Clatexo

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Clatexo, 20 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera 20 mg bilastyny ( Bilastinum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka
Okrągłe, białe lub prawie białe obustronnie wypukłe tabletki o średnicy około 7 mm.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Objawowe leczenie alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa i spojówek (sezonowego i całorocznego)
oraz pokrzywki.
Clatexo jest wskazany do stosowania u dorosłych i młodzieży (w wieku 12 lat i powyżej).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli i młodzież (w wieku 12 lat i powyżej)
20 mg bilastyny (1 tabletka) raz na dobę w celu złagodzenia objawów alergicznego zapalenia błony
śluzowej nosa i spojówek (sezonowego i całorocznego) oraz pokrzywki.
Tabletkę należy przyjmować godzinę przed lub dwie godziny po posiłku lub spożyciu soku owocowego
(patrz punkt 4.5).
Czas trwania leczenia
W przypadku alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa i spojówek czas leczenia powinien być
ograniczony do okresu ekspozycji na alergeny. W przypadku sezonowego alergicznego zapalenia błony
śluzowej nosa leczenie można przerwać po ustąpieniu objawów i wznowić po ich ponownym wystąpieniu.
W całorocznym alergicznym zapaleniu błony śluzowej nosa leczenie ciągłe można zaproponować
pacjentom podczas okresów ekspozycji na alergeny. Czas leczenia pokrzywki zależy od rodzaju, czasu
trwania i przebiegu dolegliwości.
Specjalne grupy
Pacjenci w podeszłym wieku
Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkty 5.1 i 5.2).
Zaburzenia czynności nerek
Badania przeprowadzone u dorosłych, w grupach szczególnego ryzyka (pacjenci z zaburzeniami
czynności nerek) wskazują, że nie jest konieczne dostosowanie dawkowania leku Clatexo u dorosłych
pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby
Brak badań klinicznych u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Niemniej jednak, ponieważ
bilastyna nie jest metabolizowana i jest wydalana w postaci niezmienionej w moczu i kale, nie uważa się,
że zaburzenia czynności wątroby mają wpływ na zwiększenie ogólnoustrojowego narażenia powyżej
marginesu bezpieczeństwa u dorosłych pacjentów. Dlatego nie jest wymagane dostosowywanie
dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 5.2).
Dzieci i młodzież

• Dzieci w wieku od 6 do 11 lat o masie ciała co najmniej 20 kg W tej populacji odpowiednie do stosowania są: bilastyna w postaci tabletek 10 mg ulegających rozpadowi w jamie ustnej i bilastyna w postaci roztworu doustnego 2,5 mg/ml.
• Dzieci w wieku poniżej 6 lat i o masie ciała poniżej 20 kg Aktualne dane przedstawiono w punkcie 4.4, 4.8, 5.1 i 5.2, ale brak zaleceń dotyczących dawkowania. W związku z tym bilastyny nie należy stosować w tej grupie wiekowej.

Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności bilastyny u dzieci z zaburzeniami czynności
nerek i z zaburzeniami czynności wątroby.

Sposób podawania

Podanie doustne.
Tabletkę należy połknąć popijając wodą.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie

• 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Notowano przypadki wydłużenia odstępu QT w elektrokardiogramie u pacjentów stosujących bilastynę
(patrz punkty 4.8, 4.9 i 5.1). Podejrzewa się, że leki powodujące wydłużenie odstępu QT/QTc zwiększają
ryzyko wystąpienia częstoskurczu komorowego typu Torsade de pointes.
Należy zatem zachować ostrożność podając bilastynę pacjentom, u których ryzyko wydłużenia odstępu
QT/QTc jest zwiększone. Dotyczy to pacjentów z zaburzeniami rytmu serca w wywiadzie, pacjentów
z hipokaliemią, hipomagnezemią, hipokalcemią, pacjentów ze stwierdzonym wydłużeniem odstępu QT
lub znaczną bradykardią, pacjentów przyjmujących jednocześnie inne produkty lecznicze powodujące
wydłużenie odstępu QT/QTc.
Dzieci i młodzież
Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania bilastyny u dzieci w wieku poniżej 2 lat, a u dzieci
w wieku od 2 do 5 lat dane kliniczne są ograniczone, dlatego nie należy stosować bilastyny w tych
grupach wiekowych.
U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek podawanie bilastyny
jednocześnie z inhibitorami glikoproteiny P (P-gp), takimi jak np. ketokonazol, erytromycyna,
cyklosporyna, rytonawir lub diltiazem, może zwiększać stężenie bilastyny w osoczu, a tym samym
zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych bilastyny. Dlatego u pacjentów z umiarkowanymi
lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek należy unikać podawania bilastyny jednocześnie
z inhibitorami glikoproteiny P.
Clatexo zawiera sód
Produkt zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na tabletkę, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od
sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u osób dorosłych, a ich wyniki przedstawiono
poniżej.
Interakcje z pokarmem: pokarm znacząco zmniejsza dostępność biologiczną bilastyny po podaniu
doustnym o 30%.
Interakcje z sokiem grejpfrutowym: jednoczesne przyjęcie 20 mg bilastyny i soku grejpfrutowego
zmniejsza dostępność biologiczną bilastyny o 30%. Efekt ten może dotyczyć innych soków owocowych.
Stopień zmniejszenia biodostępności może różnić się w zależności od producenta i owoców.
Mechanizmem tej interakcji jest zahamowanie polipeptydu OATP1A2, transportera wychwytu, dla
którego substratem jest bilastyna (patrz punkt 5.2). Produkty lecznicze, które są substratami lub
inhibitorami OATP1A2, takie jak rytonawir i ryfampicyna, mogą podobnie zmniejszać stężenia bilastyny
w osoczu.
Interakcje z ketokonazolem lub erytromycyną: jednoczesne przyjęcie 20 mg bilastyny raz na dobę
i 400 mg ketokonazolu raz na dobę lub 500 mg erytromycyny trzy razy na dobę zwiększa dwukrotnie
ekspozycję ogólnoustrojową (AUC), zaś dwu-trzykrotnie maksymalne stężenie bilastyny we krwi (C ).
Zmiany te można wyjaśnić interakcją z jelitowym wypływem transporterów, ponieważ bilastyna jest
substratem dla glikoproteiny P i nie jest metabolizowana (patrz punkt 5.2). Zmiany te nie wydają się
wpływać na profil bezpieczeństwa bilastyny i ketokonazolu ani erytromycyny. Inne produkty lecznicze,
będące substratami lub inhibitorami glikoproteiny P, takie jak cyklosporyna, mogą zwiększać stężenie
bilastyny w osoczu.
Interakcje z diltiazemem: jednoczesne przyjęcie 20 mg bilastyny raz na dobę i 60 mg diltiazemu raz na
dobę zwiększa maksymalne stężenie bilastyny we krwi (C ) o 50%. Efekt ten można wyjaśnić interakcją
z jelitowym wypływem transporterów (patrz punkt 5.2) i nie wydaje się wpływać na profil bezpieczeństwa
bilastyny.
Interakcje z alkoholem: sprawność psychomotoryczna po jednoczesnym spożyciu alkoholu i 20 mg
bilastyny raz na dobę była podobna do obserwowanej po przyjęciu alkoholu i placebo.
Interakcje z lorazepamem: jednoczesne przyjmowanie 20 mg bilastyny raz na dobę i 3 mg lorazepamu raz
na dobę przez 8 dni nie nasiliło depresyjnego wpływu lorazepamu na ośrodkowy układ nerwowy.
Dzieci i młodzież
Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych. Ponieważ brak jest doświadczenia
klinicznego u dzieci dotyczącego interakcji bilastyny z innymi produktami leczniczymi, pokarmem
i sokami owocowymi, przy przepisywaniu bilastyny dzieciom należy wziąć pod uwagę wyniki uzyskane
w badaniach dotyczących interakcji u dorosłych. Brak danych klinicznych u dzieci, aby stwierdzić, czy
zmiany AUC lub C z powodu interakcji wpływają na profil bezpieczeństwa bilastyny.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża
Brak danych lub istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania bilastyny u kobiet w ciąży.
Badania przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego
działania w odniesieniu do toksycznego wpływu na reprodukcję, przebiegu porodu lub rozwoju
noworodka (patrz punkt 5.3). W celu zachowania środków ostrożności zaleca się unikać stosowania
bilastyny podczas ciąży.
Karmienie piersią
Nie badano przenikania bilastyny do mleka u ludzi. Na podstawie dostępnych danych
farmakokinetycznych dotyczących zwierząt stwierdzono przenikanie bilastyny do mleka (patrz punkt 5.3).
Decyzję, czy kontynuować lub przerwać karmienie piersią, czy przerwać leczenie bilastyną, należy
podjąć, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści dla matki wynikające
z leczenia bilastyną.
Płodność
Brak danych klinicznych lub ich liczba jest ograniczona. Badanie na szczurach nie wykazało żadnego
negatywnego wpływu na płodność (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Badanie przeprowadzone na osobach dorosłych w celu oceny wpływu bilastyny na zdolność prowadzenia
pojazdów wykazało, że przyjmowanie bilastyny w dawce 20 mg nie wpłynęło na zdolność prowadzenia
pojazdów. Niemniej jednak indywidualna reakcja na leczenie może być różna, dlatego należy poradzić
pacjentom, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwali maszyn do momentu sprawdzenia swojej
reakcji na bilastynę.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa u pacjentów dorosłych i młodzieży
Częstość występowania działań niepożądanych u dorosłych i młodzieży z alergicznym zapaleniem błony
śluzowej nosa i spojówek lub przewlekłą pokrzywką idiopatyczną leczonych 20 mg bilastyny w badaniach
klinicznych była porównywalna z częstością u pacjentów przyjmujących placebo (12,7% w porównaniu
z 12,8%).
Badania kliniczne II i III fazy wykonywane w trakcie rozwoju klinicznego obejmowały 2525 pacjentów
dorosłych i młodzieży leczonych bilastyną w różnych dawkach, z których 1697 przyjęło bilastynę
w dawce 20 mg. W tych badaniach 1362 pacjentów przyjęło placebo. Do najczęściej zgłaszanych działań
niepożądanych przez pacjentów przyjmujących 20 mg bilastyny we wskazaniu alergicznego zapalenia
błony śluzowej nosa i spojówek oraz przewlekłej idiopatycznej pokrzywki należały: ból głowy, senność,
zawroty głowy i zmęczenie. Te same działania niepożądane występowały z porównywalną częstością
u pacjentów przyjmujących placebo.
Tabelaryczne podsumowanie działań niepożądanych u pacjentów dorosłych i młodzieży
Działania niepożądane co najmniej prawdopodobnie związane z bilastyną i zgłaszane u ponad 0,1%
pacjentów przyjmujących 20 mg bilastyny podczas rozwoju klinicznego (N=1697) zestawiono poniżej.
Częstości występowania sklasyfikowano jak poniżej:
bardzo często (≥1/10)
często (≥1/100 do <1>niezbyt często (≥1/1 000 do <1>rzadko (≥1/10 000 do <1>bardzo rzadko (<1>nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
W tabeli nie uwzględniono reakcji rzadkich, bardzo rzadkich i o nieznanej częstości występowania.

Bilastyna niezależnie od

Klasyfikacja układów i narządów

Bilastyna 20 mg Placebo

N=1362

Częstość

Działanie niepożądane

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

Niezbyt często
Opryszczka jamy
ustnej

N=1697 dawki

N=2525

2 (0,12%)
2 (0,08%)
0 (0,0%)

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Niezbyt często
Zwiększenie
łaknienia
10 (0,59%)
11 (0,44%)
7 (0,51%)

Zaburzenia psychiczne

Niezbyt często
Lęk
6 (0,35%)
8 (0,32%)
0 (0,0%)
Bezsenność
2 (0,12%)
4 (0,16%)
0 (0,0%)

Zaburzenia układu nerwowego

Często
Senność
52 (3,06%)
82 (3,25%)
39 (2,86%)
Ból głowy
68 (4,01%)
90 (3,56%)
46 (3,38%)
Niezbyt często
Zawroty głowy
pochodzenia
ośrodkowego
14 (0,83%)
23 (0,91%)
8 (0,59%)

Zaburzenia ucha i błędnika

Niezbyt często
Szumy uszne
2 (0,12%)
2 (0,08%)
0 (0,0%)
Zawroty głowy
pochodzenia
obwodowego
3 (0,18%)
3 (0,12%)
0 (0,0%)

Zaburzenia serca

Niezbyt często
Blok prawej odnogi
pęczka Hisa
4 (0,24%)
5 (0,20%)
3 (0,22%)
Arytmia zatokowa
5 (0,30%)
5 (0,20%)
1 (0,07%)
Wydłużenie odstępu
QT w
elektrokardiogramie*
9 (0,53%)
10 (0,40%)
5 (0,37%)

*Przypadki wydłużenia odstępu QT w elektrokardiogramie zgłaszano także po wprowadzeniu produktu do
obrotu.
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
kołatanie serca, częstoskurcz, reakcje nadwrażliwości (np. reakcja anafilaktyczna, obrzęk
naczynioruchowy, duszność, wysypka, miejscowy obrzęk i rumień) oraz wymioty obserwowano
w okresie po wprowadzeniu do obrotu.
Opis wybranych działań niepożądanych u pacjentów dorosłych i młodzieży
U pacjentów otrzymujących bilastynę w dawce 20 mg lub placebo zgłaszano: senność, ból głowy, zawroty
głowy i zmęczenie. Częstość ich występowania dla bilastyny i placebo wyniosła odpowiednio 3,06%
w porównaniu z 2,86% w przypadku senności, 4,01% w porównaniu z 3,38% w przypadku bólu głowy,
0,83% w porównaniu z 0,59% w przypadku zawrotów głowy oraz 0,83% w porównaniu z 1,32%
w przypadku zmęczenia.
Informacje zgromadzone w trakcie sprawowania nadzoru po wprowadzaniu do obrotu potwierdziły profil
bezpieczeństwa obserwowany podczas rozwoju klinicznego.
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa u dzieci i młodzieży
W trakcie rozwoju klinicznego częstość występowania, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych
u młodzieży w wieku 12-17 lat były takie same jak u osób dorosłych. Informacje zebrane w tej populacji
(młodzież) w trakcie nadzoru po wprowadzaniu do obrotu potwierdziły wyniki badań klinicznych.
Odsetek dzieci (w wieku od 2 do 11 lat) leczonych z powodu alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa
i spojówek lub przewlekłej pokrzywki idiopatycznej, które zgłosiły działania niepożądane po przyjęciu
bilastyny w dawce 10 mg w 12-tygodniowym kontrolowanym badaniu klinicznym, był porównywalny
z odsetkiem pacjentów w grupie przyjmującej placebo (68,5% w stosunku do 67,5%).
Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych przez 291 dzieci (w wieku 2-11 lat) przyjmujących
bilastynę (w postaci tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej) w badaniu klinicznym (#260 dzieci
biorących udział w badaniu klinicznym dotyczącym bezpieczeństwa, 31 dzieci biorących udział
w badaniu farmakokinetycznym) należały: ból głowy, alergiczne zapalenie spojówek, zapalenie błony
śluzowej nosa i ból brzucha. Te same działania niepożądane występowały z podobną częstością u 249
pacjentów przyjmujących placebo.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych w populacji dzieci i młodzieży
Działania niepożądane, których związek z zastosowaniem bilastyny był co najmniej prawdopodobny,
zgłoszone u więcej niż 0,1% dzieci (w wieku 2-11 lat) otrzymujących bilastynę w trakcie rozwoju
klinicznego zostały przedstawione w tabeli poniżej.
Częstości występowania sklasyfikowano jak poniżej:
bardzo często (≥1/10)
często (≥1/100 do <1>niezbyt często (≥1/1 000 do <1>rzadko (≥1/10 000 do <1>bardzo rzadko (<1>nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
W tabeli nie uwzględniono działań występujących rzadko, bardzo rzadko i o nieznanej częstości
występowania.

Klasyfikacja układów i narządów Bilastyna 10 mg (n=291)

Placebo (n=249)

Częstość Działanie niepożądane

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

Często
Zapalenie błony śluzowej nosa
3 (1,0%)
3 (1,2%)

Zaburzenia układu nerwowego

Często
Ból głowy
6 (2,1%)
3 (1,2%)
Niezbyt często
Zawroty głowy pochodzenia
ośrodkowego
1 (0,3%)
0 (0,0%)
Utrata świadomości
1 (0,3%)
0 (0,0%)

Zaburzenia oka

Często
Alergiczne zapalenie spojówek
4 (1,4%)
5 (2,0%)
Niezbyt często
Podrażnienie oka
1 (0,3%)
0 (0,0%)

Zaburzenia żołądka i jelit

Często
Ból brzucha, ból w nadbrzuszu
3 (1,0%)
3 (1,2%)
Niezbyt często
Biegunka
2 (0,7%)
0 (0,0%)
Nudności
1 (0,3%)
0 (0,0%)
Obrzęk warg
1 (0,3%)
0 (0,0%)

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Niezbyt często
Wyprysk
1 (0,3%)
0 (0,0%)
Pokrzywka
2 (0,7%)
2 (0,8%)

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Niezbyt często
Zmęczenie
2 (0,7%)
0 (0,0%)
260 dzieci biorących udział w badaniu klinicznym dotyczącym bezpieczeństwa, 31 dzieci biorących
udział w badaniu farmakokinetycznym
Opis wybranych działań niepożądanych w populacji dzieci i młodzieży
U dzieci otrzymujących bilastynę w dawce 10 mg lub placebo zgłaszano: ból głowy, ból brzucha,
alergiczne zapalenie spojówek i zapalenie błony śluzowej nosa. Częstość ich występowania dla bilastyny
i placebo wyniosła odpowiednio 2,1% w porównaniu z 1,2% w przypadku bólu głowy, 1,0%
w porównaniu z 1,2% w przypadku bólu brzucha, 1,4% w porównaniu z 2,0% w przypadku alergicznego
zapalenia spojówek oraz 1,0% w porównaniu z 1,2% w przypadku zapalenia błony śluzowej nosa.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie
podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych
Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych
i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Informacje dotyczące ostrego przedawkowania bilastyny pochodzą z doświadczeń z badań klinicznych
przeprowadzonych podczas opracowywania i nadzoru po wprowadzeniu do obrotu. W badaniach
klinicznych po podaniu bilastyny w dawkach od 10 do 11 razy większych niż dawka terapeutyczna
(220 mg jednorazowo lub 200 mg na dobę przez 7 dni) 26 dorosłym, zdrowym ochotnikom częstość
występowania działań niepożądanych była dwa razy większa niż w przypadku placebo. Najczęściej
zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były zawroty głowy, ból głowy i nudności. Nie zaobserwowano
żadnych ciężkich działań niepożądanych ani znaczącego wydłużenia odstępu QTc. Informacje
zgromadzone w trakcie sprawowania nadzoru po wprowadzaniu do obrotu są zgodne ze zgłoszonymi
w badaniach klinicznych.
Analiza krytyczna wpływu wielokrotnej dawki bilastyny (100 mg x 4 dni) na repolaryzację komór
w trakcie „szczegółowego badania skrzyżowanego odstępów QT/QTc” z udziałem 30 zdrowych
dorosłych ochotników nie wykazała znaczącego wydłużenia odstępu QTc.
Brak danych dotyczących przedawkowania u dzieci.
W przypadku przedawkowania zalecane jest leczenie objawowe i podtrzymujące.
Nie jest znane specyficzne antidotum na bilastynę.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwhistaminowe do stosowania ogólnego, inne leki
przeciwhistaminowe do stosowania ogólnego, kod ATC R06AX29.
Mechanizm działania
Bilastyna nie posiada właściwości uspokajających. Jest długo działającym antagonistą histaminy
z selektywnym powinowactwem do obwodowych antagonistów receptora H , który nie wykazuje
powinowactwa do receptorów muskarynowych.
Bilastyna hamuje zależne od histaminy powstawanie bąbli oraz zaczerwienienia skóry przez 24 godziny
po przyjęciu pojedynczej dawki.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
W badaniach klinicznych przeprowadzanych u pacjentów dorosłych i młodzieży z alergicznym
zapaleniem błony śluzowej nosa i spojówek (sezonowym i całorocznym) bilastyna w dawce 20 mg
przyjmowana raz na dobę przez 14-28 dni skutecznie łagodziła objawy takie jak kichanie, wydzielina
z nosa, uczucie świądu nosa, uczucie zatkania nosa, świąd spojówek, łzawienie i zaczerwienienie oczu.
Bilastyna skutecznie kontrolowała objawy przez 24 godziny.
W dwóch badaniach klinicznych obejmujących pacjentów z przewlekłą pokrzywką idiopatyczną,
bilastyna w dawce 20 mg przyjmowana raz na dobę przez 28 dni skutecznie łagodziła objawy takie jak
intensywność świądu, liczba i rozmiar bąbli oraz dyskomfort pacjenta spowodowanego pokrzywką.
U pacjentów tych zaobserwowano poprawę jakości snu i jakości życia.
W badaniach klinicznych bilastyny nie zaobserwowano istotnego wydłużenia odstępu QTc ani innych
działań na układ sercowo-naczyniowy, nawet po podaniu w dawce 200 mg na dobę (10-krotność dawki
klinicznej) 9 pacjentom przez 7 dni, jak również w przypadku jednoczesnego podawania bilastyny
z inhibitorami glikoproteiny P, takimi jak ketokonazol (24 pacjentów) i erytromycyna (24 pacjentów).
Dodatkowo przeprowadzono dokładne badanie odstępu QT u 30 ochotników.
W kontrolowanych badaniach klinicznych przy zalecanej dawce 20 mg raz na dobę, profil bezpieczeństwa
bilastyny w odniesieniu do ośrodkowego układu nerwowego był podobny do placebo i częstość
występowania senności nie różniła się statystycznie od placebo. Bilastyna w dawce do 40 mg raz na dobę
nie wpływała na sprawność psychomotoryczną w badaniach klinicznych ani na zdolność prowadzenia
pojazdów w trakcie standardowego egzaminu na prawo jazdy.
W badaniach klinicznych II i III fazy nie wykazano różnic skuteczności i bezpieczeństwa stosowania
bilastyny u pacjentów w podeszłym wieku (≥65 lat) w porównaniu do młodszych pacjentów. Badanie
przeprowadzone po wprowadzeniu produktu do obrotu, w którym wzięło udział 146 pacjentów
w podeszłym wieku nie wykazało różnic dotyczących profilu bezpieczeństwa w stosunku do osób
dorosłych.
Dzieci i młodzież
Do badań klinicznych włączono młodzież (w wieku od 12 do 17 lat). W trakcie badań klinicznych 128
nastolatków otrzymało bilastynę (81 nastolatków w badaniu z podwójnie ślepą próbą w przypadku
alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa i spojówek), a kolejnych 116 nastolatków zostało
przydzielonych losowo do grupy otrzymującej lek porównawczy lub placebo. Nie zaobserwowano różnicy
w skuteczności i bezpieczeństwie stosowania pomiędzy dorosłymi i młodzieżą.
Zgodnie z wytycznymi, udowodnioną skuteczność u osób dorosłych i młodzieży można ekstrapolować na
dzieci jeśli wykazane zostanie, że ogólnoustrojowa ekspozycja na bilastynę w dawce 10 mg u dzieci
w wieku od 6 do 11 lat o masie ciała co najmniej 20 kg jest równoważna z ekspozycją na bilastynę
w dawce 20 mg u dorosłych (patrz punkt 5.2). Ekstrapolacja danych dotyczących dorosłych i młodzieży
jest właściwa w przypadku tego produktu leczniczego, ponieważ patofizjologia alergicznego zapalenia
błony śluzowej nosa i spojówek oraz pokrzywki jest taka sama we wszystkich grupach wiekowych.
W dwunastotygodniowym kontrolowanym badaniu klinicznym z udziałem dzieci w wieku 2-11 lat
(łącznie 509 dzieci, 260 leczonych bilastyną w dawce 10 mg: 58 w wieku od 2 do <6 lat, 105 w wieku od
6 do <9 lat i 97 w wieku od 9 do <12 oraz 249 leczonych placebo: 58 2 <6 lat,
95 w wieku od 6 do <9 lat i 96 w wieku od 9 do <12 lat), którym podawano bilastynę dawce
zalecanej dla dzieci 10 mg raz na dobę, profil bezpieczeństwa bilastyny (n=260) był podobny do placebo
(n=249), działania niepożądane odnotowano odpowiednio u 5,8% pacjentów przyjmujących bilastynę
w dawce 10 mg i 8,0% pacjentów przyjmujących placebo. Zarówno w przypadku bilastyny w dawce
10 mg, jak i w przypadku placebo w badaniu odnotowano nieznaczne obniżenie wskaźnika senności
i sedacji według Paediatric Sleep Questionnaire, z nieistotnymi statystycznie różnicami pomiędzy
leczonymi grupami. U tych dzieci w wieku od 2 do 11 lat nie zaobserwowano istotnych różnic
dotyczących odstępu QTc po podaniu 10 mg bilastyny w porównaniu do placebo. Kwestionariusz
dotyczący jakości życia przeznaczony dla dzieci z alergicznym zapaleniem spojówek i błony śluzowej
nosa lub przewlekłą pokrzywką wykazał ogólną poprawę (według punktów) po 12 tygodniach bez
znaczących statystycznie różnic pomiędzy ramionami badania z bilastyną i z placebo.
Ogółem 509 dzieci zostało objętych badaniem: 479 dzieci z alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa
i spojówek oraz 30 dzieci z rozpoznaną przewlekłą pokrzywką. 260 dzieci otrzymywało bilastynę,
252 (96,9%) z alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa i spojówek, a 8 (3,1%) z przewlekłą
pokrzywką. Analogicznie, 249 dzieci otrzymywało placebo, 227 (91,2%) z alergicznym zapaleniem błony
śluzowej nosa i spojówek i 22 (8,8%) z przewlekłą pokrzywką.
Europejska Agencja Leków uchyliła obowiązek dołączania wyników badań bilastyny we wszystkich
podgrupach populacji dzieci w wieku poniżej 2 lat (stosowanie u dzieci i młodzieży, patrz punkt 4.2).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie
Bilastyna jest szybko wchłaniana po przyjęciu doustnym, a maksymalne stężenie w osoczu osiąga po
około 1,3 godziny. Nie zaobserwowano kumulacji bilastyny w organizmie. Średnia wartość
biodostępności bilastyny po podaniu dawki doustnej wynosi 61%.
Dystrybucja
Badania in vitroi in vivowykazały, że bilastyna jest substratem glikoproteiny P (patrz punkt 4.5
„Interakcje z ketokonazolem lub erytromycyną” i „Interakcje z diltiazemem”) i polipeptydów
transportujących aniony organiczne (OATP ang. organic-anion-transporting polypeptides) (patrz punkt

• 4.5 „Interakcje z sokiem grejpfrutowym”). Bilastyna nie jest substratem dla innych białek nośnikowych, takich jak BCRP lub transporterów nerkowych OCT2, OAT1 i OAT3. Na podstawie badań in vitronie należy spodziewać się wpływu hamującego bilastyny na następujące białka transportujące w krążeniu ogólnym: P-gp, MRP2, BCRP, BSEP, OATP1B1, OATP1B3, OATP2B1, OAT1, OAT3, OCT1, OCT2 i NTCP, ponieważ tylko łagodny wpływ hamujący wykazano w przypadku glikoproteiny P, OATP2B1 i OCT1, z szacunkowym stężeniem hamującym IC ≥300 µM, znacznie wyższym niż obliczone maksymalne stężenie leku (C ) w osoczu, dlatego też te interakcje nie będą klinicznie istotne. Jednak, na podstawie tych wyników nie można wykluczyć hamującego wpływu bilastyny na białka nośnikowe obecne w błonie śluzowej jelit, np. glikoproteiny P.

W dawkach terapeutycznych bilastyna wiąże się z białkami osocza w 84-90%.
Metabolizm
W badaniach in vitrobilastyna nie indukuje ani nie hamuje aktywności izoenzymów kompleksu CYP450.
Eliminacja
W badaniu bilansu masy przeprowadzonym u zdrowych, dorosłych ochotników, po podaniu jednorazowej
dawki 20 mg bilastyny znakowanej węglem C, prawie 95% podanej dawki zostało wydalone z moczem
(28,3%) i kałem (66,5%) w postaci niezmienionej, co potwierdziło, że bilastyna nie jest istotnie
metabolizowana w organizmie człowieka. Średni okres półtrwania w fazie eliminacji produktu
u zdrowych ochotników wynosił 14,5 godziny.
Liniowość
Bilastyna wykazuje liniową farmakokinetykę w zakresie badanych dawek (5 do 220 mg) z niewielką
zmiennością międzyosobniczą.
Zaburzenia czynności nerek
W badaniu obejmującym pacjentów z zaburzeniem czynności nerek średnie odchylenie standardowe pola
pod krzywą stężeń AUC wzrosło z 737,4 (±260,8) ng x h/ml u pacjentów bez zaburzenia czynności
nerek (GFR: >80 ml/min/1,73 m ) do: 967,4 (±140,2) ng x h/ml u pacjentów z łagodnym zaburzeniem
czynności nerek (GFR: 50-80 ml/min/1,73 m ), 1384,2 (±263,23) ng x h/ml u pacjentów z umiarkowanym
zaburzeniem czynności nerek (GFR: 30 - <50 ml min 1,73 m ), i 1708,5 (±699,0) ng x h u pacjentów
z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (GFR: <30 ml min 1,73 m ).
Średnie odchylenie standardowe dla czasu półtrwania bilastyny wynosiło 9,3 godz. (±2,8) u pacjentów bez
zaburzenia czynności nerek, 15,1 godz. (±7,7) u pacjentów z łagodnym zaburzeniem czynności nerek,
10,5 godz.(±2,3) u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek i 18,4 godz. (±11,4)
u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek. Bilastyna została całkowicie wydalona z moczem
u wszystkich pacjentów w ciągu 48-72 godzin. Powyższe przemiany farmakokinetyczne nie mają
znaczącego wpływu na bezpieczeństwo stosowania bilastyny, ponieważ stężenia bilastyny w osoczu
u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek mieszczą się w bezpiecznym zakresie.
Zaburzenia czynności wątroby
Brak danych farmakokinetycznych u osób z zaburzeniami czynności wątroby. Bilastyna nie jest
metabolizowana w organizmie ludzkim. Ponieważ badania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek
wykazały, że bilastyna jest wydalana głównie przez nerki, wydalanie z żółcią stanowi tylko nieznaczną
część procesu wydalania bilastyny. Zmiany w czynności wątroby nie wydają się wpływać istotnie na
farmakokinetykę bilastyny.
Pacjenci w podeszłym wieku
Dostępne są ograniczone dane dotyczące farmakokinetyki u osób w wieku powyżej 65 lat. Nie
zaobserwowano statystycznie istotnych różnic dotyczących farmakokinetyki u osób w podeszłym wieku
w porównaniu z osobami w wieku od 18 do 35 lat.
Dzieci i młodzież
Z powodu braku dostępnych danych farmakokinetycznych u młodzieży (w wieku od 12 do17 lat) uznano
za właściwe ekstrapolowanie danych dotyczących osób dorosłych na młodzież w przypadku tego
produktu.
Dane farmakokinetyczne dotyczące dzieci uzyskano w badaniu farmakokinetycznym fazy II, w którym
brało udział 31 dzieci w wieku od 4 do 11 lat z alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa i spojówek
lub przewlekłą pokrzywką, przyjmujących raz na dobę bilastynę w dawce 10 mg w postaci tabletek
ulegających rozpadowi w jamie ustnej.
Analiza farmakokinetyczna przedstawiająca rozkład stężenia w osoczu wykazała, że w przypadku
bilastyny w dawce 10 mg przeznaczonej dla dzieci podawanej raz na dobę ekspozycja ogólnoustrojowa
jest równoważna do obserwowanej po dawce 20 mg u dorosłych i młodzieży i średnia wartość AUC
wynosi 1014 ng x h/ml u dzieci w wieku od 6 do 11 lat. Wyniki te były dużo poniżej progu
bezpieczeństwa wyznaczonego w oparciu o dane dotyczące podawania 80 mg raz na dobę osobom
dorosłym zgodnie z profilem bezpieczeństwa produktu. Wyniki badań potwierdziły, że dawka 10 mg
bilastyny podawana doustnie raz na dobę jest odpowiednią dawką terapeutyczną dla dzieci w wieku od
6 do 11 lat o masie ciała co najmniej 20 kg.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane niekliniczne dotyczące bilastyny wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych
dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności,
potencjalnego działania rakotwórczego nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenie dla człowieka.
W badaniach toksycznego wpływu na rozród, wpływ bilastyny na płód (przed- i poimplantacyjna strata
u szczurów oraz niepełne kostnienie kości czaszki, mostka i kończyn u królików) zaobserwowano tylko
w przypadku stosowania toksycznych dawek u matek. Poziomy ekspozycji, przy których nie obserwuje
się działań niepożądanych (NOAELs ang. no-observed-adverse-effect levels) są wystarczająco większe
(ponad 30 razy) od ekspozycji przy zalecanej dawce terapeutycznej u ludzi.
W badaniu laktacji bilastynę wykryto w mleku karmiących samic szczurów, którym podano pojedynczą
dawkę doustną (20 mg/kg mc.). Stężenia bilastyny w mleku były o połowę mniejsze niż w osoczu matki.
Znaczenie tych wyników dla ludzi nie jest znane.
W badaniu płodności na szczurach bilastyna podawana doustnie w dawkach do 1000 mg/kg mc. na dobę
nie miała wpływu na żeńskie ani męskie narządy rozrodcze. Nie uległy zmianie współczynniki łączenia
w pary, płodności ani zachodzenia w ciążę.
Jak zaobserwowano w badaniu dotyczącym dystrybucji, przeprowadzonym na szczurach, z oznaczeniem
stężeń leku metodą autoradiografii, bilastyna nie kumuluje się w ośrodkowym układzie nerwowym.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Mannitol
Celuloza mikrokrystaliczna
Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A)
Magnezu glinometakrzemian
Magnezu stearynian
Krzemionka koloidalna bezwodna

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister PVC/PVDC/Aluminium lub OPA/Aluminium/PVC/Aluminium pakowany w tekturowe pudełko
zawierające 10, 20, 30, 50 lub 100 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie
z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE

DO OBROTU

Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A.
ul. Pelplińska 19
83-200 Starogard Gdański

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 26559

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 06.08.2021 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

• 11.04.2025 r.