Betesda

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika

Betesda, 10 mg, tabletki powlekane

Escitalopramum

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.

• Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
• W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
• Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
• Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki:

• 1. Co to jest lek Betesda i w jakim celu się go stosuje
• 2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Betesda
• 3. Jak stosować lek Betesda
• 4. Możliwe działania niepożądane
• 5. Jak przechowywać lek Betesda
• 6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Betesda i w jakim celu się go stosuje

Lek Betesda zawiera substancję czynną escytalopram. Betesda należy do grupy leków
przeciwdepresyjnych nazywanych selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny
(SSRI). Leki te działają na układ serotoninergiczny w mózgu poprzez zwiększenie stężenia serotoniny.
Zakłócenia czynności układu serotoninergicznego w mózgu stanowią istotny czynnik rozwoju depresji
i podobnych zaburzeń.
Lek Betesda jest stosowany w leczeniu depresji (epizody ciężkiej depresji) i zaburzeń lękowych
[takich jak: zespół lęku napadowego z agorafobią (lęk przed otwartą przestrzenią) lub bez agorafobii,
fobia społeczna, uogólnione zaburzenia lękowe i zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne].
Może minąć kilka tygodni, zanim pacjent nie poczuje się lepiej. Mimo to należy w tym czasie
kontynuować przyjmowanie leku Betesda.
Koniecznie należy porozmawiać z lekarzem, jeżeli pacjent nie czuje się lepiej albo jeżeli czuje się
gorzej.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Betesda

Kiedy nie stosować leku Betesda

• jeśli pacjent ma uczulenie na escytalopram lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6)
• jeśli pacjent przyjmuje inne leki należące do grupy nazywanej nieselektywnymi nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (MAO), w tym selegilinę (stosowaną w leczeniu choroby Parkinsona), moklobemid (stosowany w leczeniu depresji) i linezolid (antybiotyk)
• jeśli pacjent urodził się z nieprawidłowym rytmem serca lub miał epizod nieprawidłowego rytmu serca (widoczny w EKG, badaniu pozwalającym na sprawdzenie jak pracuje serce)
• jeśli pacjent przyjmuje leki stosowane w zaburzeniach rytmu serca lub leki, które mogą wpływać na rytm serca (patrz punkt 2 „Lek Betesda a inne leki”).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Betesda należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.
Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjenta występują inne zaburzenia lub choroby, ponieważ lekarz
powinien uwzględnić takie informacje. W szczególności należy poinformować lekarza, jeśli:

• Pacjent ma padaczkę. Leczenie lekiem Betesda należy przerwać, jeśli wystąpią drgawki lub zwiększy się ich częstość (patrz także punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”).
• U pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby lub nerek. Może być wymagane dostosowanie dawki przez lekarza.
• Pacjent ma cukrzycę. Leczenie lekiem Betesda może zaburzać kontrolę stężenia glukozy we krwi. Może być wymagane dostosowanie dawki insuliny i (lub) doustnych leków obniżających stężenie glukozy we krwi.
• U pacjenta występuje zmniejszone stężenie sodu we krwi.
• U pacjenta występuje zwiększona skłonność do krwawień lub tworzenia się siniaków, lub jeśli pacjentka jest w ciąży (patrz „Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność”).
• Pacjent jest leczony elektrowstrząsami.
• Pacjent ma chorobę niedokrwienną serca.
• Pacjent choruje lub chorował na serce, lub miał ostatnio zawał serca.
• Pacjent ma niskie tętno spoczynkowe i (lub) wie, że może występować u niego niedobór soli z powodu przedłużającej się, ciężkiej biegunki i wymiotów lub stosowania leków moczopędnych (leków odwadniających).
• U pacjenta występuje szybkie lub nieregularne tętno, omdlenia, zapaść lub zawroty głowy przy zmianie pozycji na stojącą, co może wskazywać na nieprawidłową czynność serca.
• U pacjenta występują lub uprzednio występowały problemy z oczami, takie jak np. jaskra z wąskim kątem przesączania (zwiększone ciśnienie w oku).

Uwaga:

U niektórych pacjentów z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym wystąpić może faza maniakalna.
Charakteryzuje się ona niezwykłymi i szybko zmieniającymi się pomysłami, nieuzasadnionym
uczuciem szczęścia i nadmierną aktywnością fizyczną. W razie wystąpienia tych objawów należy
zwrócić się do lekarza.
W pierwszych tygodniach leczenia może również wystąpić niepokój lub trudności w siedzeniu lub
staniu w miejscu. W razie pojawienia się takich objawów należy natychmiast poinformować o tym
lekarza.
Leki takie, jak Betesda (tak zwane SSRI lub SNRI) mogą spowodować wystąpienie objawów
zaburzeń czynności seksualnych (patrz punkt 4). W niektórych przypadkach objawy te utrzymywały
się po przerwaniu leczenia.

Myśli samobójcze oraz pogłębianie się depresji lub zaburzenia lękowego

W przypadku depresji i (lub) zaburzeń lękowych mogą również czasami pojawić się myśli dotyczące
samookaleczenia lub myśli samobójcze. Takie objawy, czy zachowanie, mogą nasilać się na początku
stosowania leków przeciwdepresyjnych, ponieważ leki te zaczynają działać zazwyczaj dopiero
po upływie około 2 tygodni, czasem później.
Prawdopodobieństwo, że myśli takie wystąpią jest większe, jeśli:

• u pacjenta występowały już poprzednio myśli o samobójstwie lub samookaleczeniu
• pacjent jest osobą dorosłą w młodym wieku. Informacje uzyskane w badaniach klinicznych wykazały podwyższone ryzyko zachowań samobójczych u dorosłych w wieku poniżej 25 lat z zaburzeniami psychicznymi, którzy byli leczeni lekami przeciwdepresyjnymi.

Jeśli kiedykolwiek pojawią się myśli dotyczące samookaleczenia lub myśli samobójcze, należy
natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala.
Pomocne może okazać się poinformowanie krewnych lub przyjaciół,że pacjent ma depresję lub
zaburzenia lękowe oraz poproszenie o przeczytanie tej ulotki. Pacjent może poprosić o informowanie
go, gdy zauważą, że depresja lub lęk się nasiliły lub wystąpiły niepokojące zmiany w zachowaniu.

Dzieci i młodzież

Lek Betesda nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Należy również
wiedzieć, że pacjenci w wieku poniżej 18 lat przyjmujący leki z tej grupy narażeni są na zwiększone
ryzyko działań niepożądanych, takich jak próby samobójcze, myśli samobójcze i wrogość (szczególnie
agresja, zachowania buntownicze i przejawy gniewu). Mimo to lekarz może przepisać lek Betesda
pacjentom w wieku poniżej 18 lat, jeśli zdecyduje, że leży to w ich najlepiej pojętym interesie. Jeżeli
pacjentowi poniżej 18 roku życia przepisano lek Betesda i mają Państwo w związku z tym
jakiekolwiek wątpliwości, należy ponownie skontaktować się ze swoim lekarzem.
Jeśli u pacjenta poniżej 18 roku życia przyjmującego lek Betesda pojawi się lub nasili którykolwiek
z objawów wymienionych powyżej, należy poinformować o tym swojego lekarza. Ponadto, nie
wykazano dotychczas długoterminowego wpływu leku Betesda na bezpieczeństwo dotyczące wzrostu,
dojrzewania oraz rozwoju poznawczego w tej grupie wiekowej.

Lek Betesda a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub
ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje jakikolwiek z następujących leków:

• Nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (MAO) zawierające jako substancję czynną: fenelzynę, iproniazyd, izokarboksazyd, nialamid i tranylocyprominę. Jeśli pacjent przyjmował któryś z tych leków, powinien odczekać 14 dni przed rozpoczęciem zażywania leku Betesda. Po zakończeniu stosowania leku Betesda pacjent musi zaczekać 7 dni zanim przyjmie którykolwiek z tych leków.
• Odwracalne, selektywne inhibitory monoaminooksydazy A (MAO-A) zawierające moklobemid (lek stosowany w leczeniu depresji).
• Nieodwracalne inhibitory monoaminooksydazy B (MAO-B) zawierające selegilinę (stosowaną w leczeniu choroby Parkinsona). Leki te zwiększają ryzyko działań niepożądanych.
• Antybiotyk linezolid.
• Lit (stosowany w leczeniu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego) i tryptofan.
• Imipraminę i dezypraminę (oba leki stosowane w leczeniu depresji).
• Sumatryptan i podobne leki (stosowane w leczeniu migreny) oraz tramadol (stosowany w silnych bólach). Leki te mogą zwiększać ryzyko działań niepożądanych.
• Cymetydynę i omeprazol (stosowane w leczeniu wrzodów żołądka), flukonazol (lek stosowany w leczeniu zakażeń grzybicznych), fluwoksaminę (lek przeciwdepresyjny) oraz tyklopidynę (stosowaną w celu zmniejszenia ryzyka udaru). Leki te mogą spowodować zwiększenie stężenia escytalopramu we krwi.
• Dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum) -lek ziołowy stosowany w depresji.
• Kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne (leki stosowane przeciwbólowo lub w celu rozrzedzenia krwi, tzw. leki przeciwzakrzepowe). Mogą zwiększać skłonność do krwawień.
• Warfarynę, dipyrydamol i fenprokumon (leki stosowane w celu rozrzedzenia krwi, tzw. leki przeciwzakrzepowe). Lekarz prawdopodobnie zleci badanie czasu krzepnięcia krwi na początku i po przerwaniu stosowania leku Betesda w celu ustalenia, czy dawka leku przeciwzakrzepowego jest wciąż odpowiednio dobrana.
• Meflochinę (stosowana w leczeniu malarii), bupropion (stosowany w leczeniu depresji) oraz tramadol (stosowany w silnych bólach) ze względu na możliwe ryzyko obniżenia progu drgawkowego.
• Neuroleptyki (leki stosowane w leczeniu schizofrenii, psychozy) i leki przeciwdepresyjne (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne) ze względu na możliwe ryzyko obniżenia progu drgawkowego.
• Flekainid, propafenon i metoprolol (stosowane w chorobach układu krążenia), klomipraminę i nortryptylinę (leki przeciwdepresyjne) oraz rysperydon, tiorydazynę i haloperydol (leki przeciwpsychotyczne). Może być wymagana zmiana dawkowania leku Betesda.
• Leki, które zmniejszają stężenie potasu lub magnezu we krwi, ponieważ w takich sytuacjach występuje ryzyko zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.

Nie stosować leku Betesda, jeśli pacjent przyjmuje leki stosowane w chorobach serca lub leki, które
mogą wpływać na rytm serca, takie jak: leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki
przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki
przeciwdepresyjne i niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna,
erytromycyna podawana dożylnie, pentamidyna, leki przeciwmalaryczne zwłaszcza halofantryna),
niektóre leki przeciwhistaminowe (np. astemizol, hydroksyzyna, mizolastyna). Jeśli pacjent ma
wątpliwości związane ze stosowaniem leku, powinien skontaktować się z lekarzem.

Betesda z jedzeniem, piciem lub alkoholem

Lek Betesda można przyjmować podczas posiłków lub niezależnie od posiłków (patrz punkt 3 „Jak
stosować lek Betesda”).
Tak jak w wypadku wielu leków, nie jest zalecane jednoczesne przyjmowanie leku Betesda i alkoholu,
choć interakcje leku Betesda z alkoholem nie są spodziewane.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Nie należy stosować leku Betesda, jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią przed omówieniem
z lekarzem zagrożeń i korzyści związanych z leczeniem.
Jeśli pacjentka stosuje lek Betesda w ostatnich 3 miesiącach ciąży, powinna zdawać sobie sprawę,
że u noworodka mogą wystąpić następujące objawy: trudności w oddychaniu, sina skóra, drgawki,
wahania ciepłoty ciała, trudności w pobieraniu pokarmu, wymioty, niskie stężenie glukozy we krwi,
sztywność lub wiotkość mięśni, wzmożone odruchy, drżenia, nerwowość, drażliwość, letarg,
płaczliwość, senność i trudności w zasypianiu. Jeśli u noworodka wystąpi którykolwiek z tych
objawów, należy natychmiast zgłosić się do lekarza.
Należy poinformować lekarza i (lub) położną o stosowaniu leku Betesda. Przyjmowanie podczas ciąży
leków, takich jak Betesda, zwłaszcza w trzech ostatnich miesiącach ciąży, może zwiększać ryzyko
wystąpienia u noworodka ciężkich powikłań, zwanych zespołem przetrwałego nadciśnienia płucnego
noworodka (PPHN), który powoduje przyspieszony oddech i sinicę u dziecka. Objawy te występują
zwykle w pierwszych 24 godzinach po porodzie. Jeśli takie objawy wystąpią u noworodka, należy
natychmiast skontaktować się z lekarzem i (lub) położną.
Przyjmowanie leku Betesda pod koniec ciąży może zwiększać ryzyko poważnego krwotoku z pochwy,
występującego krótko po porodzie, zwłaszcza jeśli w wywiadzie stwierdzono u pacjentki zaburzenia
krzepnięcia krwi. Jeśli pacjentka przyjmuje lek Betesda, powinna poinformować o tym lekarza lub
położną, aby mogli udzielić pacjentce odpowiednich porad.
W okresie ciąży nie należy nagle przerywać stosowania leku Betesda.
Oczekuje się, że Betesda przenika do mleka ludzkiego.
W badaniach na zwierzętach, cytalopram, lek podobny do escytalopramu, wpływa na zmniejszenie
jakości spermy. Teoretycznie, może to zaburzać płodność, ale nie zaobserwowano jeszcze takiego
wpływu na płodność u ludzi.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn

Pacjent zostanie pouczony, że nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn do czasu
poznania własnej reakcji na lek Betesda.

Lek Betesda zawiera sód

Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na tabletkę, to znaczy zasadniczo „nie zawiera sodu”.

3. Jak stosować lek Betesda

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy
zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Pacjenci dorośli
Depresja
Zalecana zazwyczaj dawka leku Betesda wynosi 10 mg i przyjmowana jest raz na dobę. Dawka może
zostać zwiększona przez lekarza do dawki maksymalnej 20 mg na dobę.
Zespół lęku napadowego
Dawka początkowa leku Betesda wynosi 5 mg raz na dobę w pierwszym tygodniu leczenia, następnie
dawkę zwiększa się do 10 mg na dobę. Dawka może być następnie zwiększana przez lekarza
maksymalnie do 20 mg na dobę.
Fobia społeczna
Zalecana dawka leku Betesda wynosi 10 mg i przyjmowana jest raz na dobę. Dawka może następnie
zostać zmniejszona przez lekarza do 5 mg na dobę lub zwiększona maksymalnie do 20 mg na dobę,
w zależności od reakcji pacjenta na lek.
Uogólnione zaburzenia lękowe
Zalecana dawka leku Betesda wynosi 10 mg i przyjmowana jest raz na dobę. Dawka może następnie
zostać zwiększona przez lekarza maksymalnie do 20 mg na dobę.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (ZOK)
Zalecana dawka leku Betesda wynosi 10 mg i przyjmowana jest raz na dobę. Dawka może być
zwiększana przez lekarza maksymalnie do 20 mg na dobę.
Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)
Zalecana dawka początkowa leku Betesda to 5 mg i przyjmowana jest raz na dobę. Dawka może być
zwiększona przez lekarza do 10 mg na dobę.
Stosowanie u dzieci i młodzieży
Lek Betesda nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży. W celu uzyskania dalszych informacji
należy zapoznać się z punktem 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”.
Zaburzenia czynności nerek
Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek. Lek należy
stosować zgodnie z zaleceniami lekarza.
Zaburzenia czynności wątroby
Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby nie powinni przekraczać dawki 10 mg na dobę. Lek należy
stosować zgodnie z zaleceniami lekarza.
Pacjenci wolno metabolizujący leki przy udziale izoenzymu CYP2C19
Pacjenci z tym znanym genotypem nie powinni przekraczać dawki 10 mg na dobę. Lek należy
stosować zgodnie z zaleceniami lekarza.

Jak stosować lek Betesda

Lek Betesda można przyjmować z pokarmem lub niezależnie od jedzenia. Tabletki powlekane
połykać, popijając niewielką ilością wody. Nie rozgryzać tabletek, ponieważ mają one gorzki smak.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.

Czas trwania leczenia

Pacjent może odczuć poprawę dopiero po paru tygodniach leczenia. Należy zatem kontynuować
stosowanie leku Betesda, nawet jeśli upłynie nieco czasu, zanim nastąpi poprawa samopoczucia. Nie
wolno zmieniać dawkowania bez zasięgnięcia porady u lekarza.
Lek Betesda należy stosować tak długo, jak to zaleci lekarz. Jeśli pacjent przerwie leczenie za
wcześnie, objawy mogą powrócić. Zaleca się zatem kontynuowanie leczenia przez co najmniej
6 miesięcy po odzyskaniu dobrego samopoczucia.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Betesda

Jeśli pacjent przyjął większą niż przepisana dawkę leku Betesda powinien natychmiast skontaktować się
z lekarzem lub zgłosić się do najbliższego szpitala. Należy to uczynić nawet wtedy, gdy pacjent nie
odczuwa żadnych dolegliwości. Do objawów przedawkowania należą: zawroty głowy, drżenia,
pobudzenie, drgawki, śpiączka, nudności, wymioty, zaburzenia rytmu serca, obniżenie ciśnienia
tętniczego krwi i zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej. Należy zabrać ze sobą do lekarza lub do
szpitala opakowanie/pojemnik po leku Betesda.

Pominięcie zastosowania leku Betesda

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Jeśli pacjent zapomniał
przyjąć dawkę i przypomniał sobie o tym przed zaśnięciem, powinien natychmiast przyjąć pominiętą
dawkę. Następnego dnia należy stosować lek zgodnie z zaleceniami. Jeśli pacjent przypomni sobie
o pominięciu dawki w nocy lub następnego dnia, powinien zrezygnować z pominiętej dawki i przyjąć
kolejną dawkę o zwykłej porze.

Przerwanie stosowania leku Betesda

Nie należy przerywać stosowania leku Betesda, dopóki nie zaleci tego lekarz. Kiedy pacjent kończy
leczenie, zazwyczaj zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki leku Betesda przez okres kilku tygodni.
Po przerwaniu stosowania leku Betesda, szczególnie nagłym, pacjent może odczuwać objawy
odstawienia. Objawy te występują często po przerwaniu leczenia lekiem Betesda. Ryzyko jest
większe, gdy lek Betesda był stosowany przez długi czas lub w dużych dawkach, lub gdy dawkę leku
zmniejszono zbyt szybko. U większości pacjentów objawy są łagodne i ustępują samoistnie w ciągu
dwóch tygodni. U niektórych pacjentów mogą być jednak bardziej nasilone lub utrzymywać się dłużej
(2-3 miesiące lub dłużej). W razie wystąpienia ciężkich objawów odstawienia po przerwaniu
stosowania leku Betesda, należy skontaktować się z lekarzem. Lekarz może zalecić powtórne
rozpoczęcie przyjmowania tabletek i wolniejsze odstawianie leku.
Do objawów odstawienia zalicza się: zawroty głowy (niepewny chód lub zaburzenia równowagi),
uczucie mrowienia, uczucie pieczenia oraz (rzadziej) wrażenie porażenia prądem elektrycznym
(również w głowie), zaburzenia snu (wyraziste sny, koszmary senne, bezsenność), lęk, ból głowy,
mdłości (nudności), pocenie się (w tym poty nocne), niepokój psychoruchowy lub pobudzenie,
drżenia, uczucie dezorientacji, chwiejność emocjonalna lub drażliwość, biegunka (luźne stolce),
zaburzenia widzenia, trzepotanie lub kołatanie serca (palpitacje).
W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane zazwyczaj ustępują po paru tygodniach leczenia. Należy pamiętać, że niektóre
z tych działań mogą być również objawami choroby i ustąpią wraz z poprawą samopoczucia.
Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do szpitala, jeśli podczas leczenia
wystąpi jakiekolwiek następujące działanie niepożądane:
Niezbyt często (może dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):

• Nietypowe krwawienia, w tym z przewodu pokarmowego.

Rzadko (może dotyczyć nie więcej niż 1 na 1 000 pacjentów):

• Obrzęk skóry, języka, warg, gardła lub twarzy, pokrzywka albo pojawią się trudności w oddychaniu lub połykaniu (ciężka reakcja alergiczna).
• Wysoka gorączka, pobudzenie, splątanie, drżenia i gwałtowne skurcze mięśni, które mogą być objawami rzadkiego zaburzenia zwanego zespołem serotoninowym.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• Trudności w oddawaniu moczu.
• Napady drgawkowe, patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”.
• Żółte zabarwienie skóry i białkówki oczu będące objawem zaburzenia czynności wątroby/zapalenia wątroby.
• Szybkie, nieregularne bicie serca, omdlenie, które mogą być objawami stanu zagrażającego życiu zwanego Torsades de Pointes.
• Myśli o samookaleczeniu lub myśli o samobójstwie, patrz także punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”.
• Nagły obrzęk skóry lub błony śluzowej (obrzęki naczynioruchowe).
• Ciężki krwotok z pochwy, występujący krótko po porodzie (krwotok poporodowy), patrz dodatkowe informacje w podpunkcie „Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność” w punkcie 2.

Poza opisanymi powyżej informowano również o następujących działaniach niepożądanych:

Bardzo często (może dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• Nudności.
• Ból głowy.

Często (może dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• Niedrożność nosa lub katar (zapalenie zatok).
• Zmniejszenie lub zwiększenie łaknienia.
• Lęk, niepokój psychoruchowy, nieprawidłowe sny, trudności w zasypianiu, senność, zawroty głowy, ziewanie, drżenia, kłucie w skórze.
• Biegunka, zaparcia, wymioty, suchość w jamie ustnej.
• Nasilone pocenie się.
• Bóle mięśni i stawów.
• Zaburzenia seksualne (opóźnienie wytrysku, zaburzenia wzwodu, osłabienie popędu płciowego oraz u kobiet trudności w osiąganiu orgazmu).
• Uczucie zmęczenia, gorączka.
• Zwiększenie masy ciała.

Niezbyt często (może dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):

• Pokrzywka, wysypka, świąd.
• Mimowolne zgrzytanie zębami, pobudzenie, nerwowość, napady lęku, splątanie.
• Zaburzenia snu, zaburzenia smaku, omdlenie.
• Rozszerzenie źrenic, zaburzenia widzenia, dzwonienie w uszach (szumy uszne).
• Wypadanie włosów.
• Nadmierne krwawienia miesiączkowe.
• Nieregularne krwawienia miesiączkowe.
• Zmniejszenie masy ciała.
• Szybkie bicia serca.
• Obrzęki kończyn górnych lub dolnych.
• Krwawienie z nosa.

Rzadko (może dotyczyć nie więcej niż 1 na 1 000 pacjentów):

• Agresja, depersonalizacja (odczuwanie odłączenia od własnego ciała i psychiki), omamy.
• Wolne bicia serca.

Częstość nieznana (częstość nie może być ustalona na podstawie dostępnych danych):

• Zmniejszenie stężenia sodu we krwi (objawia się nudnościami i złym samopoczuciem z osłabieniem mięśni lub splątaniem).
• Zawroty głowy po przyjęciu pozycji stojącej z powodu obniżenia ciśnienia tętniczego (niedociśnienie ortostatyczne).
• Nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby (zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi).
• Zaburzenia ruchowe (mimowolne ruchy mięśni).
• Bolesny wzwód prącia (priapizm).
• Objawy nietypowego krwawienia, np. ze skóry i błon śluzowych.
• Zwiększone wydzielanie hormonu zwanego ADH, który powoduje zatrzymywanie wody w organizmie, rozcieńczenie krwi, obniżenie poziomu sodu we krwi (niewłaściwe wydzielanie hormonu antydiuretycznego).
• Mlekotok u mężczyzn i kobiet, które nie karmią piersią.
• Mania.
• Zwiększone ryzyko złamania kości, które jest obserwowane u pacjentów przyjmujących leki tego rodzaju.
• Zaburzenia rytmu serca (zwane wydłużeniem odstępu QT, obserwowane w badaniu EKG obrazującym czynność elektryczną serca).

Ponadto znane są działania niepożądane leków o podobnym mechanizmie działania, jak escytalopram
(substancja czynna leku Betesda). Są to:

• Niepokój psychoruchowy (akatyzja).
• Utrata apetytu.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49-21-301, fax: 22 49-21-309,
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Betesda

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie należy stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze lub
tekturowym pudełku po „EXP”. Data ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca.
Przechowywać w temperaturze poniżej 30 ° C.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Betesda

Substancją czynną leku jest escytalopram. Każda tabletka powlekana leku Betesda zawiera 10 mg
escytalopramu (co odpowiada 12,775 mg escytalopramu szczawianu).
Pozostałe składniki leku to:
Rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, krzemionka koloidalna bezwodna, kroskarmeloza sodowa,
talk i magnezu stearynian.
Otoczka: tytanu dwutlenek (E 171), hypromeloza 3 cP, hypromeloza 6 cP makrogol 400
i polisorbat 80.

Jak wygląda lek Betesda i co zawiera opakowanie

Lek Betesda jest dostępny w postaci tabletek powlekanych o mocy 10 mg. Wygląd tabletek jest
opisany poniżej.
Białe lub prawie białe, owalne tabletki powlekane z rowkiem dzielącym, z wytłoczeniem „J” po jednej
stronie i „2” po drugiej stronie.
Lek Betesda dostępny jest w następujących wielkościach opakowań:
Blistry (białe) w opakowaniu tekturowym: 28 tabletek powlekanych.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca:

Podmiot odpowiedzialny:

Aristo Pharma Sp. z o.o.
ul. Baletowa 30
02-867 Warszawa

Wytwórca/Importer:

Pharmadox Healthcare Ltd.
KW20A Kordin Industrial Park
Paola PLA 3000
Malta
Heumann Pharma GmbH & Co. Generica KG
Südwestpark 50
90449 Nürnberg
Niemcy
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat tego leku oraz jego nazw w krajach
członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do podmiotu
odpowiedzialnego.

Data ostatniej aktualizacji ulotki: czerwiec 2021