną strzykawką.
Należy zachować sterylne warunki oraz technikę przy wykonywaniu wkłucia dokanałowego, podaniu
donaczyniowym, przy użyciu cewników oraz prowadnic.
Opakowania raz otwarte muszą być natychmiastowo zużyte. Zatyczka gumowa nigdy nie powinna być
przekłuta więcej niż jeden raz.
Zalecane jest stosowanie właściwych kaniul do nakłuwania korka i pobierania środka kontrastowego z
opakowania.
Środki kontrastowe w opakowaniach przeznaczonych do wielokrotnego użycia i o pojemności 500 ml
należy wykorzystywać, stosując odpowiednie urządzenia wstrzykujące. Po zakończeniu badania
wszystkie części przeznaczone do jednorazowego użytku należy wyrzucić. Należy przestrzegać
instrukcji podanej przez producenta urządzenia wstrzykującego.
Jomeprol, tak jak inne środki kontrastowe, może reagować z metalowymi powierzchniami
zawierającymi miedź, np. z mosiądzem, dlatego należy unikać stosowania sprzętu wykonanego z tego
rodzaju materiału.
Przeciwwskazania do podania dokanałowego:
Powtórne wykonanie mielografii jest przeciwwskazane ze względu na możliwość przedawkowania
środka kontrastowego.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Badania diagnostyczne z użyciem środków kontrastowych powinny być prowadzone przez
odpowiednio przeszkolony personel medyczny (zwłaszcza w zakresie leczenia wstrząsu
anafilaktycznego i podtrzymywania procesów życiowych).

Ogólne środki ostrożności dotyczące stosowania w odniesieniu do pacjenta

Nawodnienie

Pacjenci muszą być dobrze nawodnieni, a wszelkie istotne zaburzenia równowagi wodno-
elektrolitowej powinny zostać wyrównane przed i po podaniu środka kontrastowego. Pacjenci z ciężką
funkcjonalną niewydolnością nerek, wątroby lub mięśnia sercowego, szpiczakiem mnogim lub inną
paraproteinemią, niedokrwistością sierpowatokrwinkową, cukrzycą, wielomoczem, skąpomoczem,
hiperurykemią, niemowlęta, pacjenci w podeszłym wieku oraz pacjenci z ciężką chorobą
ogólnoustrojową nie powinni być narażenie na odwodnienie. Należy zachować ostrożność u
pacjentów nawodnionych, których stan może ulec pogorszeniu poprzez podanie nadmiernej ilości
płynu, w tym przy zastoinowej niewydolności serca.

Zalecenia żywieniowe

Jeśli lekarz prowadzący nie zleci inaczej, w dniu badania można stosować normalną dietę. Należy
zapewnić odpowiednią podaż płynów przed i po podaniu donaczyniowym.

Próba uczuleniowa

U chorych z podejrzeniem lub istniejącą nadwrażliwością na środki kontrastowe nie zaleca się
przeprowadzania próby uczuleniowej, ponieważ ciężkie lub śmiertelne reakcje na środki kontrastowe
są niemożliwe do przewidzenia na podstawie wyniku prób uczuleniowych.

Nadwrażliwość

U pacjentów ze skłonnością do alergii, reakcjami nadwrażliwości na jodowe środki kontrastowe i (lub)
astmą w wywiadzie, zaleca się podanie leków przeciwhistaminowych i (lub) glikokortykosteroidów w
celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia reakcji rzekomoanafilaktycznych.

Lęk

Wyraźne stany pobudzenia, lęk i ból mogą być przyczyną działań niepożądanych lub nasilenia reakcji
związanych z działaniem środków kontrastowych.

Noworodki, niemowlęta, dzieci

Niemowlęta (<1 r.ż.), a zwłaszcza noworodki są szczególnie podatne na zaburzenia równowagi
elektrolitowej i zmiany hemodynamiczne. Należy zwrócić uwagę na planowane dawkowanie,
szczegóły dotyczące zabiegu oraz stan zdrowia pacjenta.

Ogólne środki ostrożności dotyczące stosowania w odniesieniu do procedury

Podanie dokanałowe

Jak w przypadku innych środków kontrastowych, Iomeronpowinien być szczególnie ostrożnie
podawany pacjentom ze zwiększonym ciśnieniem śródczaszkowym lub podejrzeniem guza, ropnia lub
krwiaka śródczaszkowego. U pacjentów z napadami drgawek w wywiadzie przed i po badaniu
mielograficznym należy zastosować leki przeciwdrgawkowe.

Cewnikowanie

Niejonowe środki kontrastowe wykazują w warunkach in vitrosłabsze działanie przeciwzakrzepowe
niż środki jonowe. Personel medyczny przeprowadzający zabieg cewnikowania powinien być o tym
poinformowany. Należy bardzo skrupulatnie przeprowadzać zabieg angiografii oraz przepłukiwać
cewnik, aby zminimalizować związane z zabiegiem ryzyko rozwoju zakrzepicy i zatorów. W celu
utrzymania drożności cewnik może być przepłukiwany roztworem soli fizjologicznej (w razie
konieczności z dodatkiem heparyny).

Obserwacja chorego

Podanie donaczyniowe - środków kontrastowych powinno, gdy to możliwe, mieć miejsce u chorego
pozostającego w pozycji leżącej. Chorego należy obserwować przez okres co najmniej 30 minut po
podaniu środka kontrastowego.
Podanie dokanałowe - po zakończeniu bezpośredniego podania do odcinka szyjnego lub lędźwiowego
należy unieść głowową część łóżka (ok. 45 ) na ok. 2 minuty, aby środek kontrastowy mógł wypełnić
niższe partie kanału kręgowego. Przez pierwsze godziny po badaniu pacjent powinien unikać
nadmiernych, gwałtownych ruchów i pozostawać pod szczególną obserwacją. Powinien wówczas
leżeć na plecach z uniesioną głową.
Podanie do (zbiorników) podstawy lub do komór mózgu - nie zaleca się bezpośredniego podania w
przypadku wykorzystywania radiografii klasycznej bez wzmocnienia komputerowego.
Zerwaną z fiolki lub butelki etykietę należy przykleić w karcie pacjenta w celu umożliwienia
właściwej rejestracji zastosowanego produktu leczniczego. Należy również odnotować dawkę.